Prehistoria Pomorza Środkowego
Wczesne dzieje regionu słupskiego datujemy od tzw. środkowej epoki kamienia - tj. od około 8000 lat p.n.e.
Decydujące znaczenie dla ostatecznego ukształtowania się krajobrazu Pomorza Środkowego miał okres lodowcowy oraz polodowcowy.
W tym właśnie okresie, ukształtowane zostały dwie jednostki geomorfologiczne słupskiego regionu; Równinę Słupską i dolina rzeki Słupi.
Równinę Słupska utworzyły dwie wysoczyzny rozciągające się po obu stronach doliny Słupi, po stronie wschodniej Wysoczyzna Słupska o średnie wysokości około 65 m n.p.m., po stronie zachodniej zaś Wysoczyzna Sławieńska.
Zachodni stok wysoczyzny na terenach dzisiejszego miasta stosunkowo łagodnie opada w kierunku koryta rzeki.
Natomiast stok wschodni cechuje się bardziej stromym wzniesieniem.
Dno koryta rzeki, przylegające do tego stoku, kreuje w północnej części miasta terasę zalewową, wznoszącą się około 15 m n.p.m.
Ukształtowanie doliny rzeki na wspomnianym odcinku miało zasadniczy wpływ na rozgałęzienie głównego nurtu na kilka odnóg i ukształtowanie się wielu wysp zalewowych.
Obecnie przypuszcza się, że Słupia w owym okresie płynęła w granicach dzisiejszego miasta kilkoma ramionami rzecznymi, tworząc liczne pętle i zakola, które z biegiem czasu uległy zanikowi w związku z regulacją głównego nurtu rzeki.
W mroźnym klimacie polodowcowym szata roślinna przybrała charakter tundry. W miarę postępującego ocieplania się, na terenach Środkowego Pomorza, pojawiły się lasy iglaste (7000÷5000 p.n.e.), a następnie zaś liściaste (5000÷3000 p.n.e.).
Jednolity do tej pory las iglasty wzbogacił się o dęby, lipy, graby i olchy.
W trakcie ostatnich 3000 lat, ponownie nastąpiło lekkie ochłodzenie klimatu, które spowodowało wzrost udziału ilościowego sosny w strukturze gatunkowej lasów.
Krajobraz naturalny rejonu słupskiego w epoce starożytnej i wczesnym średniowieczu, różnił się zasadniczo od znanego nam z czasów współczesnych. Poziom wód gruntowych był znacznie wyższy niż obecnie, dlatego też, wśród pól i lasów znajdowało się wiele jezior, stawów i bagien.
W miejscu znacznej części dzisiejszych łąk występowały moczary.
Drzewostan zajmował przestrzeń o wiele większą niż obecnie, dzisiejszą pozostałością dużych kompleksów leśnych w bliskiej okolicy miasta są Lasek Południowy (głownie sosnowy), oraz brzozowy Lasek Północny.
Zalety lokalnego otoczenia geograficznego, głównie gleby i sieć hydrograficzna miały zasadniczy wpływ na tworzenie się pierwszych osad.
Dolina istniejącej rzeki Słupi przyciągała pierwotnych osadników, powodując w najbardziej dogodnych miejscach koncentrację wczesnego osadnictwa.
madzia.1majka2