Jaskinia Ciemna
Jaskinia Ciemna – jaskinia położona na terenie w Ojcowskiego Parku Narodowego na zboczu Doliny Prądnika w masywie Góry Koronnej.
Rekonstrukcja obozowiska neandertalczyków
Jest jaskinią uważaną za największą na terenie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej pod względem wielkości komory, a zarazem należy do najważniejszych stanowisk archeologicznych w Polsce. Pierwsze ślady człowieka w Jaskini Ciemnej pochodzą sprzed ok. 125 tys. lat. U wejścia do wewnątrz założył on swoje siedlisko. Miejsce to obecnie nazywane jest Oborzyskiem. Łącznie z nim Jaskinia ma 230 m długości.
Znajduje się na wysokości ok. 65 m nad dnem Doliny Prądnika. Przed wejściem do jaskini znajduje sie zrekonstruowane obozowisko neandertalczyków oraz platforma widokowa z widokiem na Dolinę Prądnika i wznoszącą się tuż obok charakterystyczną skałą wapienną zwaną Rękawicą lub Pięciopalcówką.
Jaskinia składa się właściwie z jednej olbrzymiej komory, 80 m długości, 20 m szerokości i 10 m wysokości, która u końca zwęża się i przechodzi w tzw. Tunel. Zamieszkują ją nietoperze (głównie podkowiec mały), ćmy, białe wije oraz pająki z gatunku sieciarz jaskiniowy (meta menardi). Temperatura powietrza wynosi 7-8 °C.
Środkową część komory zdobią wielkie kopulaste stalagmity, których wysokość sięga do 1 m. Strop jest pokryty licznymi stalaktytami rurkowymi. W 1924 r. jaskinia została wpisana do rejestru zabytków.
Platforma widokowa przy wejściu do jaskini. Z prawej strony skała Biała Ręka
Jaskinia jest nieoświetlona (stąd jej nazwa), zwiedzający otrzymują świeczki, po kilka na grupę (jaskinia jest zwiedzana wyłącznie z przewodnikiem). Czas zwiedzania ok. 15 min. Z początkiem XX wieku zainstalowano oświetlenie elektryczne. Zniszczone w czasie I wojny światowej, nie zostało odbudowane.
Jaskinia Ciemna była popularna i w poprzednich stuleciach. Zwiedzało ją wiele znanych osobistości: w lipcu 1787 roku był tu król Stanisław August Poniatowski. Z tej okazji w komorze jaskini zorganizowano koncert.
W późniejszych latach zwiedzali ją: Hugo Kołłątaj, Franciszek Karpiński, Stanisław Staszic, Julian Ursyn Niemcewicz i Fryderyk Chopin.
Legenda o stalaktytach
Przed wiekami żyła w Ojcowie piękna dziewczyna, która się nieszczęśliwie zakochała. Nieodwzajemnione uczucie spowodowało, że rzuciła się ze skały, prosząc bogów, by mogła zamienić się w jedną z nich. Prośba dziewczyny została spełniona, ale jej serce do dzisiaj bić nie przestało. Wciąż płacze, a jej skamieniałe łzy zamieniają się w stalaktyty Jaskini Ciemnej.
Legenda o skale zwanej Białą Ręką
Było to dawno temu, podczas najazdu Tatarów. W jaskini schronili się wówczas miejscowi ludzie. A Bóg zasłonił wejście własną dłonią, skale nadając jej kształt. Dlatego głaz nosi nazwę "Biała Ręka" lub "Pięciopalcówka".
madzia.1majka2