(łac. auctoritas -władza, wpływ)
Prawomocna władza jednostki lub grupy nad inną jednostką lub nad inną grupą. Prawomocność jest przeciwieństwem przymusu, presji, nacisku. Autorytet jednostki ludzkiej opiera się na wiedzy, zdolnościach, poważaniu, a także na urzędzie i pełnieniu urzędowych funkcji. Na tej podstawie odróżnia się autorytet osobowy (personal charisma) i autorytet urzędowy (charisma of office). M. Weber twierdził, że pierwszy opiera się na zaletach osoby ludzkiej, np. autorytet charyzmatyczny, drugi zaś na zasadach przekazanych jednostce ludzkiej przez grupę społeczną. Współcześnie istnieje tendencja do łączenia obydwu tych autorytetów w jednym podmiocie. Autorytet pozostaje w służbie innych ludzi dla zabezpieczenia ich godności, wolności i podstawowych praw. Znaczy to, że oczekują oni od autorytetu pomocy w dążeniu do pełnego rozwoju osobowości w ramach dobra wspólnego różnych grup społecznych. Według nauczania społecznego Kościoła autorytet musi respektować wymagania prawa moralnego, w przeciwnym razie może się okazać szkodliwy, tak dla dobra jednostek ludzkich, jak i dla dobra wspólnego.
(Słownik Katolickiej Nauki Społecznej, Ks. prof. dr hab. W.Piwowarski (red.), W-wa 1993, s.17-18)
Logopeda-Iwona