1. Etapy rozwoju turystyki .
2. Rola ONZ w turystyce międzynarodowej.
3. Rola WTO ( Ś.O.T. ) w turystyce międzynarodowej.
4. organizacje turystyczne w dziedzinie:
a) touroperatorów i biur podróży,
b) hotelarstwa i gastronomii,
c) transportu.
I WYKŁAD
Wyniki 5 czerwca przez telefon.
Podsumowanie rozwoju turystyki w związku z organizacjami.
1. kształtowały się nowe zawody i specjalności w trakcie rozwoju ruchu turystycznego – to nazywa się rozwojem społecznego podziału pracy.
2. turystyka, jak mało która branża gospodarki ma wymiar przestrzenny. Jej wymiar cały czas się zwiększa, wraz z rozwojem cywilizacji – w tej chwili obejmuje cały świat.
3. nowe profesje związane z obsługą ruchu turystycznego. Starają się one chronić swoje interesy – dotyczy to również firm.
Do ochrony tych interesów potrzebna jest co najmniej wspólna reprezentacja wobec władz. One zawsze starają się prowadzić wspólną politykę ( tak przecież było i w starożytności i w średniowieczu – przykładami są gildie, cechy ).
Obecnie trudno wyobrazić sobie funkcjonowanie międzynarodowego rynku turystycznego bez współpracy różnych instytucji oraz przedsiębiorstw z różnych krajów.
Międzynarodowa współpraca w zakresie turystyki przybiera różne formy i może być realizowana na różnych szczeblach – np.: państwowym, resortowym, organizacji pozarządowych, firm, osób.
Rozróżniamy współpracę wielostronną – to są organizacje międzynarodowe, oraz bilateralną – dwustronną – np. umowy graniczne, konwencje turystyczne, wspólne przedsięwzięcia – mają zwykle charakter zagospodarowywania i wykorzystywania regionów turystycznych mieszczących się na granicach państwa – np. narciarskie ośrodki ( po Tatrach można wędrować po polskiej i po słowackiej stronie ).
Interdyscyplinarny charakter turystyki powoduje, że zagadnienia z nią związane występują też w umowach międzynarodowych dotyczących innych dziedzin – np. finansów, transportu, handlu.
Międzynarodowe organizacje turystyczne wpływają na międzynarodowy rynek turystyczny – na jego stabilizację, kształtują pewien zorganizowany system, w którym coraz rzadziej dochodzi do zakłóceń ( chodzi o transport, przekraczanie granic, zasady przewozu towarów, przepisy paszportowe );
Gdyby nie było współpracy, mogło by się okazać, że turystyka jest niemożliwa
( np. istotnym elementem wpływającym pozytywnie na podróżowanie jest podobne prawo o ruchu drogowym ).
Przesłanki rozwoju MOT.
Jest ich wiele, ale te najważniejsze.
- czynniki ekonomiczne i polityczne – np. rozszerzanie się rynku światowego ( proces globalizacji ),
- przekonanie o korzyściach ze zorganizowanej współpracy, czyli interes branżowy,
- apolityczność turystyki oraz jej rola rozwijania przyjaźni między narodami – ni od dzisiaj wiadomo, że turystyka łagodzi obyczaje między różnymi narodami,
narody nabierają wyrozumiałości wobec siebie tradycji, obyczajów.
- Nie traktowanie świata wobec narzucanych schematów, wykorzystanie świata w sposób marketingowy, pod względem handlowym, a jak się da , to inaczej – inaczej do tego jest poznawanie świata – i po to właśnie Anglicy wyjeżdżali do Europy na kontynent – żeby nabierać pokory.
- Rozwój techniki i technologii – ma to znaczenie szczególnie w transporcie.
Organizacje turystyczne zawsze działały nieformalnie. Najważniejszą rolę odegrały konferencje dyplomatyczne. To one, w rozwoju turystyki doprowadziły do instytucjonalizacji stosunków międzynarodowych w dziedzinie turystyki. Wszystkie dziedziny życia są przedmiotem współpracy – obszarem działania organizacji międzynarodowych – rozwój myśli , ochrona interesów.
ONZ – najważniejsza organizacja międzynarodowa, powstała w 1945 roku. Siedzibą jest Nowy Jork. ONZ zajmuje się wszystkimi obszarami życia społecznego, także turystyką. Pośrednio zajmuje się różnymi rozdrobnionymi, powiązanymi z turystyką sprawami. ONZ współpracuje z różnymi organizacjami międzynarodowymi.
Rada Społeczno – Gospodarcza – zajmuje się sprawami rozwoju turystyki z ramienia ONZ i na bieżąco współpracuje z M.O.T.
Najważniejsze osiągnięcia Zgromadzenia Ogólnego ONZ w dziedzinie turystyki:
1954 – Konferencja Międzynarodowa w Nowym Jorku i podpisanie Konwencji Celnych ułatwiających światowy ruch turystyczny, między innymi opracowano tam definicję turysty w ruchu międzynarodowym.
Turysta – to nie podróżujący w celach zarobkowych, przesiedleńczych, ma pewne przywileje i ograniczenia.
Wspólne są zakazy na całym świecie – np. co do przewozu narkotyków, broni – bez specjalnych zezwoleń, pornografii. Funkcjonują limity przewozu towarów.
Przesiedleniec, emigrant ma zupełnie inne prawa niż turysta – turysta ma prawo do wzięcia ze sobą produktów dla własnego użytku, na okres pobytu.
Limity przewozu są wspólne dla całego świata – np. co do przewozu alkoholu, kawy, narkotyków, generalnie używek. Kiedyś tłuszcz kakaowy to także była używka, do kiedy nie zmieszano tego z cukrem i powstała czekolada.
Kolejne osiągnięcie ONZ – w 1963 – Konferencja w Rzymie – poświęcona zasadom międzynarodowego obrotu towarowego i osobowego – tzw. Rzymska Karta Turystyki.
Jej uzgodnienia przewidywały, że turysta nie powinien czekać na granicy, nie powinien być narażony na szykany. Powinien mieć dobry dostęp do sieci transportowej.
Dokumenty mają formę uchwał, są obligatoryjne ( wiążące ) – wszystkie kraje muszą je stosować
OECD – Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju – także zajmuje się , w ramach ONZ turystyką.
Wytyczne tej organizacji dla państw członkowskich ONZ ograniczają bariery rozwoju turystyki światowej – chodzi o liberalizację obrotu towarów i osób oraz dopływu kapitału do krajów słabo rozwiniętych, dostarczanie im pomocy technicznej, również na potrzeby rozwoju infrastruktury turystycznej.
Komitet Turystyczny – pełni on rolę koordynatora polityki w zakresie światowej turystyki.
W jego pracy biorą udział wszystkie państwa członkowskie współpracujące z Ś.O.T.
Generalnie K.T. stara się liberalizować turystykę w skali światowej.
Cele ODCE są bardziej związane z ekonomią – dlatego liberalizacja, aktywizacja regionów, to cele.
Cele K.T. to m. in. Aktywizacja regionów poprzez turystykę, wzrost wpływów dewizowych z turystyki dla państw słabo rozwiniętych.
Wzrost zatrudnienia w sektorze turystycznym tych krajów ( turystyka to sektor rozwoju gospodarki dobry do rozwoju krajów słabo rozwiniętych ) – są tylko konieczne odpowiednie walory.
Turystyka to branża , w której praca jest ciężka a dochody nie zawsze kokosowe. Turystyka w bogatych krajach to czasem jest jak kula u nogi, powodująca bezrobocie wśród ludności miejscowej. Są zatrudniani tymczasowo, sezonowo obcokrajowy za mniejsze stawki. Całe regiony krajów są enklawami turystycznymi.
Działania K. T. w zakresie turystyki światowej.
- liberalizacja i ułatwienia w gospodarce turystycznej oraz z turystyką związanej,
- działania interdyscyplinarne turystyki oraz publikowanie wyników.
Najważniejsze z tego komitetu – kontrola polityki państw w aspekcie jej wpływu na turystykę zewnętrzną i wewnętrzną.
K. T. wysyła pewną grupę ekspertów do danego kraju, która to grupa bada, jak działa w danym kraju turystyka, jak jest zorganizowana.
Raport – zalecenia dotyczące ewentualnych zmian – chodzi o interes gospodarczy, interes firm.
OECD zorganizowała też konferencję do spraw turystyki w 1966 w Meksyku „Przyszłe wyzwania dla turystyki”.
1999 – Paryż – polityka regionalna i turystyka – „wdrożenie polityki turystycznej w regionach”.
Agendy ONZ.
Konwencja celna i definicja turysty obejmuje wszystkie państwa, nawet gdy granice państw w Unii Europejskiej zmieniły charakter. Służby celne po całym kraju zatrzymują turystów i jeśli znajdą przy nich nielegalne ilości , to karają.
UNESCO – organizacja ONZ do spraw oświaty i kultury. Dla turystyki największe znaczenie ma Światowa Lista Dziedzictwa Kulturowego.
Wpisu na listę dokonuje Światowy Komitet Dziedzictwa i kwalifikuje się 4 klasy:
1. pomniki kultury mające wybitną wartość z punktu widzenia nauki, kultury, sztuki.
2. wg podobnego kryterium – grupy budowli, wsie, regiony, w których występuje unikalne połączenie działalności ludzkiej, mające wybitną wartość, także z punktu widzenia estetycznego i etnologicznego. Etnologia, to nauka o zwyczajach, obyczajach, życiu w społeczeństwie. Tak więc wieś Papuasów może zostać wpisana na listę.
3. dziedzictwo naturalne – np. formacje fizyczne i biologiczne, geologiczne – to są zwykle parki narodowe – u nas Białowieska Puszcza. Te, gdzie występuje zagrożenie dla środowiska oraz żyjących tam ludzi i zwierząt.
4. miejsca i regiony wyróżniające się naturalnym pięknem ( góry, wodospady, wybrzeża – chodzi o krajobraz ). Na tej liście nie ma polskich Tatr, a są to najbardziej wyeksponowane góry skaliste na świecie, dlatego, że w Tatrach jest mnóstwo kotlin.
Na liście jest ponad 550 obiektów. Turyści także te obiekty chcą zobaczyć. To jest swoista forma promocji. W Polsce tymi miejscami są Wieliczka, Kraków – Stare Miasto, Auschwitz.
Wiele regionów, miejsc stara się o wpis, ale jest niebezpieczeństwem, że lista stanie się nieczytelna przez wielość obiektów.
Gdy lista była mniejsza , to takie listy były w biurach podróży i starano się organizować wyjazdy na podstawie takich list.
M.O.P. – Międzynarodowa Organizacja Pracy. Jej wpływ na turystykę.
Określa ona warunki pracy, wynagrodzenia za pracę, ograniczanie i ochrona bezrobotnych.
Ochrona warunków pracy: pracowników, dzieci, młodzieży i kobiet ciężarnych.
Te wszystkie zalecenia, dyrektywy obejmują pracowników turystyki.
Turystyka to specyficzna dziedzina gospodarki i jej system pracy to jest 12 godzin pracy – zazwyczaj , szczególnie w obsłudze i24 godziny odpoczynku. Pilotów ten system nie może obejmować. Przewodnicy i piloci mają swoje organizacje i próbują na to wpływać.
M.O.P. oddziałuje na turystykę tak, że zaleca wprowadzanie jak najdłuższych urlopów wypoczynkowych. Czas wolny jest podstawowym elementem rozwoju aktywności turystycznych. W ogóle, ograniczanie czasu pracy, to jeden ze środków ograniczania bezrobocia.
Dla turystyki ma znaczenie konwencja M.O.P. z 1990 nakazująca swoim członkom (państwom ) minimum 21 dni roboczych jako urlopu. W Japonii tego nie ma. Japończycy mają brak nawyków turystycznych i wypoczynkowych. Jeśli nie ma tych nawyków , to nie ma turystyki, ale młode pokolenie wchodzi z zupełnie innymi nawykami. Japonia już nie jest „tygrysem gospodarczym” jak to bywało.
WHO – Światowa Organizacja Zdrowia – dla turystyki najważniejsze obszary działań to:
Profilaktyka i zapobieganie rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych,
Odprawa fitosanitarna – to są narzucane przez WHO dyrektywy na poszczególne kraje, czyli:
Co do przewozu żywności, zwierząt, pasz itp.
WHO – wyznacza obszary, w których pobyt wymaga ochronnych szczepień
Co robi SANEPID?
Turystyka sprzyja rozprzestrzenianiu się epidemii i pandemii.
Dżuma przywędrowała z Azji do Europy.
Zmutowane wirusy są czasami nie do opanowania, wirusy z innej części świata inaczej zupełnie często skutkują w innych regionach – następuje naruszenie równowagi biologicznej
Polska , jeśli chodzi o warunki sanitarne jest najlepiej chroniona.
Praktyki bielenia wapnem, kontrola zwierząt, drewniane ubikacje z serduszkiem, których pomysłodawcą był minister zdrowia Sławoj Sławkowski
Pandemia „hiszpanki” – grypa
I wojna światowa – pochłonęła 10 mln ofiar
„hiszpanka” – ostatnia pandemia europejska - pochłonęła 20 mln ofiar ( głównie w Europie i w Stanach Zjednoczonych ). Umierali szczególnie młodzi mężczyźni.
Ś. O. H. – Światowa Organizacja Handlu – zajmuje się obrotem towarowym, a nie osobowym
Klauzula największego uprzywilejowania – wiąże się ze swobodą w obrocie międzynarodowym – usług i towarów.
Firmy powinny bez ograniczeń działać we wszystkich krajach – to są zalecenia.
Bariery stosują kraje najbogatsze.
Przy napływie towarów chodzi o tania konkurencję z III świata, a przy napływie osób, chodzi o czystość rasy
Australia – stosuje bardzo restrykcyjną politykę emigracyjną – panuje tam bardzo staranny dobór rasowy, podobnie w Nowej Zelandii – osiedlenie się tam jest praktycznie niemożliwe.
Rola ONZ i jej agend jest największa, dlatego, że dla członków uchwały ONZ są obligatoryjne. Inne też są obowiązujące, z tym jednak, że wiele krajów ich nie respektuje.
Instrument wymuszania stosowania postanowień ONZ - ONZ może zastosować sankcje ( nie dotyczy to Izraela – ignoruje on wszelkie postanowienia ONZ ).
WTO – Światowa Organizacja Turystyki.
Główny cel: ogólny rozwój turystyki na świecie
Powstała w 1969 z inicjatywy Zgromadzenia Ogólnego ONZ, w którego rezolucji stwierdzono, że powinna cpełniać centralną rolę w turystyce światowej we współpracy z istniejącym aparatem ONZ.
Jest częściowo finansowana przez ONZ, wyjątkowa jest też przez to, że dopuszcza do udziału w swoich pracach sektor prywatny.
Jej członkami są rządy państw członkowskich ( ponad 100 ). Nie wszystkie kraje są członkami WTO. Nie ma turystyki w wielu krajach, więc po co płacić składkę.
#50 organizacji i przedsiębiorstw związanych z turystyką – członkowie afiliowani,
np.: linie lotnicze, łańcuchy hotelowe, stowarzyszenia i organizacje pośrednio lub bezpośrednio związane z turystyką.
Prawdziwa rola Ś.O.T. rozpoczyna się , gdy Ś.O.T. stała się agendą ONZ
Cele:
Promocja i rozwój turystyki jako dziedziny stymulującej przedsiębiorczość i rozwój gospodarczy a także sprzyjającej wzajemnemu wspieraniu się narodów ( to wszystkie informacje ze statutu ),
Inicjowanie zadań w zakresie ochrony środowiska i dziedzictwa kulturowego
Ś.O.T. pragnie stymulować rozwój gospodarczy krajów słabo rozwiniętych poprzez rozwój infrastruktury , tworzenie nowych miejsc pracy, poprawę edukacji ( to pewnie wiecie z I wykładu o turystyce )
Dla rozwoju turystyki w krajach słabo rozwiniętych potrzebna jest droga, prąd, gaz, woda, mosty, uregulowane rzeki, lotnisko, edukacja
Najlepszy nauczyciel, to oczy – lepiej raz zobaczyć niż 100 razy usłyszeć
Kadry dla turystyki
Część społeczeństwa uczy się języków obcych
Bieżąca woda – to jest problem polowy świata – czysta woda nieskażona
Ze środków ONZ sfinansowano ujęcia podziemne wód głębinowych
Tam, gdzie jest turystyka, tam ludziom żyje się lepiej, bo czysta woda musi być dla turystów
Malutkie kraje – tzw. enklawy turystyczne – wyspy w regionach okołorównikowych
Ludzie z tych terenów stawiając na turystykę , wyszli z epoki wspólnoty pierwotnej do kapitalizmu,
Poprzez turystykę Ś. O. T. pragnie:
Promować pokój i zrozumienie między ludźmi na całym świecie ,
Chronić środowisko naturalne i dziedzictwo kulturowe
Cele szczegółowe:
WTO powinna stanowić forum wymiany doświadczeń między jej członkami,
Udzielanie pomocy państwom rozwijającym się
WTO prowadzi badania monitorujące rozwój turystyki
Prowadzi działalność wydawniczą
Siedzibą WTO jest Madryt, a to dlatego, ponieważ wtedy w Hiszpanii turystyka bardzo się rozwijała
Struktura organizacyjna –
Zgromadzenie Generalne jak Sejm
Rada Wykonawcza jak Rząd
Sekretariat jak Ministerstwa
Zgromadzenie Generalne – ma za zadanie ustalić zadania i podkreślić budżet ( program działania ) - zbiera się raz na 2 lata
Działa jak rada nadzorcza w spółce akcyjnej
Prawo głosu mają tylko członkowie zwyczajni , czyli przedstawiciele rządu ( zwykle ministrowie czy wiceministrowie z danych rządów )
Promocją danego kraju jest organizacja spotkań przedstawicieli na pewnych terytoriach atrakcyjnych
Rada wykonawcza – wykonuje decyzje i zalecenia Z.G.
Sekretariat – zajmuje się prawdziwą pracą
...
cleo85