Zabawy integracyjne
Zabawy integracyjne to dobra propozycja na początek jakiegoś wyjazdu, na pierwszą lekcję, a może nawet na imprezę, na której nie wszyscy się znają – krótko mówiąc: wszędzie tam, gdzie trzeba zapoznać lub zintegrować grupę. Oczywiście należy dostosowywać formy zabaw do wieku uczestników.
1. Rzucanie czegoś
Potrzebne: - coś (ew. kłębek wełny)
Prowadzący mówi jak ma na imię i rzuca coś (może to być maskotka, piłka, rolka papieru toaletowego) do kogoś, mówiąc przy tym imię tej osoby. Kolejna osoba mówi od kogo dostała przedmiot, jak ma na imię i do kogo rzuca. I tak dalej. Można do zabawy dodać również inne informacje, np. wiek, zainteresowania, itp.
Ciekawym wariantem tej zabawy jest rzucanie kłębka wełny tak, że pierwsza osoba trzyma jej koniec, a każda kolejna też łapię wełnę tworząc przy tym swoistą sieć. Zwijać można w ten sam sposób, z tym że, trzeba to robić w dokładnie odwrotnej kolejność, żeby się nie poplątać...
2. Rundka z powtarzaniem
Chyba najprostszy i najbardziej znanym sposobem przedstawiania się jest wymienianie swoich imion po kolei i żeby to trochę utrudnić można zrobić to tak, że każda kolejna osoba musi wymienić imię wszystkich osób, które robiły to przed nią. Oczywiście ostatni ma najtrudniej...
Można to również zrobić w taki sposób, że każdy przedstawiając się pokaże coś, np. stanie na jednej nodze, zrobi jaskółkę, złapie się za uszy, czy zagra na nosie. Kolejne osoby powtarzają gesty i pokazują swoje.
3. Węzeł gordyjski
Wszyscy stają w kole, zamykają oczy, podnoszą ręce do góry i ruszają (nie szybko!!!) w stronę środka koła. Tam każdy łapie w górze dwie ręce innych osób i wszyscy otwierają oczy. I teraz już najprostsze: należy z powrotem ustawić się w kole, nie puszczając oczywiście rąk!
4. Refleks i różne dziwne rzeczy
Wszyscy stoją w kole. Jedna osoba jest w środku koła i wskazuję kogoś mówiąc: TOSTER. Wskazana osoba podskakuję jak gotowa grzanka, a osoby stojące po jej prawej i lewej stronie łapią się za ręce, tak by „grzanka” była w środku. Kto się pomyli wchodzi do środka.
Inne dziwne przedmioty (oczywiście można samemu wymyślać najróżniejsze rzeczy):
MIKSER – osoba środkowa podnosi dłonie nad głowy osób po bokach, a te zaczynają się obracać
SŁOŃ – osoba w środku pokazuje trąbę, a osoby po bokach wielkie uszy
MAŁPA – środek drapie się po brzuchu i głowie, a sąsiedzi łaskoczą go po bokach
SUPERMEN – środek prezentuje mięśnie, a boki wskazują na niego z podziwem
5. Sałatka owocowa
Każdy siedzi na swoim krześle. Krzesła ustawione są w okrąg. Odliczamy do 4. I teraz : 1 to banan, 2 to jabłko, 3 to kiwi, 4 to gruszka. Jedna osoba stoi w środku, dla niej brakuje krzesła, dlatego wymienia nazwę jakiegoś owocu. Każda osoba, która usłyszy swój owoc, musi zmienić miejsce. Wtedy osoba będąca w środku zajmuje jak najszybciej wolne miejsce, a osoba, która teraz została bez miejsca, wymienia nazwę innego owocu. Można wymieniać więcej niż jedną nazwę, albo po prostu krzyknąć: SAŁATKA OWOCOWA. Wtedy każdy musi zmienić miejsce.
6. Zamiana miejscami
Potrzebne: - szalik
Każdy otrzymuję numerek (np. poprzez komendę „kolejno odlicz”). Wszyscy siedzą na krzesłach i jak zwykle dla jednej osoby brakuje miejsca. I żeby tego było mało, ma ona jeszcze zawiązane oczy. Żeby uwolnić się z tego położenia wymienia dwa numerki, a szczęśliwi posiadacze tych numerków muszą się zamienić miejscami. Teraz wystarczy już tylko kogoś złapać...
7. Przesiadka po okręgu
Potrzebne: - ew. karty do gry
Wszyscy siedzą na krzesłach ustawionych w okrąg. Każdemu daję się jedną kartę. Następnie prowadzący losuje kartę z talii i wszystkie osoby, które mają kartę w tym samym kolorze przesiadają się o jedno miejsce w prawo, nawet jeśli ktoś tam siedzi (wtedy trzeba siąść na kolanach). Przesiadać się mogą tylko osoby, na których nikt nie siedzi. Nie ma ograniczeń co do liczby osób siedzących sobie na kolanach. Wygrywa ten, kto pierwszy wróci na swoje miejsce po obejściu całego koła.
Innym wariantem tej zabawy może być również wybieranie osób, które mogą się przesiąść, przez prowadzącego, np. przesiada się ten kto ma białe skarpetki, ten kto ma powyżej 1,8 m wzrostu, tylko kobiety, osoby o jasnych włoscach itp.
8. Iskierka
Potrzebne: - moneta
Grupę dzielimy na dwie równe drużyny. Osoby w drużynach siedzą na ławce jedna za drugą trzymając się za ręce. Osoby na początkach rzędów siedzą plecami do pozostałych, a twarzą do prowadzącego, który rzuca monetą. Jeśli wypadnie orzeł pierwsze osoby z rzędów puszczają iskierkę, czyli mocniej ściskają trzymaną przez siebie osobę. Iskierka idzie do ostatniej osoby, a ta podnosi rękę. Która drużyna pierwsza to zrobi przesuwa się o jedno miejsce, tzn. osoba, która siedziała na końcu przesiada się na początek i teraz ona patrzy, czy wypadnie orzeł, czy reszka. Jeśli wypadnie reszka a iskierka i tak pójdzie i ostatnia osoba podniesie rękę, drużyna cofa się o jedno miejsce. W tej zabawie nie wolno nic mówić i jedynym sposobem komunikacji drużyny jest właśnie iskierka. Wygrywa drużyna która jako pierwsza przesiądzie się z powrotem do pozycji początkowej po przejściu wszystkich zawodników na początek.
9. Byczek
Potrzebne: - ew. jakaś maskotka
Jest to fajna zabawa, dla osób które się już trochę znają. Prowadzący mówi, że ma w ręku byczka (może to być jakaś maskotka, wtedy może powiedzieć, że trzyma np. misia albo lalkę, ale może to być również wyimaginowany byczek). Następnie mówi, że bardzo lubi byczka i że całuje byczka w czoło. Prosi, żeby kolejne osoby też pocałowały byczka w jakąś cześć ciała. Kiedy byczek wróci z powrotem do prowadzącego, ten mówi, że byczek, to była tylko taka przykrywka i że teraz trzeba pocałować osobę, której wcześniej podało się byczka w tą samą cześć ciała, w którą całowało się jego i całuje osobę siedzącą obok w czoło. I tak po kolei...
Zabawy taneczne
Zabawy taneczne to dobra propozycja, żeby się trochę poruszać, a przy tym świetnie bawić…
Taniec przysiadany
Wszystkie osoby stoją na okręgu, w którego środku stoi okrąg z krzeseł skierowanych oparciami do środka. Krzeseł jest o jedno mniej niż osób. Gra muzyka, a wszyscy tańczą chodząc wokół tych krzeseł. Muzyka nagle się urywa, a każdy ma za zadanie siąść na krześle, kto nie zdąży odpada. Zabiera się wtedy jedno krzesło i zabawa trwa dalej, aż do momentu, kiedy zostanie jedna osoba.
W tą zabawę można się bawić również parami, wtedy chłopak siada na krzesło, a dziewczyna na jego kolanach.
Inne zabawy
Żeby się po prostu pobawić... i może potrenować trochę umysł...
Parlament
Ta gra to dobry trening dla pamięci krótkotrwałej. Wszyscy siadają na krzesłach po okręgu. Trzy (może cztery, w zależności od liczby osób) miejsca to parlament. Oddziela się je od pozostałych, np. cofając je lekko. Jedno krzesło zostaje wolne. Grupę dzielimy na dwie drużyny. Osoby muszą koniecznie pamiętać, kto jest w której drużynie. Każdy na karteczce pisze swoje imię i losowo zamienia się karteczki. Osoba, która ma po swojej prawej wolne krzesło mówi jakieś imię (oczywiście z osób bawiących się), ale nie to które ma napisane na karteczce (może powiedzieć swoje). Terez ten, kto ma karteczkę z wypowiedzianym iminiem przesiada się na to wolne miejsce i te dwie osoby (ta, która mówiła imię i ta która się przesiadała) wymieniają się karteczkami. Teraz inne miejsce jest wolne i znowu osoba, która ma je po prawej mówi jakieś imię. Gra polega na tym, żeby ubsadzić członkami swojej dużyny wszystkie miejsca w parlamencie, co wcale nie jest takie proste...
Skecze ogniskowe
Kilka propozycji ożywienia np. ogniska. Uwaga, niektóre skecze trzeba pokazywać na osobach, które znają się na żartach…
„Matko umieram”
Stoi matka. Wbiega syn i krzyczy „Matko, umieram!”. Matka odpowiada: „Synu nie umieraj, lekarza”. Syn pada i wchodzi lekarz, który mówi: „Nic tu po mnie, księdza”. Wchodzi ksiądz: „Nic po mnie grabarza”. Wchodzi grabarz i mierzy ciało syna. Nagle wpada reżyser i mówi, że tak tego się nie gra, że tak to się grało 20 lat temu, a teraz to trzeba inaczej, np. w stylu operowym, hip -hopowym, dzikiego zachodu, strasznie śmiesznie, bardzo powoli, po wojskowemu… A może ktoś z publiczności ma pomysł jak to się powinno grać…
Żyrafa
Potrzebne: koc, miotła, butelka wody
Wchodzi żyrafa (dwóch ludzi pod kocem, z wystającą miotłą z przodu). Treser objaśnia, że odwiedziło nas objazdowe zoo i właśnie chce pokazać kilka sztuczek z żyrafą. Prosi kogoś do pomocy. Trener prosi, żeby osoba chętna z publiczności położyła się na ziemi, a żyrafa wykonuje sztuczki: np. podnosi nogę nad głową ochotnika, chodzi do tyłu itp. W pewnym momencie żyrafa jednak nie wytrzymała i zrobiła siku na leżącą osobę (tylna osoba w żyrafie wylewa wodę z butelki, ale nie za dużo…)
Magiczna maszyna
Potrzebne: koc, miska z wodą, buty i inne przedmioty po kilka sztuk
Dwie osoby trzymają koc, za którym jest niewidoczna trzecia. Konferansjer mówi, że to urządzenie to magiczna maszyna, która wyrzuca więcej niż się do niej wrzuci. Prosi kogoś z publiczności, żeby pomógł ją przetestować. Tester, więc wrzuca tam buta. Osoba za koca wyrzuca kilka butów, podobnie np. z rolkami papieru toaletowego, patyczkami itp. W końcu konferansjer prosi, żeby tam splunąć. Tester pluje. Koc opada na ziemią, a za niego wylatuje wiaderko wody, wprost na niego.
Speaker radiowy
Potrzebne: gazeta lub fragment jakiegoś tekstu
Taki speaker powinien umieć naśladować wiele osób, musi, więc przeczytać fragment z gazety jak: bajkę, wyznanie miłości, nudny wykład, kazanie, małe dziecko, obcokrajowiec…
Magiczne ognisko
Jest pewien sposób no podkoloryzowanie koloru płonienia ogniska. Wystarczy wrzucić tam trochę substancji chemicznych: płomień żółty – sól [NaCl], zielony – Azotan baru [Ba(NO3)2] lub kwas borowy [H3BO3], czerwony – azotan litu [LiNO3], fioletowy – chlorek potasu [KCl]. Można również spowodować mały wybuch energicznie wrzucając do ogniska garść mąki.
Zabawy teatralne
Teatr to bardzo fajna sprawa, a przy tym niezła zabawa. Poniższe zabawy aktorskie można również z powodzeniem wykorzystywać jako trening dla trupy teatralnej...
Teatr improwizacji I
Na scenę wchodzą dwie osoby z grupy (lub więcej). Zaczynają grać jakąś scenkę, np. zakup marchewki w warzywniaku. Nagle prowadzący mówi ”stop” i aktorzy zamierają w bezruchu. Teraz kolejna osoba wchodzi na miejsce jednego z aktorów i musi przyjąć jego postawę ciała. Na słowo ”start” osoba ta zaczyna grać jakąś inną scenkę, z tym, że musi wyjść od postawy ciała (gestu, mimiki), w którym się znajdowała poprzednia osoba. Drugi aktor (ten, który cały czas był na scenie) podejmuje nowy wątek.
Teatr improwizacji II
Na scenę wchodzą dwie osoby z grupy. Zaczynają coś grać. Po chwili, na komendę prowadzącego na scenę wchodzi kolejna osoba i musi wejść w sytuację, ale może ją zmienić w czasie gry. I tak, aż wszyscy będą na scenie...
Teatr improwizacji III
Najtrudniejsza wersja. Wszyscy piszą na małych karteczkach jakieś zdania lub słowa, np. ”Goździkowa kupiła kartofle”, ”pada deszcz”, ”dżdżownica”, itp. Kartki rozsypujemy na stole, który stoi na scenie lub po prostu na scenie. Dwóch aktorów zaczyna grać jakąś sytuację, po chwili jeden z nich podnosi kartkę i wplata to, co jest tam napisane w graną sytuację, a potem robi to kolejny i tak dalej...
rswiecha