CO TO SĄ CHARYZMATY
Charyzmat – jest to nadzwyczajny dar Ducha Świętego. Św. Paweł wymienia następujące dary: ”Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu łaska uzdrawiania przez tego samego Ducha, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.”(1 Kor 12, 8-11).
---------------------------------------------------------------------------------------------------
· Dar języków. Jest jednym z najpowszechniejszych darów charyzmatycznych. Polega ona na uwielbieniu Boga gaworząc tak jak małe dziecko. ”Ten bowiem, kto mówi językami, nie ludziom mówi, lecz Bogu. Nikt go nie słyszy, a on pod wpływem Ducha mówi rzeczy tajemne” (1 Kor. 14, 2). Oznacza to, że osoba posiadająca dar języków nie rozumie wypowiadanych słów, gdyż nie od niej zależy, co będzie mówić. Nie jest to dar mowy w danym języku, lecz modlitwy: ”Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie potrafimy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami” (Rz. 8, 26). Nie oznacza to jednak, że modlący się w językach porzucają inne formy modlitwy na rzecz tej jednej – przeciwnie, modlą się zwyczajnie jak to czynili przed otrzymaniem tego daru, a nawet częściej, gdyż ich życie modlitewne doznaje wzrostu. Dar ten nie ma nic wspólnego z ekstazą, człowiek zachowuje pełną świadomość zarówno samego siebie, jak i wszystkiego, co się wokół dzieje. Większość osób, Które otrzymały ten dar nie tylko mówi, ale także śpiewa w danym języku. Powstaje wtedy niezwykła symfonia, jakiej nie wyśpiewa żaden zwyczajny chór. Aby zacząć modlić się w językach należy uczynić świadomy wysiłek , aby wypowiedzieć dźwięk, który tkwi w umyśle, lub dać upust uczuciom, które wzbierają.
· Dar proroctwa. Nie polega na przepowiadaniu przyszłości, (chociaż niektóre proroctwa mogą mieć taki charakter), lecz jest to specjalna wiadomość z nieba. To przekaz radości, światła, napomnienia, odwagi, pocieszenia i nadziei. „Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe.” (J 16, 12-13). Tak, więc jest to głos samego Jezusa, który chce mówić do nas poprzez Ducha Świętego, chce nas zapewnić, że jest wciąż żywy i obecny wśród nas, że troszczy się o każdego i zna nasze osobiste problemy. Prorokować: to mówić w imieniu Boga, przesyłać specjalną wiadomość dla wspólnoty lub pojedyńczej osoby od Pana. Św. Paweł mówi: „Ten zaś, kto prorokuje, mówi ku zbudowaniu ludzi, ku ich pokrzepieniu pociesze.”(1 Kor. 14, 3). Na ogół proroctwa, które słyszymy na spotkaniach modlitewnych mają na celu dodać odwagi, nadziei i ufności, mają pocieszyć i zapewnić o ojcowskiej miłości ze strony Boga. Nie są to nigdy rozkazy, groźby, lecz co najwyżej delikatne napomnienia. Św. Paweł napomina nas: „Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie. Wszystko badajcie, a co szlachetne -zachowujcie.” (1 Tes. 5, 19-21). Obok prawdziwego proroctwa mogą się pojawić również fałszywe. Istnieją, więc kryteria oceny, czy proroctwo jest autentyczne czy nie.
1. Proroctwo powinno zostać osądzone przez wspólnotę, której został dany przez Ducha Świętego dar rozeznania.
2. W treści proroctwa powinny być elementy dodające odwagi, pocieszające, łagodnie napominające, wlewające w serce nadzieję. Jeśli istnieją w nim elementy przedstawiające groźby, wyrzuty, przepowiadające kary, które zasiewają w duszach strach przygnębienie i dezorientację, proroctwo takie powinno być osądzone jako fałszywe.
3. Głównym celem powinno być głoszenie chwały Bożej. Wypowiadane słowa powinny wypływać z obfitości Bożej miłości.
4. Pewność, że proroctwo dotyczące przyszłości jest autentyczne można uzyskać dopiero wtedy, gdy zostanie ono spełnione, toteż należy podchodzić do nich z ostrożnością i pewną rezerwą.
5. Treść proroctwa musi być zgodna z Pismem Świętym i nauczaniem Kościoła. Jeśli tak nie jest fałszywość jest ewidentna, bowiem Duch Święty nie może przeczyć samemu sobie.
6. Treść proroctwa powinna rozwijać w nas życie Chrystusa, pogłębiać wzajemną miłość. Jeśli natomiast pobudzi niezdrową ciekawość, wywoła chorobliwe pragnienia, odwróci naszą uwagę od Boga – bez wątpienia można je uznać za fałszywe.
Proroctwo może być przekazane w mowie wiązanej, w językach (wtedy jest potrzebna osoba z darem tłumaczenia języków), lub może to być fragment z Pisma Świętego, albo obraz.
· Dar tłumaczenia języków. Polega na przekazaniu wiadomości, jaką Duch Święty pragnie zakomunikować nam w językach. Osoba, która otrzymała taki dar podczas tłumaczenia czuje, że w jej usta wkładane są kolejno słowa tzn., że po wypowiedzeniu pierwszego nasuwa się następne i tak dalej. Trzeba, więc odwagi i ogromnej wiary, aby wypowiedzieć tylko jedno słowo, które w danej chwili się słyszy bez jasności tego, co będzie dalej. Dar tłumaczenia nie jest literackim przekładem wiadomości. Jest to zupełnie odrębny dar, który nadaje sens całości, a nie tłumaczy poszczególnych słów.
· Dar uzdrawiania
· Dar rozeznania
· Dar wiary
lucy07