Dilgo Czientse Rinpocze
...podobnie jak ptaki przecinaja niebo...
DOWNLOAD <dilgo_ptaki.zip>Drukuj Stronê <javascript:printWindow()>"By zdobyc wyzyne niestworzonej natury umyslu, musimy dotrzec do zródla naszych mysli. W przeciwnym razie jedna mysl spowoduje, ze pojawi sie nastepna, druga da poczatek trzeciej i tak bez konca. Jestesmy ciagle atakowani przez wspomnienia z przeszlosci i rozpraszani przez oczekiwanie tego co ma przyniesc przyszlosc. W ten sposób tracimy jakakolwiek swiadomosc terazniejszosci. To nasz wlasny umysl, wiezi nas w kregu egzystencji. Nie dostrzegajac natury umyslu, chwytamy sie mysli, które sa jedynie jej manifestacja. To zamraza swiadomosc w trwale koncepcje, takie jak "ja" i "inni", "chce" i "nie chce" itd . W ten sposób stwarzamy samsare.Jezeli jednak zamiast pozwalac umocnic sie myslom, rozpoznamy ich pustosc, wówczas kazda mysl, wylaniajaca sie i rozpuszczajaca w umysle, poglebi nawet to urzeczywistnienie. W sercu zimy mróz scina jeziora i rzeki, woda zmienia sie w lód i moze udzwignac ludzi, zwierzeta i wozy. Kiedy nadchodzi wiosna, ziemia i woda ogrzewaja sie i lód topnieje. Nie mozna powiedziec, ze lód i woda sa tym samym, nie mozna równiez stwierdzic, ze sa czyms róznym, poniewaz lód jest tylko zamarznieta woda, a woda roztopionym lodem.To samo dotyczy postrzegania swiata wokól nas. Bycie przywiazanym do prawdziwosci zjawisk i dreczonym przez przyciaganie i odpychanie, przyjemnosc i ból, zysk i strate, slawe i zapomnienie, pochwale i nagane, zamraza umysl. Dlatego musimy roztopic lód koncepcji w zywa wode wolnosci, która jest. Wszystkie zjawiska samsary i nirwany pojawiaja sie jak tecza, i równiez jak tecza nie posiadaja esencji. Jezeli juz raz rozpoznales prawdziwa nature rzeczywistosci, która jest z jednej strony pusta, z drugiej zas przejawia sie jako swiat zjawiskowy, twój umysl wymknie sie spod wladzy zludzenia. Jesli wiesz, jak pozwolic myslom swobodnie rozpuscic sie w chwili, w której sie pojawiaja, beda przecinaly umysl podobnie jak ptaki przecinaja niebo, nie zostawiajac sladów.Spocznij w prostocie. Jesli doswiadczysz szczescia, osiagniesz sukces i powodzenie, lub napotkasz inne sprzyjajace okolicznosci, postrzegaj je jako sny i zludzenia i nie przywiazuj sie do nich. Jezeli zachorujesz, padniesz ofiara oszczerstw, bedziesz nieszczesliwy z powodu utraty lub innych fizycznych czy tez mentalnych udrek, nie pozwalaj sobie na zniechecenie, lecz pobudz wspólczucie i rozwin zyczenie, by w twoim cierpieniu wypalily sie cierpienia wszystkich istot. Jakiekolwiek pojawia sie warunki, nie poddawaj sie slepemu uniesieniu, ani nie pograzaj sie w smutku, spocznij swobodny i rozluzniony w niewzruszonej radosci. Dilgo Czientse Rinpocze
Cztery Stany Oswiecenia
DOWNLOAD <dilgo_4stanyoswiecenia.zip>Drukuj Stronê <javascript:printWindow()>Emocje, takie jak przywiazanie, gniew i niewiedza sa wytworem umyslu - z punktu widzenia prawdy absolutnej, nie sa rzeczywiste. To, co okreslamy nazwami: "ja", "moje cialo", "mój umysl", "moje imie", jest iluzja. Inne istoty równiez nie istnieja naprawde, niezaleznie od tego czy sa to niebezpieczni wrogowie czy tez kochajacy rodzice. W ten sam sposób piec trucizn umyslu jest z natury pustych. Powinnismy obserwowac skad wylaniaja sie przeszkadzajace uczucia, czym sa. Jesli to przeanalizujemy, okaze sie, ze nie znajdziemy nic. Ten brak to nienarodzona dharmakaja. Mimo ze wszystko jest z natury puste, nie jest to pustka wazy, w której nic nie ma. Szczescie, cierpienie, wszystkie rodzaje uczuc i wydarzen powstaja bez konca, jak obrazy odbite w umysle. Podobne do odbic przejawianie sie zjawisk to nirmanakaja. Niezasiane w ziemi ziarno nigdy nie wyda owocu, podobnie jak to, co nienarodzone nigdy nie przestanie istniec. Bycie poza powstawaniem oznacza równiez bycie poza rozpadem. Ten aspekt niezmiennosci to sambhogakaja. Jesli nie bylo ani narodzin w przeszlosci, ani nie bedzie rozpadu w przyszlosci, nie ma niczego, co trwalo by teraz - istnienie nieodmiennie zwiazane jest z poczatkiem i koncem. Np. chociaz myslimy, ze w czasie naszego zycia, umysl przebywa w ciele, w rzeczywistosci nie ma ani przebywajacego ani miejsca przebywania. Nie ma istnienia i niczego co istnieje. Nawet jesli oddzielilibysmy od siebie skóre, miesnie i krew, gdzie moglibysmy odnalezc umysl? W miesniach czy w kosciach? Nie znalezlibysmy niczego, poniewaz umysl jest pusty. Fakt iz umysl jest pusty w swojej naturze, tym niemniej to w nim zjawiska sie pojawiaja, oraz ze nigdy nie powstal i dlatego nigdy nie moze sie rozpasc, jest calkowita jednoscia trzech kaj i nosi nazwe swabhawikakaji.
Natura Buddy
DOWNLOAD <dilgo_natura_buddy.zip>Drukuj Stronê <javascript:printWindow()>"Czy moja medytacja jest dobra?" "Kiedy w koncu uczynie jakies postepy?" "Nigdy nie osiagne poziomu mojego duchowego mistrza..." Bladzac w ten sposób pomiedzy nadzieja, a zwatpieniem, nasz umysl nigdy nie zaznaje spokoju. W zaleznosci od nastroju, jednego dnia bedziemy praktykowac intensywnie, a nastepnego wcale. Bedziemy przywiazywac sie do milych doswiadczen, wylaniajacych sie ze stanu mentalnego spokoju i porzucac medytacje, gdy nie uda nam sie zahamowac strumienia mysli. To nie jest wlasciwy sposób praktykowania. Niezaleznie od tego, co dzieje sie w naszym umysle, musimy zdecydowanie przylozyc sie do regularnej praktyki. Dzien po dniu, powinnismy obserwowac, jak nasze mysli pojawiaja sie i rozpuszczaja, powracajac do swego zródla. Nie mozemy liczyc na to, ze bedziemy od razu zdolni utrzymywac koncentracje dzien i noc. Kiedy zaczynamy medytowac na nature umyslu, dobrze jest robic kilka krótkich sesji medytacyjnych dziennie. Dzieki wytrwalosci, bedziemy stopniowo ja urzeczywistniac - doswiadczenie esencji bedzie sie w nas stawalo coraz bardziej stabilne. Wówczas mysli straca sile rozpraszania i trzymania nas w szachu. Pustosc, ostateczna natura Dharmakaji, Ostateczne Cialo, nie jest nicoscia. Jest przejawiajaca sie spontanicznie, promieniujaca wiedza o wszystkich zjawiskach. Dharmakaja nie jest produktem przyczyn i uwarunkowan, lecz pierwotna natura umyslu. Rozpoznanie jej przypomina wschód slonca po nocy niewiedzy - ciemnosc natychmiast sie rozwiewa. Jasnosc Dharmakaji nie przypomina swiatla ksiezyca, którego przybywa i ubywa. Jest niezmiennym blaskiem slonca. Kiedy pojawiaja sie chmury, nie przeslaniaja natury nieba, a kiedy sie rozwiewaja, nie odslaniaja jej. Niebo nie staje sie pod ich wplywem ani mniejsze, ani wieksze. Nie zmienia sie. Tak samo jest z natura umyslu - nie moga jej zarysowac strumienie pojawiajacych sie mysli, nie staje sie tez ona ponownie nienaruszona, kiedy znikaja. Natura umyslu jest "pustosc", a jego wyrazeniem sie "jasnosc". Te dwa pojecia sa w gruncie rzeczy prostymi wyobrazeniami stworzonymi po to, by okreslic rózne aspekty umyslu. Przywiazywanie sie do pojec pustki i jasnosci, tak jakby byly czyms konkretnym, nie ma sensu. Ostateczna natura umyslu wykracza poza wszelkie koncepcje, definicje i podzialy. "Potrafie chodzic po chmurach", mówi dziecko. Ale jesli zblizy sie do nich, zobaczy, ze nie ma na czym postawic stopy. Podobnie dopóki nie analizujemy mysli, wydaja sie one trwale, jezeli natomiast ich poszukamy, niczego nie znajdziemy. Wlasnie to nazywa sie byciem jednoczesnie pustym i pojawianie sie. Pustka umyslu nie jest nicoscia ani stanem odretwienia, poniewaz zawiera promienna zdolnosc wiedzenia, przytomnosc. Te dwa aspekty - pustka i swiadomosc - sa od siebie nieoddzielne. W swej esencji sa jednym, tak jak powierzchnia lustra i pojawiajace sie na niej odbicia. Mysli pojawiaja sie w pustce i to w niej z powrotem znikaja, podobnie jak twarz pojawia sie i znika w lustrze. Twarz nigdy nie byla w lustrze - kiedy przestaje sie w nim odbijac, nie przestaje istniec. Samo lustro równiez sie przez ten czas nie zmienilo. Przed rozpoczeciem praktyki pozostajemy w tak zwanym "nieczystym" stanie samsary, którym rzadzi niewiedza. Wstepujac na sciezke, osiagamy stan, w którym wystepuje zarówno glupota, jak równiez madrosc. Na koncu, na poziomie oswiecenia, istnieje juz tylko czysta madrosc. Przez caly czas trwania tej duchowej podrózy - pomimo postepów, które czynimy i pojawiajacego sie rozwoju - natura umyslu sie nie zmienia: ani nie byla naruszona, zanim wkroczylismy na sciezke, ani nie zostanie "poprawiona", kiedy dotrzemy do celu. Nieskonczone i niewyrazalne wlasciwosci pierwotnej madrosci -"prawdziwej nirwany"- sa nierozlacznie zwiazane z umyslem. Nie trzeba ich tworzyc, produkowac czegos nowego. Duchowa realizacja to jedynie odkrycie ich, mozliwe dzieki oczyszczeniu zachodzacemu na sciezce. Jesli przyjrzymy sie tym wlasciwosciom z ostatecznego punktu widzenia, okaze sie, ze sa puste. Tak wiec zarówno samsara, jak tez nirwana sa pustoscia. Dlatego jedna z nich nie jest "zla", a druga "dobra". Osoba, która zrealizowala nature umyslu, uwalania sie od checi odrzucenia samsary i osiagniecia nirwany. Jest jak male dziecko, które postrzega swiat z niewinna prostota, bez koncepcji o pieknie i brzydocie, dobru i zlu - przestaje byc ofiara sprzecznosci, zródla lgniecia i niecheci. Przejmowanie sie niepowodzeniami codziennego zycia, nie ma sensu - przypomina dzialanie innego dziecka, które cieszy sie, gdy uda mu sie zbudowac zamek z piasku, a placze, kiedy jego budowa sie rozpada. Infantylne istoty z wlasnej woli padaja ofiarami trudnosci, pragnac zawladnac tym, czego pozadaja i uciec przed tym, czego nienawidza - sa podobne do cmy, która leci do swiatla i w chwile pózniej ginie w plomieniu swiecy. Lepiej odlózmy na bok ciezar, który niosa ze soba wymyslone pragnienia. Stan Buddy to piec "cial" lub aspektów: Cialo Przejawiania, Cialo Doskonalej Radosci, Cialo Absolutne, Cialo Esencji i Niezmienne Diamentowe Cialo. Nie mozna ich znalezc na zewnatrz samego siebie: sa nieoddzielne od naszej istoty, od naszego umyslu. Kiedy tylko rozpoznamy te obecnosc, nastapi koniec pomieszania, Nie bedziemy juz musieli szukac oswiecenia. Zeglarz, który wyladowal na wyspie z litego zlota, nie znajdzie na niej ani jednej pojedynczej sztabki, chocby nie wiem jak próbowal. Musimy zrozumiec, ze od nie majacego poczatku czasu, posiadamy wszystkie wlasciwosci Buddy..
Yeshe1