04. Mitologia grecka.pdf
(
283 KB
)
Pobierz
Mitologia grecka - nimfy, dzieci bogów
Mitologia grecka nimfy, dzieci bogów
Achilles "Bezwargi". Bohater "Iliady" Homera. Najdzielniejszy z Greków walczących pod Troją, syn Peleusa i
Tetydy, zabójca Hektora. Jako niemowlę Achilles został obmyty przez Tetydę w wodach Styksu, co uczyniło go
odpornym na ciosy. Przez nieuwagę matki wrażliwa pozostała jednak pięta (tzw. pięta Achillesa). Zginął
trafiony w nią strzałą Parysa.
Adrasteja "Nieunikniona". Nimfa górska, która wraz z Amalteą, Io i Kynosurą opiekowała się małym Zeusem.
Była siostrą Io, córką Inachosa, który spłodził je z nimfą kozą Amalteą. Adrasteja była wieszczą staruchą
jesieni. Z Amalteą i Io tworzyła triadę księżycową.
Aganippidy nimfy źródła Aganippe, dające poetom natchnienie.
Agenor Agenor był potomkiem Io, gdyż ta, po przywróceniu jej ludzkiej postaci i ucieczce do Egiptu została
poślubiona Telegonosowi. Z tego związku narodził się Epafos, który miał z kolei piękną córkę Libię. Agenor
był synem Libii i Posejdona, bratem bliźniaczym Belosa. Opuścił on Egipt, by osiedlić się w krainie zwanej
Kanaan, gdzie został władcą Tyru i poślubił Telefassę, zwaną też Argiope. Z tego małżeństwa zostały spłodzone
takie dzieci jak Kadmos, Fojniks, Killiks, Tazos, Fineus i tylko jedna córka Europa, przyszła oblubienica Zeusa.
Ajakos, Eak król Eginy, założyciel rodu Ajakidów. Słynny z prawości syn Zeusa i nimfy Eginy lub Ajginy.
Jego wściekła matka zatruła rzekę, z której korzystał lud Eaka. Jednak z pomocą Zeusa wszystko skończyło się
dobrze. Poślubił Endeis z Megary. To jego zabrali do towarzystwa Apollo i Posejdon, gdy za karę musieli
budować mury Troi. Po śmierci ustanowiony przez bogów jednym z sędziów sprawujących w Hadesie sąd nad
duszami zmarłych. Stał wraz z pozostałymi na rozstaju trzech dróg w pobliżu Erebu i sądził dusze
Europejczyków. Podobno też trzyma klucze do Tartaru, pobiera myto i kontroluje duchy sprowadzone przez
Hermesa bez zgody Atropos.
Ajetes syn Heliosa i Oceanidy, król Kolchidy, ojciec Medei.
Akmon syn Gai, ojciec Uranosa i Charona.
Amaltea, Amalteja, Amalthea "Młoda". Była nimfą, córką króla Krety, opiekunką małego Zeusa, chroniącą
go przed Kronosem lub też koza, która karmiła Zeusa, ułamany przez Zeusa w czasie zabawy róg kozy Amalteji
stał się za jego sprawą tzw. "rogiem obfitości". Po śmierci kozy wdzięczny Zeus zrobił z jej skóry tarczę Egidę,
a samą Amalteę przeniósł między gwiazdy. Była matką Io i Adrasteji.
Amazonki (gr. amadzones = bez piersi), plemię kobiet wywodzące się od Aresa i nimfy Harmonii. Ich
królestwo miało być umiejscowione nad Morzem Czarnym lub w Tracji. Ściskały prawą pierś, żeby lepiej
posługiwać się łukiem. Tworzyły społeczność wyłącznie kobiecą, rządzoną przez królową (np. Hipolita,
Pentezylea (Pentesilea), Antiopa, Telestris). Z potomstwa, pochodzącego z krótkotrwałych związków,
wychowywały jedynie dziewczęta, chłopców okaleczano, porzucano lub zabijano.
Amfion i Zetos synowie Zeusa i Antiopy, królewny tebańskiej, bliźniacy. Skrzywdzeni w dzieciństwie przez
stryja, Likosa, gdy dorośli, wystąpili w obronie matki dręczonej przez Dirke (żonę Likosa) i pomścili jej
krzywdę. Po śmierci Likosa obydwaj objęli rządy w Tebach. Amfion, poeta i muzyk, czarował grą kamienie,
które same ułożyły się w mur o siedmiu bramach. Jego żoną była Niobe córka Tantala. Był ojcem Niobów.
Zetos ożenił się z Tebe nimfą leśną. Zamordowani przez Apolla i Artemidę.
Amfitryta najpiękniejsza z Nereid, córka Nereusa i Doris. Małżonka Posejdona, z którym dzieliła władzę nad
morzami. Ukazywana jest zazwyczaj razem z mężem na rydwanie zaprzężonym w trytony, jako poważna
niewiasta, z welonem lub siatką na włosach, często także w otoczeniu delfinów i ryb. Amfitryta była matką
Trytonów, Rode i Bentesikyme. Uchodziła za niewiastę dobrą, ale gdy Posejdon zdradził ją ze Scyllą i Meduzą
obydwie zmieniła w odrażające potwory.
Anteusz syn Gai i Posejdona, najpotężniejszy z gigantów. Trudny do pokonania, ponieważ odzyskiwał siły w
zetknięciu z MatkąZiemią. Mieszkał w Libii i zmuszał podróżujących do walki ze sobą. Anteusza pokonał
dopiero Herakles, unosząc go i pozbawiając siły przez oderwanie od Ziemi.
Aon syn Posejdona, heros beocki lub mityczny król Teb.
Ardalos syn Hefajstosa i Charyty Aglai. Wynalazca fletu. Był założycielem sanktuarium muz.
Aretuza nimfa z orszaku Artemidy. Prześladował Alfejos. W ucieczce przed nim Aretuza schroniła się na
wyspę Ortygię w okolicy Syrakuz, gdzie została zamieniona w wytryskające z ziemi źródło. Pewnego dnia gdy
Aristajos przyszedł nad rzekę Penejos, chcąc zastać tam Kyrene i Najady spotkał Aretuzę, swoją ciotkę, która
usłyszała jego błagalne wołanie. Zaprosiła go do podwodnego pałacu Najad na dnie rzeki. Według mitu Aretuza
za sprawą Apollona była matką poety Linosa.
Argonauci 50 herosów, którzy na statku Argo pod wodzą Jazona wyruszyli do Kolchidy po "złote runo"
cudownego barana. Do Argonautów należeli m.in.: Atalanta jedyna kobieta w tej wyprawie, Herakles
największy z herosów, Idmos i Mopsos legendarni wieszczbiarze, Kastor i Polluks synowie Ledy, Linkeus o
tak bystrym wzroku, że widział pod ziemią, Meleager brat żony Heraklesa, Dejaniry, Nauplios ojciec
Palamedesa, znany trickster, Oileus ojciec Ajasa Młodszego, Orfeusz wielki śpiewak i lirnik, Peleus ojciec
herosa Achillesa, Periklymenos syn Posejdona, Telamon ojciec Ajasa Starszego, Tisyf sternik na Argo, Zetes i
Kalais skrzydlaci synowie Boreasza.
Arion pochodził z wyspy Lesbos, był synem Posejdona i nimfy Oneai. Słynny poeta i kitarzysta, popłynął na
Sycylię do Tajnaros, gdzie został zaproszony, by wziąć udział w zakończonych dla niego zwycięsko igrzyskach
muzycznych. Arion zdobył nagrodę, a jego wielbiciele obsypali go tak wspaniałymi darami, że wzbudziło to
chciwość żeglarzy, którzy mieli przewieźć go z powrotem do Koryntu. Arion został zmuszony wyskoczyć za
burtę, ale został cudownie ocalony przez delfiny, rozmiłowane w jego śpiewie. Uważa się go również za
wynalazcę dytyrambu ku czci Dionizosa.
Arkas był synem Zeusa i Kalliope, heros arkadyjski. Został zabity przez Likaona który potrawą z jego ciała
podjął Zeusa. Jego synem był Azan.
Atlantydy wszystkie córki Atlasa: Plejady, Hiady, Hesperydy.
Atlas syn Japetosa i Klimene. Najstarszy brat Menojtiosa, Prometeusza i Epimeteusza. Panował on nad
Atlantydą. Za udział w Tytanomachii skazany przez Zeusa na dźwiganie sklepienia nieba, gdzieś na dalekim
zachodzie. Najbardziej znanym wątkiem mitu jest spotkanie Atlasa z Heraklesem, który w ramach jednej ze
swych prac miał zdobyć złote jabłka Hesperyd. Atlas zaoferował Heraklesowi swoją pomoc, pod warunkiem, że
ten zastąpi go w podtrzymywaniu nieboskłonu. Gdy powrócił nie chciał znowu przyjąć ciężaru na swoje barki i
zaproponował, że sam zaniesie je Erysteusowi. Herakles pozornie zgodził się na to, poprosił jedynie Atlasa, aby
ten przez chwilę potrzymał sklepienie, co pozwoli Heraklesowi odpowiednio ułożyć ciężar na barkach. Poprzez
ten podstęp Atlas został zmuszony nadal wypędzać swój obowiązek. Ojciec wielu córek: siedmiu Plejad, a także
Hyad i 3 Hesperyd, zwanych Atlantydami. Jego córką była również plejada Maja matka Hermesa. Podobno
Perseusz zmienił go w kamień pokazując głowę Gorgony.
Augiasz król Elidy ( na Peloponezie), właściciel ogromnego stada wołów i koni. Syn Heliosa i nimfy Rode
córki Posejdona i Amfitryty. Oczyszczenie jego stajni, od lat nie porządkowanych, było jedną z 12 prac
Heraklesa. Ponieważ Augiasz nie chciał oddać obiecanej części bydła, w zamian za posprzątanie w jeden dzień
wszystkich stajni (Herakles przeprowadził rzeki, wymywając stajnie), został zabity w gniewie przez tego herosa.
Bakche nimfa ze wzgórza Nysa, opiekunka małego Dionizosa.
Belos syn Posejdona i Libii, brat Agenora, ojciec Ajgyptosa, Danaosa, Kafeusa, Lami.
Bentesikyme córka Posejdona i Amfitryty, siostra Rode i Trytona.
Beroe córka Afrodyty i Adonisa, siostra Golgosa, założycielka miasta Beroi.
Bojotos brat bliźniak Eola, syn Posejdona i Arne.
Britomartis "Słodka Dziewczyna". Była córką Zeusa. Żyła na Krecie, spędzając czas na łowach. Minos,
władca Knossos, zapałał do niej miłością i zapragnął uczynić z niej swoją kochankę. Zdołała przed nim uciec i,
w rozpaczy, by zachować swe dziewictwo, rzuciła się ze skały do morza. Król ostatecznie zaprzestał pościgu,
gdy boginka Britomartis znalazła azyl w świętym gaju Artemidy i została jej wierną towarzyszką.
Bromie nimfa ze wzgórza Nysa, opiekunka małego Dionizosa.
Broteas brzydki syn Ateny i Hefajstosa, myśliwy, utrzymywał, że ogień nie zrobi mu krzywdy. Wzgardzona
przez niego Artemida zesłała na niego szaleństwo w wyniku czego rzucił się w płomienie i zginął.
Buzyrys syn Posejdona i Lysianassy. Król Egiptu. Brat Antajosa. Kiedyś jego królestwo przez osiem lat
nawiedzały susze i głód. Posłał on po greckich wieszczków, by poradzili co ma robić. Jego bratanek, uczony
wieszczek, Frazjos, oświadczył, że głód ustąpi jeżeli złożą w ofierze Zeusowie cudzoziemca. Buzyrys zaczął od
samego Frazjosa i później składał w ofierze przypadkowych gości, aż zjawił się Herakles i pozwolił kapłanom
zawlec się do ołtarza. Przewiązali mu włosy wstążką, a Buzyrys wzywając bogów uniósł topór, kiedy Herakles
zerwał więzy i zamordował Buzyrysa, jego syna Amfidamasa i wszystkich kapłanów.
Byzas syn Posejdona. Założył miasto i od swego imienia nazwał je Bizancjum.
Charon przewoźnik dusz (za obola wkładanego zmarłym do ust) przez rzekę Styks lub Acheron, na sąd do
Hadesu. Wyobrażany w odrażającego postaci skąpego starca w ubiorze niewolnika, z wiosłem, często w łodzi.
Kiedy Herakles poszedł do Tartaru, aby pojmać Cerbera, Charon, przestraszony muskularną sylwetką herosa
przewiózł go bez słowa, za darmo na swojej rozchybotanej łodzi na drugą stronę. Gdy dowiedział się o tym
Hades, ukarał przewoźnika za naruszenie przepisów. Tak więc Charon został na cały rok zakuty w kajdany.
Według jednego z mitów Charon był synem Erebu i Styksu.
Charyty uważane za boginie uosabiające piękno, wdzięk, przyjaźń i upajające uroki życia ludzkiego oraz
przyrody. Córki Zeusa i jego żony Eurynome, należały do bóstw niższej rangi. Według najbardziej
rozpowszechnionej wersji mitu były trzy i nosiły imiona: Eufrosyne "Radosna", Talia "Kwitnąca", Aglaja
"Świetlista". W Atenach czczono dwie Charyty: Aukso (czyli "Wzrost") i Hegemone (czyli "Panowanie").
Przedstawiane zwykle w postaci nagich dziewcząt. W mitologii rzymskiej Gracje. Były towarzyszkami
Afrodyty i zajmowały jedną z głównych ról w jej orszaku. To one były też obecne przy narodzinach bogini i
podarowały jej pas pożądania.
Chiron, Chejron syn Nefele i Iksjona. Centaur, jedyny słynny z prawości, mądrości i wiedzy medycznej.
Znany jest jako wychowawca Achillesa, Asklepiosa, Jazona i innych bohaterów. Gdy został zraniony zatrutą
strzałą Heraklesa nie mógł umrzeć gdyż jako jedyny z centaurów został obdarzony nieśmiertelnością,
dobrowolnie rzekł się jej na rzecz uwolnienia Prometeusza.
Dachasen olbrzym. Syn Gai, który urodził się jako starzec.
Dafne nimfa, córka boga rzeki Penejos i Gai. Jedna z ulubienic Artemidy. Dafne była dziewiczą łowczynią,
która z uciechą oddawała się włóczędze po leśnych ostępach. Pewnego dnia Eros w odpowiedzi na obelgi
Apollina wypuścił swoje strzały w jego stronę. Pierwsza, ze złotym grotem, trafiła w Apolla i ten od razu
zakochał się w Dafne. Druga strzała miała ołowiany grot i sprawiła, że Dafne pozostała nieczuła na zaloty boga.
Ścigana przez zakochanego w niej Apollona błagała bogów o ratunek. Zeus zamienił ją w drzewo laurowe, odtąd
ulubione Apollona.
Damasen olbrzym, syn Gai, przyszedł na świat z brodą i w pełni gigantycznych sił.
Dardanos syn Zeusa i Elektry. To on założył Troję i nadał jej nazwę.
Deukalion i Pyrra Deukalion był synem Prometeusza, królem Ftyi, a Pyrra córką Pandory i Epimeteusza. Byli
praworządną i dobrą parą małżeńską. Jako jedyni godni tego ludzie zostali wyratowani przez Zeusa z potopu
zesłanego przez bogów na zdegenerowaną rasę ludzką. Ich arka dryfowała przez dziewięć dni, aż wreszcie
zatrzymała się na szczycie góry Parnas. Deukalion upewnił się o zakończeniu potopu wysyłając gołębia. Po
opadnięciu wód, na polecenie ojca Deukaliona Prometeusza rzucali za siebie kamienie, z których wyłoniło się
nowe pokolenie tzw. "kamiennych" ludzi" zostali oni stworzeni by odbudować obumarłą ziemię. Z ich związku
narodził się Hellen.
Diomedes syn Aresa i Kyrene, zabijał wszystkich cudzoziemców i karmił nimi swoje rumaki. Zabił go
Herakles.
Dione córka Uranosa i Gai. W jednej z wersji mitu Dione została matką Afrodyty, za sprawą Zeusa. Dione była
boginką dębu, w którym gnieździł się kochliwy gołąb. Bardzo możliwe, że Dione była później żoną Tantala. Z
tego związku narodzili się Pelops i Niobe.
Dioskurowie synowie Zeusa i Ledy. Czyli Kastor i Polluks. "Bóbr" i "Wiele Słodkiego Wina". Bliźniacy.
Bracia Heleny i Klitajmestry. Uczestniczyli m.in. w wyprawie Argonautów i łowów kalidońskich. Po śmierci
Kastora, Zeus obu braci umieścił na niebie jako konstelację. Czczeni jako pomocnicy w walce (Kastor
znakomity jeździec, Polluks pięściarz), a zwłaszcza jako opiekunowie żeglarzy. Byli symbolem miłości
braterskiej.
Driady nimfy drzew i lasów, uważane za nieśmiertelne.
Echo nimfa gór, uosobienie echa. Kochała się w Narcyzie (Narkissos) bez wzajemności, nikła z rozpaczy, aż
pozostał z niej tylko głos.
Endymion piękny młodzieniec, ukochanym Selene. Syn Zeusa i nimfy rzecznej Kalike. Endymion był z
pochodzenia Eolijczykiem. Urodził się jednak w Karii. Gdy dorósł pozbawił złego króla Klimenosa tronu
niewielkiego miastapaństwa na Peloponezie (najprawdopodobniej Elidy). Jego żoną była Ifianassa. Miał z nią
czterech synów. Był też ojcem pięćdziesięciu córek spłodzonych w związku z boginią Selene. Z Selene
związany jest też najpopularniejszy mit dotyczący Endymiona. Według tej przypowieści Zeus, nie chciał, aby
jego syn zestarzał się, zbrzydł i umarł, więc obdarzył go wieczną młodością poprzez zesłanie na niego
nieprzerwanego snu. Endymiona, spoczywającego w grocie góry Latmos w Karii (w Azji Mniejszej), bogini
odwiedzała każdej nocy. Kładła się przy nim i czule całowała jego zamknięte oczy. Wymawiała liczne zaklęcia,
które miały na celu przerwanie wiecznego snu.
Eneasz według "Iliady" był najdzielniejszym (oprócz Hektora) wodzem trojańskim. Syn Anchizesa i Afrodyty.
W czasie wojny Anchizes nie mógł walczyć. Zeus oślepił go za to, że przechwalał się związkami miłosnymi z
Afrodytą. Z kolei młody Eneasz wyróżnił się w walce z Grekami. Wdzięczny Priam oddał mu za żonę swoją
córkę Kreuzę i z tego związku narodził się Askanios. Afrodyta ostrzegła Anchizesa przed rychłym upadkiem
Troi, ale nie chciał on opuścić miasta dopóki nie ukazały się dwa znaki: z głowy Askaniosa podniósł się płomyk
ognia, a następnie w pobliżu spadł meteoryt. Z płonącej Troi uszedł z żoną Kreuzą (zginęła wtedy) i
Askaniuszem, wyniósł na barkach swego starego ojca. Później spotkał się z duchem żony, który kazał mu szukać
nowej Troi. Po latach tułaczki osiadł w Lacjum.
Enkelados gigant, syn Uranosa i Gai, w walce z bogami rażony piorunem przez Zeusa spadł na Sycylię, gdzie
został przywalony Etną.
Epafos syn Zeusa i Io urodzony nad brzegiem Nilu. Ożenił się z Memfis, córką Nilu i założył miasto nazwane
jej imieniem.
Epimeteusz syn Japeta i Klimene, brat Atlasa, Menojtiosa i Prometeusza, ojciec Pyrry. Epimeteusz był
naiwny, impulsywny i głupi, w odróżnieniu od Prometeusza. Olimpijscy bogowie chcieli ukarać ludzi za to, że
Prometeusz otaczał ich taką opieką, i podarował im ogień. Ten ostrzegł Epimeteusza, aby nie przyjmował darów
od Olimpijczyków, ale on puścił tę radę mimo uszu, gdy ci zesłali na ziemię Pandorę. Epimeteusz pojął ją za
żonę. Pandora powodowana ciekawością, otworzyła darowane jej gliniane naczynie puszkę, z której wyszły
choroby i nieszczęścia gnębiące odtąd ziemię. Kiedy na dnie puszki pojawiła się mglista postać kobiety
Nadzieja, Pandora szybko zamknęła wieko.
Erichtonios czyli "Zrodzony z Ziemi". Erichtonios był jednym z pierwszych władców Aten. Syn Hefajstosa i
Gai. Hefajstos próbował zgwałcić Atenę, ale ona wymknęła się. Nasienie boga wytrysnęło na udo bogini, ale ta
starła spermę kawałkiem wełny i rzuciła na ziemię, w ten sposób zapładniając Gaję. Z tego miejsca wyłonił się
Erichtonios. Był pół wężem pół człowiekiem. Wychowankiem Ateny.
Eukelados gigant. Syn Uranosa i Gai.
Eurydyka nimfa, jedna z Driad, żona Orfeusza. Ukąszona przez węża zmarła. Zrozpaczony Orfeusz zszedł do
Hadesu, by odzyskać małżonkę. Swoją muzyką tak oczarował Hadesa i Persefonę, że zgodzili się na powrót
Eurydyki na ziemię pod warunkiem, że pieśniarz aż do wrót nie obejrzy się za siebie. Orfeusz spojrzał jednak w
tył, by sprawdzić czy żona postępuje za nim, i Eurydyka już na zawsze wróciła do Hadesu.
Eurynome Eurynome był nimfą morską, trzecią żoną Zeusa i matką Charyt. Według pelazgijskiego mitu
Eurynome, jedna z pierwszych istot na ziemi oddała każdej parze tytanów we władanie jedną z "siedmiu" mocy
planetarnych Słońce, Mercurego, Venus, Księżyc, Marsa, Jupitera i Saturna. Słońce przypadło w udziale Thei i
Hyperionowi. Mercury Metys i Kojosowi. Venus Tetydzie i Okeanosowi. Księżyc Fojbe i Atlasowi. Mars
Dianie i Kriosowi. Juppiter Temidzie i Eurymedontowi. Saturna Rhei i Kronosowi.
Faeton syn Klimene i Heliosa, brat Heliad. Wykorzystując obiecane spełnienie jednego życzenia przez ojca,
dostał zgodę na poprowadzenie słonecznego rydwanu. Mimo przestróg zjechał ze szlaku wyznaczonego na
sklepieniu niebios. Zeus obawiając się, że ziemia spłonie, poraził Faetona piorunem. Władca bogów zesłał też
potop, aby obniżyć temperaturę na ziemi. Wierzono, iż ten szaleńczy wyczyn Faetona można odnaleźć zapisany
w kształcie Drogi Mlecznej, a on sam widoczny jest na niebie jako gwiazdozbiór Woźnicy czyli Auriga.
Hesperydy wyprawiły mu pogrzeb. Na nagrobku wyryły napis:
"Tu spoczywa Faeton, woźnica Heliosa rydwanu sił mu nie stało, lecz padł, na wieki czyn się
ważywszy"
Fames uosobienie głodu, córka Nocy i Eris. Wyobrażano ją jako kobietę przeraźliwie chudą, o bladej
twarzy i zjeżonych włosach, z rękoma związanymi na plecach.
Femonoe córka Apollina, pierwsza wieszczka w Delfach. Wprowadziła heksametr do układania
przepowiedni. Przypisuje się jej autorstwo powiedzenia "poznaj samego siebie".
Fillamon syn Apollona i Chione. Wieszcz i poeta.
Fobos i Deimos "Trwoga i Strach". boscy bliźniacy personifikujący przerażenie i trwogę bitewną.
Uchodzili za synów Aresa i wraz z Eris towarzyszyli ojcu w walkach.
Fryksos i Helle dzieci Atamasa i Nefele. Prześladowane przez macochę Ino, uciekły do Kolchidy na
cudownym baranie o złotym runie, zesłanym przez bogów. Helle w drodze utonęła, Fryksos zaś, po
przybyciu na miejsce, złożył Zeusowi barana w ofierze, a jego runo podarował królowi Kolchidy
Ajetesowi. Zdobycie złotego runa stało się celem wyprawy Argonautów.
Galatea istota ta pojawia się w wielu znaczeniach, np.:
1) jedna z Nereid, córka Nereusza i Doris, ukochana cyklopa Polifema, sprzyjająca pięknemu Acisowi,
którego, przygniecionego skałą przez Polifema, zamieniła w strumień.
Plik z chomika:
posttdnb
Inne pliki z tego folderu:
9.Tazeur i Minotaur.pdf
(120 KB)
05. Platon - Timaios.pdf
(382 KB)
4.Orfeusz i Eurydyka.pdf
(96 KB)
04. Mitologia grecka.pdf
(283 KB)
04. Bogowie Hellenów.pdf
(46 KB)
Inne foldery tego chomika:
Artisteer
BODY_FACTORY
Corel DRAW portable 9
Dietetyka - Trening siłowy (Książki w PDF)
dnb@@@@@
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin