4.Orfeusz i Eurydyka.pdf

Orfeusz i Eurydyka

Piękna, acz smutna historia miłosna. Z powodzeniem można tą parę

przyrównać do starożytnych Romea i Julii.

Orfeuszu... Eurydyka podniosła głowę z kolan chłopca i popatrzyła na

niego dużymi, brązowymi oczami Zagraj mi coś...

On nic nie powiedział, tylko się uśmiechnął i sięgnął ręką po lirę.

Cudowne dźwięki popłynęły spod natchnionej ręki i wlały się w uszy

wszystkich istot na łące. Gdy on grał słuchali go ludzie, zwierzęta,

kamienie i drzewa. Słuchała go woda, ziemia i wiatr. On grał dla niej, a

jego muzyką cieszyły się wszystkie stworzenia. I kiedy zaczął śpiewać

świat tańczył w rytm jego pieśni... Tak czas zatrzymał się dla tej łąki,

dopóki nie skończył.

To ja... Eurydyka wstała i otrzepała króciutką szatę ...pójdę nad

strumyk.

Skinął głową i zza przymrużonych powiek patrzył na odchodzącą

dziewczynę. Gdy zniknęła za drzewami położył się na trawie i zamknął

oczy napawając się gorącymi promieniami słońca padającymi na jego

śniadą twarz. Wtedy uszy przeszył mu krótki, dziewczęcy krzyk

dobiegający... znad strumyka. Błyskawicznie poderwał się i pobiegł

przeczuwając najgorsze...

Orfeusz stał u bram Hadesu wpatrując się w bezdenną ciemność przed

sobą. Stawiał pierwsze, niepewne kroki potykając się o dziwne grudy na

ziemi. Zaczął żałować, że jego wzrok powoli przyzwyczajał się do

ciemności... Dotarł wreszcie do rzeki gdzie na barce stał opierając się o

zanurzony w wodzie sękaty kij. Długie siwe włosy pozlepiane w strąki

przykrywały pomarszczoną, pokrytą bruzdami skórę. Zimne, zwężone,

czarne oczy podniosły się na Orfeusza.

Czego tu chcesz? szepnął z trudem chrapliwym głosem Żywyś

jeszcze, nie przepłyniesz.

Orfeusz nie odpowiedział, tylko wziął w dłonie lirę i zaczął grać i śpiewać.

Pieśń opowiadała o okrutnej Atrope rozdzielającej dwoje kochanków.

Posłużyła się żmiją, która wsączyła w krew dziewczyny truciznę. A

młodzieniec przyszedł do Hadesu i począł błagać jego władcę o

wypuszczenie ukochanej. Nawet starego Charona poruszyła ta opowieść

i przewiózł Orfeusza przez Styks. Chłopiec nie przestawał śpiewać.

Wszystkie trzy głowy Cerbera kiwały się w rytm pieśni i tylko Hades

pozostał niewzruszony na śpiew Orfeusza.

Przestań syknął to nie jest jakiś amfiteatr, żebyś tu sobie tak po

prostu wył.

Hadesie... zaczął przez łzy Orfeusz

Wiem po co tu jesteś i zamierzam spełnić twoją prośbę.

Dzię...

Nie dziękuj, jest jeden warunek.

Spełnię go, choćbym miał oddać za nią życie.

Myślałem o tym... Ale zdecydowałem się na coś mniej wymagającego,

właściwie drobiazg...

Słucham

Eurydyka pójdzie za Tobą, a dopóki będziecie w moim królestwie nie

obejrzysz się za siebie i nie spojrzysz na nią, bo jej już tam nie będzie.

Dobrze.

Tak oto szczęśliwy Orfeusz wracał do świata żywych razem ze swoją

najdroższą Eurydyką, śpiewając najradośniejszą i najpiękniejszą pieśń

jaką znał. Lecz gdy już mieli wyjść i światło zaczęło razić Orfeusza, ten

nie mógł się powstrzymać i zwrócił wzrok za siebie by spojrzeć... w

nicość. Eurydyki już tam nie było, a bramy Hadesu zamknęły się ze

zgrzytem.

Władca podziemi stoi wpatrzony w jakiś odległy punkt, a z ciemności

wyłania się Persefona i próbuje spojrzeć mu w oczy.

Wiedziałeś, prawda...?

Oczywiście, moja droga...

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: