Zagrozenia_i_typy_sieci_WiFI.pdf

Rodzaje zagrożeń, typy ataków i sposoby

ochrony bezprzewodowych

sieci komputerowych

Marcin Rusnak

III rok Informatyki

Kraków 2006

Spis treści:

1. Wstęp.

2. Krótka charakterystyka bezprzewodowych sieci komputerowych.

3. Protokoły chroniące bezpieczeństwo sieci WLAN.

4. Zagrożenia sieci WLAN. Rodzaje ataków.

5. Sposoby zabezpieczenia sieci bezprzewodowych.

6. Trochę praktyki - sieci bezprzewodowe dostępne w Instytucie Informatyki

Uniwersytetu Jagiellońskiego.

7. Podsumowanie.

8. Bibliografia.

1. Wstęp

Historia sieci komputerowych to już parę dobrych lat. Sięga ona lat 60-tych i 70-tych

XX wieku. Pomysł połączenia ze sobą kilku stacji roboczych otworzył zupełnie nowe

możliwości w dziedzinie wykorzystania zasobów komputerowych. Począwszy od

umożliwienia i ułatwienia komunikacji między użytkownikami (przesyłanie wiadomości,

plików), poprzez współdzielenie różnych zasobów (jak np. drukarki i inne urządzenia

zewnętrzne, czy też oprogramowanie i bazy danych), aż po prowadzenie obliczeń

rozproszonych wykorzystujących wspólną moc procesorów. Bez względu na to, czy były to

sieci lokalne czy rozległe, przeznaczone do celów rozrywkowych czy też poważnych badań

naukowych lub militarnych, o takiej czy innej topologii – potrzebowały (co jest oczywiste)

nośnika informacji między stacjami roboczymi i serwerami. Od samego początku medium

tym były różnego rodzaju kable. Nie ważne, czy łączono ze sobą kilka komputerów, żeby

zagrać w jakąś grę sieciową, czy może tworzono sieć uczelnianą mającą połączyć stacje

robocze niejednokrotnie rozrzucone po rozległym obszarze – zawsze wymagało to

poprowadzenia (nieraz wielu kilometrów) kabli, wiercenia otworów w ścianach, zakładania

listew i gniazdek, etc. Sytuacja zmieniła się w drugiej połowie lat 90-tych ubiegłego stulecia.

Powstały wtedy pierwsze sieci bezprzewodowe (WLAN – W ireless Local Area Network ).

Pomysł wykorzystania fal radiowych do transmisji informacji między komputerami okazał się

pomysłem trafionym w dziesiątkę. I choć do tej pory zdecydowaną większość nadal stanowią

tradycyjne sieci przewodowe, to jednak technologie Wi-Fi zyskują coraz większe grono

zwolenników ze względu na wygodę i komfort pracy, który oferują. Nie trzeba ograniczać się

długością kabla, dostępnością gniazdek sieciowych, nie jest konieczne dziurawienie kolejnej

ściany, no i nikt nie potknie się o wystające przypadkowo kable.

Można by pomyśleć, że sieci bezprzewodowe mają tylko same plusy. Niestety tak nie

jest. Głównym mankamentem jest ich bezpieczeństwo. W końcu fale radiowe są dostępne dla

każdego, kto znajdzie się w ich zasięgu. Jeśli będzie dodatkowo wyposażony w odpowiedni

sprzęt, a sieć nie będzie wystarczająco zabezpieczona, może on uzyskać do niej swobodny

dostęp. Mimo iż sieci Wi-Fi mają wiele słabych punktów a zapewnienie odpowiedniego

poziomu bezpieczeństwa wymaga dużego wysiłku, zawsze można uczynić wiele, aby

zabezpieczyć je przed intruzami.

W niniejszej pracy postaram się krótko przedstawić zagrożenia jakie czyhają na sieci

bezprzewodowe oraz sposoby jak można tych zagrożeń unikać i jak się przed nimi bronić.

2. Krótka charakterystyka bezprzewodowych sieci komputerowych.

Rodzaje nowoczesnych sieci bezprzewodowych.

Rys. 2.1. Podział sieci bezprzewodowych ze względu na ich zasięg ( [1] )

Lokalne sieci bezprzewodowe mogą mieć zasięg od kilkunastu do kilkudziesięciu

metrów (w otwartej przestrzeni nawet więcej). Z tego właśnie powodu należy zwrócić

szczególną uwagę na ich bezpieczeństwo. Każda osoba, która zechce włamać się (czy to „dla

rozrywki”, czy też w jakimś bardziej konkretnym celu), może usadowić się w dogodnym,

odpowiednio oddalonym miejscu i, nie zwracając na siebie uwagi administratora czy

właściciela sieci, podejmować próby uzyskania do niej dostępu.

Technologia Wi-Fi

Jak już wspomniano, sieć WLAN to sieć radiowa. Pracuje ona w darmowym,

niewymagającym zezwoleń paśmie ISM. Technologia opiera się na standardzie IEEE 802.11

(w USA jest to częstotliwość 5 GHz, w Europie 2,4 GHz – niestety urządzenia je

wykorzystujące nie są ze sobą kompatybilne). Europie pasmo 2,4 GHz podzielone jest na 13

kanałów, co umożliwia współistnienie na danym obszarze kilku sieci.

Najbardziej popularnymi wersjami standardu WLAN są 802.11b i 802.11g. Różnią się

one maksymalnym (teoretycznym!) transferem (odpowiednio 11 Mbit/s i 54 Mbit/s) [2] .

Standardy sieci WLAN

WLAN opiera się przede wszystkim na standardach z rodziny IEEE 802. W rodzinie

tej grupą dotyczącą sieci bezprzewodowych (stanowiącą podstawę certyfikatów Wi-Fi) jest

grupa standardów IEEE 802.11 . Rodzina 802.11 obejmuje tak naprawdę trzy zupełnie

niezależnie protokoły skupiające się na kodowaniu (a, b, g). Obecnie za bezpieczeństwo

odpowiadają oddzielne standardy jak np. 802.11i. Pozostałe standardy jak c-f, h-j oraz n to

rozszerzenia usług czy poprawki w innych standardów z rodziny. Pierwszym powszechnie

zaakceptowanym standardem był 802.11b, potem weszły 802.11a oraz 802.11g. Dostępnie w

Polsce sieci Wi-Fi wykorzystują standard 802.11b. Zakres częstotliwości fal radiowych

wykorzystywany w 802.11 nie podlega koncesjonowaniu i dlatego można bez żadnych

zezwoleń instalować sieci tego typu. Jednak w paśmie tym występują znaczne zakłócenia np.

pochodzące chociażby od kuchenek mikrofalowych. Do najważniejszych standardów z tejże

grupy należą:

¾ 802.11 – oryginalny

Pierwszym standardem sieci radiowej był IEEE 802.11 opublikowany w 1997 roku.

Dziś dla odróżnienia od rodziny oznacza się go jako 802.1y . Standard ten określał dwie

prędkości transmisji – 1 oraz 2 Mb/s. Medium miało być promieniowanie podczerwone

oraz wykorzystywany w przemyśle i medycynie zakres częstotliwości 2,4 GHz.

Podczerwień się nie przyjęła ze względu na konkurencję standardu IrDA. Dalsze prace na

Wi-Fi szybko doprowadziły do powstania standardu 802.11b.

¾ 802.11b

Standard 802.11b ma zasięg 46 m w pomieszczeniu i 96 m na otwartej przestrzeni.

Lecz dane te mogą ulec zmianie przy zastosowaniu innych anten. Standardowe anteny

wykorzystywane w urządzeniach 802.11b pozwalają zwykle na przekaz z prędkością 11

Mb/s. Sprawność protokołu obniża tą prędkość do 5,5 Mb/s. Jednak materiały takie jak

metal, woda lub beton znacznie pochłaniają fale i obniżają jakość sygnału. Standard

802.11b przewiduje wykorzystanie algorytmów do wykrywania sygnałów zagłuszających

oraz unikania kolizji podczas komunikacji wielu radiowych kart sieciowych.

Odpowiednie anteny ze wzmacniaczami mogą zwykle osiągać zasięg do 8 km.

Przeprowadzono nawet testy, w których połączenie 802.11b pracowało na dystansie 120

km. Praktycznym zastosowaniem tego typu urządzeń jest zastępowanie drogich połączeń

operatora kablowego lub starszego sprzętu do komunikacji mikrofalowej. Produkowane

masowo urządzenia 802.11b obsługują szybkość 11 Mb/s, ale prędkość można obniżyć do

5,5Mb/s, 2Mb/s oraz 1 Mb/s. Spektrum 802.11b podzielone na 14 kanałów o szerokości

22 MHz, przy czym tylko trzy kanały nie pokrywają się w swoich zakresach. W Polsce

można wykorzystywać tylko pasma od 2400,0 do 2483,5 MHz czyli od 1 do 13.

Niektórzy producenci wprowadzili własne produkty dające prędkość 22, 33 oraz 44 Mb/s

oparte na standardzie. Swoją modyfikację nazwali 802.11b + , ale nigdy nie stała się ona

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: