Psychologia społeczna - WYKŁAD 11 - B.O.pdf

(80 KB) Pobierz
(Microsoft Word - WYK\243AD 11)
WYKŁAD 11
Postawy a zachowanie – różne modele teoretyczne:
Postawy oparte na zachowaniu (D. Bem): ludzie wnioskują o swoich postawach na podstawie
własnych zachowań gdy:
 
Początkowo postawa jest słaba lub wieloznaczna
 
Gdy nie ma innych prawdopodobnych wyjaśnień dla zachowania
 
Gdy się już ukształtuje – jest silna i odporna na wpływy
Model Fishbeina i Ajzena (1980r.) dotyczy zachowań celowych:
Zachowanie celowe zależy od intencji behawioralnej, która zależy od postawy wobec tego
zachowania oraz normy subiektywnej, czyli przekonania o tym, jaką opinię o tym zachowaniu
mają inni
Model MODE (Motywacja – Okazja – Determinanty Działań):
Autorzy: Dovidio, Fazio, 1991r.
Dwie drogi wpływu postaw na zachowanie:
 
Świadome rozważanie i decyzje
 
Nieświadoma reakcja podmiotu na obiekt będący przedmiotem postawy – w
zachowaniach spontanicznych
Mechanizm wyjaśniający zgodność postaw i zachowań: zgodność typu przetwarzania
informacji na poziomie pomiaru postaw i zachowań
Postawy utajone mierzone poprzez mimowolne zapamiętywanie, tendencyjności w
przetwarzaniu informacji – lepiej niż postawy deklaratywne (mierzone werbalnymi skalami)
przewidują spontaniczne, automatyczne zachowania; np. kończenie słów czy zdań,
niewerbalne zachowania interpersonalne (mruganie, zachowywanie dystansu, odwracanie
wzroku)
Postawy deklaratywne są lepszymi predyktorami dokonywania sądów werbalnych, decyzji
wyborczych itp.
Poznanie utajone (Greenwald, Banaji, 1996r.):
Mamy z nim do czynienia, gdy ślady przeszłego doświadczenia wpływają na wykonanie
pewnych zadań, nawet gdy te doświadczenia nie są pamiętane i nie są dostępne na poziomie
świadomym
Utajone postawy: konsekwencja utajonego poznania; mają charakter automatyczny; są
trudne do zbadania w sposób bezpośredni; aby do nich dotrzeć konieczne jest wykorzystanie
423141386.002.png
pomiarów pośrednich (unobtrusive measures) – badany nie wie co jest mierzone; nie są to
deklaracje werbalne.
Nieświadome drogi nabywania wiedzy – źródła postaw utajonych:
Człowiek nie zawsze wie dlaczego coś mu się podoba lub nie
Nieświadome uczenie się (implicit learning): bez świadomości uczenia się nabywamy
skomplikowaną wiedzę proceduralną, np. o kowariancji czyli współzmienności (Czyżewska,
2001r.; Hill, 1992r.; Lewicki, 2001r.)
Bodźce podprogowe (Murphy, Zajonc, 1994r.; Ohme, 2003r.; Błaszczak, 2001r.): ekspozycja
bodźców afektywnych (np. twarze wyrażające pozytywne lub negatywne emocje) poniżej
progu świadomości mogą wpływać na oceny obiektów po nich następujących
Częstość ekspozycji (mere exposure effect, Zajonc, 1985r.): znajomość = bardzo pozytywne
postawy
Bodźce peryferyczne: eksponowane powyżej progu świadomości ale niedostrzegane przez
podmiot, nie pozostają w pamięci operacyjnej, np. gdy jesteśmy otoczeni dużą liczbą
bodźców dokonujemy ich selekcji; okazuje się jednak, iż to co wydawało się słabsze,
niezauważone świadomie (np. wielkość źrenic) – automatycznie i nieświadomie uruchamia
pewne postawy
Test Utajonych Skojarzeń, IAT (Greenwald, McGhee, Schwartz); założenia IAT: CR jako pośredni
pomiar postaw:
Skrócenie bądź wydłużenie CR odpowiedzi może być konsekwencją wzbudzenia afektu
związanego z postawą; zgodność afektywna bodźców powoduje skrócenie CR, niezgodność –
wydłużenie
Przykład zastosowania: czas kategoryzacji osób na fotografiach różnej płci i rasy; im krótszy –
tym większa stereotypowość spostrzegania na danym wymiarze
Dualizm postaw – ten sam obiekt postawy różnie oceniany:
Amerykańscy studenci nie wyrażali słownie uprzedzeń wobec mniejszości etnicznych i
homoseksualistów ale ujawnili je wykonując IAT (Implicit Association Test, Greenwald,
Banajii, 1996r.); przy dualizmie postaw ludzie często nie odczuwają wewnętrznego konfliktu
ponieważ obie te sprzeczne postawy nie są zwykle równocześnie dostępne (Wilson, Lindsley,
Schooler, 2000r.)
423141386.003.png
Relacje między postawami jawnymi i utajonymi:
Zrepresjonowana postawa utajona:
 
Pozostaje poza świadomością ponieważ zagraża podmiotowi (jak u Freuda), np.
dlatego że kłóci się z jakąś ważną normą społeczną, wartościami, przekonaniami na
własny temat
Rozszczepienie: niezależne systemy oceny obiektu:
 
Człowiek nie jest świadomy istnienia swojej utajonej postawy ale nie ma motywacji
aby była ona utajona; np. dotychczas była uśpiona, utajona, bo nie było potrzeby jej
uświadomienia; mamy wtedy do czynienia z dysocjacją postaw jawnych i utajonych
Świadome zastępowanie:
 
Człowiek jest świadomy swej utajonej postawy ale ocenia ją jako niewłaściwą,
niepożądaną; następuje supresja niejawnej postawy
Automatyczne zastępowanie (bez woli jednostki):
 
Poprzez częstą aktywizację jawnej postawy
Te typy wynikają ze skrzyżowania dwóch wymiarów: świadomości istnienia postawy
pierwotnej i możliwości oraz motywu zastępowania (stłumienia niejawnej przez jawną)
Syndrom postaw antydemokratycznych – osobowość autorytarna:
Punkt wyjścia: empiryczne stwierdzenie, że istnieje zbieżność w postawach ludzi, ponieważ są
one pochodną osobowości, zwłaszcza specyficznych potrzeb (Adorno, Frenkel-Brunswik,
Levinson, Sanford, 1950r.); podstawa empiryczna: badania w Niemczech w latach 30-tych i w
USA w latach 50-tych
Składowe osobowości autorytarnej: etnocentryzm i antysemityzm (Skala F)
Jaka jest antydemokratyczna autorytarna osobowość:
Wiara w siłę i bycie twardym: potępianie słabości, nadmierne zainteresowanie kwestią
władzy; przykładowe pozycje skali F:
 
Żadna słabość czy trudność nie zawrócą nas z drogi jeśli mamy wystarczającą siłę woli
 
Ludzie dzielą się na silnych i słabych
Autorytarna uległość: bezkrytyczny stosunek, podporządkowanie się autorytetowi; np.
szacunek i posłuszeństwo dla władzy jest najważniejszą rzeczą, jaką trzeba uczyć dzieci
Autorytarna agresja: tendencja do potępiania, odrzucania, surowego karania osób łamiących
konwencjonalne wartości; np. przestępstwa seksualne zawsze powinny być karane z
największą surowością, nie tylko uwięzieniem, ale publicznym biczowaniem lub czymś jeszcze
gorszym
Konwencjonalizm: sztywne przywiązanie do wartości klasy średniej, nadmierna wrażliwość na
nacisk grupy
Przesądność i stereotypowość: tendencja do przypisywania odpowiedzialności czynnikom
poza kontrolą jednostki, siłom nadprzyrodzonym, mistycznym; sztywność kategorii; np. każdy
423141386.004.png
człowiek powinien wierzyć w jakąś naturalną moc, której podporządkowałby się bez
zastrzeżeń
Przypisywanie nadmiernej roli sprawom seksu i potępianie swobody seksualnej, np.
homoseksualiści są znacznie gorsi od przestępców kryminalnych dlatego należy ich karać z
całą surowością
Cynizm, destruktywizm: wrogość wobec jednostki, deprecjacja człowieka, ciemna wizja
motywacji; np. zawsze będą wojny bowiem taka jest natura człowieka
Antyintracepcja: niechęć wobec tego co subiektywne, ulotne; niechęć do rozumienia stanów
psychicznych własnych i innych ludzi; np. jeśli się ma jakiś problem to zamiast myśleć o nim
należy zająć się jakąś pracą
Projekcja własnych negatywnych uczuć, lęków, zagrożeń
Geneza osobowości autorytarnej:
Metoda badań: głębokie wywiady retrospektywne z osobami dorosłymi na temat ich
dzieciństwa
Rodzice stosowali ostre środki dyscyplinujące, głównie kary
Dziecko pozbawione było uczuć; rodzice nie ujawniali uczuć wobec dziecka ani wobec siebie
wzajemnie
W procesie wychowania zwracali głównie uwagę na obowiązki (a nie prawa) dziecka
Rodzice mają pogardliwy, wyzyskujący stosunek do grup społecznych czy etnicznych,
stojących w hierarchii społecznej niżej od ich własnej grupy
W rezultacie tych oddziaływań dziecko zaczyna mieć wrogi stosunek do rodziców ale czuje
ich dominację, boi się te emocje ujawnić, tłumi wrogie, agresywne impulsy, którym
towarzyszą wyrzuty sumienia
Dziecko utożsamia się z rodzicami, idealizuje ich, przejmuje ich wartości; ale pozostaje lęk
przed ujawnieniem własnej wrogości – jest ona przemieszczana na inne grupy: zwykle
mniejszości etniczne (bo rodzice to wskazują i akceptują)
Lęk przed tłumionymi impulsami wywołuje niechęć do zrozumienia własnej psychiki oraz
stanów psychicznych innych ludzi (stąd antyintracepcja); tłumiona wrogość przejawia się
cynizmem, czarnym obrazem innych
Nowa wersja autorytaryzmu: koncepcja B. Altemeyera, 1996r.:
Uległość w stosunku do władzy (autorytetu), bezwarunkowy szacunek czyli autorytarna
submisja (uległość)
Konwencjonalizm zachowań społecznych, konformizm wobec norm grupowych
Autorytarna agresja: nietolerancja dla wszelkich form odmienności, skłonność do karania
słabszych
Autorytaryzm wg Altemeyera to tylko syndrom postaw; mechanizm powstawania:
 
Ukształtowanie jednostronnej relacji szacunku niższych do wyższych
 
Intensywna emocjonalna identyfikacja z grupą własną (Duckitt, 1999r.)
423141386.005.png
Prawicowy i lewicowy autorytaryzm:
 
Prawicowy autorytaryzm: uległość wobec legalnych władz i powszechnie
akceptowanych norm oraz agresja wobec mniejszości
 
Lewicowy autorytaryzm: posłuszeństwo wobec własnych przywódców i akceptacja
ich norm
Umysł zamknięty, dogmatyzm: M. Rokeach, 1962r.:
Dogmatyzm jest formalną cechą syndromu postaw i przekonań; określa nie to w co się
wierzy, ale jak się wierzy
Podstawowa idea: nasze oceny jednostek i grup zależą przede wszystkim od tego, jak dalece
systemy przekonań uznawane przez innych, są podobne do naszego; u dogmatyka jest to
szczególnie silne
Cechy dogmatyzmu: im bardziej… tym wyższy dogmatyzm:
Izolacja poglądów, jednoczesne uznawanie poglądów logicznie prowadzących do
sprzeczności, np. oburzanie się na przemoc jednych a jednoczesne gwałtowne jej chwalenie u
drugich
Wyolbrzymianie różnic a pomniejszanie podobieństw między systemem poglądów
odrzucanych i uznawanych
Większa różnica w zakresie wiedzy o poglądach odrzucanych i akceptowanych
Większe utożsamianie (wrzucanie do jednego worka) poglądów, których nie akceptujemy
Silniejsza dezaprobata poglądów nieakceptowanych
Widzenie świata w kategoriach zagrożeń
Zależność od autorytetów (pozytywnych i negatywnych)
Funkcja dogmatyzmu:
Im bardziej przekonania/postawy służą obronie przed światem niż rozumieniu i poznawaniu
świata – tym wyższy dogmatyzm
Skąd się bierze dogmatyzm: lęk źródłem ale i konsekwencją; grupy i organizacje zagrożone
stają się bardziej dogmatyczne, co wtórnie także zwiększa lęk (np. analizy dogmatyzmu w
kolejnych soborach Kościoła Katolickiego: większe zagrożenie utratą wiernych – większy
dogmatyzm uchwał soborowych)
Orientacja na dominację społeczną (SDO) – J. Sidanius, F. Pratto, 1999r.:
Zgeneralizowane pragnienie dominacji grupowej, prowadzące do faworyzowania grupy
własnej a defaworyzacji grup o niższym statusie
423141386.001.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin