Palmer Diana - Long tall Texans series 06 - Meksykański ślub (Harlequin Kolekcja 47).pdf - Diana Palmer(1) - Agadoo86

DIANA PALMER

MEKSYKAŃSKI ŚLUB

tłumaczyła Monika Krasucka

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Penelopa była pewna, Ŝe tego dnia nie spotka go pośród zabudowań gospodarczych,

choć o tej porze zwykle się tam kręcił. C. C. Tremayne lubił być o krok przed swymi ludźmi i

nie czekając na nich, pierwszy brał się do karmienia bydła. Tego lata długotrwała susza

wypaliła pastwiska zmieniając je w porośnięty rudą trawą ugór. Trudna sytuacja bardzo

martwiła jej ojca. W tych stronach, ledwie parę mil od rzeki Rio Grandę, woda była na wagę

złota: kto miał jej pod dostatkiem, mógł spać spokojnie. Tymczasem wyjątkowe upały

sprawiły, Ŝe studnie wysychały i w zbiornikach zaczynało jej brakować.

Wrzesień w zachodnim Teksasie z reguły jest bardzo gorący, jednak tego dnia

wieczorem zerwał się silny wiatr i zrobiło się chłodno. Wychodząc z domu, Penelopa sięgnęła

po kurtkę.

W zapadającym zmroku wypatrywała znajomej sylwetki C.C. Miała nadzieję, Ŝe

znajdzie go, zanim on natknie się na jej ojca. Takie spotkanie mogło bowiem skończyć się

tylko jednym: kolejną dziką awanturą. Jej ojciec, Ben Mathews, oraz jego brygadzista juŜ tyle

razy skakali sobie do oczu, Ŝe Penelopa nie miała ochoty być mimowolnym świadkiem

jeszcze jednego starcia. Gdy zaczynało brakować pieniędzy, ojciec zawsze robił się draŜliwy i

z byle powodu wpadał w złość. Tymczasem sytuacja farmy była tak trudna, Ŝe prawdę

mówiąc, gorsza być nie mogła.

C.C. pił. Wiedziała o tym. Tak było zawsze, gdy w kalendarzu pojawiała się znajoma

data. Nikt poza Penelopą nie zdawał sobie sprawy, jak bardzo zawaŜył na Ŝyciu C.C. tamten

wrześniowy dzień. Jakiś czas temu kurowała go z grypy. Poznała ten fragment jego

przeszłości tylko dlatego, Ŝe majaczył w malignie. Oczywiście nigdy nie przyznała się, Ŝe wie

o wszystkim. C. C. - tak go nazywano, choć nikt nie miał pojęcia, od jakich imion pochodzą

te inicjały - nie lubił, Ŝeby ktokolwiek wiedział za wiele o jego osobistych sprawach.

Zazdrośnie strzegł swej prywatności i nie dopuszczał do niej nawet dziewczyny, która

kochała go jak nikt na świecie.

C. C. jej nie kochał. Mimo Ŝe Penelopa dawno pozbyła się złudzeń, wielbiła go od

dnia gdy przybył na farmę ojca, by zająć miejsce leciwego zarządcy, który odchodził na

zasłuŜoną emeryturę. Miała wtedy dziewiętnaście lat. Wystarczyło, Ŝe raz na niego spojrzała i

juŜ nie mogła wyrzucić go z serca. Pokochała jego smukłą sylwetkę, ciemne oczy i pociągłą,

ponurą twarz. Od tamtej pory minęły trzy łatą a jej uczucia pozostały niezmienione. Nie są-

dziła, by mogły się kiedykolwiek zmienić. Penelopa Mathews była bardzo uparta. Ojciec stale

jej to wytykał.

Skrzywiła się, dostrzegając światło w jednym z baraków. Paliło się, choć jeszcze nie

było ciemno. O tej porze cała ekipa była na pastwiskach, przepędzając stada. Właśnie teraz

krowy cieliły się jedna za drugą, więc wszyscy mieli pełne ręce roboty i kiepskie humory, bo

okres narodzin oznaczał mnóstwo pracy i mało snu. Doszła do wniosku, Ŝe w budynku jest C.

C. I na pewno pije. Ben Mathews nie tolerował alkoholu na swoim ranczu i nie zamierzał

przymykać oczu nawet wtedy, gdy szło o pracownika, którego lubił i powaŜał.

Penelopa z rezygnacją odgarnęła kosmyk włosów, który wymknął się z końskiego

ogona przewiązanego aksamitką dobraną pod kolor jej jasnobrązowych oczu. Nie była ładna,

ale za to zgrabna, choć moŜe nieco pulchna. Po prostu ładnie zaokrąglona. Jednym słowem, w

obcisłych dŜinsach wyglądała bardzo apetycznie. W słońcu jej gęste włosy miały piękny

złotawy odcień, taki sam jak piegi na nosie. Wystarczyłoby trochę wysiłku i mogłaby

przeistoczyć się w ślicznotkę. Lecz ona była typową chłopczycą: umiała jeździć na

wszystkim, co ma koła lub cztery nogi, i strzelać nie gorzej niŜ jej ojciec. Czasem, w

chwilach refleksji, Ŝałowała, Ŝe nie jest tak atrakcyjna jak Edie, zamoŜna rozwódka, z którą

spotykał się C.C. jasnowłosą niebieskooka i wyrafinowana. Niejeden dziwił się po cichu, co

taka piękność widzi w zwykłym robotniku. Penelopa znała powody, dla których C.C. się z nią

spotykał. I bardzo ją to bolało.

Zatrzymała się przed wejściem do baraku i nerwowo pocierając ręce o spodnie,

zastanawiała się, co robić. Zapukała.

W środku coś załomotało.

- ZjeŜdŜaj!

Westchnęła, słysząc dobrze znany, gniewny ton. Zanosiło się na powaŜną przeprawę.

Otworzyła drzwi, by znaleźć się w dusznym pomieszczeniu zastawionym piętrowymi

pryczami. W rogu znajdował się niewielki aneks kuchenny, gdzie męŜczyźni przygotowywali

sobie po pracy ciepłe posiłki. Stali pracownicy rancza bardzo rzadko nocowali w baraku:

większość z nich miała rodziny i własne domy. Wyjątkiem był C. C. W tej chwili poza nim

mieszkało tu sześciu sezonowych robotników zatrudnionych na czas cielenia się krów.

Jeszcze tydzień, a obcy wyjadą i C.C. znowu będzie miał cały barak dla siebie.

Siedział na krześle mocno odchylony do tyłu, opierając uwalane błotem buciory o blat

stołu. Na głowie miał zsunięty na czoło kapelusz. W ręce trzymał szklankę z whisky. Gdy

skrzypnęły drzwi, uniósł do góry rondo kapelusza, rzucił jej drwiące spojrzenie, po czym z

powrotem zsunął go na oczy.

- Czego chcesz? - burknął.

- Uratować twoją nędzną skórę - odparła szorstko, zatrzaskując za sobą drzwi.

Zrzuciła kurtkę, pod którą miała biały sweter, i ruszyła prosto do kuchni, by zaparzyć kawę.

Przyglądał jej się obojętnie.

- Pepi, znowu chcesz mnie ratować? - mruknął. Zwracając się do niej, wszyscy

uŜywali tego zdrobnienia. - Dlaczego to robisz?

- Dlatego, Ŝe umieram z miłości do ciebie - odparła półgłosem. Choć była do

najświętsza prawda, postarała się, by nie zabrzmiało to wiarygodnie.

C.C. tak właśnie odebrał jej słowa.

- UwaŜaj, bo uwierzę! - roześmiał się nieprzyjemnie i opróŜniwszy jednym haustem

szklankę, sięgnął po butelkę.

Penelopa okazała się szybsza: sprzątnęła mu ją sprzed nosa i zanim zdąŜył podnieść

się z krzesła wylała zawartość do zlewu. Nigdy by jej się to nie udało, gdyby C. C. był

trzeźwy.

- Coś ty zrobiła?! - krzyknął, spoglądając na pustą butelkę. - To była ostatnia flaszka!

- I bardzo dobrze! Nie będę zmuszona przetrząsać całego baraku. Zaraz dam ci kawy.

Musisz być na nogach, zanim wpadnie tu ojciec. - Włączyła ekspres. - Co ty robisz?! Ojciec

szuka cię po całej okolicy. Chyba wiesz, co będzie, jeśli znajdzie cię w takim stanie.

- Ale znowu mi się uda, prawda? - szydził, podchodząc do niej. Poczuła na ramionach

jego mocne dłonie, które kazały jej oprzeć się o niego plecami. - Obronisz mnie. Jak zawsze.

- Któregoś dnia mogę nie zdąŜyć - westchnęła. - Co się wtedy z tobą stanie?

Odwrócił ją ku sobie, zmuszając, by spojrzała mu w oczy. Z wraŜenia przebiegł ją

dreszcz. C. C. prawie nigdy jej nie dotykał. Tylko w Ŝartach albo w tańcu. Do tej pory

podziwiała go z daleka, nie była więc przygotowana na tak bliski kontakt. Bała się, Ŝe jej oczy

ją zdradzą, więc szybko opuściła wzrok.

- Tylko ciebie obchodzi, co ze mną będzie - mruknął. - Nie wiem, czy mi się podoba,

Ŝe matkuje mi dziewczyna dwa razy młodsza ode mnie.

- Nie jestem dwa razy młodsza. Gdzie są kubki? - zapytała by zmienić temat.

On jednak nie dał się zagadać. Delikatnie odsunął z jej twarzy kosmyk włosów.

- Pepi, ile ty masz lat?

- Dobrze wiesz, Ŝe dwadzieścia dwa. - Starała się zachować spokój. By pokazać, Ŝe

jego bliskość nie robi na niej Ŝadnego wraŜenia, spojrzała mu odwaŜnie w oczy. To, co w nich

ujrzała zbiło ją z tropu.

- Dwadzieścia dwa - powtórzył. - A ja trzydzieści. Młoda jesteś. Dlaczego zawracasz

sobie mną głowę?

Palmer Diana - Long tall Texans series 06 - Meksykański ślub (Harlequin Kolekcja 47).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: