Naszyjnik panny młodej.pdf

Martin

Naszyjnik

panny młodej

Kat

Prolog

Anglia, rok 1804

Tempie Whiting usiadła na łóżku i zaczęła

nasłuchiwać. Usłyszała cichy odgłos kroków.

Ktoś minął jej sypialnię i zatrzymał się pod drzwiami

do pokoju siostry.

Victoria zeskoczyła z łóżka z mocno bijącym ser

cem. W drzwiach do pokoju Claire nie było zamka,

ponieważ ojczym na to nie pozwolił. Tory usłyszała

delikatne szczęknięcie przekręcanej srebrnej klamki

i ciche kroki. Ktoś wszedł do pokoju.

Dobrze wiedziała kto. Wiedziała, że pewnego dnia

baron postanowi zaspokoić żądzę, którą czuł do Cla

ire. Rozpaczliwie pragnąc ochronić siostrę, Tory ze

skoczyła z łóżka, chwyciła błękitny szlafrok i wybie

gła na korytarz. Sypialnia Claire znajdowała się dwa

pokoje dalej. Tory szła na drżących nogach jak najci

szej. Jej dłonie stały się tak wilgotne, że nie mogła

przekręcić okrągłej klamki. Wytarła je w szlafrok

i spróbowała ponownie. Wreszcie się jej udało i ci

cho wśliznęła się do mrocznego pokoju. Wysoka po

stać ojca ciemniała przy łóżku w bladym świetle wpa

dającym przez okna. Tory zastygła, słysząc jego ciche

słowa i przerażony głos Claire.

O budził ją jakiś szmer w korytarzu. Victoria

- Nie zbliżaj się do mnie - błagała Claire.

- Nie zrobię ci krzywdy. Tylko leż spokojnie i po

zwól mi zrobić to, czego pragnę.

- Nie. Chcę, żebyś stąd wyszedł.

- Cicho - powiedział baron szorstko. - Chyba nie

chcesz obudzić siostry? Sądzę, że domyślasz się, co

jej się przytrafi, jeśli tu przyjdzie.

- Proszę, nie rób Tory krzywdy -jęknęła Claire.

Było jednak jasne, że baron bez wahania zrobi, co

tylko zechce. Plecy Tory wciąż poznaczone były sinia

kami po ostatnim biciu, którym Miles Whiting, ba

ron Harwood, postanowił ukarać pasierbicę za nie

posłuszeństwo tak drobne, że nie mogła sobie już

przypomnieć, czego dotyczyło.

- Więc rób, co ci mówię. Leż spokojnie.

Claire wydała zduszony jęk i Tory poczuła wście

kłość. Wbijając paznokcie w dłonie, podeszła bliżej.

Wiedziała, co chciał zrobić. Wiedziała też, że jeśli

spróbuje go powstrzymać, zostanie ukarana, a baron

dopadnie Claire wcześniej czy później.

Tory przygryzła wargę i tłumiąc wściekłość, zasta

nowiła się, co właściwie powinna zrobić. Musiała go

powstrzymać. Jej wzrok padł na mosiężny podgrze

wacz łóżka leżący przy kominku. Węgle już dawno

w nim ostygły, lecz wypełniony popiołem metalowy

pojemnik był ciężki. Chwyciła za drewniany uchwyt

i bezszelestnie podniosła ciężki przedmiot.

Claire wydała kolejny zduszony jęk. Tory podkra-

dła się bliżej do łóżka, gdzie baron pochylał się

nad jej siostrą, i z całej siły uderzyła go podgrzewa

czem w głowę. Harwood zacharczał i bezwładnie

upadł na podłogę. Podgrzewacz wypadł z drżących

dłoni Tory i z brzękiem uderzył o deski, a wraz z nim

posypały się na kosztowny dywan węgle i popiół.

Claire zerwała się z łóżka i rzuciła w ramiona Tory.

- On... On mnie dotykał - szlochała cicho i moc

niej wtuliła się w siostrę. - Och, Tory, przyszłaś w sa

mą porę.

- Już dobrze, kochana. Jesteś bezpieczna. Nie po

zwolę mu cię skrzywdzić.

Trzęsąc się na całym ciele, Claire spojrzała

na mężczyznę leżącego na dywanie. Ciemna strużka

krwi wypływała z rany na jego skroni.

- Czy ty go... zabiłaś?

Tory spojrzała na nieruchome ciało barona i za

chwiała się. Wzięła głęboki oddech, by się uspokoić.

W pokoju było ciemno, lecz przez okna wpadało deli

katne światło księżyca. Widziała szkarłatną plamę wo

kół głowy ojczyma. Jego pierś zdawała się nie unosić.

- Musimy się stąd wydostać - powiedziała, wal

cząc z naglącą potrzebą ucieczki. - Załóż szlafrok

i wyciągnij torbę spod łóżka. Ja pobiegnę po swoją

i spotkamy się przy schodach dla służby.

- Muszę się przebrać. Jestem w koszuli nocnej.

- Teraz nie ma na to czasu. Przebierzemy się póź

niej.

Ucieczka była już zaplanowana. Spakowały po

dróżne torby trzy dni temu, w dniu siedemnastych

urodzin Claire. Od tamtej pory w ciemnych oczach

barona gęstniało pożądanie, gdy tylko na nią spoj

rzał. Były przygotowane na opuszczenie Harwo

od Hall przy najbliższej okazji. Tej nocy los zdecydo

wał za nie. Nie mogły czekać ani chwili dłużej."

- Co z naszyjnikiem? - zapytała Claire.

Kradzież najcenniejszego klejnotu barona od po

czątku była częścią planu. Potrzebowały pieniędzy,

by dotrzeć do Londynu. Piękny naszyjnik z pereł

i diamentów wart był fortunę, a jednocześnie był je

dyną rzeczą pokaźnej wartości, którą mogły bez tru

du zabrać ze sobą.

- Przyniosę go. Staraj się nie robić hałasu. Przyjdę

jak najszybciej.

Claire wybiegła z pokoju. Tory rzuciła ostatnie

spojrzenie na ojczyma i pobiegła za siostrą. Dobry

Boże, nie pozwól mu umrzeć - modliła się, przerażo

na myślą, że faktycznie go zabiła. Uciekała koryta

rzem wstrząsana dreszczami.

Rozdział 1

Londyn

Dwa miesiące później

nie wierzyła w klątwę, jednak wszyscy w pro

mieniu kilku mil od niedużej wioski Harwo-

od znali legendę pięknego klejnotu z pereł i diamen

tów. Ludzie szeptali o nim, bali się go, pożądali

i czcili ten wspaniały przedmiot stworzony w trzyna

stym wieku dla narzeczonej lorda Fallona.

Opowiadali, że naszyjnik - Naszyjnik Panny Mło

dej - mógł przynieść swemu właścicielowi nieopisa

ne szczęście albo straszne klęski. To nie powstrzyma

ło Tory przed kradzieżą. Ani przed sprzedaniem go

lichwiarzowi w Dartfield za sumę, która umożliwiła

im ucieczkę. Od tamtej pory minęły już prawie dwa

miesiące i śmiesznie mała kwota, którą Tory musiała

przyjąć za tak drogocenną rzecz, niebezpiecznie top

niała.

Na początku była pewna, że znajdzie pracę jako

guwernantka u jakiejś miłej, szanowanej rodziny,

lecz jak dotąd nie udało się. Jedyne suknie, które za

brały ze sobą w podróż, były wprawdzie modne, lecz

rękawy sukni Tory zaczynały się już wystrzępiać,

a brzeg brzoskwiniowej sukni z muślinu Claire był

poplamiony. Choć obie były dobrze wykształcone

B yć może była to wina naszyjnika. Tory nigdy

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: