Historyczne Bitwy - 1605 - KIRCHOLM.pdf

(10307 KB) Pobierz
415367905 UNPDF
HENRYK WISNER
KIRCHOLM 1605
Wydawnictwo
Mi ni sterstwa
Obrony
NarOdowej
415367905.003.png 415367905.004.png
HISTORYCZNE BITWY
HENRYK WISNER
KIRCHOLM 1&0S
Wydcwnlctwo
Ministerstwa Obrony Narodowej
Warszawa 1987
415367905.005.png
KIRCHOLM I CHODKIEWICZ
Jedno z najbardziej znanych zwycięstw w dziejach Rze­
czypospolitej. Jeen z największych wodzów.
Imię hetman, miejsce oniesionego zwycięstwa twają
w pamięci naroów przekazywane z pokolenia na pokolenie.
Przestawiana praca nie kwestionuje ich wielkości.
Owsze, podkres1a geniusz Jana Karola Chokiewicz, mę­
stwo żonierzy, trud prwadzenia dzałań w Inlantach. Ukazu­
je przecież, że nawet ofiaa gotwość o yrzeczeń nie za­
stąpi sprawnego działania machiny państwa. Walka, jes1i nie
towarzyszy jej wysiłek obywatela i polityka król, skazana jest
na niepowodzenie. A krzepiąy serca blask zycięstw ne
zastpi mądrej wiaomośc, że y jedyne epizoami
przegranych wojen.
" Kircholm " nie pzesądza o wietności czy słabości woj­
skowości polskiej XVI eku. Stawia jenak znaki zapytania.
Czasem stwierdza nemożność yrokowania. Jeżeli udziela
odpowiedzi, to w przeknani, że winna uzmysławiać, iż do­
tychczasowa już ne zwala.
Przee wszystkim ma skłaniać o poszukiwań.
415367905.006.png
NARODZINY KONFLIKTU
Wiek XVI szedł prez Europę. Osłabiał dawne wierzenia czy
też, jak chcieli reformatorzy, przywracał prawdy dane przed ty­
siącami lat.
Potomni nazwą to Reformacją.
Uciśnionym dawał świadomość własnego położenia.
Potomni powiedzą - wojny chłopskie.
Tworzył nowe państwa. Trwającym w trudzie i krwi zwia­
stował przyszłą potęgę, gdy innym zdawał się pisać: Mane
Thekel Fares.
Potomni odczytają, że Polska nierządem stoi.
Doszło do zerwania unii duńsko-szwedzkiej (1523) i do za­
warcia przez Polskę i Litwę unii nazwanej lubelską (1569). Do
przekształcenia się pod rządami Iwana IV Groźnego
(1533-1584), przy ałej kontrowersyjności osiągniętych wyni­
ków, Wielkiego Księstwa Moskiewskiego.
Zyskiwała na znaczeniu żegluga bałtycka, szczególnie jej
część zwana żeglugą arewską.
Osłabły dominujące na ważnym dla Europy terenie, w Inf­
lantach: Zakon Kawalerów Mieczowych, ar;ybiskupstwo ry­
skie, biskupstwa kurlandzkie, dorpackie, Ossel-Wieck. Od
pónocy rósł napór Szwecji, ze wschodu Moskwy, z zachodu
Danii, przy czym ta ostatnia nie tyle myślała o rozszerzeniu
własnego panowania, ile przeszkodzenia innym. Z południa za­
grażały Polska i Litwa, którymi kierowała chęć zachowania po­
koju z Moskwą, a onieważ ten nie był pewny, wsparcia i
umocnienia Inlantczyków. Doszło do układu w Pozwolu pas­
valys) 14 września 1557 roku i sojuszu litewsko-inlanckiego,
który jednak miał obowiązywać dopiero o wygaśnięciu wcześ-
415367905.001.png
8
niej szych układów obu stron. Obligowało to Wielkie Księstwo
Litewskie do pomocy po roku 1562, Inlanty po 1569. Zarazem
następująca zmiana postawy Krymu, jego zbliżenie z Moskwą,
prawda, że przejściowe, zmusiło Zygmunta Augusta do zwró­
cenia uwagi na południe i stworzyło swobodę działań Iwanowi
Groźnemu. W roku 1558 doszło do uderzenia pułków mo­
skiewskich na Inlanty, a w odpowiedzi przyjęcia przez Inlant­
czyków protekcji Zygmunta Augusta jako wielkiego księcia li­
tewskiego (31 sierpnia 1559 Gothard Kettler, wieki mistrz za­
konu, 15 września Wilhelm, arcybiskup ryski). Do przekształ­
cenia się państwa zakonnego w świeckie, a ostatniego wielkiego
mistrza w księcia kurlandzkiego oraz lennika Korony Polskiej
i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Niebawem zaś, do zapo­
wiedzi wcielenia Inlant do Polski, a w razie sprzeciwu stanów
koronnych, tylko do Litwy (28 listopada 1561).
Walka o władztwo w Inlantach przecież nie wygasła. Ow­
szem, w roku 1563 działania dwustronne przekształciły się
w wojnę nazwaną ónocną albo siedmioletnią. Szwecja w so­
juszu z Moskwą podjęła walkę z Danią i Lubeką, a Polska
i Litwa sprzymierzone z Danią walczyły z Moskwą i Szwecją.
Co dalej? Szwedowie was przez morze sęgaj,
A Inlanty wam prawe z garści wydzierają.
pisał już w roku 1563, w Satyrze, Jan Kochanowski.
Po upadku Eryka XIV Wazy (1568) i wstąpieniu na tron Ja­
na III Wazy, brata obalonego władcy, a szwagra Zygmunta
Augusta, doszło jednak do odwrócenia sojuszy. Szwecja zwróci­
ła się przeciw Moskwie (1569), zarazem Dania, zainteresowna
w utrzymaniu i rozwoju żeglugi narewskiej, w ogóle handlu
z Moskwą, skierowaa swe okręty przeciw kaprom polskim.
Działania przerwano, a raczej zawieszono w roku 1570.
22 lipca 1570 zawarty został rozejm między Zygmuntem Au­
gustem a Iwanem IV Groźnym utrzymujący stan posiadania
obu stron.
15 grudnia 1570, w Szczecinie, osinęli porozumienie os­
łowie Jana III, króla Danii, Fryderyka II i Lubeki. Dla Polski
o tyle niekorzysne, że sygnatariusze nie ni zawartych przez
nią układów z Kettlerem i jej zwierzchnictwa nad Ilntami.
Nie usunięto zresztą ani różnicy dążeń, ani interesów.
415367905.002.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin