Motyw żony.pdf

MOTYWY

Ż o n a

MOTYWY

dawna nie jest obiektem erotycznego

pożądania: można przy nim chodzić

w brudnym szlafroku, nie warto się dla

niego stroić, to byłoby nawet, zdaniem

Dulskiej, nieprzyzwoite... Żona Felicjana

wcale nie liczy się z jego zdaniem, bez

jego wiedzy załatwia wszystkie drażliwe

sprawy: rodzinne, ze służbą czy loka-

torami. Wygodnie jednak Dulskiej nim

manipulować: np. byłoby jej na rękę,

by jako ojciec stanowczo sprzeciwił się

małżeństwu Zbyszka z Hanką.

Podobną tyranką jest Krzeszowska

z Lalki Bolesława Prusa. Jednak baronowa nie radzi sobie z mężem tak

dobrze jak Dulska i chyba bardziej go kocha, dlatego cierpi z powodu jego

zdrad, spłaca jego długi i robi wszystko, byle tylko wrócił. Być może czyni

tak tylko dla opinii publicznej i pieniędzy – nie chce, by mąż marnotra-

wił ich wspólny majątek ani by dostał jego część w wyniku rozwodu. Jej

małżeństwo okazało się pomyłką: wyszła za hulakę żyjącego ponad stan,

niezdolnego być dla niej wsparciem w trudnej sytuacji po śmierci dziecka.

Konflikty, kłótnie, głównie o pieniądze, pomiędzy Krzeszowskimi stają

się tematem plotek, oni sami stanowią nie lada atrakcję: baronowa śledzi

wydatki męża, np. w sklepie Wokulskiego, procesuje się z nim o majątek,

wystawia do sprzedaży klacz barona... Znane są zresztą i inne jej intrygi

wymierzone nie tylko przeciwko mężowi, ale także sąsiadom: Ignacemu

Rzeckiemu, pani Stawskiej i jej córce.

Typem żony tyranki jest też Róża Żabczyńska – bohaterka Cudzoziemki

Marii Kuncewiczowej. Róża nie kocha męża Adama i pogardza nim. Oskarża

go o wszelkie swoje porażki, zmusza do znoszenia swych nieustannych

humorów i kaprysów. Jako nieznośna matka dyryguje też życiem dzieci,

Marty i Władysława (myśli nawet o ich zabiciu!). Porażona niechęcią do

całego świata uwodzi mężczyzn tylko po to, by ich odpychać, znęca się

nad synową i... wciąż rozmyśla o niespełnionym młodzieńczym uczuciu

do Michała Bądskiego.

W Pieśniach żona przedstawiona zostaje przede wszystkim jako towa-

rzyszka pracowitego życia poety, której twarz, ręce, serce warto „ocalić

od zapomnienia”. Zdanie: „Stoimy przy życiu, żono, jako tkacze przy

swych krosnach” trąci dziś nieco socrealizmem, ale i tak może spodobać

się współczesnemu czytelnikowi.

Krzysztof Kamil Baczyński utrwalił

w swych erotykach zmysłowy portret

pięknej młodziutkiej żony Barbary,

której ciało przypomina w jednym

z wierszy szklane naczynie:

Autoportret z żoną na

tle Anticoli Corrado ,

Edward Okuń.

Stojąc przed lustrem ciszy

Barbara z rękami u włosów

nalewa w szklane ciało

srebrne kropelki głosu.

I wtedy jak dzban

światłem zapełnia się

i szkląca przejmuje w siebie gwiazdy

i biały pył miesiąca.

(Krzysztof Kamil Baczyński, Biała magia )

Czołowy poeta pokolenia tzw. Nowej Fali Stanisław Barańczak oddał

w wierszu Grażynie hołd żonie przyjaciela i opozycjonisty, Jacka:

Złote godziny ,

Frederick Leighton.

Pamiętać o papierosach. Żeby zawsze były pod ręką,

gotowe do wsunięcia w kieszeń, gdy znowu go zabierają.

Znać na pamięć przepisy dotyczące paczek i widzeń.

Sztukę zmuszania mięśni twarzy do uśmiechu.

Jednym chłodnym spojrzeniem gasić wrzask policjanta,

zaparzać spokojnie herbatę, gdy oni bebeszą szuflady.

Z obozu albo szpitala słać listy, że wszystko w porządku.

Żona idealna

Dla żony idealnej przede wszystkim jest miejsce w poezji. Na przykład w pie-

śniach i innych wierszach Gałczyńskiego:

Tyle umiejętności, taka perfekcja. Mówię poważnie.

Chociażby po to, aby się nie zmarnowały,

nagrodą za to wszystko powinna być nieśmiertelność,

a już co najmniej jej wybrakowana wersja, życie.

(Stanisław Barańczak, Grażynie )

A ta pani zamyślona, z kwiatami –

to moja żona.

(Konstanty Ildefons Gałczyński, Wizyta )

616

617

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: