Szop pracz.pdf

Szop pracz

(Procyon lotor)

rwnieƌ ogon, ubarwiony w biaÿo-czarne pasy. Waga jego waha siĶ w okolicach piĶciu

kilogramw i uzaleƌniona jest od pÿci, wieku, kondycji oraz pory roku. Pÿywa

niechĶtnie, aczkolwiek bardzo sprawnie, Űwietnie radzi sobie z wspinaczkħ na drzewa

oraz wykroty.

III. Odƌywianie

Szop zjada wszystko co znajdzie. Jest on typowym zbieraczem i opiera siĶ w

gÿwnej mierze na pokarmie znalezionym lub pozostawionym przez inne zwierzĶta.

Jest wszystkoƌerny, preferuje pokarm zwierzĶcy- jego przysmakiem sħ maÿƌe oraz

ptasie jaja. Na terenach Ameryki pÿn. Ma bardzo czĶsto opÿukuje pokarm przed

zjedzeniem (stħd okreŰlenie pracz) na naszych terenach, cecha ta ulega zanikowi.

IV. Rozmnaƌanie i rozwj

Szop pracz rozpoczħÿ swj marsz na wschd i nieubÿaganie zdobywa coraz to

wiĶkszy obszar naszego kraju, bĶdħc kolejnym konkurentem naszych rodzimych

gatunkw.

Okres godowy szopw przypada podobnie jak cieczka u lisw i odbywa siĶ

gÿwnie w lutym. Samiec i samica nie sħ ze sobħ emocjonalnie zwiħzane i zaraz po

akcie kopulacji, samiec wyrusza dalej w poszukiwaniu nowych partnerek. Po okoÿo

dwch miesiħcach rodzi siĶ kilka mÿodych, ktre sħ karmione przez matkĶ przez

kolejne dwa miesiħce swojego ƌycia. W wieku pÿ roku mÿode szopy pomagajħ juƌ

matce w zdobywaniu pokarmu. Pozostajħ z niħ do nastĶpnej zimy, kiedy to samice

osiħgnħ dojrzaÿoŰĚ pÿciowħ a samce udadzħ siĶ w poszukiwaniu nowych terenw.

Samce swħ dojrzaÿoŰĚ pÿciowħ osiħgajħ o rok pƊniej niƌ samice.

I. WystĶpowanie i siedlisko

V. Zachowanie

Szop pracz zamieszkuje lasy niemal caÿego kontynentu

pÿnocnoamerykaśskiego. Na poczħtku dwudziestego wieku jego populacja wymknĶÿa

siĶ spod kontroli, kiedy to uciekÿ z ferm hodowlanych na terenie Niemiec. Od tamtej

pory, jego populacja rozwija siĶ, a szopy rozpoczĶÿy swħ ekspansjĶ na wschd.

Zamieszkuje najrozmaitsze tereny ale starajħ siĶ trzymaĚ w pobliƌu ciekw wodnych, z

ktrymi to ÿħczy siĶ nieodzownie jego odƌywianie. ZwierzĶta te majħ maÿy dystans do

czÿowieka, przez co czĶsto bywajħ bywalcami wysypisk Űmieci oraz przydomowych

Űmietnikw, znajdujħc w ich okolicach pokarm. Siedlisko szopw jest zbliƌone do

lisiego, choĚ nory w ktrych zamieszkujħ nie sħ tak efektowne. Szopy za schronienie

uƌywajħ najczĶŰciej gotowych juƌ tworw, wypÿukanych jam, nor po innych

zwierzĶtach lub nawet okolic ludzkiego domostwa.

Okres najwiĶkszej aktywnoŰci szopw to godziny nocne. ZwierzĶta te majħ

Űwietny wzrok oraz wĶch. Bardzo sprytne i chwytne kośczyny umoƌliwiajħ im

wydobycie pokarmu z rƌnych zakamarkw lub jak to bywa w przypadku

skorupiakw, wydostanie ich z muszli. Samce zazwyczaj ƌyjħ samotniczo, matka zaŰ

prowadzi za sobħ swoje potomstwo, robiħc przy tym niesamowite haÿasy np. podczas

plħdrowania Űmietnikw. ChoĚ szopy bytujħ w Űrodowisku bogatym w wodĶ, to moczħ

siĶ niechĶtnie, gdyƌ nie sħ naleƌycie przystosowane do izolowania ciepÿa w wodzie

poprzez swoje futerko.

VI. Ekologia gatunku

Szopy ze wzglĶdu na swoje Űwietne zdolnoŰci adaptacyjne, zajmujħ coraz to

wiĶksze tereny naszego kraju. Stanowiħ konkurencjĶ dla lisw i wywierajħ doŰĚ duƌħ

presjĶ na populacjĶ ptakw wodnych wyprowadzajħcych lĶgi w Polsce. Sħ one

kolejnym powodem zmniejszania siĶ populacji ptakw wodnych oraz zwierzyny

drobnej. Naleƌy wiĶc wywieraĚ duƌħ presje ÿowieckħ na ten gatunek, ktry to ze

wzglĶdu na swħ duƌħ ingerencjĶ w naszych ÿowiskach, zostaÿ wciħgniĶty na listĶ

zwierzħt ÿownych. Wrogami naturalnymi szopa sħ lis i zdziczaÿe psy.

II. Charakterystyka oglna

WielkoŰciowo szopa porwnaĚ moƌna z lisem lub jenotem. Typowy jak na

psowatego ksztaÿt ciaÿa nie wyrƌnia siĶ specjalnie od jego krewniakw. Jego barwa

jest popielatoszara z jaŰniejszħ strona brzusznħ. Szop przypomina swym wyglħdem

zÿodziejaszka, ktry przepasaÿ czarnħ przepaskħ oczy, bardzo charakterystyczny jest

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: