BARBARA_DAWSON_SMITH_-_WENUS.pdf

r n .

d y t F r

t ) y t e , 4

Podziękowania

Londyn,1822

Jak zawsze składam podziękowania Jennifer Enderlin, nadzwy

czajnejpaniredaktor,zato,ŜewierzyławtęksiąŜkęiuczyniłają

jeszczelepszą.

Da jej nauczkę, której nigdy nie zapomni. Ukryty pod

gałęziami wielkiego platanu, przyglądał się jej domowi, który

wcalenieprzypominałnalupanaru.Usytuowanywcichejuliczce,

nie odróŜniał się niczym od okolicznych budynków z szarego

kamienia.Deszczbębniłwwysokieoknaispływałstrugamipo

smukłych kolumnach przed wejściem. Trzy granitowe stopnie

prowadziłydodyskretnychbiałychdrzwiozdobionychmosięŜną

kołatką.Odczasudoczasunatlekoronkowychfiranekpojawiały

sięcienieludzi,poruszającychsięwewnętrzudomu.

Zgodniezinformacjamijegoszpiega,ladacznicepowinny

Dziękuję Helen Breitwieser za ogromne poparcie, jakiego

udzielamojejpracy.

A takŜe moim nieustraszonym i niezrównanym krytykom,

SusanWiggs,BertyTaylorGyenes,ChristinieDoddiJoyceBell,

za doskonałe rady, pomysły, wsparcie i, przede wszystkim,

przyjaźń.

terazjeśćkolację.Oknanapiętrzebyłyciemne,zakrytegrubymi

zasłonami,tylkowjednympokojupaliłysięświece.

Wjejpokoju.

PoŜerała go Ŝądza czynu. Nie chciał, by ktokolwiek był

świadkiemichspotkania.Zaczaisięwjejbuduarzeiwykorzysta

elementzaskoczenia...

Obróciłsięnapięcieiruszyłwstronędomu.Kropledeszczu

spływałyzjegokapturaipeleryny.Pustąulicąprzejechałjakiś

powóz,stukająckołamiwwilgotnybrukipobrzękującuprzęŜą.

Odwróciłgłowęiwszedłszybkomiędzystajnienatyłachdomostw.

Wwąskimprzejściuzalegałyciemności,powietrzeprzesycone

było zapachem nawozu i końskiego potu. Przy trzecim domu

znalazł wreszcie wejście dla słuŜby, ukryte za prostymi drew

nianymidrzwiami.

B ARBARA D AWSON S MITH

W ENUS

Beztrududostałsiędośrodka.Przezchwilęstałnieruchomow

ciemnym korytarzu, próbując odnaleźć właściwy kierunek.

Owionąłgodelikatnyorientalnyaromat,świadectwodekadenc

kich przyjemności, jakim folgowano w tym domu. Z dala

dobiegały odgłosy gotowania, brzęk talerzy, śmiech jakiejś

kobiety i narzekanie drugiej. Po lewej stronie otwierał się

korytarz, prowadzący najwyraźniej do kuchni, bo dochodził

stamtąd zapach gotowanej kapusty i smaŜonej ryby. Drzwi po

prawejstroniewychodziłynaklatkęschodową.Wybrałtędrogęi

powoliwspinałsięponieoświetlonychstopniach.

Ściany korytarza na pierwszym piętrze ozdobione były nie

skromnymiobrazami.Złotyblaskświecwabiłgodootwartych

drzwinakońcuprzejścia.

Przyspieszyłkroku.Postanowił,Ŝezaskoczyją,kiedywróciz

kolacji.PołoŜykresjejplanomraznazawsze.

Kiedydoszedłdodrzwi,stanąłjakwryty.

Byłatutaj.

Jego ofiara siedziała przy toaletce, na stołeczku ozdobionym

złotymi frędzlami. Trzaskanie ognia w kominku musiało za

głuszyć kroki, nie zauwaŜyła bowiem jego obecności. A moŜe

byłazbytpochłoniętaczesaniemwłosów.

Wyglądałamłodo,najakieśosiemnaścielat.Jejwiekniemiał

jednak większego znaczenia; z pewnością niemoralna profesja

czyniłająwystarczającodojrzałą.Ipodobniejakinnekobietyjej

pokroju, panna Isabel Darling doskonale wiedziała, jak radzić

sobiezmęŜczyznami.

Aletymrazemmiaławreszcietrafićnagodnegoprzeciwnika.

Podziwiałasweodbiciewowalnymlustrze,przechylałagłowę,

przymykałaoczy,jakbyzachwyconawłasnąurodą.Puklegęstych

kasztanowychwłosów,przeplatanychrudawymikosmykami,opa

dałyjejaŜdotalii.KaŜdyruchszczotkiunosiłjelekkoiodsłaniał

przednimkuszącekrągłościciała,okrytetylkojedwabnąkoszulą.

Niemógłniezareagowaćnatenwidok.Krewpoczęłaszybciej

krąŜyć w jego Ŝyłach, czuł przyjemne ciepło w lędźwiach.

OgarnęłogonagleogromnepoŜądanie,miałochotęzapomniećo

swejmisjiiskorzystaćzusługtejladacznicy,oddaćsiębezreszty

rozkoszy.

Dodiabłaznią!

Zacisnął dłonie w pięści i wszedł do buduaru. Gruby gęsty

dywan tłumił odgłos jego kroków. W otwartych drzwiach na

przeciwkowidziałwnętrzepokojuzdominowanegoprzezwielkie

łóŜkozbaldachimem,złotymizdobieniamiilustremumocowa

nymwgórnejjegoczęści.ŁóŜko,naktórymświadczyłausługi

klientom.

Stanął tuŜ za jej plecami. Jego dłonie, odziane w cienkie

rękawiczkizcielęcejskóry,dotknęłyjejramion,palcezagłębiły

sięlekkowciele,delikatnym,ciepłymimiękkimjakudziecka.

Zastygławbezruchu,zrękąwzniesionąkugłowie.Spojrzała

najegoodbiciewlustrze.OntakŜepatrzyłwjejszerokootwarte,

brązoweoczy,obwiedzionezasłonągęstychrzęs.

Zachłysnęłasięzestrachu,zadrŜałanacałymciele.Mimowol

niepochyliłsię nadnią,zauroczony widokiemjejpiersi.Choć

pewnietrafiłbyzatodopiekła,chciałjejposmakować...

Zdzikimkrzykiemobróciłasięnakrześleiuderzyłagowpierś

cięŜką szczotką do włosów. Krzywiąc twarz w grymasie

wściekłości,zamierzyłasiędokolejnegociosu.

Pochwyciłjejrękęwnadgarstku.

Nierobiłbymtego,pannoDarling.

Kimpanjest?Ktopanatutajwpuścił?

Samsięwpuściłem.

Próbowaławyrwaćrękęzjegouścisku.

Proszęstądwyjść.Zanimzacznękrzyczeć.

Proszębardzo,niechpanikrzyczy.Itakniktnicnieusłyszy.

WyczuwałprzeraŜaniedziewczyny.Widziałje wjejunoszą

cych się chrapach i drŜących ustach. Napawał się władzą, jaką

miałteraznadnią.Wystarczyłojednomocneszarpnięcie,azła

małbyjejdelikatnąkość.Mógłbyukaraćjązato,cozrobiła.Za

to,cozamierzałazrobić.

Wyjął szczotkę z jej dłoni i połoŜył ją na toaletce. Potem

opuściłręcenaramionadziewczynyiwymruczałjejdoucha:

Nietraktujesięgości wten sposób.Toprzeszkadza win

teresach.

IsabelDarlingodsunęłasięodniegozdumionaigwałtownie

zamrugała.

B ARBARA D AWSON S MITH

W ENUS

Niewiem,kimpanjest,alejapanatutajniezapraszałam.

Tendomjestzamknięty.

NiedlaksięciaLynwood.

KsiąŜę...?Zmierzyłagowzrokiem,przyglądałasięotwar

cie jego ubraniu, białemu fularowi, pelerynie, irchowym spod

niomiwysokimbutomzpolerowanejskóry.Potrząsnęłalekko

głową.

JestpanzamłodynaksięciaLynwood.Zbyt...zbyt...

Cywilizowanydokończyłznutkąszyderstwawgłosie.

Niemogłanawetprzypuszczać,jakbardzotenmęŜczyzna

róŜnisięodswegoojca.WciąŜprzyglądałamusięuwaŜnie.

PanjestsynemLynwoodapowiedziaławreszciepowoli.

NazywasiępanJustinCulver.HrabiaKern.

Uniósłbrwiwszyderczymgrymasiepodziwu.

Widzę,Ŝeprzeprowadziłapanistarannywywiad.

Isabel odwróciła się ponownie do lustra i zręcznie zwinęła

włosywluźnykok,apotemupięłagoszylkretowymispinkami.

Taprostaczynnośćujęłagoswąkobiecością.śądzaipoczucie

obowiązkuwalczyływjegoduszyopierwszeństwo.

Proszęodejśćpowiedziała.Tasprawadotyczypańskiego

ojca.

Nie, dotyczy mnie. Mój ojciec jest niedysponowany i ja

zajmujęsięwszystkimijegosprawami.

TobardzodelikatnakwestiaodparłaIsabel,kładącdłonie

na toaletce. Poczekam z nią do czasu, gdy będę mogła roz

mawiaćzksięciemosobiście.

Nie.Załatwimytoteraz.

Niestetymuszęnalegaćna...

Niechpanisobienalega,nacozechce,pannoDarling.Toi

takwniczympaniniepomoŜeprzerwałjejKernstanowczym

tonem.Czytałemtesfabrykowanewspomnienia,przynajmniejtę

część,którąprzesłałapanimojemuojcu.

Kernwpatrywałsięwniązgniewem,onajednakodpowiedziała

murówniezimnyminieustępliwymspojrzeniem.

Zawszeotwierapanlistyopatrzonenapisem„Sprawaosobis

ta. Poufne"? Nie jest to powód do dumy. Odwróciła się

iponowniezajęławłosami.Aterazproszęstądwyjść.

Kernzacisnąłpięści,starającsięzapanowaćnadfalągniewu,

którawzbieraławjegopiersiach.Takobietanigdyniezobaczy

jegoojca.Aniniktspozajegorodziny.

Pochyliłsięnadniąispojrzałwodbiciejejoczuwlustrze.

Będzie pani załatwiać to ze mną i tylko ze mną rzekł

przez zaciśnięte zęby. ZałoŜę się, Ŝe nie brała pani tego pod

uwagę,kiedyukładatenswójnikczemnyspisek.

PrzezchwilęIsabelDarlingwpatrywałasięzzaskoczeniemw

odbicieintruza,otoczonaaurąskrzywdzonejniewinności.Potem

jednaknajejustachpojawiłsiępobłaŜliwyuśmiech.

Podniosłasiępowolizestołka,drobnakobieta,sięgającamu

ledwiedoramienia.Kiedyprzechadzałasiępopokoju,kołysała

zmysłowobiodrami,nieświadomanawetwraŜenia,jakierobito

nalordzieKern.Jedwabnakoszulanieodsłaniałatakwiele,jakby

oczekiwał.MimotoIsabelDarlingbyłaucieleśnieniemmęskich

fantazji.

Jegofantazji.

Proszęwięcmówić,zczympantutajprzyszedłmruknęła.

Jestpaniwposiadaniuobscenicznegotekstu,któryopisuje

między innymi mojego ojca. Jeśli ośmieli się go pani opub

likować,oskarŜępaniąozniesławienie.

Proszę w takim razie udowodnić, Ŝe te wspomnienia są

fałszywe.Byłbytozapewnebardzociekawyproces.

Stał nieruchomo,rozwścieczonyjejzuchwalstwemiświado

mością,Ŝewgruncierzeczytakobietamarację.IsabelDarling

mogłazbrukaćjegodobreimię,wystawićojcanapośmiewisko,

narazićrodzinęnaplotkiiostracyzm.Wdodatkujejpropozycja

nadeszławnajmniejodpowiednimczasie.

KsiąŜę wykorzystał moją matkę mówiła dalej panna

Darling,podnoszączsofyboazróŜowychpióribawiącsięnim

od niechcenia. Wszyscy dowiedzą się o jego nikczemnym

postępku.ChybaŜespełnipanmojąprośbę.

Prośbę?! Lord Kern roześmiał się chrapliwie. SzantaŜ,

otowłaściwesłowo.

CzyŜby? Postukała się palcem wskazującym w brodę.

Hmm...Janazwałabymtopoprostusprawiedliwością.

Sprawiedliwością?Chcepaniwymócnamoimojcu,by

B ARBARA D AWSON S MITH

W ENUS

łoŜyłnapanią,byprzedstawiałpaniąjakoprawdziwądamę,by

wprowadziłbękartaladacznicydotowarzystwa.Patrzyłamu

śmiałowoczy,bezwstydna.

Tak.

LordKemprzechadzałsięnerwowopopokoju,myślączodrazą

oupadku,któregoświadectwembyłtendom,obóluzłamanego

Ŝycia,stygmaciedegradacjiihańby.

Toabsurdalne.PaniniemaŜadnegowychowania.Paninie

przystajedodobrzewychowanegotowarzystwa.

NiejesttobardziejabsurdalneniŜobecnośćpańskiegoojca

nadworzekrólewskim,gdzieudajeuczciwegoigodnegoszacun

kuczłowieka.

WŜyłachksięciaLynwoodpłyniekrólewskakrew.

Achućrozpustnikapłyniewjego...Zamilkłaskromnie.

CóŜ,pandobrzewiewczym.

Jejoburzenieipełnewyrzutusłowawprawiałygowjeszcze

większygniew.Zachowywałasiętak,jakbytoonaaraczejjej

matkazostałaskrzywdzona.Machnąłręką.

Panimatkabyładziwką.Robiłato,zacopłacisiędziwkom.

IsabelDarlingzbladła,alenadaltrzymaładumnieuniesioną

głowę.JejdrobnebiałepalceskubałynerwoworóŜoweboa.

Aktopłacipanuzato,Ŝejestpanzarozumiałymsnobem?

Bardzozabawne.Ilezłotakosztujepanimilczenie?

pewien,ŜeusługiwałacałejarmiimęŜczyznwtymsamymczasie,

kiedybyłazwiązanazmoimojcem.

Isabel Darling odwróciła na moment wzrok, a on na chwilę

zatriumfował,zrozumiałbowiem,Ŝesięniepomylił.Byliwtedy

innimęŜczyźni.WielumęŜczyzn.Zpewnościąwiedziałaonich

wszystkich,przeczytawszywspomnieniaswojejmatki.

A ilu męŜczyzn zadowoliła Isabel Darling? Ilu klientów

dotykałotegowspaniałegociała?IludzieliłozniąłoŜe?

Idlaczego,namiłośćBoską,onchciałrobićtosamo?

Podszedłdoniejpowoli.

Proszęnieudawać,Ŝenicpaniotymniewie,pannoDarling.

Wy wszystkie jesteście takie same. Zabawiacie kaŜdego, kto

gotówjestzapłacićodpowiedniącenę.

CzyŜby?śadnakwotanieprzekonałabymniedotego,Ŝeby

zadawaćsięzpanem.

ZałóŜmy, Ŝe zgodziłbym się łoŜyć na panią i wprowadzić

paniądotowarzystwa.Codałabymipaniwzamian?

Isabelotworzyłaszerzejoczy,kiedystanąłtuŜprzednią.Nie

zauwaŜyła nawet, Ŝe róŜowe boa wyśliznęło się z jej palców i

opadło na podłogę. Zdawało się, Ŝe powietrze przesycone jest

dziwnym napięciem, jakby przed chwilą uderzył piorun. Lord

Kern przyszedł tutaj, spodziewając się ujrzeć jakąś podstarzałą

ladacznicęoprostackiejurodzie,anietęfiligranowądziewczynę

o ciemnych oczach i delikatnych rysach. Choć był na nią

wściekły, musiał przyznać, Ŝe nie brak jej odwagi. Nie prze

straszyłasięgo.

Jego ciało płonęło poŜądaniem. Mimo to trzymał ręce przy

sobie,nawetgdyzatrzepotałalekkorzęsami,jakbygotowabyła

siępoddać.Miaładelikatnewilgotneusta;lekkorozchylonewargi

odsłaniałyperliściebiałezęby.

NigdydotądKernnieskładałpodobnychpropozycjizwykłej

prostytutce, jednak ona pozbawiała go niemal kontroli nad

własnymciałem.Pochyliłsięnadniąipalcemuniósłlekkojej

brodę.

Czarodziejkomruczał. Źletorozegrałaś.Byłobyznacz

nielepiej,gdybyśszukałamojejprotekcji.

WbrązowychoczachIsabelpojawiłysięzłoteiskierki.Czuł,

Niechcępańskichpieniędzy.Wystarczymitylkowprowa

dzeniedotowarzystwa.

śebymogłapanioszukaćjakiegośbiedakaizaciągnąćgodo

ołtarza?Niemamowy.

Przezchwilęmierzylisięwzrokiem.LordKernmiałwraŜenie,

Ŝe za jej bezczelnym spojrzeniem kryje się jakiś głębszy cel,

sekret,któregoniemógłpoznać.

Dlaczego miałabym nie wyjść dobrze za mąŜ? spytała,

wzruszającramionami.ChcęŜycia,któregoodmówionomojej

matce. Została uwiedziona przez księcia Lynwooda, a potem

porzuconanapastwęlosu.

Melodramatycznabzdura.LordKernmachnąłrękązlek

cewaŜeniem.Szybkozajęłasięnastępnymklientem.Jestem

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: