moduł 3.pdf

Medycyna katastrof

1. Definicja klęski żywiołowej

2. System organizacji i kierowania w miejscu zdarzenia

3. Postępowanie z ofiarami zdarzenia

3.1. Fazy akcji ratunkowej

4. Opieka przedszpitalna

5. Miejsce leczenia i stabilizacji chorego

6. Generalne zasady kwalifikacji pacjentów do leczenia w szpitalach

7. Punkt medyczny pomocy kwalifikowanej

8. Procentowy podział pomocy

9. Segregacja ewakuacyjna

Bibliografia

Literatura podstawowa

Literatura dodatkowa

Medycyna katastrof

1. Definicja klęski żywiołowej

Medycyna wypadków nagłych — najnowsza specjalność w medycynie — dopiero co

zaczęła zdobywać swoje miejsce w literaturze. Obejmuje szeroko wszystkie specjalności,

a także posiada swoje własne aspekty (np. opieka przedszpitalna).

Sztuka medycyny stanów nagłych polega na konieczności oceny, diagnozy i leczenia,

często z użyciem minimalnej ilości danych i czasu. Poznanie odpowiedzi na pytania,

z którymi zazwyczaj spotyka się lekarz podczas pierwszego kontaktu, jest podstawowym

krokiem na drodze do przetrwania w chaotycznej atmosferze na miejscu wypadku

i w Izbie Przyjęć.

Wypadek masowy

Wypadek, w którym ciężkich obrażeń doznaje więcej niż jedna osoba nazywany jest

wypadkiem masowym. Większość planów dotyczących lokalnych katastrof bierze pod

uwagę właśnie wypadki masowe, a nie prawdziwe katastrofy.

Katastrofa

Katastrofa jest wydarzeniem lub serią wydarzeń, których skutki przekraczają możliwości

systemu medycznego przewidzianego do pracy w rutynowych warunkach. Jest to

zdarzenie, w którym miejscowa administracja nie jest w stanie udzielić pomocy

wszystkim poszkodowanym w nagłych wypadkach i w którym wielu ludzi próbuje robić

szybko to, czego zwykle nie wykonuje, w warunkach, które nie są im znane. Jego skutki

przekraczają możliwości efektywnego przeciwdziałania im przez lokalne służby.

Cechy katastrofy:

⎯ nagłość występowania,

⎯ znaczna liczba poszkodowanych,

⎯ zniszczenia materialne.

Tradycyjnie katastrofy klasyfikuje się jako naturalne (np. trzęsienia ziemi, tornada,

huragany) lub spowodowane przez ludzi (np. zawalenie się budynku, atak

terrorystyczny).

Katastrofa — jak już wspomniano — na ogół jest uważana za zdarzenie, którego skutki

przekraczają możliwości efektywnego przeciwdziałania im przez lokalne służby. Na

przykład wypadek samochodowy z udziałem wielu samochodów i dwunastoma ofiarami

Medycyna katastrof

może być obsłużony przez system miejskich służb ratownictwa medycznego (EMS),

jednakże w rejonie wiejskim taki sam wypadek może już być katastrofą, jeśli zachodzi

potrzeba wezwania wsparcia spowodowana ograniczonymi możliwościami miejscowych

służb.

Podział katastrof:

1. Wywołane przez siły natury:

⎯ trzęsienia ziemi i powodzie (80%),

⎯ lawiny, wybuchy wulkanów,

⎯ pożary,

⎯ tajfuny,

⎯ susza.

2. Wywołane przez ludzi:

⎯ wojny,

⎯ terroryzm,

⎯ katastrofy cywilizacyjne,

⎯ katastrofy komunikacyjne,

⎯ wypadki przemysłowe i budowlane,

⎯ pożary.

Wtórne skutki katastrof:

⎯ głód,

⎯ choroby zakaźne,

⎯ epidemie,

⎯ zniszczenie środowiska naturalnego.

Strefy katastrofy

1. Strefa zniszczenia — obszar bezpośrednio dotknięty kataklizmem, ratownicy

docierają tutaj po przybyciu zorganizowanych oddziałów ratowniczych, pomoc

polega na wynoszeniu lub wyprowadzaniu poszkodowanych.

2. Strefa marginalna — graniczy ze strefą zniszczeń (groźba wtórnego zagrożenia),

miejsce gromadzenia opuszczających strefę zniszczenia ludzi starszych, dzieci

i niepełnosprawnych, przebywanie w niej nie jest bezpieczne.

3. Strefa filtracji — praktycznie niedotknięta zniszczeniem, miejsce zbiórki

poszkodowanych, granica kordonu sanitarnego, konieczne działania zespołów

Medycyna katastrof

psychologicznych, duże zapotrzebowanie na zapobieganie działaniom środowiska

(temperatura, odwodnienie).

4. Strefa odległa — nieznacznie odległa od miejsca katastrofy, baza struktur

medycznych.

Kataklizm, klęska żywiołowa

Do tej pory nie ma ujednoliconego nazewnictwa dotyczącego katastrof, co może być

przyczyną nieporozumień w dziedzinie badań naukowych i omówień poszczególnych

wypadków. Jednym z możliwych ujęć systematyki katastrof może być podział oparty na

ocenie skali takiego wydarzenia — począwszy od małych lokalnych klęsk, po katastrofy

na skalę międzynarodową.

Klęski złożone

Wydarzenia, w przypadku których mamy do czynienia z dwoma z wymienionych

zjawisk:

⎯ rozruchy,

⎯ konflikty zbrojne,

⎯ migracje ludności,

⎯ kryzys gospodarczy,

⎯ niedobór żywności, głód.

Medycyna katastrof

2. System organizacji i kierowania w miejscu zdarzenia

Stanowisko dowodzenia

Celem jest:

⎯ koordynacja pracy służb wypadkowych biorących udział w akcji ratunkowej w miejscu

zdarzenia,

⎯ łączenie z jednostkami wspierającymi w celu przekazywania informacji o zdarzeniu

i mobilizacja w razie potrzeby dodatkowych środków,

⎯ nadzór całościowy opieki nad ofiarami.

Stanowisko dowodzenia jest konieczne dla koordynacji jednostek do tej pory ze sobą

niewspółpracujących. Dzięki niemu prowadzona jest ciągła ocena sytuacji i zostają

określone potrzeby zwiększenia lub zmniejszenia środków w celu:

⎯ zwolnienia personelu służb ratowniczych, który jest już niepotrzebny w miejscu

zdarzenia,

⎯ zorganizowania rotacji kadrowej w obrębie grup ratowniczych narażonych na

stresujące/wyczerpujące sytuacje,

⎯ zapewnienia odpowiedniego zaopatrzenia w sprzęt,

⎯ zapewnienia opieki grupom ratowniczym (dostarczanie im jedzenia i napojów),

⎯ udzielania informacji wyższym urzędnikom administracyjnym i środkom masowego

przekazu (przez oficjalnego rzecznika),

⎯ ustalenia zakończenia operacji w miejscu zdarzenia.

System organizacji i kierowania w miejscu zdarzenia

Warunkiem skuteczności działania stanowiska dowodzenia jest łączność radiowa

z każdego dowolnego punktu, w którym odbywa się akcja ratunkowa (samochód, namiot,

miejsce udzielania pomocy).

Stanowisko dowodzenia musi być utworzone przy zewnętrznej granicy obszaru ściśle

zastrzeżonego (strefy wypadku), blisko punktu medycznego pomocy kwalifikowanej

i obszaru ewakuacji. Musi być ono łatwe do rozpoznania i dostępne. Jego lokalizacja

powinna umożliwiać wszystkie rodzaje komunikacji (wzrokową, radiową, drogową).

Stanowisko dowodzenia jest obsadzone przez personel kierowniczy szczebla policji,

straży pożarnej, służby zdrowia i wojska (o ile się tam znajduje). Istnieje możliwość

dołączenia do tej grupy przedstawicieli innych organizacji i grup (ochotnicy, kierownicy

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: