Robert Ludlum - Pakt Holcrofta.pdf - Robert Ludlum - ZbiĂłr ebookĂłw - Paula7896

ROBERT

LUDLUM

PAKT

HOLCROFTA

P RZEKŁAD : J ACEK M ANICKI

Michaelowi i Laurze –

uroczej, utalentowanej, wspaniałej parze.

Spis treŚci

Spis treści ................................................................................................................................................ 3

Prolog ...................................................................................................................................................... 4

1 .......................................................................................................................................................... 5

2 .......................................................................................................................................................... 9

3 ........................................................................................................................................................ 15

4 ........................................................................................................................................................ 27

5 ........................................................................................................................................................ 36

6 ........................................................................................................................................................ 43

7 ........................................................................................................................................................ 50

8 ........................................................................................................................................................ 57

9 ........................................................................................................................................................ 64

10 ...................................................................................................................................................... 72

11 ...................................................................................................................................................... 81

12 ...................................................................................................................................................... 87

13 ...................................................................................................................................................... 94

14 .................................................................................................................................................... 101

15 .................................................................................................................................................... 107

16 .................................................................................................................................................... 115

17 .................................................................................................................................................... 121

18 .................................................................................................................................................... 128

19 .................................................................................................................................................... 136

20 .................................................................................................................................................... 143

21 .................................................................................................................................................... 150

22 .................................................................................................................................................... 156

23 .................................................................................................................................................... 165

24 .................................................................................................................................................... 174

25 .................................................................................................................................................... 180

26 .................................................................................................................................................... 188

27 .................................................................................................................................................... 194

28 .................................................................................................................................................... 200

29 .................................................................................................................................................... 207

30 .................................................................................................................................................... 217

31 .................................................................................................................................................... 223

32 .................................................................................................................................................... 230

33 .................................................................................................................................................... 240

34 .................................................................................................................................................... 247

35 .................................................................................................................................................... 255

36 .................................................................................................................................................... 260

37 .................................................................................................................................................... 265

38 .................................................................................................................................................... 274

39 .................................................................................................................................................... 281

40 .................................................................................................................................................... 288

41 .................................................................................................................................................... 295

42 .................................................................................................................................................... 304

43 .................................................................................................................................................... 310

44 .................................................................................................................................................... 318

45 .................................................................................................................................................... 325

46 .................................................................................................................................................... 333

Epilog .................................................................................................................................................. 339

Prolog

MARZEC 1945

Okręt podwodny, przypominający z sylwetki spętanego behemota, kołysał się na falach

przycumowany do ogromnych pachołków. Opływowe linie jego dziobu wcinały się łukami w

blask wstającej nad Morzem Północnym jutrzenki.

Baza znajdowała się w zatoce Helgoland, na wyspie Scharhorn, leŜącej kilka mil od

wybrzeŜy Niemiec i ujścia rzeki Elby. Mieściła się tu stacja paliwowa, której nigdy nie udało

się wykryć alianckiemu wywiadowi. Ze względów bezpieczeństwa była mało znana nawet

strategom z s amego NajwyŜszego Dowództwa hitlerowskich Niemiec. Podwodni korsarze

wpływali tu i wypływali pod osłoną ciemności, wynurzając się i zanurzając w obrębie kilku-

setmetrowego cumowiska. Byli mordercami Neptuna ściągającymi do domu na chwilę wy-

tchnienia lub wyruszającymi w morze, by dalej nękać wroga.

Jednak tego szczególnego poranka podwodny okręt przycumowany do brzegu ani nie

odpoczywał po odbytych łowach, ani nie szykował się do kolejnego bandyckiego rejsu. Dla

niego ta wojna się skończyła. Zadanie, jakie przed nim stało, wybiegało juŜ swoimi konse-

kwencjami w przyszłość, ku początkom następnej wojny.

Na pomoście kiosku stało dwóch męŜczyzn. Jeden ubrany był w mundur kapitana nie-

mieckiej marynarki wojennej, drugi, wysoki cywil, stał w długim, ciemnym płaszczu z koł-

nierzem uniesionym dla osłony przed wiatrami Morza Północnego, ale bez kapelusza, jakby

na przekór zimie. Obaj spoglądali w dół na długi sznur pasaŜerów, który wolno posuwał się

ku trapowi przerzuconemu ze śródokręcia. Przy trapie sprawdzano na liście nazwisko kaŜde-

go podchodzącego, po czym wprowadzano lub wnoszono go na pokład okrętu.

Kilkoro szło samodzielnie. Byli to najstarsi, z których część ukończyła dwanaście albo

trzynaście lat. Resztę stanowiły dzieci: niemowlęta niesione na rękach przez wojskowe pielę-

gniarki o surowych twarzach, oddawane przy trapie przedstawicielom zespołu lekarzy mary-

narki wojennej; przedszkolaki i pierwszoklasiści, ściskający w dłoniach identyczne worki po-

dróŜne, trzymający się za ręce, spoglądający ciekawie na niezwykły, czarny okręt, który na

kilka nadchodzących tygodni miał się stać ich domem.

— Nieprawdopodobne — odezwał się oficer. — Wprost nie do uwierzenia.

— To dopiero początek — powiedział męŜczyzna w płaszczu, z zastygłą twarzą o

ostrych, kanciastych rysach. — Zewsząd napływają meldunki. Z portów i górskich przełęczy,

z ocalałych lotnisk rozsianych po całej Rzeszy. Opuszczają kraj tysiącami. ZdąŜają do

wszystkich części Świata. I wszędzie ktoś na nie czeka. Wszędzie.

— Niezwykłe przedsięwzięcie — stwierdził oficer potrząsając Z podziwem głową.

— To tylko jeden aspekt ogólnej strategii. Cała operacja jest niezwykła.

— Zaszczytem jest gościć pana tutaj.

— Sam chciałem przy tym być. To ostatni transport. — Wysoki cywil nie odrywał

wzroku od rozciągającego się w dole pokładu. — Trzecia Rzesza umiera. One są jej odrodze-

niem. Stanowią Czwartą Rzeszę. Nie są obciąŜone miernotą i zepsuciem. Sonnenkinder. Roz-

siane po całym świecie.

— Dzieci...

— Dzieci Potępionego — dokończył wysoki męŜczyzna. — Są Dziećmi Potępionego,

jakimi staną się miliony. Ale nikt nie będzie taki jak one. A one będą wszędzie.

STYCZEŃ 197...

— Attention! Le train de sept heures a destination de Zurich partira du quai numero

douze.

Wysoki Amerykanin w granatowym prochowcu podniósł wzrok ku sklepieniu genew-

skiego dworca kolejowego, wypatrując tam ukrytych głośników. Na jego twarzy o ostrych,

kanciastych rysach malowało się zakłopotanie. Komunikat wygłoszony został po francusku.

W języku, w którym znał zaledwie kilka słów, a rozumiał jeszcze mniej. Mimo to wyłowił

słowo Zurich, które było dla niego sygnałem. Odgarnął na bok niesforny kasztanowy kosmyk,

który z denerwującą regularnością opadał mu na czoło, i skierował swe kroki ku północnej

części dworca.

Wokół panował niesamowity tłok. Obok Amerykanina przelewały się we wszystkich

kierunkach tłumy bezimiennych ludzi spieszących ku wejściom na perony, by rozpocząć tam

podróŜe do dziesiątek rozmaitych miejsc przeznaczenia. MoŜna było odnieść wraŜenie, Ŝe

nikt nie zwraca uwagi na zgrzytliwe komunikaty przetaczające się echem pod sklepieniem

dworcowej hali z niezmienną metaliczną monotonią. PodróŜni na genewskim Bahnhof znali

drogę. Był koniec tygodnia; w górach spadł świeŜy śnieg, a na zewnątrz panowało rześkie i

mroźne powietrze. KaŜdy gdzieś jechał, miał jakieś plany, z kimś się umówił, Czas to pie-

niądz. Wszyscy się spieszyli.

Amerykanin spieszył się równieŜ, teŜ był z kimś umówiony. Zanim jeszcze rozległ się

komunikat, sprawdził, Ŝe pociąg do Zurychu odjeŜdŜa z peronu drugiego. Zgodnie z planem

miał zejść rampą na peron, odliczyć sześć wagonów od tyłu składu i wsiąść pierwszym wej-

ściem do siódmego. Znalazłszy się w środku miał znowu odliczyć, tym razem pięć przedzia-

łów, i zapukać dwa razy w piąte drzwi. Jeśli się nie pomyli, otworzy mu dyrektor La Grande

Banque de Geneve, co będzie oznaczało uwieńczenie dwunastu tygodni przygotowań do tego

spotkania. Przygotowań obejmujących depesze o niejasnej treści, transatlantyckie rozmowy

telefoniczne prowadzone z aparatów, które szwajcarski bankier uznał za sterylne, oraz zobo-

wiązanie do zachowania całkowitej dyskrecji.

Nie miał pojęcia, co ma mu do powiedzenia dyrektor La Grande Banque de Geneve, ale

wydawało mu się, Ŝe zna przyczynę zachowania tak daleko idących środków ostroŜności.

Amerykanin nazywał się Noel Holcroft, ale nie urodził się pod tym nazwiskiem. Przyszedł na

świat latem 1939 roku w Berlinie i w szpitalnej kartotece figurował jako Clausen. Jego ojcem

był Heinrich Clausen, główny strateg Trzeciej Rzeszy, finansowy czarodziej, który zmonto-

wał koalicję z rozproszonych sił ekonomicznych, co umoŜliwiło Adolfowi Hitlerowi przejęcie

władzy.

Heinrich Clausen podbił kraj, ale stracił Ŝonę. Althene Clausen była Amerykanką, a ści-

ślej kobietą upartą, kierującą się własnymi normami etycznymi i moralnymi. Szybko odkryła,

Ŝe narodowi socjaliści pozbawieni są i jednego, i drugiego; Ŝe stanowią zbieraninę parano-

ików kierowaną przez maniaka i wspieraną przez finansistów zainteresowanych jedynie zy-

skami.

Pewnego ciepłego sierpniowego popołudnia Althene Clausen postawiła swemu męŜowi

ultimatum: „Wycofaj się. Wystąp przeciw tym paranoikom i ich maniakowi, zanim będzie za

późno". Nazista wysłuchał jej z niedowierzaniem, roześmiał się i zlekcewaŜył, uznając ulti-

matum Ŝony za fochy świeŜo upieczonej matki. A moŜe za wypaczony osąd kobiety wycho-

Robert Ludlum - Pakt Holcrofta.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: