Antologia - Moje nadprzyrodzone wesele.pdf - Antologie - Shira1982

ANTOLOGIA

Moje nadprzyrodzone wesele

My Big Fat Supernatural Wedding

Tłumaczyła: Ilona Romanowska

Leslie Esdaile Banks

Zauroczeni

Górska dolina w Południowej Karolinie

Hattie McCoy wygładziła przód swojej fałdzistej białej sukienki i usiadła

pod pobliskim drzewem. Westchnęła z zadowoleniem, wędrując wzrokiem po

parze młodych kochanków.

– Hattie – dobiegł ją ciepły znajomy głos, po czym pojawiło się równie

znajome widmo Ethel. – Nie powinnyśmy w ten sposób szpiegować naszych

krewnych, szczególnie w tak delikatnych sytuacjach. To, że my są duchy i że

możemy, nie znaczy, że powinnyśmy.

– Wiem – powiedziała Hattie. Odczekała, aż jej wieloletnia przyjaciółka w

pełni się zmaterializuje i usiadła obok niej. – Ale spójrz tylko na nich. Tacy

młodzi i tacy zakochani.

Ethel Hatfield uśmiechnęła się.

– Gdyby mnie kto pytał, to jeśli tych dwoje nie będzie uważać, to jak nic

zmajstrują dziś dziecko.

– Wiem! – zawołała śpiewnie Hattie, klaszcząc w dłonie z radości. – Czyż

nie byłoby to boskie?

Jej przyjaciółka przytaknęła, ale zaraz zmarszczyła brwi.

– Eee, ten urok celibatu, który rzuciły nasze rodziny, przeszkodzi jak nic. –

Spojrzała w górę. – A poza tym będzie burza. To znowu sprawka tych Hatfieldów

i McCoy’ów! To nie ma sensu: zawsze czary trzynastu ciotek z jednej strony

przeciwko czarom trzynastu wujków z drugiej... Wiesz, jak to jest z tym ich

ukorzenianiem. Dlaczego po prostu nie przestaną i nie zostawią spraw własnemu

biegowi?

– Właśnie dlatego tu przyszłam – wyszeptała Hattie, kładąc dłonie na

swych znikających biodrach. – Tyle lat, a te nasze rodziny ciągle prowadzą

wojnę. To kompletna bzdura! To ukorzenianie, rzucanie złych uroków i babranie

się w rzeczach przynoszących pecha, phi!

Ethel pofrunęła w stronę drzewa, pod którym leżeli kochankowie.

– Dziewczyno, trzymaj tę gałąź, zanim spadnie i spróbuj ich przegonić z

koca, a ja podszeptam tym gołąbkom, coby powstrzymały się do czasu, aż

wszystko wyprostujem.

Hattie zakryła usta i zachichotała z radości – tym razem ucieszona, że przy

przejściu do drugiego świata pozwolono im przybrać stare dziewczęce postacie.

– Chyba nie mieliby nic przeciwko, gdyby trafił ich teraz piorun. Będzie

pioruńsko trudno dostać się pomiędzy nich – zaśmiała się jej przyjaciółka. – I nie

jestem pewna, czy tego chcę. Patrz, jak się o siebie ocierają i uderzają. Litości!

– Rany, dziewczyno, nie udawaj, żeś już zapomniała, jak to jest. Miłość to

diabelnie silna rzecz, magia sama w sobie – powiedziała Hattie z figlarnym

uśmieszkiem.

Oba duchy zawirowały w słońcu, aż stały się lśniącymi pyłkami.

– Kochana! – wykrzyknęła Ethel. – Jak myślisz, co najpierw zmajstrują,

chłopca czy dziewczynkę?

***

Południowa Karolina, obecnie

Wyrwał się z pocałunku jak tonący. Słodki oddech Odelii obmył jego wargi

ciepłą pokusą. Usta dziewczyny były tak blisko, że ciągle mógł poczuć smak

mrożonej miętowej herbaty, którą przed chwilą wypiła. Jego oczy pożądały

każdego centymetra ciemnej, satynowej skóry, a jego dłonie ześliznęły się po

ramionach Odelii, chcąc zsunąć cieniutkie ramiączka żółtej koszulki.

– Wiem, że ciężko czekać, ale nie możemy – wyszeptała. – Nie

powinniśmy.

Wpatrywał się przez chwilę w jej twarz, w piękne brązowe oczy

wyrażające prośbę. Ale zmaganie i namiętność, jaką również w nich zobaczył, jej

ciało przy jego ciele gorące niczym parne popołudnie – to było ponad siły

chłopaka.

– Przecież niedługo się pobierzemy – powiedział cicho, leniwie głaszcząc

jej ramiona. – Jesteśmy zaręczeni.

Uniósł dłoń dziewczyny i pocałował jej wierzch, a potem wnętrze. Drugą

ręką głaskał aksamitne włosy Odelii.

Zawahała się, zerkając na dwukaratowy kamień chwytający i

rozszczepiający światło słoneczne na jego policzku, który delikatnie muskała.

Spojrzała w oczy swojego mężczyzny, ale cóż mogła mu powiedzieć?

Ich romans szybki i nagły zaczął się na ostatnim roku studiów, a po

dwunastu miesiącach zaowocował zaręczynami. Cały rok wstrzemięźliwości,

którą nakazał im pastor, był najtrudniejszą rzeczą, jaką musiała w życiu znieść.

Oboje przez cały ten czas tajemniczo zwlekali z powiadomieniem swoich rodzin

o nowym wydarzeniu, co też było nie do wytrzymania. Wiedziała jednak,

dlaczego ukrywa przed rodziną istnienie Jeffa i zdawała sobie również sprawę,

dlaczego Jeff nigdy nie zaprosił jej do swojego domu, by przedstawić narzeczoną

rodzinie.

Mogła tylko się modlić, żeby krewni chłopaka nie nosili pokoleniowej

urazy, która obrosła już legendą i żeby zaprzestali czarów. Bo co do swoich

bliskich nie miała złudzeń – według nich wszyscy McCoy’owie byli

nikczemnymi ludźmi rzucającymi uroki: i rodzice Jeffersona, i jego wszyscy

liczni krewni. Nie! Niemożliwe! Jeff był taki logiczny, zrównoważony i tak

daleki od przesądów, że niemożliwe, by jego rodzina była tak szalona jak

Hatfieldowie.

Gdy tak patrzyła w oczy narzeczonego, wiedziała, że żadnym sposobem

nie będzie w stanie wytłumaczyć mu obłędu, w którym dorastała. Może po ślubie

jakoś mu to łagodnie zakomunikuje. Ale jak wytłumaczyć to, że jej tatuś był tak

blisko doktora Myszołowa, mistrza w ukorzenianiu, że już bliżej nie można?

Albo że wszystkie jej ciotki parały się przytwierdzaniem korzeni, a na

nieszczęśników, którzy ośmieliliby się pokrzyżować im plany, czekały

niewytłumaczalne racjonalnie konsekwencje? Studia były dla Odelii ucieczką od

tych wszystkich nieczystych spraw. Poszukiwania intelektualne i studencki

kościół stały się dla niej tarczą przed kuchenną magią, którą uprawiali jej

krewniacy. Jeśli jednak rodzina wystraszy tego faceta, to ona umrze śmiercią

naturalną!

– Jeff – powiedziała cicho, nie mogąc się od niego oderwać. – Nie chcę, by

cokolwiek stanęło między nami. Nie chcę kusić losu ani wywołać Gniewu.

Gdybyśmy szybko się pobrali, po cichu, ty i ja...

– Chcesz uciec z ukochanym? – zamruczał, przykładając usta do jej szyi,

wydychając słowa, tak że wręcz je czuła na skórze, nie tylko słyszała.

Im więcej o tym myślał, pieszcząc dziewczynę, tym bardziej podobał mu

się jej pomysł. No bo czy naprawdę mogliby teraz, na dwa tygodnie przed

imprezą z okazji ukończenia studiów, ot tak poinformować rodziny i zamienić

przyjęcie w ślub-niespodziankę? Niedorzeczność! Wcześniej wydawało się to

całkiem logiczne: i tak miał być tort, jedzenie, goście i proboszcz – wszystko,

czego by potrzebowali to pozwolenie, kwiaty i suknia. Garnitur Jeff już miał.

– OK – wydusił wreszcie, nie przestając jej całować. – I tak nie zniosę

długiego narzeczeństwa i całego tego ślubnego zamieszania.

Siedzieli sobie teraz na pikniku pod koronami drzew, które dawały

poczucie intymności. Żarliwe zainteresowanie chłopaka płatkiem jej ucha

sprawiło, że zapomniała o wszystkim, co mówił pastor, i o tym, jakie

niebezpieczeństwa ze strony rodziny mogą na nich czyhać, jeśli posuną się za

daleko. Tymczasem Jeff łaskotał ucho Odelii swym oddechem w taki sposób, że

ciarki przeszły jej po plecach. Miał taki ładny zapach... głęboki, bogaty, męski i

ziemisty... i boski! Jego wysoka sylwetka była jak masywny dąb. Boże, mogła

tylko pozwolić ustom, by smakowały jego czekoladową skórę i zanim się

spostrzegła jej palce mierzwiły jego krótkie, gęste włosy.

– Zrobiłbyś to dla mnie? – wyszeptała, gwałtownie oddychając, gdy

całował ją po ramieniu.

– Dla ciebie zrobię wszystko – powiedział rozgorączkowany do jej ucha. –

Wszystko. Dziewczyno, kocham cię.

To było zbyt piękne, by mogło być prawdziwe. Uciekła myślami,

wyobrażając sobie wspólną przyszłość. Mogliby mieć przed sobą piękne życie.

On, świeżo upieczony prawnik, zaczyna swoją pierwszą pracę w Seattle. Ona z

tytułem magistra dołączyłaby do niego jako żona i zajęłaby się pracą społeczną

daleko, daleko od domu. Mogliby kochać się dzień i noc, bo ich związek byłby

Antologia - Moje nadprzyrodzone wesele.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: