5. Overdrive.pdf

5. OVERDRIVE

Wiszący nad moim łóŜkiem lampo wentylator składał się z osiemdziesięciu

trzech otworków, dwudziestu dziewięciu śrubek, pięciu ramion, czterech Ŝarówek

i całej masy kurzu. Świetnie. Przekręciłam się na bok, niektóre mięśnie kpiły ze

mnie i dostarczały niepodwaŜalny dowód, dlaczego nie byłam w stanie usnąć.

Zimne dreszcze przechodziły przez mój kręgosłup, a sutki twardniały, gdy

wracałam myślami do słów, które wypowiedział wczoraj popołudniu.

„Nie, chcę, Ŝebyś patrzyła właśnie tam. Chcę, Ŝebyś patrzyła jak cię pieprzę. A

jutro, kiedy będziesz obolała, chcę Ŝebyś pamiętała, kto ci to zrobił.”

Naprawdę nie Ŝartował. Uda i biodra nigdy nie bolały mnie za kaŜdym razem

kiedy się ruszałam tak cudownie, jak dzisiejszej nocy. Wzdychając i sięgając pod

koce, poddałam się i jęknęłam we frustracji, kiedy zdjęłam swoje przemoczone

do suchej nitki majtki i cisnęłam je na podłogę. Robiły się stare. Nigdy, w całym

moim Ŝyciu, nie przeszłam tyle z bielizną… I to bez jego pomocy. Z jego

pomocą… cóŜ, to była całkiem inna kwestia. Moje biedne, biedne majtki. Ten

facet zniszczył prawie 500 dolarów w bieliźnie. Dobrej bieliźnie. Moje majtki

władzy.

CóŜ, chyba widać, jak daleko mnie doprowadziły.

Ta sytuacja była tak zwariowana, Ŝe śmiałam się w moim cichym pokoju i nie

mogłam nic na to poradzić. Pieprzyłam się w przymierzalni siedem godzin temu. I

było doskonale . Wczoraj rano, pod nieobecność pana Cullena w biurze,

skończyłam pracę i wyszłam wcześniej, chcąc uciec od ciągłego myślenia o nim.

Co lepiej rozproszy moją uwagę, niŜ zakupy? I nawet wtedy, na przekór

wszystkim moim próbom unikania go, był tam i przeglądał bieliznę w La Perla.

Facet mógł być kompletnym gnojkiem, ale nie mógł zaprzeczyć, Ŝe nie wiedział

co robi. I pomijając fakt, Ŝe nie mogłam go znieść, cieszyłam się kaŜdą sekundą.

BoŜe, moje ciało było takim zdrajcą.

Zupełnie nieświadomie, moja ręka powędrowała do piersi; z roztargnieniem

wykręcając sutki przez prąŜkowany top. Zamykając oczy, wypuściłam oddech,

który nie wiedziałam, Ŝe wstrzymuję przez dotyk własnej dłoni, która

przekształciła się w tą z mojej pamięci. Jego długie, pełne wdzięku palce kreślące

kółka na mojej piersi, jego kciuki muskające moje sutki, jego duŜe dłonie

otaczające mnie… cholera. Westchnęłam głośno i kopnęłam poduszkę, zrzucając

ją z łóŜka. Doskonale wiedziałam dokąd zmierzał ten ciąg myśli. Robiłam

dokładnie to samo przez trzy ostatnie noce z rzędu i musiałam z tym kurwa

skończyć. Z westchnieniem przetoczyłam się na brzuch i zaciskając mocno oczy,

zmuszałam się do snu.

Ale dwadzieścia minut później, byłam wciąŜ świadoma. Cholera.

Jak do tego doszło? WciąŜ doskonale pamiętam dzień, prawie półtora roku temu,

w którym Carlisle zaprosił mnie do swego biura na rozmowę. Pomimo mojej

zaŜyłości z Cullenami, brzmiał bardzo formalnie, gdy zadzwonił do biura, w

którym wtedy pracowałam jako Młodszy Asystent, i szczerze mówiąc byłam

przeraŜona. Przy wejściu jego sekretarka uśmiechnęła się i wprowadziła mnie do

środka…

~*~*~*~*~*~*~

Szesnaście miesięcy wcześniej

Bella. Carlisle powitał mnie z ciepłym uśmiechem i skinął na duŜe krzesło

naprzeciwko niego. – Proszę, usiądź. Chciałbym z tobą coś omówić.

Oczywiście, panie Cullen – odpowiedziałam z nerwowym uśmiechem, zajmując

miejsce.

Bello, wezwałem cię tu dzisiaj, poniewaŜ muszę się z Toba podzielić pewnymi

znaczącymi nowinami i mam dla ciebie propozycję, którą chciałbym, abyś

rozpatrzyła. Z pewnością wiesz, Ŝe mój syn Edward mieszkał i pracował w ParyŜu

przez ostatnich sześć lat. Zdobył całkiem niezłą sławę w Louis Vuitton, ale

zaproponowałem mu pracę tutaj i jestem szczęśliwy, Ŝe się zgodził. Przejmie

stanowisko CFO 1 i chciałbym, abyś zgodziła się być jego osobistą asystentką. JuŜ

od pewnego czasu jesteś cenioną częścią tej firmy i sądzę, Ŝe ty i Edward

stworzylibyście świetny zespół. Na początku będzie potrzebował twojej pomocy z

zapoznaniem się z kulturą i strategią firmy, ale jestem pewny, Ŝe szybko

osiągniecie płynne, zawodowe relacje. Co ty na to, Bello?

Siedziałam tak przez kilka chwil, całkowicie oszołomiona. Chciał awansować mnie

na osobistą asystentkę CFO. Powtarzałam sobie raz po raz te słowa w swoim

umyśle, próbując przekonać samą siebie, Ŝe to nie Ŝart. To było więcej niŜ

cudowne. To oznaczało nowe biuro, wyŜszą pensję i… prawie dyszałam, więcej

pieniędzy do wydawania w La Perla.

Bella? zapytał zaniepokojony Carlisle. Zszokowana spojrzałam w górę i

zobaczyłam, Ŝe przeszedł wokół biurka i teraz klęczał przede mną.

Nieznacznie kręcąc głową, aby oczyścić myśli, uśmiechnęłam się.

Nie mogę uwierzyć, Ŝe to się dzieje. Jestem zaszczycona, Ŝe pan w ogóle o

mnie pomyślał. – Łzy napłynęły mi do oczu i próbowałam je wysuszyć mrugając.

Bella – powiedział delikatnie, biorąc moje dłonie. – Poza faktem, Ŝe Esme i ja

cię uwielbiamy, nie ma osoby, której ufałbym bardziej powierzając jej pracę z

moim synem. Wykonujesz tu wspaniałą pracę i jestem pod wraŜeniem,

obserwując twój postęp w tej firmie i jako osoby, przez ostatnie pięć lat.

Dziękuję. Bardzo dziękuję – wyszeptałam, powstrzymując łzy. – Mam tylko

nadzieję, Ŝe spełnię pana oczekiwania.

CFO ( Chief Financial Officer) – dyrektor do spraw finansów

Nigdy nie spotkałam Edwarda, ale jak mógłby nie być wspaniały mając taką

rodzinę?

Jestem całkowicie pewny, Ŝe tak będzie. – Carlisle wstał i z powrotem obszedł

biurko, by za nim usiąść. – Opowiedziałem o tobie Edwardowi i bardzo chce cię

poznać.

Pan i pańska rodzina musicie być podekscytowani, Ŝe wasz syn wraca do domu

po tylu latach – powiedziałam zadowolona ze zmiany tematu. Byłam lekko

przytłoczona i musiałam się czymś rozproszyć.

Oh, jesteśmy. Zbyt długo go nie było – powiedział przeciągając się, a jego

twarz ozdobił mały uśmiech. – Wiesz, zawsze chciałem, Ŝeby obaj moi synowie tu

pracowali, ale Edward… dodał, kręcąc głową w dobrym humorze. – Edward

zawsze był samodzielny i trochę uparty. Obstawał przy wyjeździe w świat i

zrobieniu kariery. Jest nadzwyczaj ambitny i zupełnie niezaleŜny, dlatego wiem,

Ŝe będzie wam razem doskonale.

Z wdzięcznością przyjęłam stanowisko i opuściłam gabinet w uśmiechniętym

zamroczeniu. Wszystkie lata lojalności i cięŜkiej pracy nareszcie się opłaciły.

Carlisle wyjaśnił, Ŝe natychmiastowo przeniosę się wyŜej, na osiemnaste piętro, i

będę pracowała razem z asystentką obecnego dyrektora; obydwoje w tym roku

odchodzili na emeryturę, więc przejście pójdzie gładko. Uspokoiłam się, wiedząc,

Ŝe będę miała przed sobą pełne sześć miesięcy treningu, zanim przybędzie

Edward. Carlisle dał mi takŜe rozwiniętą kopię słuŜbowej notatki mówiącej o

wykształceniu i przybyciu Edwarda, która miała być rozesłana po firmie.

Wow. To była moja jedyna myśl, kiedy spoglądałam na papier w drodze

powrotnej do mojego biura. Starszy kontroler zarządzania w ParyŜu, najmłodszy

nominat w historii zaprezentowany na „Forty under 40” w Crain 2 , pisali o nim w

Wall Street Journal, ukończył dwukrotnie MBA 3 w New York University

Autoryzowanej Szkole Biznesu i HEC w ParyŜu 4 , gdzie specjalizował się w

Zarządzaniu Finansami oraz Globalnym Biznesie, otrzymując dyplom summa cum

laude 5 . Wszytko to przed ukończeniem dwudziestu ośmiu lat. Chryste . Co

powiedział Carlisle? Nadzwyczaj ambitny ? To było niedopowiedzenie, jakiego

jeszcze nie słyszałam.

Sześć miesięcy szybko przeleciało i musiałam przyznać, Ŝe byłam przygotowana

do pracy. Przez ten czas próbowałam zgromadzić o nim tyle prywatnych

informacji, ile mogłam. Wiedziałam całkiem sporo o Edwardzie profesjonaliście,

ale prawie nic o Edwardzie człowieku.

Emmett dał mi do zrozumienia, Ŝe jego brat nie ma tak wesołej osobowości, ale

gdy tylko stawałam się podenerwowana, on szybko mnie uspokajał.

„Forty under 40” wybiera i nagradza ludzi poniżej 40 roku życia, którzy utrzymują równowagę pomiędzy

zyskami, a chęcią uczestniczenia w akcjach charytatywnych i środowiskowych.

MBA

Renomowana szkoła biznesu w Paryżu

Sentencja łacińska; czyli z najwyższą pochwałą

Ma skłonności do bycia sztywnym i kompletnie przegina z obowiązkowością, ale

nie zamartwiaj się tym, Bello. Po prostu daj mu trochę czasu na rozluźnienie i

będziecie tworzyć świetny zespół. Mam na myśli – powiedział, otaczając mnie

swoim wielkim ramieniem – jak mógłby cię nie kochać?

Nienawidziłam teraz się do tego przyznawać, ale przez okres oczekiwania na jego

przyjazd, nie tylko byłam ekstremalnie zaniepokojona, ale teŜ rozwinęło się we

mnie zadurzenie Edwardem Cullenem. Nie tylko dlatego, Ŝe był nieziemsko

przystojny, ale niesamowicie imponował mi tymi wszystkimi rzeczami, które

osiągnął w swoim stosunkowo krótkim Ŝyciu. Kontaktowaliśmy się przez pocztę

elektroniczną nawiązując do jego przyjazdu i chociaŜ wydawał się dosyć miły,

nigdy nie był nadmiernie przyjazny.

Edward nie planował przyjeŜdŜać przed zebraniem zarządu, na którym miał być

oficjalnie przedstawiony, więc rankiem wielkiego dnia wiedziałam, Ŝe będę miała

duŜo czasu na zamartwianie się i zamienienie w kłębek nerwów. Będąc dobrą

przyjaciółką, Angela przyszła na górę, Ŝeby mnie rozproszyć. Usiadła na moim

krześle i spędziłyśmy prawie godzinę omawiając zalety filmów Clerks .

Chwilę później śmiałam się tak mocno, Ŝe po mojej twarzy ciekły łzy. Nie

zauwaŜyłam, Ŝe Angela zesztywniała, kiedy otworzyły się drzwi biura i nie

dostrzegłam teŜ, Ŝe ktoś za mną stoi. I mimo, Ŝe Angela próbowała ostrzec mnie

szybkim machnięciem ręki przez gardło, uniwersalnym znakiem mówiącym

„zamknij się do cholery”, zignorowałam ją, bo najwidoczniej jestem idiotką.

A potem, – zachichotałam trzymając się za boki, ona mówi ‘Kurwa, raz

musiałam przyjąć zamówienie od gościa, któremu zrobiłam laskę po zakończeniu

roku szkolnego.’ A on na to ‘Taa, ja teŜ obsługiwałem twojego brata.’ – Uderzył

mnie kolejny atak śmiechu, zatoczyłam się odrobinę do tyłu, aŜ zderzyłam się z

czymś twardym i ciepłym.

Z cięŜkim oddechem obróciłam się, by z zaŜenowaniem zobaczyć, Ŝe właśnie

opierałam swój tyłek na udzie mojego nowego szefa. – Panie Cullen, tak mi

przykro!

Edward nie wyglądał na rozbawionego.

W próbie złagodzenia napięcia, Angela wstała i wyciągnęła rękę. – Miło cię w

końcu poznać. Jestem Angela Weber, asystentka Emmetta.

Po prostu spojrzał na jej dłoń nie odwzajemniając gestu i uniósł swoją idealna

brew. – Pardon me, pani Weber. Nie miała pani na myśli pana Cullena?

Jej ręka powoli opadła, gdy go obserwowała, wyraźnie podenerwowana. Coś w

jego fizycznej postawie było tak onieśmielające, Ŝe przez chwilę stała oniemiała.

Kiedy odzyskała przytomność, wyjąkała – CóŜ... W biurze zachowujemy się dość

swobodnie. Wszyscy mówimy sobie po imieniu. To twoja asystentka, Bella.

Jego surowe oczy napotkały moje, gdy skinął głową. – Panno Swan. Będzie się

pani do mnie zwracać per panie Cullen. I oczekuję pani w moim gabinecie za pięć

minut, Ŝebyśmy mogli omówić odpowiednie obyczaje w miejscu pracy. – Jego

głos brzmiał powaŜnie kiedy to powiedział, następnie szorstko skinął głową na

Angelę. – Panno Weber.

Jego wzrok przez chwilę znów obezwładnił moje oczy zanim odwrócił się na

pięcie, aby dumnym krokiem wejść do swego biura, a ja w przeraŜeniu patrzyłam

jak po raz pierwszy ma miejsce osławione trzaśnięcie drzwiami.

Co. Za. Drań – wymamrotała Angela przez ściśnięte wargi.

Piękny Drań – odpowiedziałam, wciąŜ w pewnym stopniu w transie

spowodowanym jego oczami.

Nerwowo pokonałam drogę do jego gabinetu z filiŜanką kawy, zrobioną tak jak

lubił, o czym poinformował mnie w emailu w zeszłym tygodniu. Kiedy zapukałam,

usłyszałam szorstkie „wejdź” i pragnęłam, aby moje ręce przestały trząść się na

wystarczająco długo, bym weszła do pokoju. Wygięłam usta w przyjacielskim

uśmiechu, chcąc tym razem zrobić lepsze wraŜenie, i otworzyłam drzwi, aby

zobaczyć jak rozmawia przez telefon i wściekle zapisuje coś na podkładce przed

sobą. Mój oddech ustał, kiedy usłyszałam jego gładki, głęboki głos, mówiący

nieskazitelnym francuskim.

Ce sera parfait. Merci, mon ami. 6 – Zakończył rozmowę, ale ani razu nie

podniósł oczu ze swoich papierów, aby mnie powitać. Gdy tylko podeszłam do

jego biurka, przemówił do mnie tym samym surowym tonem co poprzednio. – W

przyszłości, panno Swan, będzie pani utrzymywać swoje niepowiązane z pracą

rozmowy poza biurem. Płacimy pani za pracę, nie za plotkowanie. Czy wyraŜam

się jasno?

Przez chwilę stałam oniemiała, dopóki nie spojrzał na mnie swoimi

szmaragdowymi oczami, unosząc brew. Otrząsnęłam się z transu, nagle

uprzytamniając sobie całą prawdę o Edwardzie Cullenie. Mimo Ŝe był nawet

bardziej oszałamiająco przystojny, nie był do końca taki jak go sobie

wyobraŜałam. I nie był podobny do swoich rodziców czy brata.

Krystalicznie jasno… proszę pana – zająknęłam się, kiedy przechodziłam wkoło

biurka, aby postawić przed nim jego kawę. Ale kiedy juŜ miałam dosięgnąć blatu,

zahaczyłam obcasem o dywan i potknęłam się. Usłyszałam, jak głośne Cholera!

wymyka się z jego ust; kawa była teraz niczym więcej jak tylko gorącą plamą na

jego drogim garniturze. – O mój boŜe, panie Cullen, bardzo przepraszam!

Rzuciłam się do umywalki w jego łazience, by chwycić ręcznik, a gdy wróciłam

padłam przed nim na kolana usiłując usunąć plamę. W pośpiechu i największym

upokorzeniu nie myślałam , Ŝe mogło być gorzej; nagle dotarło do mnie, Ŝe

wściekle pocierałam ręcznikiem jego krocze. Odwróciłam oczy i odsunęłam rękę,

czując gorący rumieniec na twarzy rozchodzący się takŜe po szyi, kiedy

przelotnym spojrzeniem dostrzegłam wyraźne wybrzuszenie w jego spodniach.

MoŜe pani teraz odejść, panno Swan – powiedział spiętym głosem; szybko

pokiwałam głową i wybiegłam z gabinetu. To zdecydowanie nie było w moich

planach. I nie mogłam uwierzyć, Ŝe zrobiłam tak potworne pierwsze wraŜenie.

Tak będzie idealnie. Dziękuję, przyjacielu.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: