Drzewiński Andrzej - Trzy życzenia.pdf - Drzewiński Andrzej - science-fiction

Drzewiński Andrzej

Trzy życzenia

Marian spacerował brzegiem morza już dobrą godzinę. Wiatr i wzmagający się apetyt właśnie miały

namówić go do powrotu, gdy dostrzegł na piasku jakiś kształt. Zaciekawiony podszedł bliżej. Duży dzban,

wyglądający na antyk tkwił zagrzebany do połowy w wodorostach i wszystko wskazywało, że przyniosła go

tu wczorajsza burza. Marian uśmiechnął się chytrze.

- Nikt mi nie wmówi, że to skarb - powiedział na głos i ujął dzban oburącz.

Lustrując ciężar, trzymał go daleko od siebie tak jakby się bał, że ów co najmniej plunie mu w oko. Pokrywa

była zabezpieczona sznurkiem i zalana woskiem z zatartym już odciskiem pieczęci. Obstukał go trzonkiem

noża i wiele się nie namyślając, chlasnął nim po sznurku. Musiał być nadgniły, gdyż puścił od razu. Z dzbana

trysnął czarny dym, który szerokim słupem począł walić w górę tak szybko, iż po minucie sprawa się

wyjaśniła.

Dżinn był olbrzymi, brudny i z nieprzyjemną gębą.

- No – warknął - Pierwsze życzenie!

Marian z wrażenia aż kucnął.

- Ze co, proszę?

Dżinn zabulgotał.

- Mów życzenie! - zagrzmiał - Spełnię je.

Marian gorączkowo myślał i dla zyskania czasu powiedział: - Sam chciałbym wiedzieć, jakie jest moje

pierwsze życzenie?

Dżinn wyszczerzył żółte zęby.

- Tak, panie - odparł - Zaraz spełnię twoje pierwsze życzenie.

- Co?! - wrzasnął Marian, mając wrażenie, że ktoś robi go w konia - Jakie życzenie?

- Chciałeś wiedzieć, jakie masz pierwsze życzenie - podpowiedział życzliwie Dżinn - Oto odpowiedź:

chcesz być władcą świata.

Marian postukał się w czoło.

- To... - jąkał się z oburzenia - To, to ja sam wiem! - ryczał i począł ciskać na Dżinna szczególnie

paskudne wyzwiska.

Dżinn patrzył się z wysokości swych dziesięciu metrów i jego dłonie poczęły wykonywać pewne

obrzydliwe ruchy, jakby brał w nie coś i ukręcał temu głowę. W końcu nie wytrzymał.

- Milcz chamie! - zawył, wyciągając swoje siedmiometrowe ramiona.

Marian przerażony usiadł na piasku i osłonił głowę.

- Nie, nie rób mi nic złego - zapiszczał.

Dżinn momentalnie się wyprostował i złożył głęboki ukłon.

- Tak panie, twoje życzenie jest dla mnie rozkazem.

Marian powolutku uniósł się z piasku.

- Chcesz powiedzieć, że spełniłeś już dwa moje życzenia? - wycedził bliski apopleksji.

- Tak, panie - zarechotał Dżinn.

- Acha... - powiedział Marian i począł chodzić w kółko zgrzytając zębami.

Dżinn z satysfakcją kołysał się na boki.

Po pięciu minutach oczy Mariana zabłysły przebiegle.

- Tak, to będzie dla niego najlepsza nauczka - szepnął i odwrócił się do Dżinna.

- Właź do dzbana!

Metrowa szczęka Dżinna zwisła mu na piersi.

- Co?!

- Właź do dzbana! To moje trzecie życzenie.

Pobladły Dżinn wyglądał teraz szczególnie nieszczęśliwie.

- Panie, każde inne życzenie, tylko nie to!

- Won do dzbana! - wrzasnął Marian.

- A... - zawył Dżinn i tak jak poprzednio, wleciał do środka naczynia w postaci dymu.

Marian założył pokrywkę i dobił ją pięścią. Zadowolony z efektu popatrzył się chwilę na dzban, a potem

kopnął go kilka razy. Uśmiechnął się do siebie i zdjął pokrywę. Olbrzymi wiatr cisnął nim o wydmę.

- Cha... głupcze! - triumfował Dżinn, aż morze zaczęło falować - Otworzyłeś pokrywę, a ja cię teraz

zabiję, utopię, podpalę, nabiję na pal, połamię kołem...

Marian otrzepał się z piasku i spokojnie poczekał, aż ten zamilknie dla zaczerpnięcia tchu.

- Nic mi nie możesz zrobić - stwierdził.

- Tak?! - zawył Dżinn, ale jakby trochę niepewnie. - A to niby dlaczego?

- Bo cię uwolniłem, a za to musisz spełnić trzy moje życzenia.

Dżinn miał coraz bardziej niewyraźną minę.

- Przecież to ty mnie tam wsadziłeś! - krzyknął gorączkowo.

- I co z tego? - odparł flegmatycznie Marian i prowokacyjnie podłubał się w uchu - Masz słuchać

każdego, kto cię uwolni. Nie ma żadnych ograniczeń, mój drogi. Takie jest prawo.

- Idź tam za wydmę - wskazał palcem - Ja zastanowię się nad moimi życzeniami.

Gdy Dżinn odchodził na wskazane miejsce, zatrzymał go jeszcze na moment.

- Ale mogę powiedzieć ci jedno - stwierdził szczerząc zęby - Już wiem jakie będzie moje trzecie

życzenie, jakie ono będzie za każdym razem, mój drogi - dodał złośliwie i usiadł na piasku.

Dżinn jeszcze długo wył z żalu za wydmą.

Drzewiński Andrzej - Trzy życzenia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: