Linz Cathie - Zbyt samodzielna na żonę.pdf - Harlequiny - magdalena5191

Cathie Linz

Zbyt samodzielna na ż on ę

Too Smart for Marriage

PROLOG

- Uwielbiam wesela - powiedziała Hattie Goodie. Jej delikatne jak

pajęczyna skrzydła drżały z przejęcia.

- No, no, trzeba przyznać, że urządzili niezłą ucztę. - Betty,

najstarsza z trojaczków Goodie, potoczyła wzrokiem po stołach

zastawionych rozmaitymi pysznościami, od zimnych przystawek z

owoców morza po truskawki w czekoladowej polewie i fondue z

białej czekolady. Jej krótka zawadiacka fryzura pasowała jak ulał do

krnąbrnego charakteru.

- Całe szczęście, że jako dobre wróżki nie musimy przejmować się

kaloriami - rzuciła Muriel, najtrzeźwiej z całej trójki patrząca na

życie. Siedziała na stosie prezentów ułożonym na bocznym stole pod

ścianą sali balowej.

Betty, niczym generał na polu bitwy, przechadzała się tam i z

powrotem wzdłuż brzegu stołu, a Hattie, która uwielbiała górować

nad wszystkimi, przysiadła na największym prezencie.

- Nie pojmuję, jak mogłyście się ubrać w codzienne stroje na tak

uroczystą okazję - narzekała, wystrojona w lawendową suknię i

kapelusz z szerokim rondem. Specjalnie na ten wieczór

przefarbowała pantofle i torebkę, żeby pasowały do reszty kreacji. -

Betty, bawełniany podkoszulek naprawdę nie nadaje się na weselne

przyjęcie.

- Nie chciałam przyćmić panny młodej - odparowała Betty,

wygładzając jeden ze swoich ulubionych T-shirtów.

- Przeczytaj to. - Wskazała palcem napis: „Dobre wróżki latają, bo

lekki stosunek do siebie mają". - A poza tym, do stu petunii, przecież

jesteśmy niewidzialne!

- Trzeba jednak zachowywać pozory - powiedziała Hattie

afektowanym głosem.

Betty prychnęła głośno, w sposób, jaki nie przystoi ani damom, ani

dobrym wróżkom. Hattie zaś, przeczuwając, że tej potyczki nie

wygra, zwróciła swój gniew przeciwko Muriel.

- I ty, w tej swojej kamizelce fotograficznej. Nigdy nawet nie

trzymałaś w ręku aparatu.

- Po prostu lubię mieć dużo kieszeni. - Muriel wzruszyła

ramionami.

Przypomniawszy sobie ich kłótnię sprzed kilku tygodni, Hattie

postanowiła nie wywoływać wilka z lasu i zostawić w spokoju

beznadziejnie niemodne siostry, skupiając swoją uwagę na

otoczeniu.

- Przynajmniej sala jest pięknie udekorowana, w przeciwieństwie

do was - nie darowała sobie jednak złośliwości.

Rozświetlona sala bankietowa „Karuzela", ze śnieżnobiałymi

obrusami, lawendowymi serwetkami i morzem kwiatów, wyglądała

doprawdy imponująco. W drugim jej końcu panna młoda, w sukni z

atłasu i staromodnych koronek, karmiła swojego oblubieńca

weselnym tortem.

- Tak się cieszę, że Jason i Heather w końcu się pobrali.

- Hattie otarła oczy haftowaną batystową chusteczką. - Bałam się,

że ten dzień nigdy nie nadejdzie.

- Ryan i Courtney mądrze zrobili, że wzięli ślub po cichu -

pochwaliła Muriel swoich podopiecznych.

- Jason sądził, że Ryan jak zwykle żartuje – powiedziała Betty -

kiedy oświadczył mu, że został przeniesiony do Chicago i wraca jako

żonaty mężczyzna.

- Jason wkurzył się po prostu na Ryana, że go wyprzedził - nie

omieszkała wyjaśnić Muriel.

- Już nie wygląda na wkurzonego - zauważyła Betty. - Jest

szczęśliwy.

- Ryan też.

- Czyli zostaje nam ich siostra, Anastazja.

Jak na zawołanie, wszystkie trzy dobre wróżki spojrzały na

ciemnowłosą kobietę w lśniącej lawendowej sukni druhny. Zdążyła

już zamienić wytworne szpilki na wygodne sportowe buty.

- No dobrze... - westchnęła Betty. - Tym razem zabierzemy się do

tego trochę inaczej. Z Jasonem i Ryanem działałyśmy raczej na

wyczucie...

- Jakie tam raczej - przerwała jej Muriel. - Z całą pewnością

działałyśmy na wyczucie.

Betty zmarszczyła gniewnie czoło. Nie znosiła, kiedy ktoś jej

przerywał.

- Od dnia, w którym rozpoczęłyśmy pracę w tym fachu, kiedy w

czasie chrztu trojaczków Knight przez nieuwagę wysypałyśmy na

dzieci zbyt wiele czarodziejskiego pyłu, ponosimy konsekwencje

tamtego błędu. Swatałyśmy potem wiele innych trojaczków i nie

miałyśmy z nimi większych kłopotów. Ale ta trójka od początku jest

wyjątkowa. Prawdopodobnie dlatego, że obdarzyłyśmy Jasona

nadmiernym rozsądkiem i seksapilem, a Ryana przesadnym uporem i

poczuciem humoru.

- Nie zapominaj o Anastazji. Za dużo inteligencji i zbyt żywiołowy

temperament. Chociaż dobrze jej z tym, prawda? - powiedziała z

dumą w głosie Hattie.

- Jej ze wszystkim i we wszystkim jest dobrze - przyznała Muriel.

Siostry zauważyły, że goście zaczęli tańczyć. Ze sprzętu

nagłaśniającego dostarczonego przez stację radiową WMAX, w

której pracowała Heather, popłynęła muzyka. Pierwszą piosenką była

„The One" Eltona Johna, zajmująca szczególne miejsce w sercach

Jasona i Heather. Młoda para wyglądała na nieprzytomnie

szczęśliwą. Tak samo jak Ryan i Courtney.

Anastazja sprawiała wrażenie znacznie mniej zadowolonej.

Tańczyła z krępym mężczyzną, który był już bardziej niż

podchmielony. Kiedy facet nieopatrznie zsunął rękę na jej pośladek,

z całej siły nadepnęła mu na nogę.

- No właśnie... - Betty pokręciła głową. – Nadmiar zapalczywości.

- Została ordynarnie sprowokowana. - Hattie natychmiast stanęła w

obronie swojej podopiecznej. - Ten pijany łobuz zachował się jak

ostatni prostak!

- Będziemy miały z nią dużo kłopotów - powiedziała Muriel. - Czy

wiemy już, kto jest jej przeznaczony?

- Oczywiście, że wiemy. Na tym polega nasza praca - oświadczyła

z wyższością Betty.

- David Sullivan, trudny typ, taki, który nie wierzy w marzenia -

gorliwie wyjaśniła Hattie.

- Dlatego właśnie powinnyśmy opracować dla Anastazji specjalny

plan.

- Zawsze sobie mówimy, że mamy jakiś plan, a potem rzadko coś z

niego wychodzi.

- Fakt, że zdarzają nam się wpadki...

- Nie da się ukryć - wtrąciła się Muriel - ale czy zauważyłaś, że

nam zdarzają się częściej niż innym?

- I dlatego musimy wezwać posiłki - oświadczyła Berty.

- Anioła stróża? - Hattie wymówiła te słowa z namaszczeniem.

- Nie, babcię.

- Babcię?

- Właśnie. Żeby wyswatać tych dwoje, musimy skorzystać z

ludzkiej pomocy. Kogoś, kto będzie trzymał rękę na pulsie. W końcu

mamy też innych podopiecznych.

- A co ja i ty mamy z tym wspólnego? - spytała Muriel. -

Wydawało mi się, że to zadanie Hattie, a my jesteśmy tu tylko po to,

żeby służyć jej radą. W każdym razie tak mi powiedziałaś, kiedy

zajmowałam się Ryanem. Przecież to zasługa Hattie, że Anastazja

wyrosła na kobietę w gorącej wodzie kąpaną i nieprzeciętnie

inteligentną.

- Daj spokój - przerwała jej Berty. - Pamiętasz chyba naszą zasadę:

jedna za wszystkie, wszystkie za jedną.

- To zawołanie Trzech Muszkieterów.

- No i dobrze, im się sprawdzało i sprawdza się nam. Na czym to ja

skończyłam?

- Wspomniałaś, że masz znaleźć wśród ludzi kogoś do pomocy -

przypomniała Hattie. - Jakąś babcię.

- Słusznie. Zwerbowałam babcię Davida Sullivana.

- Czy to jest dozwolone? - spytała niepewnie Hattie.

- Jeśli nie będziesz o tym trąbić... - Betty wzruszyła ramionami - to

ja też nie.

- Dlaczego David i Anastazja nie mogą się po prostu spotkać i

zakochać od pierwszego wejrzenia? - westchnęła Hattie.

- Bo to by było zbyt łatwe.

- A widziałabyś w tym coś złego? - Muriel najwyraźniej nie

widziała. - To dobrze, jeśli coś idzie jak z płatka.

- Być może, ale nie taka nasza dola. A zresztą co się z wami dzieje?

Nie lubicie przygód? Każde trio dobrych wróżek poradzi sobie z

łatwą sprawą. Ale żeby stawić czoło prawdziwym wyzwaniom,

potrzeba odwagi i pomysłowości takich specjalistek jak my.

- A co jest właściwie naszą specjalnością? - spytała niewinnie

Linz Cathie - Zbyt samodzielna na żonę.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: