PISMO
ŚWIĘTE
Pismo Święte – to w pewnym sensie dzieje dialogu Boga z człowiekiem. Pan Bóg przemawia nie tylko słowem, lecz także czynami, które niekiedy dosadniej nawet niż słowa wyrażają odwieczną dobroć Boga, względem człowieka. Człowiek zaś, z wytrwałością aż zastanawiającą, złem odpowiada na niezmordowaną dobroć Boga.
I tak np. na dobroć Boga, ukazaną po raz pierwszy w akcie stworzenia i ubogacenia człowieka wszystkimi darami przyrodzonymi i nadprzyrodzonymi, człowiek odpowiedział czynem, który się dziś określa mianem grzechu pierworodnego.
A Pan Bóg, nim wydał wyrok na człowieka, powiedział do szatana: Wprowadzam nieprzyjaźń...między potomstwo twoje a potomstwo jej: ono ugodzi cię w głowę... (Rodz. 3;15). Słowa te są nazywane „pierwszą ewangelią” czyli „pierwszą dobrą nowiną” a w nich bowiem po raz pierwszy została zapowiedziana lepsza przyszłość dla upadłej ludzkości. W nadziei lepszego jutra utrzymywały Izraelitów wszystkie obietnice dawane przez Boga patriarchom, a prorocy, gdy wizjami czasów mesjańskich podnosili na duchu zgnębiony naród, to również nic innego nie czynili, jak tylko głosili „dobrą nowinę”, dając tym świadectwo odwiecznej dobroci Boga.
Nowy Testament jest kontynuacją tego ewangelijnego wątku, z tym że, chodzi już o Dobrą Nowinę spełnioną w jej treści: Czas się wypełnił... (Mak. 1;15), spełniły się słowa Pisma (Łuk. 4;21). Podobnie jak większość testów mesjańskich Starego Testamentu, tak też cała nowotestamentalna Dobra Nowina dotyczy osoby, czynów i nauki Jezusa Zbawiciela.
(tekst zapisano z Biblii Tysiąclecia wyd. V )
leopardg