Turtledove Harry - Zaginiony Legion.pdf - Powiesci historyczne(1) - leopardg

HARRY TURTLEDOVE

Zaginiony Legion

Tom I z serii Videssos

(Przeło Ŝ ył: Jacek Kozerski)

Na rozmaite sposoby ksi ąŜ ka ta po ś wi ę cona jest

L. Sprague’owi de Camp,

J.R.R. Tolkienowi, Speros Vryonis’owi, Jr.,

I, nede wszystko, Laurze.

Sło ń ce północnej Galii było blade, w niczym nie przypominało gor ą cej, pełnej Ŝ ycia

pochodni, która płon ę ła nad Itali ą . W przy ć mionym bezruchu pod drzewami jego ś wiatło

wydawało si ę wyblakłe, zielone i ruchome, niemal jak rozproszona po ś wiata morskiej toni.

Rzymianie brn ę li w ą skim le ś nym duktem, poddaj ą c si ę nastrojowi otoczenia. Poruszali si ę

cicho; Ŝ adne tr ą bki ani spro ś ne marszowe pie ś ni nie oznajmiały ich przybycia.

Próbuj ą c przenikn ąć wzrokiem le ś ny g ą szcz, Marek Emiliusz Skaurus Ŝ ałował, Ŝ e nie

ma wi ę cej ludzi. Cezar i główna armia rzymska znajdowali si ę sto mil dalej na południowym

zachodzie, ś cieraj ą c si ę z Wenetami na wybrze Ŝ u Atlantyku. Trzy kohorty Skaurusa -„pot ęŜ ny

zwiad", jak nazwał ich dowódca - wystarczały a Ŝ nadto, by przyci ą gn ąć uwag ę Galów, ale

mogły sobie z ni ą nie poradzi ć , gdyby ju Ŝ została przyci ą gni ę ta.

- Ś wi ę ta racja - odpowiedział Gajusz Filipus, kiedy trybun wyraził to gło ś no. Starszy

centurion - człowiek o siwych włosach i twarzy, któr ą sp ę dzone na wojennych kampaniach

Ŝ ycie wygarbowało na br ą z i poorało bruzdami - ju Ŝ dawno stracił optymizm razem

z pozostałymi złudzeniami młodo ś ci. Cho ć pochodzenie Skaurusa dawało mu wy Ŝ sz ą pozycj ę ,

miał do ść rozumu, by polega ć na ogromnym do ś wiadczeniu Ŝ yciowym swego zast ę pcy.

Gajusz Filipus zmierzył krytycznym spojrzeniem kolumn ę Rzymian.

- Zewrze ć szeregi, wy tam! - zgrzytn ą ł zaskakuj ą co gło ś no w panuj ą cej ciszy. Jego

s ę kata laska z krzewu winoro ś li, oznaka pełnionej funkcji, waln ę ła z trzaskiem o nagolennik,

podkre ś laj ą c rozkaz. Uniósł brew spogl ą daj ą c na Skaurusa.

- W ka Ŝ dym razie, ty nie musisz si ę niczym martwi ć , panie. Jedno spojrzenie i Galowie

pomy ś l ą , Ŝ e jeste ś jednym z nich na balu przebiera ń ców.

Trybun wojenny skin ą ł głow ą z krzywym u ś miechem. Jego rodzina wywodziła si ę

z Mediolanu w północnej Italii. Był wysoki i jasnowłosy, jak ka Ŝ dy Celt, i przywykł do kpin,

jakie robili sobie z tego jest ziomkowie. Widz ą c, Ŝ e nie udało mu si ę wywoła ć zamierzonej

reakcji, Gajusz Filipus spróbował z innej strony.

- Tu nie chodzi tylko o twój wygl ą d, rozumiesz, panie - ten przekl ę ty miecz zdradza ci ę

równie Ŝ .

To poskutkowało. Marek był dumny ze swej broni - trzystopowego galijskiego miecza,

który przed rokiem zabrał zabitemu druidowi. Miał kling ę z doskonałej stali lepiej pasował do

wzrostu Marka i zasi ę gu ramion ni Ŝ krótki i szeroki rzymski gladius.

- Wiesz równie dobrze jak ja, Ŝ e porz ą dne ostrze zale Ŝ y od płatnerza. Kiedy ja u Ŝ ywam

miecza, nie jestem takim głupcem, Ŝ eby nim ci ąć .

- Te Ŝ racja. To pchni ę cia, nie ci ę cia, powalaj ą ludzi. Hej, co si ę tam dzieje? - dodał

Gajusz Filipus, gdy czterej zwiadowcy małej armii rzucili si ę mi ę dzy drzewa z broni ą w r ę ku.

Wyłonili si ę par ę chwil pó ź niej; trzech z nich wlokło niskiego, chudego Gala, podczas gdy

czwarty niósł jego włóczni ę .

Gdy zwiadowcy przywlekli je ń ca do Skaurusa, ich dowódca, podoficer o imieniu

Juniusz Blisus, powiedział:

- Wydawało mi si ę , Ŝ e kto ś ś ledzi nas przez ostatnie pół godziny, albo i dłu Ŝ ej. W ko ń cu

nasz przyjaciel si ę pokazał.

Skaurus przyjrzał si ę Celtowi. Z wyj ą tkiem zakrwawionego nosa i podbitego oka,

podarunku od Rzymian, wygl ą dał jak ka Ŝ dy z tysi ą ca galijskich rolników: workowate wełniane

portki, kratkowana tunika - teraz podarta - długie, jasne włosy, ź le ogolona twarz.

- Mówisz po łacinie? - zwrócił si ę do niego trybun. W odpowiedzi otrzymał jedynie

w ś ciekłe spojrzenie jednego oka i potrz ąś niecie głow ą . Trybun wzruszył ramionami.

- Liscus! - Zawołał i tłumacz oddziału podbiegł do niego truchtem. Nale Ŝ ał do Etui,

klanu z południowo- ś rodkowej Galii, od dawna zaprzyja ź nionego z Rzymem, i na jasnych,

przyci ę tych krótko wedle rzymskiej mody włosach nosił grzebieniasty hełm legionisty.

Wi ę zie ń rzucił mu jeszcze pos ę pniejcie spojrzenie ni Ŝ to, którym obdarzył Skaurusa.

- Zapytaj go, po co za nami pod ąŜ ał.

- Zapytam, panie - odpowiedział Liscus i przeło Ŝ ył pytanie na melodyjn ą mow ę Celtów.

Jeniec zawahał si ę , a potem odpowiedział pojedynczym, krótkim zdaniem. - Mówi, Ŝ e polował

na dzika - zameldował Liscus.

- Sam? Nikt nie byłby takim głupcem - rzekł Marek.

- W dodatku to nie jest włócznia na dziki - powiedział Gajusz Filipus, bior ą c j ą od

zwiadowcy. - Gdzie jest poprzeczka poni Ŝ ej grotu? Bez niej raniony dzik sam nadzieje si ę na

drzewce i wyparuje flaki z człowieka.

Marek zwrócił si ę do Fiskusa.

- Powiedz mu, Ŝ e tym razem ma mówi ć prawd ę . I tak wydob ę dziemy j ą z niego, w ten

czy w inny sposób. Wybór nale Ŝ y do niego: mo Ŝ e j ą nam powiedzie ć , albo mo Ŝ emy j ą z niego

wydusi ć . - Marek pow ą tpiewał, czy potrafiłby z zimn ą krwi ą torturowa ć człowieka, ale nie

widział powodu, by powiadamia ć o tym Celta.

Lecz Liscus zacz ą ł mówi ć dopiero wtedy, kiedy wi ę zie ń gibkim skr ę tem i szarpni ę ciem

wyrwał si ę trzymaj ą cym go m ęŜ czyznom. Jego r ę ka ś mign ę ła do sztyletu w kształcie li ś cia,

chytrze podwieszonego pod lewym barkiem. Zanim zaskoczeni Rzymianie zdołali go

powstrzyma ć , wbił sobie ostrze mi ę dzy Ŝ ebra, dosi ę gaj ą c serca. Kiedy padał na ziemi ę ,

powiedział w najczystszej łacinie: - ś eby ś cie zdechli.

Wiedz ą c, Ŝ e to nic nie da, Skaurus krzykn ą ł na lekarza; Celt wyzion ą ł ducha nim

m ęŜ czyzna zd ąŜ ył podbiec. Lekarz, pyskaty Grek imieniem Gorgidas, spojrzał na stercz ą c ą

z piersi m ęŜ czyzny r ę koje ść no Ŝ a i warkn ą ł:

- Zbyt wiele ode mnie Ŝą dasz. Je ś li chcesz, mog ę zamkn ąć mu oczy.

- To nie ma znaczenia. Ju Ŝ kiedy ci ę wołałem wiedziałem, Ŝ e nic nie mo Ŝ esz zrobi ć . -

Trybun zwrócił si ę do Juniusza Blisusa. - Ty i twoi ludzie zasłu Ŝ yli ś cie na pochwał ę za

wytropienie i pojmanie szpiega, ale nale Ŝ y wam si ę nagana za to, Ŝ e nie przeszukali ś cie go

dokładnie i za to, Ŝ e za słabo go trzymali ś cie. Ten Gal musiał co ś wiedzie ć , lecz stracili ś my

szans ę , by si ę dowiedzie ć , co. Podwój liczb ę patroli i wysu ń je dalej naprzód; im wi ę cej

ostrze Ŝ e ń o kłopotach, tym lepiej. - Blisus zasalutował i oddalił si ę pospiesznie wdzi ę czny, Ŝ e

obeszło si ę bez ostrzejszej reprymendy.

- Pełna gotowo ść bojowa, panie? - zapytał Gajusz Filipus.

- Tak. - Marek uniósł głow ę , spogl ą daj ą c na zachodz ą ce sło ń ce. - Mam nadziej ę , Ŝ e

przed zmierzchem uda nam si ę znale źć jak ąś polan ę na obozowisko. Czułbym si ę bezpieczniej

za sza ń cami.

- I ja. A jeszcze bezpieczniej czułbym si ę maj ą c za sob ą par ę legionów. - Centurion

oddalił si ę , by wprowadzi ć odpowiednie zmiany w kolumnie marszowej Rzymian, wysuwaj ą c

oszczepników i zmniejszaj ą c odległo ś ci pomi ę dzy manipułami. Pełen podniecenia szum

przebiegł przez szeregi. Tu kto ś pospiesznie ostrzył miecz, tam kto ś inny odcinał zbyt długi

pasek skórzanych sandałów, który mógł mu przeszkodzi ć w walce, jeszcze kto ś inny poci ą gał

ostatni haust cierpkiego wina.

Gdzie ś z przodu, z miejsca niewidocznego za zakr ę tem ś cie Ŝ ki, rozległy si ę okrzyki.

Jak ąś minut ę pó ź niej do głównej kolumny pobiegł wolno zwiadowca.

- Wy ś ledzili ś my jeszcze jednego czatownika w zaro ś lach, panie. Obawiam si ę , Ŝ e ten

zdołał unikn ąć .

Marek gwizdn ą ł krótko przez z ę by. Odprawił zwiadowc ę bez słowa podzi ę kowania, a

potem spojrzał na Gajusza Filipusa pewien, Ŝ e centurion odczuwa tak ą sam ą nieuchronno ść

nadci ą gaj ą cych kłopotów, jak i on. Gajusz Filipus skinieniem głowy odpowiedział na jego nie

wypowiedzian ą my ś l.

- Tak, niew ą tpliwie po to tu jeste ś my.

Lecz kiedy kolejny zwiadowca z przedniej stra Ŝ y wrócił, by zameldowa ć , Ŝ e ś cie Ŝ ka

wychodzi na sporych rozmiarów polan ę , trybun odetchn ą ł. Nawet niewielki oddział, który

Turtledove Harry - Zaginiony Legion.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: