Życie Konsekrowane.rtf

Uwagi

Treść

Metoda

WPROWADZENIE

Posłuchajmy na początek świadectwa młodej osoby, która otrzymała od Chrystusa szczególne wezwanie. "Trudno uwierzyć, jak głęboko, jak daleko Chrystus może wkroczyć w życie człowieka. Jak mocne i żywe ma argumenty, kiedy sobie kogoś upatrzy. Upomniał się o swoje miejsce w moim życiu. Miejsce pierwsze i najważniejsze. Jak się to zaczęło, nie wiem. Prześladował mnie swoją Ewangelią, niepokoił, kazał myśleć, szukać, porównywać, tęsknić, i znowu myśleć, kluczyć i wracać, i tak mnie zachwycił, i tak zaniepokoił, że w końcu i sobie miejsca znaleźć nie mogłam - daj mi spokój, Boże - modliłam się z rozpaczą. Dziwne to chwile - kiedy się w człowieku coś przewraca, burzy i buduje, coś się rwie, śpiewa i tarmosi. Kto wygrał kiedy w walce z Miłością? No więc - wstąpiłam do klasztoru.

Już cztery lata chodzę w czarnym habicie i cztery lata zastanawiam się, kim jest dla mnie Jezus Chrystus. Kim jest, że ma aż taką moc nad człowiekiem, że potrafi aż tak wypełnić życie, że bez Niego wszystko blednie i traci sens.

Przyniosłam do klasztoru dobrą wolę i zapał, ale także cały bogaty "repertuar" moich wad i słabości. Dostałam 1000 spraw, za które mam być odpowiedzialna. 1000 ludzi. Dostałam nowy Dom, Siostry, dostałam poczucie bezpieczeństwa i absolutnej słuszności sprawy, której służę. I jeszcze pewność, że nic złego stać się nie może, bo choćby się stało najgorsze On zawsze będzie ze mną. Obiecał".

To świadectwo ukazuje jeden ze sposobów, przez który okazujemy, że idziemy za Chrystusem, poświęcamy się Bogu, ale równocześnie służymy na różne sposoby bliźnim. Jest to stan życia, który nazywamy konsekrowanym lub zakonnym.

PRZEDSTAWIENIE PRAWDY - TO MÓWI PAN

Spróbujmy znaleźć źródło i wzór takiego życia analizując fragment Pisma Świętego (Mt 19, 16-21)

Polecamy, aby młodzież odnalazła fragment na jednej ze stron www (np. angelus.pl)zawierających teksty biblijne.

Po przeczytaniu i chwili refleksji katecheta zadaje pytania:

- O co zapytał młodzieniec Pana Jezusa?

- Jakiej rady udzielił Jezus bogatemu młodzieńcowi?

- Co było koniecznym warunkiem pójścia za Chrystusem?

Już od początku byli w Kościele zarówno mężczyźni jak i niewiasty, którzy chcieli przez praktykę rad ewangelicznych z większą swobodą iść za Chrystusem i wierniej Go naśladować, prowadząc na swój sposób życie Bogu poświęcone. Również w dzisiejszych czasach Chrystus wzywa niektórych ludzi do całkowitego poświęcenia życia na Jego służbę, do bezinteresownej miłości bliźniego, do ofiarowania swego czasu, do oddawania wszystkiego, co stanowi wartość - na potrzeby innym.

Zakony są znakiem Kościoła w dzisiejszym świecie, głoszą chwałę Królestwa Chrystusa, które ma przyjść. Pośród wielu istniejących dzisiaj form życia konsekrowanego Katechizm Kościoła Katolickiego wymienia wiele różnych. Spróbujmy je wyodrębnić.

Uczniowie na stronie www.katechizm.opoka.org.pl w punktach 915n znajdują odpowiedź na pytanie.

Te formy to: życie pustelnicze, życie zakonne, instytuty świeckie życia konsekrowanego i stowarzyszenia życia apostolskiego. Każda z istniejących form życia konsekrowanego, jeśli jest podjęta w sposób wolny, nakłada obowiązek praktykowania czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Większość osób ślubuje Bogu praktykowanie tych rad Jezusowych. W zależności od tego, którą z form się przyjmuje, śluby realizowane są w nieco odmienny sposób. Zawsze jednak zachowuje się to, co jest istotne.

- Ślub czystości jest wyrzeczeniem się małżeństwa i rodziny, a podjęciem całym sercem spraw Królestwa Bożego. Ślub ten wiąże daną osobę w sposób bardzo osobisty, oblubieńczy, z Osobą Jezusa Chrystusa.

- Ślub ubóstwa jest naśladowaniem Jezusa w prostocie serca i życia. Często zakłada ścisłą wspólnotę dóbr całego Zgromadzenia. Wszystko wspólne, więc niewiele posiada się na własność.

- Ślub posłuszeństwa to naśladowanie Jezusa poprzez oddanie swojej wolności planom zbawczym Boga i zobowiązanie się do posłuszeństwa swoim prawowitym przełożonym.

Wśród nich wyróżniamy zakony typowo kontemplacyjne oraz prowadzące działalność apostolską. Przybliżymy sobie teraz działalność niektórych z nich odnajdując podstawowe wiadomości na temat założyciela, krótkiej historii, charyzmatu i podejmowanej działalności.

Klasę dzielimy na grupy. Uczniowie przy pomocy przeglądarki internetowej odnajdują potrzebne wiadomości na temat poszczególnych zakonów (franciszkanie, dominikanie, jezuici, werbiści, karmelitanki, benedyktyni itd.) Na zakończenie przedstawiają wyniki swojej pracy ogółowi.

Jak widać, zakonów i zgromadzeń zakonnych jest dużo, wszystkie one starają się żyć ewangelią, choć na sobie właściwy sposób. Ich rola we wspólnocie kościoła jest wielka, choć często niedoceniana.

ZASTOSOWANIE ŻYCIOWE

Powinniśmy czuć się odpowiedzialni za osoby konsekrowane, wspierając je swoją modlitwą i okazywanym szacunkiem. Wszyscy mamy obowiązek modlić się o nowe powołania, gdyż - jak uczy Katechizm Kościoła Katolickiego - życie konsekrowane jest znakiem świętości całego Kościoła.

Każdy z nas jest powołany przez Chrystusa do doskonałości, do dawania świadectwa o Jego odkupieńczej miłości w inny sposób. Jedni czynią to w rodzinie, troszcząc się przede wszystkim o swoich bliskich, pracując dla ich dobra, ale i dla dobra społeczności i ojczyzny. Inni w stanie życia konsekrowanego czynią z siebie bezinteresowny dar dla Boga i ludzi. Powinniśmy zawsze wsłuchiwać się w słowa i zaproszenie Chrystusa.

ZESZYT UCZNIA

1. Tekst powstający w czasie zajęć

2. "Życie konsekrowane, głęboko zakorzenione w przykładzie życia i w nauczaniu Chrystusa Pana, jest darem Boga Ojca udzielonym Jego Kościołowi za sprawą Ducha Świętego".

Istnieje wiele form życia konsekrowanego, zarówno kontemplacyjnego, jak i apostolskiego. Zakonnicy prowadzą wiele dzieł o charakterze modlitewnym, charytatywnym i społecznym, wynikających z ich powołania, czym przyczyniają się do rozwoju Kościoła. Każdy chrześcijanin winien czuć się odpowiedzialny za tę formę realizacji powołania.

ZADANIE DOMOWE

Pomódl się sam albo razem z rodziną o powołania zakonne.

praca z tekstem

wykład

praca w grupach