dekameron_t_ii.pdf

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

Giovanni BOCCACCIO

Dekameron

Dzień szósty, siódmy, ósmy, dziewiąty i dziesiąty

Przełożył z włoskiego

EDWARD BOYE

Tower Press 2000

DZIEŃ

SZÓSTY

Księżyc pośrodku niebios utracił już swój blask i nowe światło rozjaśniło wszystkie zakąt-

ki ziemi naszej, kiedy wstała z łoża królowa i całą kompanię zwołać kazała. Powolnym kro-

kiem zszedłszy z wzgórza przechadzali się po rosie, tocząc różne rozprawy o tym i owym,

bardziej lub mniej chwaląc dotychczasowe opowieści i śmiejąc się raz jeszcze z różnych

przypadków, jakie w nich przytoczono. Aż gdy wreszcie słońce podniosło się wyżej i dopie-

kać poczęło, wszyscy zgodnie orzekli, że czas powracać; za czym zwróciwszy się ku domowi

stanęli tam niebawem. Stoły były już zastawione, wszędzie rozłożono wonne zioła i piękne

kwiaty. Na rozkaz królowej zasiedli tedy do posiłku, a gdy go w weselu spożyli, zanim jęli się

czego innego, odśpiewali kilka ładnych, pełnych uroku piosenek. Następnie ten i ów poszedł

się zdrzemnąć, a niektórzy zasiedli do szachów lub innych gier. Dioneo wraz z Laurettą po-

częli śpiewać o Troilusie 1 i Chryzejdzie. Tak przyszła pora, gdy zwykli zbierać się znów ra-

zem, więc na wezwanie królowej, jak codziennie, rozłożyli się dokoła źródła. I miała już

królowa dać znak do rozpoczęcia pierwszej opowieści, gdy zaszło coś, co dotąd nigdy jeszcze

się nie przytrafiło. Usłyszeli wszyscy zgiełk wielki, jaki w kuchni czyniły służki z pachołka-

mi. Zawezwała tedy królowa marszałka, zapytując, co to za wrzawa i jaka jej przyczyna. Od-

parł, że kłótnia wybuchła między Liciską a Tindarem, ale powodu jej on sam nie zna, bo wła-

śnie co dopiero nadszedł, aby ich uciszyć, gdy został do królowej wezwany. Poleciła tedy

Eliza, aby natychmiast przysłano tu Liciskę i Tindara, a gdy ci zjawili się, zapytała ich o po-

wód kłótni.

Gdy Tindar chciał na pytanie odpowiedzieć. Liciska, niewiasta już niemłoda i co się zowie

pewna siebie, kłótnią rozgrzana, natarła na niego ze złością:

– Patrzcie, co za gbur! Mężczyzna, co waży się odzywać pierwszy tam, gdzie ja jestem!

Daj mi mówić!

I zwracając się do królowej rzekła:

– Pani, ten chłystek chce mnie uczyć, jaką była żona Sicofanta! Ni mniej ni więcej! Jak

gdybym nie przestawała z nią nigdy, chce wmówić we mnie, że pierwszej nocy, którą Sico-

fante z nią spędził, jego junak Maczuga musiał siłą i przy krwi rozlewie wdzierać się do

twierdzy w Czarnym Borze. A ja powiadam, że to łgarstwo, bo wszedł tam pokojowym try-

bem i ku wielkiemu zadowoleniu załogi. Ten zasię kiep wierzy naprawdę, iż młode dzie-

weczki są tak głupie, że tracą czas i czekają na zezwolenie ojca lub braci, którzy w sześciu

przypadkach na siedem zwlekają trzy albo i cztery lata dłużej, niżby należało, aby je za mąż

wydać. Dobrze by wyszły na tym, miły bracie, gdyby tak długo się ociągały! Bóg mi świad-

kiem – a wiem, co mówię, ilekroć się tak klnę – pomiędzy sąsiadkami mymi nie znam ani

jednej, co by dziewicą za mąż poszła. A takoż jeśli idzie o zamężne niewiasty, wiem dobrze,

ile i jakich figlów płatają mężom swoim. Ten cymbał zaś chciałby mi dać poznać, czym są

kobiety, jakbym się wczoraj narodziła.

Słuchając Liciski niewiasty zaśmiewały się do rozpuku, tak że można im było wyciągnąć

wszystkie zęby. Królowa sześciokroć milczeć jej kazała, ale na nic to się zdało. Nie zatrzy-

mała się wcześniej, aż powiedziała wszystko, co zamierzyła. A gdy wreszcie dobiegła końca,

królowa ze śmiechem zwróciła się do Dionea:

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: