Dosiad
KARY napisał "Niesłuszne jest stwierdzenie, że przez "Dosiad" rozumie się tylko postawę jeźdźca na koniu, określa on także, czy jeździec:
- utrzymuje się w siodle tylko przez zachowanie równowagi (balansu)
- siedzi na koniu rozluźniony
- podąża za ruchem konia
Na koniu można bardzo różnie siedzieć (dosiad: prawidłowy, fotelowy, widłowy, garbaty, sztywny). Jednak przesadne zwracanie uwagi na zewnętrzną formę regulaminowego dosiadu przez samego jeźdźca lub jego trenera prowadzi do usztywnienia. Ważne jest natomiast, aby jeździec umiał ocenić, czy mu się przyjemnie siedzi na koniu i czy zaczął już wyczuwać jakie znaczenie mają:
- równowaga (balans)
- rozluźnienie (swoboda)
- podążanie za ruchem konia
W prawidłowym dosiadzie zwraca się uwagę na:
Ułożenie łydek:
Nie wolno łydek odstawiać od boku konia. Niespokojna łydka irytuje konia tak samo, jak niespokojna wodza. Natomiast nadmierne zaciskanie łydek powoduje zmęczenie u jeźdźca i stopniowe przytępienie reakcji konia na lekki nacisk. Ułożenie łydek powinno być zupełnie naturalne. Wielkość kąta utworzonego przez udo i podudzie zależy głównie od długości nóg jeźdźca i wysklepienia boków konia. Dlatego długość strzemion trzeba dostosować do budowy konia i jeźdźca.
Ułożenie strzemion:
Jeździec powinien trzymać strzemiona pod najszerszą częścią stopy. Długość puśliska ze strzemieniem powinna odpowiadać długości ręki. Jednak ostatecznie właściwą długość dopasować można dopiero siedząc na koniu. Do jazdy terenowej skraca się strzemiona o 2-3 dziurki, a do skoków przez wysokie przeszkody o 3-5 dziurek. Do galopu wyścigowego konieczne jest jeszcze większe skrócenie strzemion oraz ich najgłębsze ułożenie pod stopą.
Położenie kolana:
Kolano powinno być możliwie nisko położone. (Wysoko podciągnięte kolano powoduje poziome ułożenie uda i przesunięcie siedzenia jeźdźca do tyłu.) Obniżenie kolana ma jednak swoje granice:
- dolna część łydki nie może utracić styczności z bokiem konia,
- łydka nie może zostać zbyt przesunięta do tyłu; jeżeli ma działać musi leżeć zaraz przy popręgu,
- nie wolno zmieniać podstawy dosiadu, rozłożonej równomiernie, na obu kościach kulszowych i kroczu, gdyż zmiana powoduje dosiad widłowy,
Zamknięcie kolan:
Przez zamknięcie kolan rozumie się ich stałą styczność z bokiem konia. Staw kolanowy umożliwia ruch łydki, nie może być więc w swej ruchliwości ograniczony. Wobec tego tylko w rzadkich momentach kolano silniej przyciska się do boku konia (np.: gdy jeździec wyścigowy lub konkursowy potrzebuje pewniejszego oparcia w związku ze znacznym skróceniem strzemion).
Ułożenie palców stopy:
Przy lekkim obniżeniu pięty palce stóp będą uniesione i skośnie skierowane do przodu.
Trzymanie wodzy:
Ręka postawiona, grzbiet dłoni jest przedłużeniem przedramienia. Ramię i przedramię tworzą niemal kąt prosty. a przedramię, grzbiet dłoni i napięta wodza - linię prostą.
Jeździec powinien:
- Siedzieć spokojnie i elastycznie w najgłębszym miejscu siodła
- Ramiona i ręce trzymać zupełnie spokojnie. Wodze muszą być stale napięte równomiernie.
- Nogi spokojnie przyłożyć do boków konia, tak aby mógł w każdej chwili aktywnie nimi zadziałać bez zmiany postawy ciała, jedynie uginając nieznacznie kolana.
helios1a