NOWY TESTAMENT.pdf

PISMO

ŚWIĘTE

NOWY TESTAMENT

BIBLIA

TYSIĄCLECIA

WYDANIE IV

DZIECIĘCTWO JEZUSA

Rodowód Jezusa *

1 Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. 2 Abraham był ojcem

Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; 3 Juda zaś był ojcem

Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Ezrona; Ezron ojcem

Arama; 4 Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem

Salmona; 5 Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a

matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, 6 a Jesse ojcem króla Dawida.

Dawid był ojcem Salomona, a matką była [dawna] żona Uriasza. 7 Salomon był

ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; 8 Asa ojcem

Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; 9 Ozjasz ojcem Joatama;

Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; 10 Ezechiasz ojcem Manassesa;

Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; 11 Jozjasz ojcem Jechoniasza i

jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego.

12 Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem

Zorobabela; 13 Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem

Azora; 14 Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda;

15 Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; 16 Jakub

ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.

17 Tak więc w całości od Abrahama do Dawida jest czternaście pokoleń; od

Dawida do przesiedlenia babilońskiego czternaście pokoleń; od przesiedlenia

babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń.

Narodzenie Jezusa

18 Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi,

z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą

Ducha Świętego * . 19 Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie

chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie * . 20 Gdy

powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie * i rzekł: «Józefie, synu

Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha

Świętego jest to, co się w Niej poczęło. 21 Porodzi Syna, któremu nadasz imię

Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». 22 A stało się to wszystko,

aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: 23 Oto Dziewica

pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel * , to znaczy: "Bóg z

nami". 24 Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański:

wziął swoją Małżonkę do siebie, 25 lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła

Syna * , któremu nadał imię Jezus * .

1,1 -16 Por. Łk 3,23 -38. Brzmienie imion rzadszych - wg tekstu gr. nie zaś oryginalne hebr. Nie

wszystkie imiona przodków z ST są tu wymienione, a zachodzą także inne, których tam brak. Por.

Rdz 21,3 ; Rdz 25,19 .26; Rdz 38,18 .29; Rdz 49,8 -12; Joz 6,25 ; Rt 4,12 .17-22; 2 Sm 11,27 ;

2 Sm 12,24 ; 1 Krn 2,1 -15; 1 Krn 3,1 -19.

1,18 Zaślubiny Maryi z Józefem były rzeczywistym związkiem małżeńskim. Brak mu było jedynie

"zamieszkania razem", czyli przeprowadzenia Maryi do domu Józefa.

1,19 Józef w swej sprawiedliwości ani nie podejrzewa winy Maryi, ani nie chce Jej zniesławienia

czy kary za cudzołóstwo.

1,20 ST odnosi się do snów krytycznie ( Pwt 13,2 -6; Jr 23,25 -32; Jr 29,8 ; Syr 34,1 -7). Sny w NT

tym się wyróżniają, że nie są alegoryczne, tzn. nie potrzebują wykładu, lecz wprost pouczają;

śniącemu ukazuje się Bóg, anioł lub człowiek i przekazuje mu wiadomość lub rozkaz (zob. Dz 16,9 ;

Dz 18,9 ).

1,23 Iz 7,14 .

1,25 "Nie zbliżał... Syna". - Sam tekst nie twierdzi, że po narodzeniu Jezusa Maryja nadal

pozostała dziewicą, lecz i nie przeczy temu. Wieczyste dziewictwo Matki Zbawiciela zakłada dalszy

ciąg Ewangelii (por. J 19,26n ), jak i dogmatyczna tradycja Kościoła. "Jezus" por. Łk 1,31 ; Łk 2,21 .

Mędrcy ze Wschodu

1 Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda * , oto

Mędrcy * ze Wschodu przybyli do Jerozolimy 2 i pytali: «Gdzie jest nowo

narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem jego gwiazdę * na Wschodzie i

przybyliśmy oddać mu pokłon». 3 Skoro to usłyszał król Herod, przeraził się, a z

nim cała Jerozolima. 4 Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i

wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz. 5 Ci mu odpowiedzieli: «W

Betlejem * judzkim, bo tak napisał Prorok:

6 A ty, Betlejem, ziemio Judy,

nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy,

albowiem z ciebie wyjdzie władca,

który będzie pasterzem ludu mego, Izraela» * .

7 Wtedy Herod przywołał potajemnie Mędrców i wypytał ich dokładnie o czas

ukazania się gwiazdy. 8 A kierując ich do Betlejem, rzekł: «Udajcie się tam i

wypytujcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł

pójść i oddać Mu pokłon». 9 Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę. A oto

gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się

nad miejscem, gdzie było Dziecię. 10 Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali.

11 Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i

oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i

mirrę. 12 A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą

udali się do swojej ojczyzny.

Ucieczka do Egiptu

13 Gdy oni odjechali, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł:

«Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci

powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić». 14 On wstał, wziął

w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; 15 tam pozostał aż do śmierci

Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: Z Egiptu

wezwałem Syna mego * .

Rzeź niemowląt

16 Wtedy Herod widząc, że go Mędrcy zawiedli, wpadł w straszny gniew. Posłał

[oprawców] do Betlejem i całej okolicy i kazał pozabijać wszystkich chłopców w

wieku do lat dwóch, stosownie do czasu, o którym się dowiedział od Mędrców.

17 Wtedy spełniły się słowa proroka Jeremiasza:

18 Krzyk usłyszano w Rama,

płacz i jęk wielki.

Rachel opłakuje swe dzieci

i nie chce utulić się w żalu,

bo ich już nie ma * .

Powrót do Nazaretu

19 A gdy Herod umarł, oto Józefowi w Egipcie ukazał się anioł Pański we śnie,

20 i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i idź do ziemi Izraela, bo już umarli

ci, którzy czyhali na życie Dziecięcia» * . 21 On więc wstał, wziął Dziecię i Jego

Matkę i wrócił do ziemi Izraela. 22 Lecz gdy posłyszał, że w Judei panuje

Archelaos w miejsce ojca swego, Heroda, bał się tam iść. Otrzymawszy zaś we śnie

nakaz, udał się w strony Galilei. 23 Przybył do miasta, zwanego Nazaret * , i tam

osiadł. Tak miało się spełnić słowo Proroków: Nazwany będzie Nazarejczykiem * .

2,1 "Heroda" - było to na pewno przed czwartym rokiem przed naszą erą, gdyż w tym roku przed

Świętem Paschy umarł Herod. "Mędrcy" (dosł.: magowie) należeli do stanu kapłańskiego. Z powodu

swej tajemnej wiedzy byli w wysokim poważaniu na Wschodzie.

2,2 Ewangelia ma na myśli nadzwyczajne jakieś zjawisko (por. Mt 2,9 ), dlatego daremne są

wszystkie próby naturalnego wytłumaczenia.

2,5 Odległym 8 km na południe od Jerozolimy. Było miejscem urodzenia Dawida ( 1 Sm 16,1 ).

2,6 Mi 5,1 .

2,15 Oz 11,1 .

2,18 Mt stosuje skargę, którą prorok Jeremiasz ( Jr 31,15 ) wkłada w usta Racheli, "matki Izraela",

płaczącej nad uciskiem Izraela w niewoli (pokoleń jej synów; Józefa, tu reprezentowanego przez

Efraima i Beniamina).

2,20 Wj 4,11 .

2,23 Por. Łk 2,39n . Nazaret - położone na południowym zboczu góry Dżebel es-Sich.

"Nazarejczyk" - Mt ma tu prawdopodobnie na myśli Iz 11,1 , gdzie występuje wyraz "odrośl" (neser) lub

"Księcia" (nazir) z Rdz 49,26 ; Pwt 33,16 lub też "Ocalałego" (nasur) z Iz 49,6 ; por. Za 9,9 ; i zachowała

się w świecie semickim.

PRZYGOTOWANIE DO DZIAŁALNOŚCI JEZUSA

Jan Chrzciciel *

1 W owym czasie wystąpił Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa:

2 «Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie». 3 Do niego to odnosi się

słowo proroka Izajasza, gdy mówi:

Głos wołającego na pustyni:

Przygotujcie drogę Panu,

Dla Niego prostujcie ścieżki! *

4 Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a

jego pokarmem była szarańcza i miód leśny. 5 Wówczas ciągnęły do niego

Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem. 6 Przyjmowano od niego

chrzest w rzece Jordan, wyznając przy tym swe grzechy.

7 * A gdy widział, że przychodzi do chrztu wielu spośród faryzeuszów i

saduceuszów, mówił im: «Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed

nadchodzącym gniewem? 8 Wydajcie więc godny owoc nawrócenia, 9 a nie

myślcie, że możecie sobie mówić: "Abrahama mamy za ojca", bo powiadam wam,

że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. 10 Już siekiera do

korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego

owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. 11 Ja was chrzczę wodą dla

nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem

godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.

12 Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a

plewy spali w ogniu nieugaszonym».

Chrzest Jezusa *

13 Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od

niego. 14 Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: «To ja potrzebuję chrztu od

Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?» 15 Jezus mu odpowiedział: «Pozwól teraz, bo

tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe * ». Wtedy Mu ustąpił. 16 A

gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast * wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu

się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na

Niego. 17 A głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam

upodobanie».

3,1 -12 Por. Mk 1,1 -8; Łk 3,1 -18.

3,3 Iz 40,3 .

3,7 -12 "Gniew" wiązał się w ST z "dniem Pańskim". Tu mowa o ogniu sądu Mesjasza, spalającym

"plewy", tj. tych, którzy uparcie nie chcą się nawrócić. "Ogień" w ST symbolizuje oczyszczenie sumień

Por. Syr 2,5 ; Iz 1,25 ; Za 13,9 ; Ml 3,2n .

3,13 -17 Por. Mk 1,9n n; Łk 3,21n ; J 1,31 -34. Niezwykłość słów dających się słyszeć z nieba polega

na tym, iż; 1. Jezus jest nazwany Synem umiłowanym. W jęz. gr. określenie to może również znaczyć

"sługa najmilszy", i wówczas mielibyśmy do czynienia z pewną aluzją do Sługi Pańskiego z Iz 42,1 ; 2.

wzmianka o "upodobaniu sobie w Synu" każe się domyślać, że już w chwili chrztu Ojciec aprobuje

wszystko, co Syn będzie mówił i czynił. U źródeł całego opisu chrztu znajduje się niewątpliwie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: