Gwiezdny łowca.pdf

Andre Norton

Gwiezdny Łowca

Tytuł oryginału: Star Hunter

Przekład: Katarzyna Karłowska

Większy księŜyc Nahuatl ścigał mniejszą, zielonkawą kulę swego towarzysza

po bezchmurnym niebie, na którym gwiazdy lśniły niczym łuski ogromnego węŜa,

oplecionego wokół czarnej misy. Ras Hume stanął przy grzędzie wonnej lawendy,

wytyczającej granice górnego tarasu Domu Rozkoszy. Zastanowiło go, dlaczego

przyszedł mu na myśl wąŜ. Po chwili zrozumiał. Z tym obiektem odwiecznej ludzkiej

nienawiści, sprowadzonym przez człowieka z rodzinnej planety na odległe gwiazdy,

kojarzyła się symbolicznie złowrogo skręcona, wklęsła ścieŜka przecinająca ten teren.

A samego Wassa, tak na Nahuatl, jak i kilkunastu innych światach reprezentował wąŜ.

Pierwsze podmuchy nocnego wiatru poruszały liśćmi egzotycznych roślin z

innych światów. Posadzone przemyślnie, miały symulować tajemnice obcych dŜungli.

- Hume? - Pytanie wydawało się rozbrzmiewać w przestrzeni nad jego głową.

- Hume - powtórzył spokojnie własne nazwisko.

Strumień oślepiającego światła przebił się przez zieloną gęstwinę, ukazując

ścieŜkę. Hume zawahał się na moment, odpowiadając obojętnością na ten jakŜe

dobrze mu znany test sprawności władz mentalnych. Wass był VIP–em podziemnego

imperium, nie naleŜącym jednak do lego świata, po którym poruszał się Hume.

Zdecydowanym krokiem ruszył oświetlonym korytarzem, między ścianami z

liści i kwiatów. Z kępy lilii tharsala łypnęła na niego złośliwie kryształowa bryła.

Misternie wyrzeźbione diabelskie rysy były wytworem obcej sztuki. Z płaskich

nozdrzy stwora dobywały się smuŜki dymu i Hume poczuł won znajomego narkotyku.

Uśmiechnął się. Takie metody działały być moŜe na zwykłych cywilów, których Wass

tu przesłuchiwał. JednakŜe pilot gwiezdny, w obecnej chwili Poszukiwacz ŚcieŜek,

posiadał umysł odporny na takie sztuczki.

Stanął pod drzwiami, których nadproźe i ościeŜnice zdobiły bogatsze jeszcze

rzeźbienia. Terrariskie. uznał Hume, i stare, bardzo stare. Być moŜe pogłoski mówiły

prawdę, Milfors Wass mógł być naprawdę Terraninem z pochodzenia i to nie w

drugim, trzecim czy czwartym pokoleniu gwiezdnej rasy, z których wywodziła się

większość tych. którzy dotarli do Nahuatl.

Surowe wnętrze komnaty stanowiło kontrast wobec ozdobnego wejścia.

Rdzawe ściany były zupełnie nagie z wyjątkiem owalnego dysku rzucającego mętny,

złotawy poblask. TuŜ przed nim stało krzesło i długi stół z twardej, rubinowej skały z

Xipe, trującej, siostrzanej planety Nahuatl. Nie zatrzymując się i nie czekając na

zaproszenie, podszedł do krzesła i usiadł.

Mętna łuna mogła pochodzić z jakiegoś urządzenia przekaźnikowego. Hume

tylko raz rzucił na nią okiem. Rozmowa miała się odbyć w cztery oczy. Nie miał

zamiaru długo czekać na swojego interlokutora.

Hume miał nadzieję, Ŝe oczom niewidocznego obserwatora prezentuje się jako

człowiek, na którym sceniczne dekoracje nie wywierają Ŝadnego wraŜenia.

Ostatecznie to on miał do zaoferowania coś, na czym zaleŜało tamtym.

Ras Hume ułoŜył prawą dłoń na stole. Jej opalenizna odznaczała się na tle

połyskliwego, wypolerowanego kamienia - idealnie taka sama jak na lewej. Drobna

róŜnica między prawdziwym a sztucznym ciałem nie stanowiła zasadniczej

przeszkody funkcjonalnej. Niemniej jednak kalectwo pozbawiło go stanowiska

dowódcy liniowca pasaŜersko-handlowego i oznaczało koniec wspaniałej kariery

gwiezdnego pilota. Wokół ust pozostawiło zaś gorzkie bruzdy, wyrzeźbione głęboko,

jakby noŜem.

Minęły juŜ cztery lata - czasu planetarnego - odkąd wystartował rigal roverem

z wyrzutni na Sargon Dwa. Przeczuwał, Ŝe podróŜ z młodym Torsem Wazalitzem,

trzecim z kolei dziedzicem rodu Kogan–Bors–Wazalitz, namiętnym amatorem Ŝucia

gratzu, moŜe być pełna niespodzianek. Nikt jednak nie wdaje się w spory z

właścicielami, o ile w grę nie wchodzi bezpieczeństwo statku. Rigal rover lądował

awaryjnie w Alexbut, cięŜko ranny pilot sprowadził go dramatycznym wysiłkiem swej

woli, nadziei i wiary, które później jednak prędko się rozwiały.

Dostał plasta–dłoń, najlepszą, jaką centrum medyczne mogło dostarczyć, i

doŜywotnią rentę - rezultat powszechnego podziwu dla kogoś, kto ratował statki i

Ŝycie. Potem - zwolnienie z posady, poniewaŜ oszalały Tors Wazalitz nie Ŝył. Nie

ośmielili się oskarŜyć Hume’a o morderstwo; raporty z wyprawy zostały przesłane

prosto do Rady Patrolowej, a znajdujących się w nich dowodów nie moŜna było

sfałszować lub podmienić. Nie mogli go ukarać natychmiast, ale mogli mu załatwić

powolną śmierć. Rozeszła się wieść, Ŝe Hume przestał być pilotem. Usiłowali go

trzymać z dala od przestrzeni.

I to pewnie teŜ by im się udało, gdyby był zwykłym pilotem, znającym się

wyłącznie na swoim fachu. JednakŜe jakiś niespokojny duch kazał mu zawsze starać

się o kursy na obrzeŜa, o pierwsze loty do nowo odkrytych światów. Oprócz

zwiadowców, niewielu było kwalifikowanych pilotów w jego wieku, którzy by

posiadali tak rozległą i róŜnorodną wiedzę o galaktycznych pograniczach.

Kiedy się więc dowiedział, Ŝe na pokładach statków nie ma juŜ czego szukać,

zaciągnął się do Gildii Poszukiwaczy ŚcieŜek. Istniała ogromna róŜnica między

wznoszeniem liniowca z wyrzutni a organizowaniem amatorskich polowali w dziczy

zbadanych i specjalnie strzeŜonych światów. Hume przepadał za odkrywczym

aspektem tych wypraw i… nienawidził prowadzenia za rękę klientów Gildii.

JednakŜe gdyby nie słuŜba w Gildii, nigdy nie dokonałby tego odkrycia na

Jumali. CóŜ za szczęśliwy traf! Hume zgiął palce z plasta–ciała, przejeŜdŜając

paznokciami po czerwonym blacie. Gdzie jest Wass? JuŜ miał wstać i odejść, gdy

nagle ze złotego owalu zaczęły się wydobywać smugi dymu. Po chwili dym zmienił

się w rzadką mgłę, z niej zaś wyłonił się człowiek.

Przybysz był niŜszy od byłego pilota, ale miał szerokie barki, przez co górna

część jego torsu wydawała się nieproporcjonalnie rosła w stosunku do wąskich bioder

i krótkich nóg. W jego dość konserwatywnym ubiorze wyróŜniała się nabijana

szlachetnymi kamieniami tarcza, przymocowana na wysokości serca do opiętej tuniki

z szarego jedwabiu. W odróŜnieniu od Hume’a nie nosił pasa z bronią, lecz Hume nie

wątpił, Ŝe w całym pomieszczeniu ukryto mnóstwo urządzeń przeciwdziałających

ewentualnym próbom zamachu.

MęŜczyzna w lustrze przemówił beznamiętnym głosem.

Jego czarne włosy były gładko wygolone nad uszami, a kosmyki na czubku

głowy zaczesane w coś na kształt ptasiego gniazda. Podobnie jak Hume, odkryte

części ciała miał mocno opalone, lecz, jak pilot się domyślał, raczej od przebywania

na słońcu niŜ w przestrzeni kosmicznej. Ostre rysy twarzy, wydatny nos, cofnięte

czoło, podłuŜne, ciemne oczy, obdarzone cięŜkimi powiekami.

- Znakomicie… - Wyciągnął ręce przed siebie, kładąc dłonie na stole, a Humc

przyłapał się na tym, Ŝe z jakiegoś powodu naśladuje ten gest. - Więc masz dla mnie

propozycję?

Pilot, na którym scenografie Wassa nie wywarły najmniejszego wraŜenia, nie

pozwolił się ponaglać.

- Mam pomysł - poprawił.

- Pomysłów jest bez liku. - Wass oparł się wygodniej, ale nie zdjął rąk ze

stołu. - Być moŜe jeden na tysiąc bywa podstawą czegoś uŜytecznego. Resztą nie ma

co zaprzątać sobie głowy.

- Zgoda - odparował pewnym głosem Hume. - Ale taki pomysł jeden na tysiąc

moŜe się opłacić po milionkroć.

- I masz właśnie taki pomysł?

- Mam.

Teraz to Hume usiłował zrobić wraŜenie na swoim rozmówcy niezachwianą

pewnością siebie. Przeanalizował wszystkie moŜliwości. Wass jest właściwym

człowiekiem, być moŜe jedynym partnerem, jakiego uda mu się znaleźć. Nie

powinien jednak o tym wiedzieć.

- Chodzi o Jumalę? - spytał Wass.

Jeśli to spojrzenie i towarzysząca mu informacja miały wstrząsnąć Humem, to

strzał chybił celu. Odkrycie jego niedawnego powrotu z pogranicznej planety nie

mogło nastręczać VIP–owi Ŝadnych szczególnych trudności.

- Być moŜe.

- No dalej. Poszukiwaczu ŚcieŜek. Obydwaj jesteśmy ludźmi zapracowanymi,

to nie czas, by bawić się w gierki słowne i aluzje. Albo dokonałeś odkrycia, które jest

warte uwagi mojej organizacji, albo nie. Pozwól, Ŝe sam osądzę.

Dopadł go. Wass przemawiał własnym kodem. Objął ścisłą kontrolą swą

przestępczą organizację, narzucając jej członkom z góry ustalone zasady, z których

jedna brzmiała „nie bądź chciwy”. Wass nie był chciwy i właśnie dlatego ludzie

Patrolu nigdy nie potrafili wciągnąć go w pułapkę, a ci. którzy prowadzili z nim

wspólne interesy, nie chcieli przeciwko niemu zeznawać. Jeśli występowało się z

korzystną propozycją i Wass godził się zostać tymczasowym partnerem, wówczas

sztywno trzymał się przyjętych zobowiązań. NaleŜało postępować tak samo - inaczej

Ŝałowało się swojej głupoty.

- Pretendent do majątku Koganów. Jak ci się to podoba?

Wass nie pokazał po sobie zdziwienia.

- A dlaczego taki pretendent miałby mieć dla nas jakąkolwiek wartość?

Hume docenił to „nas”; potraktowano go jako partnera.

- JeŜeli dostarczysz pretendenta, z pewnością będziesz mógł domagać się

nagrody, i to z niejednego powodu.

- Racja. Ale pretendent nie rodzi się ze snów. Prawdziwość roszczeń do

majątku będzie musiała zostać zatwierdzona i Ŝadne oszustwo nie przejdzie testów.

Tylko prawdziwy pretendent nie potrzebowałby twojej czy mojej pomocy.

- To zaleŜy od pretendenta.

- Tego, którego znalazłeś na Jumali?

- Nie. - Hume wolno pokręcił głową. - Na Jumali znalazłem coś innego…

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: