morsztyn_nadgrobek_perlisi.pdf

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl/). Partnerem projektu

jest Prokom Software SA. Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza

pochodzącego ze zbiorów BN. Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie

publicznej, co oznacza, że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać.

Źródło: http://wiki.wolnepodreczniki.pl/Lektury:Morsztyn/Nagrobek_Perlisi

Jan Andrzej Morsztyn

NADGROBEK PERLISI

Perła tu leży, nie ta, co Szczęśliwe

Wyspy więc noszą ani brzegi krzywe

Oryjentalskie, ani te skorupy,

Które bogate w sobie kryją łupy.

Kosztowniejsza to perła, która siła

Wraz w sobie skarbów bogatych nosiła:

Nos załamany, sierć bielsza niż wełna,

Miększa niż tyrski jedwab, niż bawełna,

Oczy wypukłe, ogon zatoczony

I w kilka kręgów pięknie ucerklony,

Wzrost niezwyczajny, mały i sudanny,

Jak do rękawka potrzebują panny —

Owa co kiedy nadobnego było

W malteńskich pieskach, jej samej służyło.

A przy tym dowcip i wdzięczne pieszczoty,

Wierność i co jest we psiech tylko cnoty,

I ochędóstwo niezwyczajne miała,

I tym się w łasce swej paniej trzymała.

Pies ją niebieski żywota pozbawił,

Ale postrzegszy, co niechcący sprawił,

Zawył lamenty trąbą swą do góry

I za żałobę przywdział czarne chmury.

Płakał jej pokój i łóżka płakały,

Płakał i ciepły komin owdowiały:

Płacze i łzami kosztownymi ani

Da się utulić nad nią moja pani.

Sam się śnieg śmieje, bo za tym pogrzebem

Bielszego nadeń nie masz nic pod niebem.