53_59.pdf
(
812 KB
)
Pobierz
Mikroprocesorowy system edukacyjny, część 1 - AVT-353
Mikroprocesorowy system edukacyjny
P R O J E K T Y
Mikroprocesorowy system
edukacyjny, czêæ 1
kit AVT-353
Prezentowane urz¹dzenie
powsta³o z myl¹ g³ównie
o tych Czytelnikach, którzy
stawiaj¹ pierwsze kroki
w wiecie mikrokontrolerów.
Jest to bowiem kompletny
mikrokomputer,
z wbudowanymi
w wewnêtrzn¹ pamiêæ
gotowymi procedurami, które
u¿ytkownik mo¿e w prosty
sposób wykorzystaæ do
tworzenia w³asnych, bardzo
z³o¿onych programów.
Tak¿e zaawansowani
u¿ytkownicy mikrokontrolerów
znajd¹ tutaj wiele
interesuj¹cych rozwi¹zañ,
które bêd¹ mogli wykorzystaæ
w swoich opracowaniach.
Dziêki bogatym mo¿liwociom
oprogramowania wbudowanego
w urz¹dzenie, prezentowany
system mo¿na zastosowaæ
tak¿e jako bardzo po¿yteczne
narzêdzie warsztatowe.
Sporód wielu dostêpnych na
rynku rozwi¹zañ, wspomagaj¹-
cych proces projektowy sterowni-
ków, opartych na mikrokontrole-
rach z rodziny MCS51, znaczna
ich liczba charakteryzuje siê wa-
dami, czêstokroæ ograniczaj¹cymi
ich zastosowanie przez amatorów
techniki mikroprocesorowej. Do
tych wad nale¿¹: wysoka cena
modu³u bazowego i czêsto ko-
niecznoæ stosowania dodatkowe-
go programatora pamiêci lub emu-
latora mikroprocesora. Jednak naj-
powa¿niejsz¹ niedogodnoci¹ jest
koniecznoæ w³asnorêcznego op-
rogramowania systemu od pod-
staw.
Projekt niniejszy stanowi od-
mienne podejcie do problemu -
stosunkowo prosty system mikro-
procesorowy, oparty o mikrokon-
troler z rodziny MCS51, integruje
w sobie funkcjê systemu urucho-
mieniowego oraz emulatora pa-
miêci typu EPROM, u³atwiaj¹ce-
go ³adowanie i testowanie kolej-
nych wersji programu. U³atwia to
zintegrowany system operacyjny,
bêd¹cy zbiorem procedur wspo-
magaj¹cych proces tworzenia op-
rogramowania u¿ytkownika. Udo-
stêpnia on operacje realizuj¹ce
kontakt ze wiatem zewnêtrznym
przez: interfejs RS232, magistralê
I
2
C, wywietlacz ciek³okrystalicz-
ny oraz programowan¹ klawiatu-
rê. Dodatkowo, system operacyj-
ny oferuje procedury operacji
arytmetycznych, przetwarzania
danych, pomiarów i generacji
wielkoci nieelektrycznych, ta-
kich jak: czas, czêstotliwoæ
i okres.
Opis projektu zosta³ podzielo-
ny na trzy czêci. W pierwszej
zostanie omówiony sposób dzia-
³ania oraz monta¿ systemu wraz
z towarzysz¹cym mu oprogramo-
waniem funkcji emulatora EP-
ROM. W drugiej czêci omawia
siê sposób po³¹czenia i u¿ytko-
wania wywietlacza ciek³okrysta-
licznego, który ze wzglêdu na
ró¿norodnoæ typów i producen-
tów mo¿e nastrêczaæ k³opoty.
W czêci trzeciej zostan¹ omó-
wione procedury systemu opera-
cyjnego wraz z przyk³adami ich
u¿ycia w programach u¿ytkowni-
ka.
Budowa i dzia³anie
systemu
uruchomieniowego
Schemat elektryczny uk³adu
przedstawiono na
rys.1
. Jednos-
tk¹ centraln¹ systemu jest mik-
rokontroler U1, pracuj¹cy w kon-
figuracji z wewnêtrzn¹ pamiêci¹
programu (koñcówka EA=1), za-
wieraj¹c¹ procedury ³aduj¹ce op-
rogramowanie u¿ytkownika, jak
i system operacyjny. Jednoczenie
mikrokontroler wykorzystuje mo¿-
liwoæ wspó³pracy z zewnêtrzn¹
magistral¹, daj¹c¹ dostêp do ze-
wnêtrznego obszaru pamiêci. Ma-
gistrala jest uzyskiwana przez
porty P0 i P2 mikrokontrolera
Elektronika Praktyczna 10/97
53
Mikroprocesorowy system edukacyjny
oraz rejestr zatrzaskowy U4, pra-
cuj¹cy z aktywnymi wyjciami
trójstanowymi (koñcówka /OE =
0). Daje to dostêp do 16 linii
adresowych - linie A0 do A7
zatrzaskiwane s¹ sygna³em ALE
na wyjciach rejestru U4, nato-
miast linie A8 do A15 uzyski-
wane s¹ bezporednio na koñ-
cówkach portu P2 (linie A13
i A14 pozostan¹ niewykorzysta-
ne). Dodatkowo jest wyodrêbnio-
nych osiem linii danych D0 do
D7, uzyskiwanych na koñców-
kach portu P0 mikrokontrolera.
W uk³adzie zastosowano kon-
cepcjê po³¹czonej pamiêci progra-
mu i danych, której realizacja
polega na iloczynie logicznym
sygna³ów /PSEN oraz /RD mik-
rokontrolera (diody D3 i D4 wraz
z rezystorem R16). Uzyskany
w ten sposób sygna³ steruje koñ-
cówkê /OE pamiêci RAM (U2),
w efekcie czego mikrokontroler
mo¿e zarówno pobieraæ rozkazy
(sygna³ /PSEN), jak i odczytywaæ
(sygna³ /RD) oraz (oczywicie)
zapisywaæ (sygna³
/WR) dane podczas odwo³añ do
zewnêtrznej pamiêci RAM.
Dodatkowym uk³adem scalo-
nym do³¹czonym do magistrali
jest uniwersalny uk³ad wejcia/
wyjcia PIO (U3), daj¹cy do
dyspozycji u¿ytkownika trzy o-
miobitowe kana³y wejcia/wy-
jcia. Zosta³ on umieszczony
w przestrzeni zewnêtrznej pamiê-
ci danych, zajmuj¹c w niej cztery
a d r e s y
i bajty pamiêci - trzy dla portów
oznaczonych odpowiednio PA, PB
i PC oraz dla rejestru steruj¹cego
oznaczonego CTRL.
Mapa pamiêci sys-
temu, okrelaj¹ca do-
stêp do wewnêtrznej
i zewnêtrznej pamiê-
ci programu oraz da-
nych, jak i uk³adu
wejcia/wyjcia PIO,
przedstawiona jest na
rys. 2
. Wynika z nie-
go podzia³ obszaru pa-
miêci na dwa segmenty
o pojemnoci 32kB, roz-
ró¿niane stanem najwy-
¿szej linii adresowej A15.
Stan niski wybiera bezpo-
rednio, przez koñcówkê /
CE, uk³ad PIO (U3), na-
tomiast stan wysoki wy-
biera, przez koñcówkê CE,
uk³ad pamiêci RAM (U2).
Koñcówka /CE pamiêci
RAM ma na sta³e podany
stan niski.
Tak wiêc programy
u¿ytkownika s¹ ³adowane
do zewnêtrznej pamiêci
RAM, pocz¹wszy od adre-
su 8000h, uzyskuj¹c jed-
noczenie dostêp do tego
samego obszaru traktowa-
nego jako zewnêtrzna pa-
miêæ danych, oraz uniwer-
salnego uk³adu wejcia/
wyjscia, umieszczonego
pod najni¿szymi adresa-
mi obszaru zewnêtrznej
pamiêci danych. Dodat-
kowo, dziêki wewnêtr-
znej logice mikrokontro-
lera, ka¿de odwo³anie
do najni¿szych 4kB pa-
miêci programu jest
Rys. 1. Schemat uk³adu.
54
Elektronika Praktyczna 10/97
Mikroprocesorowy system edukacyjny
zawsze prze³¹czane na wewnêt-
rzn¹ pamiêæ programu mikrokon-
trolera, dziêki czemu program
u¿ytkownika mo¿e w prosty spo-
sób korzystaæ z zapisanych tam
procedur systemu operacyjnego.
Skutkiem ubocznym tego mecha-
nizmu oraz prostoty samego wy-
bierania uk³adów pod³¹czonych
do magistrali zewnêtrznej mikro-
kontrolera jest fakt istnienia nie-
okrelonego obszaru w zewnêtr-
znej pamiêci programu. Rozci¹ga
siê on od adresu 1000h (4kB+1)
a¿ do koñca dolnego segmentu,
wyznaczonego adresem 7FFFh.
Jednak fakt ten, oprócz treci
czysto informacyjnej, nie stanowi
jakiejkolwiek przeszkody dla
u¿ytkownika systemu.
Bardziej dociekliwi Czytelnicy
z pewnoci¹ zauwa¿¹ zastosowa-
nie w systemie niepe³nego deko-
dowania pamiêci RAM, jak i uni-
wersalnego uk³adu wejcia/wyjcia
- pamiêæ RAM jest powielona
czterokrotnie w górnym segmencie
zewnêtrznej pamiêci, natomiast
uk³ad PIO powielony jest a¿ 8192
razy w segmencie dolnym.
Na dalszym etapie, aby unik-
n¹æ niejednoznacznoci, przyjêto
pocz¹tek zewnêtrznej pamiêci
RAM od adresu 8000h, natomiast
uk³adu PIO od adresu 0h. Za³o-
¿enie powy¿sze jest uzasadnione
wygod¹ u¿ytkownika, gdy¿ gene-
ralnie dostêp do pamiêci RAM
jest realizowany przez wskanik
DPTR, natomiast uk³ad PIO bê-
dzie adresowany przez rejestry
R0 lub R1 mikrokontrolera.
Budowê systemu uruchomie-
niowego uzupe³niaj¹ obwody po-
mocnicze umo¿liwiaj¹ce pracê,
jak i podstawowy kontakt ze
wiatem zewnêtrznym. Nale¿y do
nich interfejs szeregowy RS232,
zbudowany w oparciu o tranzys-
tory T1 oraz T2 wraz ze
wspó³pracuj¹cymi rezystorami R2,
R3, R4, R5, R6, R7, diod¹ D1
i kondensatorem C5. Tranzystor
T1 stanowi prosty inwerter, prze-
kszta³caj¹cy poziomy napiêcia
charakterystyczne dla standardu
³¹cza szeregowego (typowo ±12V)
na poziomy napiêcia TTL, wyma-
gane przez wejcie szeregowe
RxD mikrokontrolera. Poniewa¿
w systemie nie zastosowano prze-
twornicy napiêcia ujemnego, jest
ono pobierane w sposób sztuczny
z koñcówki RxD (dostêpnej na
z³¹czu JP2). Stan spoczynkowy
nadajnika urz¹dzenia sprzêgniête-
go z systemem, jakim jest w stan-
dardzie RS232 ujemny poziom
napiêcia, przenosi siê przez dio-
dê D1, ³aduj¹c kondensator C5
napiêciem ujemnym. Uzyskany
na tym elemencie potencja³ jest
przenoszony z powrotem przez
rezystory R6 i R5 do urz¹dzenia
sprzêgniêtego z systemem,
sygnalizuj¹c stan spoczynkowy
nadajnika zintegrowanego w mik-
rokontrolerze.
Zastosowana na z³¹czu JP2
zwora ³¹cz¹ca sygna³y DSR, RTS
i DTR wymusza przy pod³¹czeniu
urz¹dzenia zewnêtrznego pe³nym
kablem modemowym pracê w try-
bie
null modem
, przy jednoczes-
nym zachowaniu wszystkich fun-
kcji dodatkowych. Kolejnym ob-
wodem umo¿liwiaj¹cym kontakt
systemu ze wiatem zewnêtrznym
jest sprzêg wywietlacza ciek³ok-
rystalicznego.
Trzecim obwodem s³u¿¹cym
do komunikacji jest interfejs ma-
gistrali I
2
C. Sk³ada siê on z dwu
z³¹cz magistrali JP3 i JP4, na
które wprowadzono zasilanie,
sygna³ danych (SDA) i zegara
(SCL). Oporniki R9 i R10 zasto-
sowano celem w³aciwej po-
laryzacji linii danych i zegara.
Na p³ytce systemu uruchomie-
niowego umieszczono opcjonaln¹
pamiêæ EEPROM (U5) wspó³pra-
cuj¹c¹ z magistral¹ I2C. Jest to
nieulotna, reprogramowana elek-
trycznie pamiêæ sta³a o po-
jemnoci 256B, w której
u¿ytkownik systemu mo¿e
przechowywaæ dane konfi-
guracyjne swoich progra-
mów (z jednoczesn¹ ich
ochron¹ przed zanikiem za-
silania systemu). Zastosowa-
no uk³ad firmy PHILIPS
PCF8582 w dowolnym
wykonaniu, wymagaj¹cy do-
datkowo rezystora R8 oraz kon-
densatora C4. U¿ycie zastêpczego
uk³adu firmy SGS-THOMSON ty-
pu ST24C02 wi¹¿e siê z koniecz-
noci¹ zast¹pienia kondensatora
C4 zwork¹. Oczywicie mo¿na
zastosowaæ inny, ni¿ wymienione
typ pamiêci, stosownie do niego
konfiguruj¹c elementy R8 i C4.
Ostatnim, widocznym na sche-
macie, ogniwem komunikacji jest
z³¹cze JP5, na które wyprowadzo-
no koñcówki trzech omiobito-
wych portów wejcia/wyjcia, li-
nie przerwañ mikrokontrolera
/INT0 i /INT1 oraz wejcia licz-
ników/czasomierzy T0 i T1. Do-
stêpny jest tak¿e sygna³ wzorco-
wy ALE o czêstotliwoci 2MHz
oraz koñcówki zasilania: +Vin,
+5V, a tak¿e masa (GND).
Elementem bezporedniej ko-
munikacji, nie zaznaczonym na
schemacie, a wystêpuj¹cym tylko
w projekcie obwodu drukowane-
go, jest z³¹cze umieszczone po
lewej stronie mikrokontrolera U1.
Jak mo¿na zauwa¿yæ, integruje
ono porty P1 oraz P3, które s¹
wykorzystywane do komunikacji
poprzez opisane wczeniej uk³a-
dy sprzêgaj¹ce oraz dodatkowe
punkty zasilania +5V i masê
(GND). Dostêpne w ten sposób
pola lutownicze przeznaczyæ mo¿-
na na rozszerzenie liczby dostêp-
nych koñcówek, realizuj¹cych
standardowo okrelone funkcje -
oznaczeniu punktu, przy pomocy
Rys. 2. Mapa pamiêci systemu.
Elektronika Praktyczna 10/97
55
Mikroprocesorowy system edukacyjny
schematu ideowego, przyporz¹d-
kowaæ nale¿y spe³nian¹ w syste-
mie rolê.
W sk³ad obwodów umo¿liwiaj¹-
cych pracê mikrokontrolera U1
wchodzi rezonator kwarcowy X1
wraz z pomocniczymi kondensato-
rami C1 i C2. Czêstotliwoæ jego
pracy powinna wynosiæ typowo
12MHz, co jest wartoci¹ wzorcow¹
dla procedur systemu operacyjnego,
i nie powinna byæ zmieniana.
Ostatnim uk³adem wymagaj¹-
cym szczegó³owego omówienia
jest obwód zerowania mi-
krokontrolera, wykonany w opar-
ciu o tranzystor T3 wraz z wspó³-
pracuj¹cymi elementami (rezysto-
ry: R11, R12, R13, R14, R15 oraz
D2, C3 i SW1), którego dzia³anie
polega na kontroli wartoci napiê-
cia zasilania systemu. Utrzymy-
wany w stanie przewodzenia tran-
zystor T3, którego baza jest spo-
laryzowana przez kalibrowany
dzielnik z³o¿ony z rezystorów R11,
R14 i R15, wymusza w trakcie
normalnej pracy stan niski na
koñcówce RESET mikrokontrolera.
Obwód zerowania posiada in-
tegraln¹ funkcjê restartu rêczne-
go, dokonywanego przez zwarcie
styków mikroprze³¹cznika SW1
oraz zerowania z systemu nad-
rzêdnego, pod³¹czonego przez z³¹-
cze JP2. Uzyskiwane jest to dziê-
ki po³¹czeniu rezystora R13 oraz
diody D2 z koñcówk¹ DTR z³¹cza
JP2. Pojawienie siê napiêcia do-
datniego lub pozostawienie tej
koñcówki nie pod³¹czonej nie ma
wp³ywu na pracê systemu uru-
chomieniowego.
Napiêcie ujemne, wprowadzo-
ne na tê koñcówkê, utrzymuje
system w stanie ci¹g³ego zerowa-
nia (stan wysoki na koñcówce
RESET mikrokontrolera). Mo¿li-
woæ powy¿sza jest wykorzysty-
wana podczas ³adowania progra-
mu u¿ytkownika do pamiêci
RAM, gdy¿ po zerowaniu ka¿do-
razowo automatycznie jest uru-
chamiana procedura ³aduj¹ca,
umieszczona w wewnêtrznej pa-
miêci programu mikrokontrolera.
Na koniec opisu budowy sys-
temu uruchomieniowego przed-
stawimy obwód zasilania, sk³ada-
j¹cy siê ze stabilizatora g³ównego
oraz rezerwowego zasilania pa-
miêci RAM. Stabilizator g³ówny
jest wykonany w oparciu o mono-
lityczny regulator S1, dostarcza-
j¹cy niezbêdnego napiêcia o war-
toci +5V oraz kondensatorów
filtruj¹co-odsprzêgaj¹cych C6, C7
i C8. Generalnie, system urucho-
mieniowy jest przystosowany do
zasilania napiêciem niestabilizo-
wanym o wartoci 8 do 15V (ty-
powo 12V), ze ród³a o wydaj-
noci pr¹dowej wynosz¹cej oko³o
200mA. Zastosowaæ mo¿na zwyk-
³y zasilacz kalkulatorowy, spe³-
niaj¹cy wy¿ej wymienione wa-
runki. Nie nale¿y zasilaæ systemu
napiêciem o wartoci +5V, dopro-
wadzonym do oznaczonych tak
koñcówek z³¹cz JP1 i JP5, ponie-
wa¿ jest ono tam wyprowadzone
celem zasilania zewnêtrznych
uk³adów logicznych napiêciem
stabilizowanym.
W sk³ad obwodu rezerwowego
zasilania pamiêci U2 wchodzi
dioda D5 i rezystor R17, których
zadaniem jest kluczowanie ród³a
zasilania. Mo¿e byæ nim napiêcie
+5V do³¹czone przez diodê D5
(rezystor R17 ogranicza pr¹d ³a-
dowania akumulatora) lub aku-
mulator B1 zasilaj¹cy pamiêæ
przez rezystor R17. Zastosowano
tu prost¹ metodê ³adowania aku-
mulatora malej¹cym pr¹dem, tj.
w miarê wzrostu stopnia na³ado-
wania akumulatora wzrasta jego
napiêcie, a tym samym zmniejsza
siê spadek napiêcia na rezystorze
R17, maleje przep³ywaj¹cy przez
niego pr¹d, bêd¹cy jednoczenie
pr¹dem ³adowania akumulatora.
kompilatorów i asemblerów stwo-
rzonych dla rodziny procesora
8051. Tak wiêc mo¿liwe jest
bezporednie przesy³anie do sys-
temu uruchomieniowego plików
wynikowych kompilacji, czy te¿
asemblacji programów u¿ytkow-
nika, gdy¿ oprogramowanie ob-
s³uguje funkcjê emulatora, auto-
matycznie dokonuj¹c przekodo-
wania z formatu heksadecymalne-
go na binarny. Nadmieniæ nale¿y,
i¿ obs³ugiwanym formatem zbio-
rów szesnastkowych jest format
INTEL HEX (opisany w EP9/97).
Je¿eli pierwszym odebranym
znakiem nie bêdzie :, ca³y prze-
sy³any program u¿ytkownika jest
traktowany jako zbiór binarny -
zostanie on bezporednio za³ado-
wany do pamiêci systemu. Pod-
czas ³adowania zbiorów w tym
formacie zrealizowano tzw.
echo. Polega ono na kontroli
poprawnoci zapisu bajtu progra-
mu do pamiêci, a nastêpnie na
odes³aniu tak uzyskanego bajtu,
przy pomocy ³¹cza szeregowego,
z powrotem do urz¹dzenia prze-
sy³aj¹cego kod programu u¿ytkow-
nika, którym bêdzie komputer
typu PC. Umo¿liwia to u¿ytkow-
nikom z wiêkszym dowiadcze-
niem zastosowanie w miejscu pa-
miêci RAM typu 6264 uk³adu
pamiêci EEPROM typu np. 28C64.
Mechanizm ten nale¿y wykorzys-
taæ nastêpuj¹co: bajt odsy³any jest
dopiero po uzyskaniu poprawnego
zapisu komórki pamiêci EEPROM.
Tak wiêc, program ³aduj¹cy, dzia-
³aj¹cy na komputerze PC, otrzy-
muje w ten sposób informacjê
o zakoñczeniu cyklu zapisu, co
umo¿liwia przes³anie kolejnego
bajtu programu u¿ytkownika.
Po za³adowaniu ca³oci pro-
gramu u¿ytkownika, oprogramo-
wanie emulatora EPROM przeka-
zuje mu kontrolê nad systemem
uruchomieniowym. Sytuacja ta
pozostanie nie zmieniona, a¿ do
sprzêtowego wyzerowania proce-
sora lub wykonania d³ugiego sko-
ku z wnêtrza programu u¿ytkow-
nika pod adres 0 (tj. LJMP 0).
Programy u¿ytkownika powin-
ny byæ asemblowane od adresu
8000h (wektory przerwañ odpo-
wiednio 8003h, 800Bh, 8013h,
itd.), gdy¿ pod takim adresem
znajduje siê po³¹czona pamiêæ
programu i danych U2 (patrz rys.
2 - mapa pamiêci systemu).
Pamiêæ ta ma 8kB pojemnoci,
co dla wiêkszoci zastosowañ jest
Funkcja emulatora
EPROM
Funkcja emulatora EPROM jest
uruchamiana ka¿dorazowo po ze-
rowaniu systemu, kiedy to zains-
talowane wewn¹trz mikrokontro-
lera oprogramowanie analizuje
stan odbiornika ³¹cza szeregowe-
go. Nieodebranie jakiegokolwiek
znaku przez czas oko³o 0,9 se-
kundy lub odebranie znaku ró¿-
nego od ? powoduje natych-
miastowe przekazanie sterowania
do programu u¿ytkownika (o ile
ten zosta³ uprzednio za³adowany
do pamiêci systemu). Odebranie
natomiast znaku ? powoduje
nadanie winiety zintegrowanego
programu ³aduj¹cego oraz uru-
chomienie procedur realizuj¹cych
funkcjê emulatora EPROM, które
oczekuj¹ na transmisjê programu
u¿ytkownika. Je¿eli pierwszym,
odebranym znakiem jest :, to
ca³y przesy³any program u¿yt-
kownika traktowany jest jako
zbiór w formacie heksadecymal-
nym, uzyskiwanym z wiêkszoci
56
Elektronika Praktyczna 10/97
Mikroprocesorowy system edukacyjny
wartoci¹ w zupe³noci wystarcza-
j¹c¹. Uwa¿aæ jednak nale¿y, aby
nie przesy³aæ programów o objê-
toci wiêkszej ni¿ 8kB binarnie,
poniewa¿ ca³oæ informacji znajdu-
j¹ca siê poza granic¹ 8kB spowo-
duje zniszczenie danych znajduj¹-
cych siê ju¿ w pamiêci. Spowodo-
wane jest to niepe³nym dekodowa-
niem uk³adu pamiêci. Te dwa
opisane ograniczenia s¹ jedynymi
dotycz¹cymi programów u¿ytkow-
nika. Wraz z systemem uruchomie-
niowym s¹ dostarczane na dyskiet-
ce dwa programy wspomagaj¹ce
jego funkcje:
emul51.exe
dla fun-
kcji emulatora, oraz
recv51.exe
dla
obs³ugi interfejsu szeregowego. Za-
stosowanie programów wymaga wy-
konania kabelka po³¹czeniowego
wed³ug
rys. 3
, który od strony
komputera PC mo¿e byæ zako-
ñczony odpowiednio z³¹czem CA-
NON25 (je¿eli dysponujemy z³¹-
czem du¿ym), lub CANON9 (je¿eli
dostêpne jest z³¹cze ma³e). Wyboru
wariantu nale¿y dokonaæ indy-
widualnie, w zale¿noci od wolne-
go portu szeregowego COMn. Je¿eli
dysponujemy kilku¿y³owym kabel-
kiem w oplocie ekranuj¹cym, to
oplot nale¿y u¿yæ jako po³¹czenie
masowe (GND).
Zastosowanie programu
emul51.exe
umo¿liwia w pe³ni au-
tomatyczne ³adowanie i urucho-
mienie programu u¿ytkownika
wraz z jednoczesn¹, podstawow¹
obs³ug¹ sytuacji nieprawid³owych.
Program obs³uguje system urucho-
mieniowy podpiêty do komputera
PC przez z³¹cze interfejsu szere-
gowego COM1 lub COM2.
Sk³adnia wywo³ania programu
jest nastêpuj¹ca:
<
emul51 nazwa_pliku [COMn]
>,
gdzie <
nazwa_pliku
> jest nazw¹
pliku wynikowego kompilacji lub
asemblacji wraz z rozszerzeniem,
który ma zostaæ za³adowany do
pamiêci systemu. Natomiast op-
cjonalny parametr <
COMn
> infor-
muje program o u¿ytym ³¹czu
szeregowym COM1 lub COM2
(je¿eli numer ³¹cza zostanie po-
miniêty, przyjêty bêdzie domy-
lnie COM1).
Program
emul51.exe
umo¿li-
wia ³adowanie plików heksadecy-
malnych, jak i binarnych, jednak
obs³uga tych ostatnich nie
uwzglêdnia tzw. echa realizo-
wanego przez zainstalowane
w mikrokontrolerze oprogramowa-
nie emulatora EPROM.
Jak wspomniano, dodatkow¹
opcj¹ programu jest sygnalizacja
nieprawid³owoci, takich jak
b³êdne podanie oznaczenia portu
szeregowego, nazwy pliku lub
brak pod³¹czenia wtyków do kom-
putera PC i systemu uruchomie-
niowego, nie w³¹czone zasilanie
systemu itd.
Drugi program -
recv51.exe
s³u¿y do obustronnej komunikacji
u¿ytkownika z systemem realizu-
j¹cym jego program. Zadanie to
jest wykonywane przez odbiór
i wywietlanie na ekranie moni-
tora nap³ywaj¹cych ³¹czem szere-
gowych informacji, jak i przesy-
³anie danych wprowadzanych
bezporednio z klawiatury kom-
putera PC do systemu urucho-
mieniowego. Dodatkowo wprowa-
dzono mo¿liwoæ zdalnego zero-
wania (jednak bez mo¿liwoci
ingerencji w za³adowany do pa-
miêci program u¿ytkownika) oraz
zapis przebiegu sesji ³¹cznoci do
pliku
recv51.ssa
. Nale¿y wykazaæ
jednak pewn¹ ostro¿noæ, gdy¿
w razie wykonania zdalnego ze-
rowania, poprzednio zapisane
w tym pliku informacje zostan¹
skasowane i zapis rozpocznie siê
od nowa.
Sk³adnia wywo³ania programu
jest nastêpuj¹ca:
<
recv51.exe [COMn]
> - opcjo-
nalny parametr <
COMn
> infor-
muje o u¿ytym ³¹czu szeregowym
COM1 lub COM2 (domylnie
przyjêty zostanie COM1). Podob-
nie jak poprzednio opisany pro-
gram
emul51.exe
, program
recv51.exe
sygnalizuje nie-
prawid³owoci w sposób
niemal identyczny.
W dzia³aniu obu opisa-
nych programów przeszka-
dzaæ mog¹ rezydentnie
zainstalowane w kompute-
rze PC sterowniki urz¹dzeñ
dodatkowych, u¿ywaj¹ce do
swoich celów ³¹cza szere-
gowego, przeznaczonego do
komunikacji z systemem urucho-
mieniowym. Aby unikn¹æ niespo-
dzianek nale¿y je b¹d zdeinsta-
lowaæ (przez modyfikacjê odpo-
wiednich plików config.sys, i/lub
autoexec.bat), b¹d przenieæ na
inne dostêpne ³¹cze szeregowe.
Nale¿y dodatkowo nadmieniæ,
¿e ze wzglêdu na metodykê ze-
rowania systemu uruchomie-
niowego przez wykorzystanie sta-
nu linii DTR ³¹cza szeregowego,
podczas wy³¹czenia komputera
PC oraz bezporednio po jego
w³¹czeniu system uruchomienio-
wy bêdzie pozostawaæ w stanie
ci¹g³ego zerowania, co w sposób
oczywisty blokuje jego pracê. Aby
umo¿liwiæ równoleg³y start sys-
temu uruchomieniowego bezpo-
rednio po w³¹czeniu zasilania
komputera PC, na pocz¹tku pliku
autoexec.bat nale¿y dopisaæ na-
stêpuj¹ce linie:
@mode
COMn,4800,n,8,1 >nul
@echo ! >COMn,
gdzie <
COMn
> okrela numer
³¹cza przeznaczonego do komu-
nikacji z systemem.
W pierwszej linii okrelamy pa-
rametry ³¹cza wymagane przez
zintegrowane oprogramowanie
emulatora EPROM (szybkoæ
4800Bd, bez kontroli parzystoci,
osiem bitów danych i jeden bit
stopu). Natomiast w drugiej linii
przesy³amy znak ró¿ny od ?,
z jednoczesnym ustawieniem sta-
nu 1 na linii DTR ³¹cza szere-
gowego. Operacja ta spowoduje
natychmiastowe uruchomienie
programu u¿ytkownika, o ile by³
on uprzednio za³adowany do pa-
miêci.
Monta¿ i uruchomienie
Widok p³ytki drukowanej znaj-
duje siê na wk³adce wewn¹trz
numeru, a rozmieszczenie ele-
mentów pokazano na
rys. 4
.
Monta¿ nale¿y rozpocz¹æ od
ewentualnego sprawdzenia i roz-
wiercenia otworów pod nastêpu-
j¹ce elementy: wiert³em 3-mm
cztery otwory none umieszczone
w pobli¿u krawêdzi p³ytki i wier-
t³em 2,5-mm otwór mocuj¹cy sta-
bilizator S1. Otwory pod nastê-
puj¹ce elementy: z³¹cze JP2, aku-
mulator B1, stabilizator S1, z³¹-
cze zasilania JP1 oraz ewentual-
nie punkty lutownicze z³¹cza JP5
(o ile zamierzamy je w przysz³o-
ci lutowaæ) nale¿y rozwierciæ
wiert³em 1-mm. Dodatkowo, wier-
Rys. 3. Sposób wykonania po³¹czeñ w
uproszczonym kablu RS232 (null modem).
Elektronika Praktyczna 10/97
57
Plik z chomika:
KILER2000
Inne pliki z tego folderu:
1.pdf
(543 KB)
53_59.pdf
(812 KB)
30_35.pdf
(584 KB)
37_43.pdf
(471 KB)
23_25.pdf
(278 KB)
Inne foldery tego chomika:
01.97
02.97
03.97
04.97
05.97
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin