UDAWANKI
® Adam 7 synów miał
Dzieci maszerują w dużym kole, trzymając się za ręce. W środku spaceruje Adam. Po zakończeniu piosenki Adam wykonuje różne czynności a inni powinni je dokładnie powtórzyć.
Adam siedmiu synów miał.
Nic nie jedli, nic nie pili,
tylko wszyscy tak robili.
® Ania
Wierszyk recytuje dorosły bądź dziecko. Treść wierszyka ilustrujemy odpowiednimi gestami, wskazując poszczególne części ciała lub ubioru.
To są .....(imię) rączki, to są .....(nóżki,
To buciki, to fartuszki (spodenki).
To oko, to ucho, to nosek, to mina,
to skarpetki, to czupryna.
Tak się ..... wita,
tak się ..... kłania,
To jest .....uśmiech,
a to – cała (cały) .....
® Balon
Rodzic recytuje powoli wiersz, dziecko przez cały czas naśladuje czynność nadmuchiwania balonika, potem następuje zamiana ról.
„Balon nowy, kolorowy maluteńki był, teraz większy jest od głowy,
rośnie z całych sił!
Olbrzymieje, jak przyjemnie, jeszcze dmuchać chcę!
Balon większy jest ode mnie!
Rośnie, rośnie….Pękł!
® Balonik
Dzieci stoją w ciasnym kręgu, trzymając się za ręce. Stopniowo, krok za krokiem cofają się, aż wreszcie nie mogąc utrzymać rąk kolegów koło rozpada się, a dzieci upadają na podłoge.
Baloniku, mój malutki,
rośnij duży okrąglutki.
Balon rośnie, że aż strach,
przebrał miarę no i bach!
® Bawiły się dzieci paluszkami
Dzieci siedzą na dywanie rączki w piąstki, wolne tylko kciuki, i nimi uderzają o podłogę.
1. Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
Jak jeden nie może, to drugi mu pomoże. (dwa palce uderzają o podłogę)
2. Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami,
jak drugi nie może, to trzeci im pomoże. (trzy palce uderzają o podłogę)
(gdy mają po pięć paluszków, to dodajemy:
- to piąstka mu pomoże, (stukamy piąstkami o podłogę)
- to czoło mu pomoże (stukamy czołem o podłogę)
- to łokieć im pomoże,
- to pupa im pomoże.
- Jak pupa nie może, to nic im nie pomoże.
® Chińczyk
Dzieci ilustrują ruchami treść piosenki.
Jestem mały Chińczyk z Chin, (dzieci pokazują na siebie)
mam na imię Jin Cha Tin. (dzieci kłaniają się jak Chińczycy)
Mam braciszków żółtych sześć, (pokazujemy sześć palców)
umię ryż pałeczką jeść. (pokazujemy jedzenie ryżu pałeczkami)
W bambusowej mieszkam chacie, (ręce składamy w daszek nad głową)
w pracy też pomagam tacie.
Choć mam tylko 7 lat, (pokazujemy siedem palców)
herbaciany zbieram kwiat. (zbieramy kwiaty z pola)
Potem suszę go na słońcu (ręce w górze wyciągnięte do słońca)
i okrętem wiozę w końcu. (płyniemy okrętem)
mam na imię Jin Cha Tin. (dzieci kłaniają się jak Chińczycy).
® Co by było gdyby...
Nauczycielka skupia dzieci wokół siebie i zadaje im pytania będące na przykład podsumowaniem tematyki zajęć:
- „Wyobraźcie sobie, że dziś rano podają w radiu sensacyjną wiadomość: …”
- „Wczoraj przeczytałam w gazecie pewien artykuł o……., nie wiem, czy to jest możliwe? Jak myślicie?”
® Czarodziejski worek
Ta zabawa ma kilka odmian bowiem możemy wykorzystać w niej:
- przedmioty codziennego użytku,
- kartoniki z obrazkami,
- zabawki.
Możemy dobierać je tematycznie, jak i w związku z aktualnymi porami roku.
Dzieci siedzą w kole, podają sąsiadowi otrzymany od nauczycielki worek i kolejno losują znajdujące się w nim przedmioty. W zależności od wieku:
- rozpoznają przedmiot po dotyku i nazywają go,
- dzielą nazwę na sylaby,
- wyodrębniają głoskę w nagłosie, wygłosie,
- dobierają wylosowane przez wszystkie dzieci przedmioty w jednakowe pary, pary funkcyjne,
® Cztery krasnoludki
Dzieci ilustrują treść piosenki.
Były sobie cztery krasnoludki, (pokazują rączką na siebie, i czapki nad głową)
Ref. Jeden niewielki, a drugi malutki. (pokazujemy ręką wysokość)
Trzeci leciutki jak skrzydła motylka (ręce na ramiona i w obrocie machanie skrzydełkami)
A czwarty malutki jak szpilka. (dwoma palcami pokazujemy wielkość szpilki)
Szły do lasu cztery krasnoludki (marsz w miejscu)
Ref. Jeden ...................
Wilk zobaczył cztery krasnoludki, (ręce jak lornetki)
Ref. Jeden ................
Zjem ja sobie cztery krasnoludki, (śpiewane niskim głosem z gładzeniem po brzuszkach)
Ref. Jeden niewielki .......
Uciekają cztery krasnoludki, (bieg w miejscu, szybsze tempo śpiewu)
Ref. Jeden niewielki .... .
® Dyrygent
Dzieci stoją w kręgu. Jedno dziecko odwraca się. Nauczycielka wybiera „dyrygenta”, który wykonuje różne, zmieniające się ruchy. Wszystkie dzieci go naśladują. Zadaniem wybranego dziecka jest wskazanie „dyrygenta”.
® Głowa, ramiona
Dzieci gimnastykują się wykonując ćwiczenia z piosenki. Piosenkę śpiewamy na melodię „Siekiera, motyka”
Ach, gimnastyka, dobra sprawa,
dla nas wszystkich to zabawa.
Ręce w górę i w przód, i w bok,
skłon do przodu, w górę skok.
Głowa, ramiona, kolana, pięty,
kolana, pięty, kolana, pięty.
oczy, uszy, usta, nos!
® Ja też spróbuję
Dzieci dobierają się parami, mówią poniższy wiersz i próbują poruszać się tak, jak jest w nim to określone.
Czy biegniesz, czy skaczesz,
czy kręcisz brzuchem.
Za uchem się drapiesz:
za każdym twym ruchem
podążam jak cień,
bo wszystko powtórzyć chcę!
® Jedzie pociąg
Zabawa w oparciu o piosenkę „Jedzie pociąg z daleka”..
Dzieci poruszają się po kole w jednakowych odstępach jeden za drugim. Nauczycielka wybiera wcześniej jedno z dzieci, które chwyta się razem z nią za ręce tworząc „most”, pod którym przechodzą poruszające się dzieci. Na hasło „…do Warszawy!” nauczycielka i jej pomocnik „opuszczają zaporę”, zatrzymując jedno z dzieci. Otrzymuje ono zadanie do wykonania:
np. „policzyć wszystkie wagoniki”,
„wymienić dzieci jadące w pociągu, które mają niebieskie koszulki”
® Jestem muzykantem
Kolejne wersy zwrotek śpiewają na przemian wybrane dziecko i chór. Refren wykonują wszyscy, naśladując głosem i ruchem grę na instrumencie, który został wymieniony (skrzypce, trąba, flet itp.)
1. Jestem muzykantem konszabelantem,
my jesteśmy muzykanci konszbelanci.
Ja umiem grać, my umiemy grać,
a na czym? Na skrzypcach.
Pili, pili, pili, pili,
Pili, pili, Bęc!
2. Jestem muzykantem konszabelantem
a na czym? Na trąbie!
Tru tu tu tu, Tru tu tu tu,
Tru tu tu tu. Bęc!
® Jeż
Uczestnicy zabawy siedzą w kole, wybrana osoba – „jeż” siedzi w środku. Dzieci mówią.
Na dywanie siedzi jeż,
co on robi, to my też.
Jeżu, jeżu, co mamy zrobić? (Dzieci mówią tekst, naśladując ruchy jeża)
Kogo jeż zawoła, ten wejdzie do koła
czy dziewczynkę, czy chłopaka,
czy grzecznego przedszkolaka. (Jeż wybiera swego następcę, który wchodzi do koła)
® Jeż II
Dzieci siedzą w kręgu, jedno dziecko siedzi na środku. Dzieci skanują tekst i naśladują ruchy jeża. W trzeciej zwrotce jeż wybiera następcę, podając jego imię.
My lubimy bardzo jeże,
niech innego nam wybierze.
– Ja jestem jeż, lubię .....(imię) też.
® Jeżeli ci wesoło
Dzieci gestem ilustrują tekst piosenki. Zabawę można kontynuować, wymyślając kolejne czynności np.
– to teraz pokaż brodę i chwyć za uszy swe;
– to najpierw dotknij nosa, a potem skroni swej itp...
Jeżeli ci wesoło i dobrze bawisz się,
Uśmiechnij się do wszystkich i zaklaszcz w ręce swe.
To podnieś brwi do góry i dotknij czoło swe.
To otwórz teraz usta i zamknij oczy swe.
® Kangur
Dzieci dobierają się parami i w trakcie recytacji wiersza skaczą jak mama i dziecko kangurze, wykonują też wszystkie te czynności, które są wymienione w wierszu.
Hej, kangurze, hej kangurze,
skąd masz kieszeń taką dużą?
Dziecko trzyma cię pod boki,
twoje skoki na trzy kroki.
Mkniesz na przełaj przez pustynię,
będziesz w domu nim dzień minie.
Słuchaj rytmu dość dokładnie,
bo jak liczyć będzie ładnie,
to się w nogach nie pogubisz
i ćwiczenie to polubisz.
Spróbuj jeszcze bez obawy
po raz drugi tej zabawy.
® ...
ansko72