OKRES ODRODZENIA
W dziedzinie architektury okres odrodzenia charakteryzuje nawrót do wzorów klasycznych. Po okresie gotyckim w Italii rozwinął się nowy kierunek twórczego nawiązywania do tradycji antycznych. Nowa, piękna forma powstała w wyniku współdziałania wielu czynników politycznych oraz ekonomicznych. W okresie odrodzenia nastąpił szybki rozwój nauk przyrodniczych i humanistycznych, rozwinęła się geografia, kartografia oraz nawigacja. W okresie odrodzenia mury wznoszono z cegły i kamienia łupanego. Ściany ceglane pokrywano tynkami. Mury z kamienia licowano płytkami ciosowymi. Często też stosowano w tym okresie tynki naśladujące wiązania kamienia ciosowego. Rozwiązania konstrukcyjne budowli odrodzenia wzorowano na budownictwie rzymskim i bizantyjskim. Sklepienia kolebkowe półkoliste różniące się znacznie od sklepień rzymskich wyposażeniem w lunety, wykorzystywane były jako otwory okienne. Nie wprowadzono nowych układów konstrukcyjnych. Stosowano znane już rozwiązania.
Justyna00161