Laurens Stephanie - Cykl Cynsterowie 11 - Idealna narzeczona (Michael).pdf - Regał 037 - kubolina12310

Tytuł oryginału: The Ideal Bride

Rozdział 1

Projekt okładki: Beata Kulesza Damaziak

Korekta: Alicja Chylińska

Published by arrangement with Avon Books, an imprint of

HarperCollinsPublishers Inc. Ali rights reserved.

ISBN 978-83-89685-91-9

Późny czerwiec 1825 roku

Posiadłość Eyeworth Manor, niedaleko Fritham w New Forest 1 ,

Hampshire

Żona, żona, żona, żona.

Michael Anstruther-Wetherby zaklął pod nosem. Od

dwudziestu czterech godzin to słowo tłukło mu się po głowie. Od

chwili, gdy opuścił weselne śniadanie Amelii Cynster, najpierw

pobrzmiewało w rytm turkotu kół powozu, a teraz jednostajnego

stukotu końskich kopyt.

Zacisnął usta i wyprowadził Atlasa ze stajennego dziedzińca

w kierunku podjazdu otaczającego dom.

Gdyby nie pojechał do Cambridgeshire na ślub Amelii, teraz

byłby już o krok bliżej chwili, gdy będzie mężczyzną zaręczonym.

Jednak ten właśnie ślub był jedynym wydarzeniem, którego nie

mógł opuścić - nawet nie przyszłoby mu to do głowy. Pomijając już

fakt, że jego siostra Honoria, księżna St. Ives, była gospodynią

przyjęcia, ślub stwarzał okazję do rodzinnego zjazdu, a Michael

bardzo sobie cenił więzy rodzinne.

Ostatnimi laty rodzinne koneksje niezmiernie mu pomagały,

najpierw w zdobyciu w swoim okręgu

Wydawnictwo BIS

ul. Lędzka 44a

01-446 Warszawa

tel. (0-22) 877-27-05, fax (0-22) 837-10-84

e-mail: bisbis@wydawnictwobis.com.pl

www.wydawnictwobis.com.pl

Druk i oprawa: Białostockie Zakłady Graficzne SA

1 New Forest - królewskie tereny łowieckie ustanowione w 1079 roku

przez Wilhelma Zdobywcę, początkowo głównie dla polowań na jelenie

(wszystkie przypisy pochodzą od tłumacza).

mandatu posła 2 , a później we wspinaczce po drabinie kariery i

zdobywaniu coraz wyższych stanowisk, choć to akurat nie stanowiło

dla niego powodu do dumy. Dla Michaela rodzina zawsze była

najważniejsza.

Gdy jechał wokół swojego domu, solidnej trzypiętrowej

rezydencji zbudowanej z szarego kamienia, jego wzrok - jak zawsze

zresztą, gdy tędy przejeżdżał - powędrował ku pomnikowi od

czternastu lat stojącemu na uboczu, mniej więcej w połowie drogi

między domem a główną bramą. Był to zwykły kamień, a za nim

rosły krzewy o ciemnozielonych liściach, wypełniające wolną

przestrzeń między wysokimi drzewami; kamień upamiętniał miejsce,

w którym jego rodzina - rodzice, młodszy brat i siostra spieszący do

domu, by zdążyć przed burzą - zginęli w powozie przygniecionym

przewracającym się drzewem. On i Honoria widzieli to z okna sali

lekcyjnej.

Może to tylko ludzka natura każe nam tak bardzo cenić to, co

straciliśmy?

Zszokowani, pogrążeni w rozpaczy i żałobie, zagubieni,

wciąż jednak mieli siebie. Michael, wtedy niespełna

dziewiętnastoletni, i Honoria wówczas szesnastolatka, musieli się

rozstać, ale nigdy nie stracili ze sobą kontaktu - po tym, co ich

spotkało, byli sobie nawet bliżsi niż kiedykolwiek. Potem jednak

Honoria spotkała Diabła Cynstera - i teraz miała już własną rodzinę.

Ściągnął lejce, by Atłas zwolnił, gdy zbliżał się do kamienia,

Michael myślał o tym, że ona ma już swoją rodzinę, a on nie. W jego

życiu wiele się działo, kalendarz pękał w szwach, jednak w rzadkich

momentach, takich jak ten, Michael bardzo wyraźnie widział ów

brak i czuł kłującą w serce samotność.

Zatrzymał się i popatrzył na kamień, potem zacisnął zęby i

spojrzawszy przed siebie, spiął konia; Atlas ruszył z kopyta. Michael

wprowadził go w równy cwał. Donośny dźwięk końskiego rżenia,

który tłukł mu się po głowie i przypominał o rodzinnej tragedii,

powoli cichł.

Dziś Michael był zdecydowany zrobić pierwszy krok ku

temu, by założyć rodzinę.

Żona, żona, żona, żona.

Wiejskie krajobrazy otaczały Michaela, brały go w ramiona

bujnej zieleni, witały na polach, łąkach i lasach, które dla niego były

ucieleśnieniem domu. Słoneczne promienie migotały wśród

poruszanych wiatrem liści, a poza śpiewem ptaków i szmerem wia-

tru w koronach drzew, które zamykały się nad Michaelem jak

baldachim, żaden inny dźwięk nie zagłuszał stukotu kopyt Atlasa.

Droga, wąska i kręta, nie rozwidlała się w żadną stronę, lecz wiodła

wprost do posiadłości, dopiero dalej łącząc się z szerszą drogą bie-

gnącą na południe, do Lyndhurst. Opodal tego skrzyżowania inna

droga wiodła na wschód, do wsi o nazwie Bramshaw i posiadłości

Bramshaw House, miejsca, do którego zmierzał Michael.

Już kilka miesięcy temu zdecydował, że wybierze się do

Bramshaw House, ale po raz kolejny zajęły go sprawy wagi

państwowej i problemy osobiste musiały zejść na boczny tor. Gdy

zdał sobie sprawę, że nie pierwszy raz tak właśnie się dzieje, usiadł i

napisał plan; ściśle się go trzymał, jak dotąd jedynym wydarzeniem,

które ów plan zakłóciło, był ślub Amelii. Michael opuścił jednak

weselne śniadanie na tyle wcześnie, by móc tu przyjechać.

Jechał ku swemu przeznaczeniu.

Z Somersham wyruszył wczesnym popołudniem; zatrzymał

się na noc u przyjaciela w Basingstoke. Ni-

W Anglii wszystkie okręgi wyborcze są jednomandatowe.

komu nie wspominał, dlaczego jedzie do domu, jednak nie

opuszczała go myśl o tym, po co tam jedzie. Wstał o brzasku, w

domu był wczesnym przedpołudniem. Teraz dochodziła druga i nie

zamierzał już dłużej odkładać wyjazdu do Bramshaw House. Kości

zostały rzucone; cała sprawa, jeśli jeszcze nie jest zakończona, to

przynajmniej rozpoczęta. Sprawy wyborców? Tak, możemy i tak to

nazwać. Pytanie Amelii, jego odpowiedź, doskonała na swój sposób.

Dla parlamentarzysty, który właśnie skończył trzydzieści trzy lata,

wciąż pozostając kawalerem, a którego poinformowano, że jego

kandydatura brana jest pod uwagę przy awansach na stanowiska

ministerialne, małżeństwo zdecydowanie można było określić

"sprawą wyborców".

Pogodził się z tym, że musi się ożenić, w zasadzie od zawsze

wiedział, że kiedyś to zrobi. Jak inaczej mógłby założyć rodzinę,

której tak bardzo pragnął? Mijały lata, a jego pochwyciły sprawy

związane z jego rozwijającą się karierą, bliskie związki z

Cynsterami i wpływowymi osobami z towarzystwa; był coraz

bardziej świadom głębi doświadczenia, do jakiego doprowadza

małżeński stan, ale Michael miał coraz mniejszą ochotę, by dążyć do

obranego celu.

Teraz jednak nadszedł jego czas. Gdy parlament

zamknął ostatnią przed latem sesję, Michael nie

miał najmniejszych wątpliwości, że premier oczeku-

je od niego, że zimą wróci do Londynu z żoną u bo-

ku, a tym samym, przy wszelkich przesunięciach ka-

drowych w gabinecie premiera, które zazwyczaj od-

bywają się jesienią, będzie można brać jego kandyda-

turę pod uwagę. Od kwietnia zabrał się za poszuki-

wanie idealnej narzeczonej.

Michaela ogarnął spokój wiejskiego krajobrazu, ale w głowie

wciąż słyszał jak refren żona, żona, żona; jego ton tym mniej był

natrętny, im on bliżej był celu, do którego zmierzał.

Łatwo było określić cechy i przymioty, które Michael

chciałby odnaleźć w swej przyszłej żonie: musi być urodziwa i

lojalna, wspierać go, być utalentowaną gospodynią i panią domu

oraz osobą inteligentną, z pewną dozą humoru; jednak znalezienie

takiego ideału to już zupełnie inna sprawa. Spędziwszy wiele godzin

na balach i przyjęciach, Michael doszedł do wniosku, że najmądrzej

zrobi, jeśli poszuka sobie żony, która będzie rozumiała, na czym

polega polityka, a nawet więcej - na czym polega życie polityka

odnoszącego sukcesy.

Potem spotkał Elizabeth Mollison, a ściślej rzecz biorąc

spotkał po raz kolejny, bo przecież znał ją całe życie. Jej ojciec,

Geoffrey Mollison, był właścicielem Bramshaw House i wcześniej

to właśnie on był posłem okręgu, który teraz reprezentował Michael.

Mollison załamał się po nagłej śmierci żony i zrezygnował z miejsca

w parlamencie, a stało się to dokładnie w chwili, gdy w świecie

polityki pojawił się Michael, wspierany przez swego dziadka -

Magnusa Anstruther-Wetherby'ego i rodzinę Cynsterów. Wszystko

to wyglądało na szczęśliwe zrządzenie losu; Geoffrey był

mężczyzną niezwykle odpowiedzialnym i sumiennym, ulżyło mu

więc, gdy okazało się, że swój mandat może przekazać w ręce

kogoś, kogo zna. Mimo że Michael i Geoffrey należeli do dwóch

różnych pokoleń i mieli zupełnie różne charaktery, szczególnie gdy

chodziło o ambicje i aspiracje. Michael zawsze uważał Geoffreya za

człowieka o miłym usposobieniu, który niezmiennie gotów jest

innym nieść pomoc.

Michael miał nadzieję, że Geoffrey pomoże mu również tym

razem i wesprze go w zamiarze poślubienia Elizabeth.

W ocenie Michaela Elizabeth była bliska ideału. Wprawdzie

jeszcze bardzo młoda - miała dopiero dziewiętnaście lat -jednak

pochodziła z dobrej rodziny, nie były jej obce obowiązki pani domu

i bez wątpienia została dobrze wychowana, a także, jak sądził

Michael, umiałaby nauczyć się wszystkiego, co żona polityka

powinna umieć. Była typową angielską pięknością o jasnych

włosach, niebieskich oczach i alabastrowej cerze; jej smukła figura

doskonale prezentowała się w modnych sukniach. Najważniejsze

jednak wydawało się to, że Elizabeth dorastała w domu, w którym

polityka zawsze była ważna, gdyż nawet po śmierci jej matki, gdy

Geoffrey wycofał się z czynnego udziału w życiu publicznym,

Elizabeth oddano pod opiekę jej ciotki Augusty, lady Cunningham,

żony wysokiego rangą dyplomaty. Co więcej, jej młodsza ciotka,

Caroline, była żoną ambasadora Królestwa Wielkiej Brytanii w

Portugalii i wówczas Elizabeth spędziła wiele czasu w ambasadzie w

Lizbonie, pod opiekuńczymi skrzydłami ciotki Caro.

Elizabeth spędzała całe swe życie w domach polityków i

dyplomatów; Michael był przekonany, że doskonale poradzi sobie z

prowadzeniem jego domu. Oczywiście poślubienie Elizabeth jeszcze

bardziej wzmocniłoby i tak już silną pozycję Michaela, a nie było to

coś, na co można by ot tak machnąć ręką, szczególnie że wszystkie

znaki na niebie i ziemi wskazywały, że w przyszłości będzie się

zajmował głównie polityką zagraniczną. W tej sytuacji żona, na

której będzie mógł polegać i która zadba o domowe ognisko, to

prawdziwy dar niebios.

Michael powtarzał w myślach, co powiedzieć Geoffreyowi.

Nie chciał jeszcze oficjalnie prosić o rękę Elizabeth - najpierw

powinni lepiej się poznać; jednak biorąc pod uwagę jego związki z

rodziną Mollisonów, uznał, że najmądrzejszym rozwiązaniem jest

wysondowanie, co o tym wszystkim myśli Geoffrey. Jeśli będzie

przeciwny jego planom, nie ma sensu występować z oficjalnymi

oświadczynami. Michael nie sądził, by Geoffrey mógł odmówić jego

propozycji, ale nie zaszkodzi zapytać. Jeśli po dwóch lub trzech

spotkaniach Elizabeth okaże się tak miłą i dobrze ułożoną osóbką, na

jaką wyglądała, to Michael będzie mógł czynić postępy w swoich

awansach, by wreszcie poprowadzić Elizabeth do ołtarza, na co

jesień wydawała się najlepszym terminem.

Wszystko to mogło wyglądać na wyrachowanie, ale Michael

uważał, że bardziej odpowiada mu małżeństwo oparte na

odwzajemnionym uczuciu niż na namiętności.

Mimo jego związków z rodziną Cynsterów uważał, że nie

jest taki sam jak oni - na przykład w sprawach małżeństwa.

Cynsterowie są namiętni, stanowczy, władczy, wyniośli i aroganccy;

Michael mógł uznać się za osobą stanowczą, ale już dawno temu

nauczył się ukrywać arogancję; jako polityk nie mógł oddawać się

dzikim namiętnościom.

Był mężczyzną, który nie może pozwolić, by serce rządziło

jego umysłem.

Zwykłe małżeństwo z kobietą bliską ideału - tego właśnie

potrzebował. Omówił te plany, a szczególnie osobę Elizabeth

Mollison, ze swym dziadkiem, a także z ciotką, panią Harriet Jennet,

wybitną gospodynią w domu polityka. Oboje poparli jego zamiary

ze stanowczością typową dla Anstruther-Wetherbych.

Laurens Stephanie - Cykl Cynsterowie 11 - Idealna narzeczona (Michael).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: