Harbison Elizabeth - Wszystko zostaje w rodzinie.pdf - Silhouette - czarownica71

Elizabeth Harbison

Wszystko zostaje w rodzinie

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Dwadzieścia dziewięć lat w tej mieścinie.

- Trzydzieści. W ubiegłym miesiącu skończyłam trzydzieści.

- Dobrze, niech będzie. Nareszcie udało ci się stąd wyrwać, Joleen. Szczęście

się do ciebie uśmiechnęło, kochanie. Spełniają się marzenia twojej mamy. Tak się

cieszę, że chyba zacznę płakać. Wychodzisz za Carla Landona! Dziecinko, już

nigdy nie będziesz musiała pracować!

- Marge, nie powiedziałam, że za niego wyjdę. - Joleen Wheeler wierzchem

dłoni otarta łzy spływające po policzku. Nie wiedzieć czemu trzymała się kurczowo

tej myśli, która była dla niej niczym koło ratunkowe. - Szczerze mówiąc, nie wiem,

czy wspólny wyjazd do Dallas na tak długo to dobry pomysł. - Zacisnęła usta i po-

kręciła głową.

Doskonale wiedziała, że Marge oraz inne dziewczyny pracujące w „Domo-

wych obiadkach", z powodu właśnie takich wątpliwości uważają ją za idiotkę.

Wszystkie chciały się wyrwać z dusznej garkuchni cuchnącej hamburgerami i ce-

bulą. Po pracy musiały długo stać pod prysznicem, aby zmyć nieprzyjemny zapach.

Marge położyła dłonie na ramionach Joleen i spojrzała jej prosto w oczy.

Znajoma woń cebuli i staroświeckich perfum zalatujących lawendą sprawiły, że

znów ogarnęło ją wzruszenie.

- Posłuchaj mnie uważnie, dziecinko - powiedziała stanowczo Marge. - Kiedy

umarła twoja mama, jej ostatnim życzeniem było, abyś wyrwała się z tej podrzęd-

nej jadłodajni w miasteczku zapomnianym przez Boga i ludzi. Nie możesz spędzić

tu reszty życia.

Święte słowa. Matka zawsze chciała czegoś więcej; nie wystarczało jej kel-

nerowanie, ale umarła młodo, a los nie był dla niej łaskawy. Bladobłękitne oczy

Marge rozjaśnił blask, którego Joleen nigdy w nich nie widziała.

- Ludzie osiedlają się w Alvirze na krótko, a potem nie potrafią już stąd wy-

jechać. Dla ciebie to życiowa szansa. Nie zmarnuj jej z powodu błahostki.

Joleen uśmiechnęła się bez przekonania i delikatnie pogładziła policzek naj-

lepszej przyjaciółki swojej matki.

- Moim zdaniem uczucia żywione do mężczyzny, którego mam poślubić, to

nie jest błahostka.

Marge chrząknęła z irytacją, a potem dokonała niemożliwego: spojrzała z gó-

ry na Joleen, która była od niej wyższa o dwadzieścia centymetrów.

- Mam rozumieć, że to jedyna wątpliwość, która cię powstrzymuje od poślu-

bienia potentata naftowego?

Joleen podeszła do stojącej przy ścianie szafy grającej.

- Wcale nie powiedziałam, że za niego wyjdę. Potrzebuję czasu, żeby

wszystko przemyśleć. Muszę być pewna, że to miłość, a nie... - Umilkła nagle, ale

w głębi serca wiedziała, że do poślubienia Carla może ją skłonić desperacja. Szyb-

ko odrzuciła natrętną myśl.

- Mniejsza z tym. Ten facet ma sporo atutów i warto go poślubić - upierała się

Marge.

- Czas pokaże. - Joleen sięgnęła do kieszeni po ćwierćdolarówkę, ale zamiast

monety wyjęła pierścionek z dużym brylantem, który Carl ofiarował jej jako dowód

szczerego oddania, chociaż jeszcze nie byli zaręczeni.

Przez chwilę przyglądała się ukradkiem okazałemu klejnotowi, a potem

schowała go do kieszeni.

- Szczerze mówiąc, jego prośba, żebym na lato przeprowadziła się do rodzin-

nej posiadłości i oswoiła z Landonami, zrobiła na mnie dziwne wrażenie. - Joleen

nie mogła znaleźć monety, więc nacisnęła klawisz B3 i kopnęła w bok maszyny. Z

głośnika popłynęła stara melodia. „Crazy" Patsy Cline. Szalona. Kto tu oszalał... z

miłości?

- Nie chcesz zamieszkać w przestronnym domu z klimatyzacją? - spytała

zdziwiona Marge.

- Przecież nie chodzi o komfort i takie inne bzdury. - Joleen odgarnęła jasne

włosy, ale niesforne kosmyki znów opadły jej na twarz. - Mam wejść do rodziny

Landonów i być jedną z nich. Nie jestem pewna, czy podołam takiemu wyzwaniu.

Za bardzo się od nas różnią.

- Kochanie, zmieni się tylko otoczenie. Landonowie, tak jak my, jedzą, piją i

chodzą do toalety.

- Jesteś pewna? A może to inna rasa? - Joleen wybuchnęła śmiechem.

- Nawet jeśli mają pokoje kąpielowe zamiast łazienek, szybko nauczysz się z

nich korzystać, bo masz głowę na karku, dziewczyno. - Marge wzruszyła ramiona-

mi.

- Nie jestem pewna - westchnęła Joleen i po chwili namysłu mruknęła: - A je-

śli z czasem wyjdzie na jaw, że popełniłam błąd?

- Przestań szukać dziury w całym. Dasz sobie radę.

- Chciałabym mieć twoją pewność siebie.

Zapadła cisza. Marge zrobiło się żal dziewczyny, więc dodała:

- Rób, jak ci serce dyktuje.

Nie była pewna, co Marge ma na myśli, lecz nim zdążyła spytać, stuknęły

drzwi wejściowe. Obie kobiety odwróciły się jednocześnie, a Joleen machinalnie

wygładziła spódnicę. Zwykle miała na sobie kelnerski fartuszek.

Do baru wszedł wysoki mężczyzna około trzydziestki, szatyn o lśniących nie-

bieskich oczach. Wyglądał na zagubionego turystę.

Joleen spojrzała na niego... i nie potrafiła już odwrócić wzroku.

Miał na obie dopasowane, wytarte dżinsy podkreślające zgrabną sylwetkę i

doskonały gatunkowo bawełniany podkoszulek, ale nosił go tak niedbale, jakby to

był stary, zniszczony łach. Joleen doceniła od razu barczyste ramiona, mocną bu-

dowę i ciemną opaleniznę znamionującą siłę i zdrowie. Obrazu dopełniały lśniące

jasne oczy, i pełne zmysłowości usta.

Poczuła, że wstrzymuje oddech i powoli wypuściła powietrze z płuc. Przypo-

minała uczennicę podstawówki, która spotkała przypadkowo kapitana drużyny fut-

bolowej z liceum. Lęk przed małżeństwem z rozsądku, który próbowała zlekcewa-

żyć, powrócił ze zdwojoną siłą. Stał przed nią wspaniały mężczyzna, którego los

zesłał tu w momencie, gdy zadawała sobie pytanie, czy kocha Carla i czy gotowa

jest spędzić z nim resztę życia. Oto prawdziwy Apollo... rodem z westernu. Mógłby

zagrać szeryfa albo reklamować dżinsy.

Chyba śniła na jawie.

Mężczyzna spojrzał na drzwi, które automatycznie zamknęły się za nim, po-

tem zerknął na Marge, w końcu na Joleen. Oczy mu zabłysły, gdy poczuł na sobie

jej uporczywy wzrok. Milczenie się przedłużało, sekundy mijały - co mogło ozna-

czać, że nieznajomy chce ją poderwać. Często musiała odprawiać natrętów; zaraz

zaczną się niewybredne żarty i dwuznaczne propozycje. Joleen nie odpowiadała na

takie zaczepki. Tak przynajmniej było do tej pory...

A teraz przez krótką chwilę gotowa była umówić się z tym obcym mężczy-

zną. Na szczęście miała trzeźwy umysł i szybko wybiła sobie z głowy ten idio-

tyczny pomysł. Pora wrócić do rzeczywistości; to nie przeznaczenie ani miłość od

pierwszego wejrzenia sprawiły, że poddała się nagłemu zauroczeniu. Skłoniła ją do

tego nieco przesadna obawa przed małżeństwem i zmianą stylu życia. Gdyby

wszedł tu fryzjer Hank, zareagowałaby tak samo, byle tylko odwlec decyzję. No...

może przesadziła z tym Hankiem, ale symptomy oczarowania na pewno byłyby

podobne.

- Czego pan sobie życzy? - Marge przerwała kłopotliwe milczenie.

Nieznajomy rzucił jej badawcze spojrzenie. Nie patrzył już na Joleen, która

nagle posmutniała; czuła się przez moment jak rzucona w kąt szmaciana lalka.

- Szukam Julie Wheeler - powiedział niskim, wibrującym głosem. Zerknął

pytająco na dziewczynę, jakby szukał potwierdzenia, że trafił pod właściwy adres.

- Ja... - zaczęła niepewnie Joleen, ale Marge natychmiast dała jej kuksańca w

bok.

Harbison Elizabeth - Wszystko zostaje w rodzinie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: