Rys historyczny:
Oficjalne nawiązanie stosunków dyplomatycznych między Polską a Europejską Wspólnotą Gospodarczą (EWG) nastąpiło we wrześniu 1988 r. Pierwsze negocjacje dotyczyły umowy o handlu oraz współpracy gospodarczej, którą ostatecznie podpisano w Warszawie 19 września 1989 r. Realizacja umowy spowodowała, że od 1990 r. państwa członkowskie Wspólnot stały się głównym partnerem handlowym Polski.
25 maja 1990 r. Polska złożyła w Brukseli oficjalny wniosek o rozpoczęcie negocjacji umowy o stowarzyszeniu ze Wspólnotami Europejskimi. Rezultatem tych rozmów był Układ Europejski ustanawiający stowarzyszenie między Rzeczpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi (podpisany 16 grudnia 1991 r.).
Formalnym potwierdzeniem polskich dążeń do uzyskania członkostwa w Unii Europejskiej było złożenie przez Ministra Spraw Zagranicznych RP 8 kwietnia 1994 r. w Atenach oficjalnego wniosku w sprawie przystąpienia Polski do Unii Europejskiej.
8 sierpnia 1996 r. powstał Komitet Integracji Europejskiej (pierwsze inauguracyjne posiedzenie odbyło się 12.11.1996 r.), zespół określonych ustawą ministrów. Jest to instytucja odpowiedzialna za proces integracji europejskiej w Polsce. Na miejsce urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Integracji Europejskiej oraz Pomocy Zagranicznej powołano Urząd Komitetu Integracji Europejskiej (rozpoczął działalność od 16.10 1996 r., pierwszym szefem była Danuta Hübner), który stał się państwową jednostką organizacyjną obsługującą Komitet Integracji Europejskiej.
Realizując politykę integracyjną Rada Ministrów RP 28 stycznia 1997 r. przyjęła Narodową Strategię Integracji, dokument systematyzujący dotychczasowe przedsięwzięcia integracyjne i określający zadania dostosowawcze w okresie bezpośrednio poprzedzającym członkostwo.
W marcu 1998 r. Rada Ministrów RP przyjęła Narodowy Program Przygotowania do Członkostwa w Unii Europejskiej (NPPC). Dokument ten określa kierunek koniecznych działań dostosowawczych oraz określa harmonogram ich realizacji, jest aktualizowany co roku, aby był zgodny z kolejnymi wersjami Partnerstwa dla Członkostwa i był spójny ze zobowiązaniami zawartymi w stanowiskach negocjacyjnych.
Negocjacje akcesyjne Polski rozpoczęły się 31 marca 1998 r., a zakończyły - 13 grudnia 2002r.
Procedura procesu akcesyjnego:
Państwo europejskie zgłasza do Rady Unii Europejskiej wniosek o członkostwo w UE
Rada UE zwraca się do Komisji Europejskiej o wyrażenie opinii na temat wniosku
Komisja przedkłada Radzie Opinię o wniosku kandydata
Rada podejmuje jednogłośną decyzję o rozpoczęciu negocjacji z kandydatem
Rada UE pod przewodnictwem Prezydencji Rady prowadzi negocjacje z kandydatem
Komisja proponuje a Rada uzgadnia i jednocześnie przyjmuje wytyczne na temat stanowiska Unii w negocjacjach z kandydatem
Między Unią a kandydatem zostaje uzgodniony projekt Traktatu Akcesyjnego
Traktat Akcesyjny zostaje przedłożony Radzie UE i Parlamentowi Europejskiemu
Parlament Europejski wyraża zgodę na Traktat Akcesyjny absolutną większością głosów
Rada jednogłośnie aprobuje Traktat Akcesyjny
Państwa członkowskie i państwo kandydujące oficjalnie podpisują Traktat Akcesyjny
Państwa członkowskie i państwo kandydujące ratyfikują Traktat Akcesyjny
Po ratyfikacji Traktat Akcesyjny wchodzi w życie: Państwo kandydujące staje się członkiem UE
kamil00999