Broadrick Annette - Przeżyj to inaczej 01 - Spotkanie w tropikach.pdf - Annette Broadrick - Agadoo86

ANNETTE BROADRICK

Spotkanie w tropikach

Cykl: PrzeŜyj to inaczej

Getaway

Tłumaczyła: Julia Turlejska

PROLOG

– Szanowni państwo, prosimy o uwagę. Wszystkie loty z

Międzynarodowego Lotniska O’Hare zostają odwołane z powodu bardzo

intensywnych i ciągle nasilających się opadów śniegu. Powiadomimy

pasaŜerów, kiedy pasy startowe znowu będą czynne.

W hali odlotów rozległy się pomruki niezadowolenia. Na trzy dni

przed świętami BoŜego Narodzenia chicagowskie lotnisko było po brzegi

wypełnione podróŜnymi.

Większość zrezygnowanych pasaŜerów spacerowała niespiesznie

po hali. Trzy siedzące niedaleko siebie kobiety, w tym jedna z dzieckiem,

patrzyły przez wielkie okna na padający na zewnątrz śnieg.

W końcu odezwała się jedna z nich.

– No to ładnie nam się zaczynają święta, co? – rzekła.

Pozostałe dwie zwróciły się w jej stronę.

– Nazywam się Megan – ciągnęła. – Mieszkam w Springfield w

stanie Illinois i wybieram się do Knoxville w Tennessee. Mam niewielki

domek niedaleko Parku Narodowego Smoky Mountains i postanowiłam

spędzić tam święta. – Po chwili spojrzała na siedzącą po prawej stronie

brunetkę. – A pani?

– Mam na imię Kayla i mieszkam w Salem w stanie Oregon. Lecę

na tydzień do St Croix na Wyspach Dziewiczych, by spotkać się z kimś,

kogo znam ze szkoły – odpowiedziała i nerwowo spojrzała na zegarek. –

Mam na dzisiejszą noc zarezerwowany pokój w hotelu w Miami. Samolot

na wyspy wylatuje dopiero jutro wczesnym rankiem. Mam nadzieję, Ŝe na

lotnisku w Miami juŜ nie będzie takich komplikacji.

Po chwili odezwała się siedząca po lewej stronie Megan kobieta z

małą dziewczynką.

– A ja nazywam się Greta, a to moja córka, Lilly – rzekła, patrząc

czule na dziewczynkę. – Mieszkamy w Kennebunk w stanie Maine, a

lecimy do Houston odwiedzić dziadków Lilly.

– Tak, lecimy do dziadków – potwierdziła dziewczynka. – Nie

byłyśmy tam bardzo, bardzo długo. Od śmierci taty.

Kobiety spojrzały na Gretę z sympatią.

– To musi być dla pani bardzo trudny okres – zauwaŜyła Kayla. –

Kiedy odszedł pani mąŜ?

– Trzy lata temu. To stało się tak nagle. Miał zaledwie trzydzieści

osiem lat. Obie bardzo za nim tęsknimy. Trudno mi widywać się z

teściami, choć nalegali, by ich odwiedzić kilka miesięcy po jego śmierci.

Głupio mi, Ŝe tak długo zwlekałam z zabraniem do nich Lilly – wyjaśniła

Greta, spoglądając przez okno. – Mam nadzieję, Ŝe teraz, kiedy wreszcie

się wybrałyśmy, uda nam się do nich dotrzeć.

Kayla spojrzała na zegarek, by przerwać krępującą ciszę.

– Nie wiem, jak wy, ale ja chętnie bym coś przegryzła. Chodząc po

lotnisku, widziałam parę restauracji. Jestem pewna, Ŝe uda nam się

znaleźć miejsce w którejś z nich. Będzie nam wygodniej niŜ tu, w hali

odlotów. MoŜe macie ochotę mi towarzyszyć?

Megan wstała.

– Bardzo chętnie – odparła. – Chodźmy tam, napijemy się czegoś.

Jak długo moŜna tak siedzieć i patrzeć na burzę śnieŜną?

Kobiety udały się do najbliŜszej restauracji – „Admiral”. Po kilku

godzinach poznały się na tyle dobrze, Ŝe mogły porozmawiać ze sobą o

swych prywatnych sprawach.

– Czy ktoś z rodziny wyjdzie po ciebie w Knoxville? – spytała

Kayla, zwracając się do Megan.

– Nie. Mój dziadek zbudował ten domek, a kiedy zmarł,

odziedziczyłam go po nim. Będę więc tam sama – westchnęła. – Czułam,

Ŝe muszę wyjechać ze Springfield na jakiś czas. Ostatnie miesiące były

dla mnie bardzo cięŜkie. Parę tygodni temu zwolniono mnie z pracy, a

wierzcie mi, koniec roku to nic najlepszy okres na szukanie nowej roboty.

A do tego niedawno rozstałam się z męŜczyzną, z którym spotykałam się

przez ostatnie dwa lata. Nie jestem z tego powodu zrozpaczona, ale

muszę przyznać, Ŝe rozstanie uraziło moją dumę.

Spojrzała na Kaylę.

– A kim jest ten twój stary znajomy? Jakąś miłością sprzed lat?

Kayla roześmiała się.

– AleŜ skąd! To moja przyjaciółka, Karyn. Znamy się od trzeciej

klasy podstawówki. Kiedy zrobiłyśmy maturę, jej rodzina przeprowadziła

się na Wschodnie WybrzeŜe, ale na szczęście utrzymywałyśmy kontakt

telefoniczny i mailowy. Odwiedziłam ją teŜ parę razy. Karyn znalazła

świetną pracę na Manhattanie. I chociaŜ jesteśmy w stałym kontakcie,

nie widziałyśmy się od kilku lat. Chcemy to nadrobić.

– To wspaniale, Ŝe masz przyjaciółkę od tak dawna – rzekła Greta.

– Mnie tak pochłonęło małŜeństwo i wychowywanie córeczki, Ŝe

straciłam kontakt ze wszystkimi znajomymi z liceum. A ty co robiłaś po

maturze?

– Poszłam na studia – odpowiedziała Kayla. – Zresztą wcale ich

jeszcze nie skończyłam. Jestem na prawie i mam wraŜenie, Ŝe nigdy nie

uda mi się zrobić dyplomu.

Nagle podano kolejną informację o tym, Ŝe udało się uruchomić

część pasów startowych. Kobietom było trudno się rozstać, poniewaŜ

przez te kilka godzin rozmowy poczuły do siebie wielką sympatię. KaŜda

z nich cieszyła się, Ŝe mogła podzielić się swymi przeŜyciami, poraŜkami

i obawami z osobami, których zapewne juŜ nigdy w Ŝyciu nie zobaczy.

– Słuchajcie, skoro wszystkie wracamy tego samego dnia przez

Chicago, moŜe w drodze powrotnej choć na chwilę uda się nam tu

spotkać i podzielić wraŜeniami? – zaproponowała Kayla. – Byłoby

fajnie!

– Ja juŜ teraz mogę wam powiedzieć, jak będzie wyglądał mój

urlop – zapewniła Megan. – W górach zapadnę w sen zimowy i prześpię

cały pobyt. MoŜe obudzę się dopiero na wiosnę?

Kayla zwróciła się do Grety.

– A moŜe ty z Lilly chciałabyś się ze mną spotkać w drodze

powrotnej?

– Oczywiście – odpowiedziała z uśmiechem. – Chętnie wysłucham

twojej relacji z St Croix.

– Ja teŜ – zawtórowała Megan. – Spodziewajcie się mnie na tym

spotkaniu. Chętnie się dowiem, Ŝe przynajmniej wy miałyście udany

urlop.

Kobiety uściskały się na poŜegnanie, a następnie ruszyły przez

zapełnioną halę odlotów i udały się do odpowiednich bramek.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Po przylocie do Miami Kayla Parker nie miała nawet czasu

pojechać do hotelu. I tak cudem zdąŜyła na samolot do St Croix. Była

wykończona, poniewaŜ od ponad doby nie udało jej się przespać. Choć

starała się zdrzemnąć w samolocie na Wyspy Dziewicze, hałas silnika nie

pozwolił jej nawet na chwilę zmruŜyć oka.

Zupełnie jednak nie przejmowała się swym zmęczeniem. Cieszyła

się, Ŝe zdąŜyła na lot z Miami, mimo wielkiego opóźnienia, z jakim

wyleciała z Chicago. Owszem, była niewyspana, jednak naprawdę nie

miało to Ŝadnego znaczenia, skoro nadarzyła się okazja wyjazdu na

egzotyczną wyspę i zobaczenia Karyn po tylu latach.

Kayla nigdy wcześniej nie była w Ŝadnym tropikalnym kraju.

Teraz, w czasie mroźnej i śnieŜnej oregońskiej zimy perspektywa

wygrzania się na słońcu wydawała się jej szczególnie nęcąca.

Była bardzo blada w porównaniu z innymi pasaŜerami, których

widziała na lotnisku w Miami. Uznała, Ŝe opalenizna będzie świetną

pamiątką po zimowym urlopie.

Z Karyn Stevenson przyjaźniła się od dziecka. Dziewczynki

pochodziły z Salem i mieszkały kilka przecznic od siebie. Rodzice Kayli

wykładali na Uniwersytecie Willamette. To właśnie tam Kayla

studiowała prawo.

Kayla parokrotnie odwiedzała przyjaciółkę w Nowym Jorku.

Karyn nie mogła sobie pozwolić na chwilę urlopu, gdyŜ była pochłonięta

pracą w agencji reklamowej. Prowadziła tak intensywny tryb Ŝycia, Ŝe od

chwili przeprowadzki po maturze ani razu nie przyjechała do Oregonu.

W ostatniej rozmowie, jaką dziewczyny przeprowadziły ze sobą

tydzień przed wyjazdem, Karyn powtarzała, Ŝe im obu naleŜy się urlop,

w czasie którego wypoczną, opalą się i nacieszą swym towarzystwem.

Kiedy samolot unosił się nad wodami Oceanu Atlantyckiego, w

głowie Kayli kłębiły się wspomnienia.

– Mamo, chcę, byś poznała moją nową przyjaciółkę. To Kayla

Parker. Jej rodzice uczą na uniwersytecie. – Ośmioletnia Karyn

przedstawiła koleŜankę swojej mamie Janice Stevenson.

Janice uśmiechnęła się szeroko do Kayli.

– Bardzo mi miło cię poznać, Kaylo. Karyn często o tobie

opowiada. Cieszę się, Ŝe rodzice pozwolili ci przyjść do nas w

odwiedziny.

To właśnie tego dnia Kayla odkryła, jak bardzo jej dom róŜnił się

Broadrick Annette - Przeżyj to inaczej 01 - Spotkanie w tropikach.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: