Typ szkoły: Gimnazjum
Klasa: I - III
Program nauczania:
Temat katechezy: Rok Jakubowy
1. Cel główny: Zapoznanie uczniów z znaczeniem „roku Jakubowego”.
F. nauczycielska: przedstawienie postaci św. Jakuba; zapoznanie z symbolami Jakubowymi; przedstawienie dróg do Santiago de Compostela i samego miasta.
F. wychowawcza: kształtowanie postawy pielgrzymowania.
F. wtajemniczenia: dziękujemy za pielgrzymów, prosimy o kolejnych gotowych pielgrzymów.
2. Słowa klucze: ŚW. JAKUB, MUSZLA JAKUBA, KIJ PIELGRZYMI, CAMINO, SANTIAGO DE COMPOSTELA.
3. Uwagi metodyczne: èPomoce dydaktyczne: tablica, kreda, prezentacja multimedialna, krzyżówka.
èMetody: pogadanka, praca z tekstem, wykład, opowiadanie, ćwiczenia tematyczne.
èLiteratura: Pismo Święte, Miejsca Święte 2/2010.
4. Plan katechezy:
A. Wstęp
Struktura lekcji
Przekazanie treści
Czynności nauczyciela
Czynności ucznia
Czas
Wstęp
1. Modlitwa.
2. Sprawdzenie obecności.
3. Zapisanie tematu.
1. Prowadzenie modlitwy
2. Czytanie nazwisk
3. Nauczyciel zapisuje temat na tablicy.
1. Podejmowanie modlitwy
2. Odpowiedź.
3. Zapisanie tematu do zeszytu.
5’
B. Rozwinięcie
Rozwinięcie
1. Rok 2010 – rokiem Jubileuszowym św. Jakuba.
2. Św. Jakub Starszy jeden z apostołów.
3. Atrybuty św. Jakuba
4. Historia kultu św. Jakuba i CAMINO. Miasto Santiago de Compostela.
1. Pogadanka na temat znajomości znaczenia ogłoszenia świętego roku św. Jakuba (załącznik 1).
2. Nauczyciel przedstawia życiorys św. Jakuba (można skorzystać z załącznika 2 i prezentacji multimedialnej).
3. Nauczyciel przedstawia poszczególne atrybuty. Atrybuty pielgrzyma: muszla i kij. Atrybut obrońcy wiary: zbroja. Atrybut męczennika: miecz. Atrybut apostoła i głosiciela Słowa Bożego: księga (można skorzystać z załącznika 3 i prezentacji multimedialnej).
4. Krótko przedstawia historię kultu św. Jakuba i pielgrzymowania do Santiago de Compostela – CAMINO. Cele pielgrzymowania. (załącznik 4 i prezentacja).
1. Aktywny udział przez odpowiedzi.
2. Uczniowie słuchają i robią notatki. Oglądają prezentacje multimedialną.
3. Uczniowie uważnie słuchają i zapisują poszczególny podział atrybutów św. Jakuba do zeszytu.
4. Uczniowie słuchają i zapisują najważniejsze informacje podane przez nauczyciela do zeszytu.
30’
C. Zakończenie
Podsumowanie
Zakończenie
1. Utrwalenie materiału.
2. Zadanie domowe
3. Modlitwa
1. Powtórzenie najważniejszych punktów tematu. Krzyżówka.
2. Wyjaśnij znaczenie hasła krzyżówki.
3. Modlitwa w intencji pielgrzymów.
1. Wspólnie z nauczycielem powtarzają dany materiał. Rozwiązują krzyżówkę.
2. Zapisują zadanie.
3. Podjęcie modlitwy.
10’
5. Materiały pomocnicze:
ZAŁĄCZNIK 1.
Rok Jubileuszowy ma miejsce wtedy gdy dzień św. Jakuba - 25 lipca, jednocześnie święto patronalne sanktuarium, wypada w niedziele, wówczas 1 stycznia dostojnicy kościelni uroczyście otwierają Święte Drzwi tak zwane Drzwi Przebaczenia Puerta del Perdón, tym samym inaugurując kolejny Rok św. Jakuba - Ano Jacobeo .
ZAŁĄCZNIK 2.
Wśród około 50 świętych i błogosławionych noszących to imię dwóch było Apostołów. Dla ich odróżnienia nadano im przydomki: Starszy i Młodszy oraz Większy i Mniejszy. Odróżnienie to wprowadził już św. Marek. Zapewne za podstawę wzięto nie wiek, ale moment przyłączenia do grona Apostołów. Imię Jakub pochodzi z hebrajskiego „skeb”, co znaczy „pięta”. Bowiem, według Księgi Rodzaju, kiedy Jakub, wnuk Abrahama, rodził się jako bliźniak z Ezawem swoim bratem, miał go trzymać za piętę (Rdz 25,26).
Św. Jakub Starszy był bratem św. Jana Apostoła (M14,21-22). Obaj byli synami Zebedeusza. Byli rybakami i mieszkali nad jeziorem Tyberiadzkim. Prawdopodobnie pochodzili z Betsaidy podobnie jak św. Piotr, Andrzej i Filip, gdyż spotykamy ich razem przy połowach.
Matką św. Jana i Jakuba była Salome, która należała do najwierniejszych towarzyszek wędrówek Chrystusa Pana. Niektórzy uważają iż św. Jakub był kuzynem Pana Jezusa, jednak jest to mało prawdopodobne. Św. Jakub został zapewne powołany do grona uczniów Chrystusa już nad rzeką Jordan. Tam bowiem spotykamy jego brata Jana (J 1,37). Po raz drugi jednak Pan Jezus wezwał go w czasie połowu ryb: „Gdy (Jezus) przechodził obok jeziora Galilejskiego ujrzał dwóch braci - Szymona zwanego Piotrem i brata jego Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro i rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim. A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych braci: Jakuba syna Zebedeusza i brata jego Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca, i poszli za Nim” (Mt 4,21-22).
Chrystus Pan wyróżniał św. Jakuba. Właśnie on należał do wybranej trójki Apostołów, którzy byli świadkami wskrzeszenia córki Jaira (Mk 5,37; Łk 8,51), Przemienienia Pańskiego (Mt 17,1; Mk 9,1; Łk 9,28), oraz Jego krwawego konania w Ogrójcu (Mt 26,37). Św. Jakub miał charakter popędliwy, czym się wyróżniał wśród Apostołów tak dalece, że otrzymał nawet od Chrystusa przydomek „Syn Gromu” (Mk 3,17). Chciał bowiem wraz z Janem, aby piorun spadł na pewne miasto w Samarii, które nie chciało przyjąć Pana Jezusa z Jego uczniami (Łk 9,55-56).
Św. Jakub zmarł śmiercią męczeńską przez ścięciem mieczem. Św. Łukasz tak pisze: „W tym samym czasie Herod zaczął prześladować niektórych członków Kościoła. Ściął mieczem Jakuba, brata Jana...” (Dz 12,1-2). Sprawcą wyroku śmierci na św. Jakuba Większego był król Herod Agryppa I. Korzystając z przyjaźni, jaką darzył naród żydowski, Herod Agryppa I, kapłani i starsi nakłonili go, aby rozpoczął prześladowanie Kościoła. Chodziło na pierwszym miejscu o stracenie przywódców. To właśnie ten król po straceniu św. Jakuba kazał natychmiast uwięzić także św. Piotra. Herod jednak niedługo panował, gdyż zmarł nagle rażony apopleksją (Dz 12,20-25).
Jest rzeczą zadziwiającą, dlaczego św. Jakuba stracono bez procesu. Wyrok śmierci bez sądu wykonano zapewne dlatego, aby nie przypominać ludowi procesu Chrystusa Pana i nie narazić się na jakieś nieprzewidziane reakcje. Było to więc posunięcie taktyczne. Dlatego także zapewne nie kamieniowano św. Jakuba, ale go w więzieniu ścięto. Biskup Euzebiusz, pierwszy historyk Kościoła (w. IV), pisze, że św. Jakub ucałował swojego kata, czym go tak dalece wzruszył, że sam kat także wyznał Chrystusa i za to natychmiast poniósł śmierć (Hist. 2,9; 1-4).
ZAŁĄCZNIK 3.
Atrybuty pielgrzyma: muszla i kij – Kij miał znaczenie praktyczne główne funkcje kija: pomagać w marszu jako „trzecia noga” oraz bronić pielgrzyma od psów i wilków...
Ecce_Ego