Wyższa Szkoła Gospodarki
W BYDGOSZCZY
2007/2008
Temat wykładu: OCHRONA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ.
Wykładowca: dr Grzegorz Michniewicz
Wykład piąty:
Wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe
Nie tylko wynalazki ale również i inne dobra intelektualne w ramach własności przemysłowej mogą uzyskach ochronę prawną[1]. Starając się o ochronę wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych czy znaków towarowych musimy zdawać sobie sprawę po pierwsze jaki jest zakres pojęciowy tych terminów, a po drugie czy znak którego chcemy używać nie został już zarejestrowany przez kogoś innego. Zakres pojęciowy zostanie opisany poniżej natomiast sprawdzenia istnienia lub nieistnienia wzoru (znaku), którego chcemy używać należy dokonać w rejestrach[2] Urzędu Patentowego RP, które są jawne, lub też przeglądać bieżące Biuletyny tego Urzędu. Ogłoszenia o zgłoszeniach wynalazków i wzorów użytkowych publikowane w Biuletynie podane są w układzie klasowym według Międzynarodowej Klasyfikacji Patentowej. Ogłoszenia o zgłoszeniach znaków towarowych publikowane są w układzie numerowym. W Biuletynie ogłasza się również informacje o międzynarodowych zgłoszeniach wynalazków i wzorów użytkowych, w zakresie których podjęto postępowanie przed Urzędem Patentowym RP działającym jako urząd wyznaczony lub wybrany. Są tam też informacje o złożeniu tłumaczenia na język polski zastrzeżeń patentowych europejskiego zgłoszenia patentowego i o notyfikowanych międzynarodowych rejestracjach znaków towarowych dokonanych w trybie Porozumienia madryckiego z wyznaczeniem Polski[3].
Wzór użytkowy
Wzorem użytkowym jest nowe i użyteczne rozwiązanie o charakterze technicznym, dotyczące kształtu, budowy lub zestawienia przedmiotu o trwałej postaci (art. 94. 1.). Wzorem użytkowym, jak wynika z ustawowej definicji, jest nowe i użyteczne rozwiązanie jakiegoś przedmiotu. Nowość rozwiązania polega na pewnym dotychczas nie spotykanym kształcie oraz nieznanej dotychczas formie wzorniczej. Chodzi więc o określone ukształtowanie przedmiotu, a nie o sam przedmiot. Musi to być nowość w skali ogólnoświatowej, posiadająca pierwszeństwo zgłoszenia lub zarejestrowana po raz pierwszy.
Wzór użytkowy to również rozwiązanie użyteczne, które pozwala na osiągnięcie celu mającego praktyczne znaczenie przy wytwarzaniu lub korzystaniu z wyrobu. Czyli musi służyć pewnemu celowi przydatnemu ludziom. Powinien też stanowić cześć stanu techniki, jako że art. 25.3. wymaga aby wzór użytkowy, tak jak i wynalazek zawierał, w momencie zgłoszenia, informacje o takim stanie.
Wzór użytkowy charakteryzować się musi cechą techniczną (charakter techniczny). Odróżnia to wzór użytkowy od wzoru przemysłowego, który takiej cechy nie posiada. Nie ma definicji ustawowej „ rozwiązanie o charakterze technicznym” ale można stwierdzić, że jego istotą są sposoby oddziaływania na materię (nieożywioną) w celu osiągnięcia określonego efektu. Tymi sposobami są różnorodne oddziaływania na materię za pomocą np. metod z zakresu mechaniki, chemii i fizyki. Według A.M Dereń: „(…) choć wzory użytkowe, podlegające ochronie muszą posiadać charakter techniczny, nie oznacza to, że rozwiązanie, będące ich przedmiotem musi dotyczyć zagadnienia wyłącznie z zakresu techniki. Równie dobrze może to być zagadnienie z dziedziny np. sztuki, zarządzania itd.”[4] Takie stanowisko wydaje się wątpliwe[5] w sytuacji gdy ustawa wyraźnie określa, że wzór użytkowy musi dotyczyć kształtu, budowy lub zestawienia przedmiotu. Musi też mieć trwałą postać. Wydaje się, że z tego ostatniego stwierdzenia wynika, że nie mogą być chronione jako wzór użytkowy sposoby postępowania, wszelkiego typu układy, produkty bezpostaciowe[6] itp.
Trwała postać wzoru użytkowego oznacza, iż musi on mieć charakter materialny tzn. zrealizowany na jakimś podłożu, które jednocześnie spełnia inne warunki takie jak użyteczność czyli możliwość praktycznego jego zastosowania i korzystania. Tego warunku nie będzie spełniał projekt takiego wzoru odwzorowany (narysowany) na jakimkolwiek podłożu. Trwała postać wzoru użytkowego nie oznacza, że musi on być zrealizowany w jednej bryle nierozerwalnie ze sobą powiązanej. Może składać się z kilku rzeczy tworząc pewne zestawienie byleby było wystarczające trwale połączone i spełniało pozostałe ustawowe warunki niezbędne dla wzoru użytkowego.
„Przykłady przedmiotów, których ukształtowanie, budowa lub zestawienie zostało zarejestrowane w Urzędzie Patentowym jako wzór użytkowy to: podstawka dla kompozycji kwiatowej, wanna narożna, uszczelka, zwłaszcza do mocowania szyby okiennej pojazdów, szkielet siedziska tylnego samochodu osobowego, sanki uniwersalne, znicz nagrobny, ściana budowlana, pustak styropianowy, puszka instalacyjna naścienna”[7]
Nie uznaje się za wzory użytkowe: odkryć, teorii naukowych i metod matematycznych; wytworów o charakterze jedynie estetycznym; planów, zasad i metod dotyczących działalności umysłowej, gospodarczej oraz gier; wytworów, których niemożliwość wykorzystania może być wykazana w świetle powszechnie przyjętych i uznanych zasad nauki; programów do maszyn cyfrowych; przedstawienie informacji[8].
Prawa ochronnego na wzór użytkowy nie udziela się w podobnych przypadkach w jakich nie udziela się patentów na wynalazki.[9]
Zgłoszenia wzoru użytkowego w Urzędzie Patentowym dokonuje twórca, a jeżeli robi to ktoś inny powinien w podaniu wskazać twórcę i podstawę swego prawa do uzyskania prawa z rejestracji. Zgłoszenia wzoru użytkowego dokonuje się podobnie jak zgłoszenia wynalazku[10], chociaż nie wszystkie przepisy dotyczące wynalazku obowiązują przy zgłoszeniu wzoru użytkowego.[11] Zgłoszenie wzoru użytkowego w celu uzyskania prawa ochronnego powinno obejmować: podanie zawierające co najmniej oznaczenie zgłaszającego; określenie przedmiotu zgłoszenia; opis wzoru użytkowego i jego skrót ujawniający jego istotę. Opis musi przedstawiać wzór użytkowy na tyle jasno i wyczerpująco, aby znawca mógł go urzeczywistnić. Skrót opisu, to zwięzła i jasna informacja określająca przedmiot i charakterystyczne cechy wzoru użytkowego oraz wskazanie jego przeznaczenia, gdy nie wynika to z określenia samego przedmiotu. Powinno ono również zawierać rysunki i musi obejmować tylko jedno rozwiązanie.
Podobnie jak w przypadku wynalazku wzór użytkowy może uzyskać cechę tajności, jeżeli dotyczy obronności lub bezpieczeństwa państwa. Postępowanie w takim przypadku jest takie same jak w przypadku uznania wynalazku za tajny.[12] Rada Ministrów określiła, w drodze rozporządzenia, rodzaje wynalazków wzorów użytkowych[13] dotyczących obronności lub bezpieczeństwa Państwa oraz tryb postępowania z takimi wzorami zarówno przed stwierdzeniem przez właściwy organ, czy są to wzory użytkowe tajne, jak i po wydaniu postanowienia o ich tajności.
W przypadku braku cechy tajności uprawniony ma prawa do jego przenoszenia na inne osoby. Może też zawierać stosowne do potrzeb umowy licencyjne według przepisów dotyczących wynalazków.[14] Wzory użytkowe obejmują takie same ograniczenia w ich korzystaniu jak w przypadku wynalazków[15].
Wzór użytkowy jest chroniony prawem. O taka ochronę należy się ubiegać w Urzędzie Patentowym. Prawo ochronne nabywa się na 10 lat. Okres ten liczony jest od daty zgłoszenia wzoru użytkowego. W tym czasie można wyłącznie korzystać z tak chronionego wzoru użytkowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Uprawniony z prawa ochronnego może zakazać osobie trzeciej, nie mającej jego zgody, korzystania z wzoru w sposób zarobkowy lub zawodowy. Może też w drodze umowy udzielić innej osobie upoważnienia (licencji) do korzystania z jego wzoru (umowa licencyjna)[16]. Wiele norm ochronnych stosowanych przy ochronie wynalazków jest stosowanych również w ochronie wzorów użytkowych[17].
Zakres przedmiotowy prawa ochronnego określają zastrzeżenia ochronne zawarte w opisie ochronnym wzoru użytkowego. Udzielone prawa ochronne są wpisane do rejestru wzorów użytkowych prowadzonego w Urzędzie Patentowym. Jako dowód dokonania takiego wpisu uprawniony otrzymuje świadectwo ochronne. Zakres przedmiotowy prawa ochronnego określają zastrzeżenia ochronne zawarte w opisie ochronnym wzoru użytkowego.
Prawo ochronne na wzór użytkowy może zostać unieważnione lub wygasnąć w sytuacjach podobnych jak przewidują to przepisy dotyczące wynalazków.[18]
Przykładowe wzory użytkowe i ich wygląd ukazano w załączniku nr 1 do niniejszego wykładu.
Przedsiębiorcy prowadząc działalność gospodarczą wytwarzają nowe towary, posiadające ciekawe, oryginalne i niespotykane wzornictwo. W gospodarce rynkowej stały się one elementem umożliwiającym lepszą sprzedaż oraz określają wizerunek przedsiębiorstwa. Są to wzory przemysłowe, które po wejściu do obrotu gospodarczego stają się jego częścią oraz świadomą czy też podświadomą reklamą produktu i przedsiębiorstwa. „Wzór przemysłowy podnosi wartość produktu, decydując o tym, czy produkt jest atrakcyjny i czy podoba się klientom. Czasami dobry wzór przemysłowy może być najistotniejszym atutem decydującym o sprzedaży produktu”[19]. Wymagają więc odpowiedniego zabezpieczenia praw do nich. Brak ochrony może spowodować wykorzystanie wzorów przemysłowych przez innych a tym samym ograniczenie lub nawet wstrzymanie rozwoju przedsiębiorstwa. Tylko odpowiednie zabezpieczenie wzorów przemysłowych uniemożliwia naruszenia praw oraz pozwala na korzystanie z ich eksploatacji. Ochronę taką jako prawo z rejestracji otrzymuje wzór przemysłowy zgodnie z istniejącą ustawą prawo własności przemysłowej.
Wzór przemysłowy („wytwór”) to kolejny składnik przemysłowej własności intelektualnej. Jest to „nowa” i posiadająca „indywidualny charakter” postać wytworu lub jego części (art. 102. 1.) Tak więc podstawowe cechy wzoru przemysłowego to „nowość” oraz „indywidualny charakter”.
Wytworem jest każdy przedmiot wytworzony w sposób przemysłowy lub rzemieślniczy, obejmujący w szczególności opakowanie, symbole graficzne oraz kroje pisma typograficznego, z wyłączeniem programów komputerowych. Oznacza to, że musi to być produkt przemysłowy lub rzemieślniczy a nie żaden inny[20] i że nie chodzi tutaj o przydatność użytkową, tak jak to było w przypadku wzoru użytkowego, ale o wygląd. Ponadto ustawa wprowadza pojęcie „wytworu złożonego” określając go jako przedmiot składający się z wielu wymienialnych części składowych umożliwiających jego rozłożenie i ponowne złożenie. Za wytwór uważa się również część składową, jeżeli po jej włączeniu do wytworu złożonego pozostaje widoczna w trakcie jego zwykłego używania.[21] Wytworem jest też jego część składowa, jeżeli może być przedmiotem samodzielnego obrotu[22].
Wzór przemysłowy jest uznany za „nowy” jeżeli przed datą pierwszeństwa do uzyskania prawa z rejestracji, identyczny[23] wzór nie został udostępniony publicznie[24] przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób.
„Indywidualny charakter” to pojęcie wprowadzone również przez art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oznaczało ono pewną wyjątkowość cechującą się odrębnością koncepcji autora utworu, na której twórca wywarł osobiste piętno. W przeciwieństwie do ustawy o prawie autorskim…, w ustawie prawo własności przemysłowej ustawodawca pokazał jakie znaczenie nadaje temu pojęciu. „Indywidualny charakter” to ogólne wrażenie, jakie wywołuje ten wytwór na zorientowanym użytkowniku. A „zorientowany użytkownik” to nikt inny jak znawca zagadnienia czyli może to być np. osoba, która zajmuje się zawodowo dziedziną, której wzór dotyczy. Różni się od ogólnego wrażenia wywołanego na nim przez inny[25] wzór publicznie wcześniej udostępniony i chroniony albo prawem pierwszeństwa, albo prawem wynikającym z istniejącej ochrony. Przy ocenie indywidualnego charakteru bierze się pod uwagę zakres swobody twórczej przy opracowywaniu wzoru. Za zakres swobody twórczej można uznać ukazanie w wytworze niczym nie skrępowanej wyobraźni twórczej, oryginalności koncepcji i wykonania.
Ustawodawca, przy ocenie indywidualnego charakteru, każe dokonywać porównania[26] jednego wytworu z innymi. Oznacza to, że zestawia się wytwór zgłaszany do ochrony z innymi wytworami, już istniejącymi, które taką ochronę, a tym samym i indywidualny, charakter już posiadają. Z takiego porównania wynika odrębność lub podobieństwa albo też i odrębność i podobieństwa równocześnie. Wrażenie to musi odbierać „zorientowany użytkownik”, przez co, jak się wydaje, porównania musiałaby, w razie wątpliwości, dokonać osoba, która ma doświadczenie w zakresie określonego wzornictwa przemysłowego.
„Indywidualny charakter” może być określony specjalną, charakterystyczną linią, konturami, kształtem, kolorystyką, strukturą lub materiałem dzieła lub jego ornamentacją. Cechy te nie są przez ustawodawcę wymienione enumerycznie, co oznacza, że są podane przykładowo z zaznaczeniem („w szczególności”), że cechy te wprawdzie najlepiej określają indywidualny charakter wytworu, ale nie wykluczają innych, mogących równie dobrze nadawać wytworowi ów charakter.
Wzór przemysłowy nie musi cechować się atrybutami wynikającymi wyłącznie z jego funkcji technicznej ani mieć możliwość odtwarzalności w dokładnej formie czy wymiarach. Tzn. nie musi być mechanicznie kompatybilny[27] z innymi wytworami (art. 107. 1). Taki zapis z jednej strony powoduje rozszerzenie zakresu wzoru przemysłowego a z drugiej stawia produkty, charakteryzujące się określonymi funkcjami technicznymi oraz możliwością współpracy z innymi urządzeniami, poza zakresem ochrony wynikającej z praw ze wzoru przemysłowego.
Aby wzór przemysłowy mógł uzyskać prawo z rejestracji musi nastąpić jego zgłoszenie. Dokonuje się tego w Urzędzie Patentowym. Powinno ono zawierać: podanie zawierające co najmniej oznaczenie zgłaszającego; określenie przedmiotu zgłoszenia oraz wniosek o udzielenie prawa z rejestracji, a ponadto ilustrację wzoru przemysłowego oraz jej opis (art. 108. 1). Jednym zgłoszeniem wzoru przemysłowego mogą być objęte odrębne postacie wytworu nie więcej jednak niż dziesięć. Więcej może ich być tylko wtedy gdy odmiany te tworzą w całości komplet wytworów.
Urząd Patentowy, w momencie zgłoszenia do ochrony wzoru przemysłowego, nie powołuje ekspertów [28] w celu ustalenia czy zgłaszany do rejestracji wzór przemysłowy spełnia wymogi przewidziane w ustawie. Zgłaszający powinien jednak wskazać te cechy postaciowe, które wyróżniają zgłoszony wzór od innych, znanych już wzorów i stanowią podstawę do jego identyfikacji. Natomiast Urząd Patentowy ocenia czy postać wytworu lub jego części w sposób oczywisty nie posiadają cech nowości lub indywidualnego charakteru lub wytwór nie spełnia również w sposób oczywisty innych kryteriów określonych przez ustawę.[29] Gdyby stwierdził owe nieprawidłowości wydaje decyzję o odmowie udzielenia prawa z rejestracji na wzór przemysłowy.
Urząd Patentowy, stosowną decyzją, po stwierdzeniu, że zgłoszenie wzoru przemysłowego zostało sporządzone prawidłowo, udziela ochrony prawnej w postaci prawa z rejestracji wzoru przemysłowego. Na prawidłowo zgłoszony oraz spełniający cechy przewidziane w ustawie wzór przemysłowy udziela się prawa z rejestracji na okres 25 lat, pod warunkiem uiszczenia opłaty za pierwszy okres ochrony[30]. Udzielenie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego stwierdza się przez wydanie świadectwa rejestracji. Ogranicza się je do wytworów tego rodzaju, dla których nastąpiło zgłoszenie. Zostaje ono (świadectwo) wpisane do rejestru wzorów przemysłowych. Urząd Patentowy nie ma obowiązku ogłaszania o dokonanym zgłoszeniu wzoru przemysłowego. Dzięki nabyciu takiego prawa uprawniony uzyskuje możliwość wyłącznego korzystania z wzoru przemysłowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto z mocy tego prawa uprawniony może zakazać osobom trzecim wytwarzania, oferowania, wprowadzania do obrotu, importu, eksportu lub używania wytworu, w którym wzór jest zawarty bądź zastosowany, lub składowania takiego wytworu dla takich celów.
Wprowadzono też pewnego rodzaju ograniczenia w korzystaniu z prawa ochronnego (art. 115). Są one podobne (ale nie takie same) do ograniczeń wynikających z prawa autorskiego. Uprawniony nie może zakazać osobie trzeciej korzystania z wzoru:
1) do użytku osobistego lub niezwiązanego z działalnością gospodarczą;
2) w celu doświadczalnym;
3) polegającego na jego odtworzeniu do celów cytowania lub nauczania, jeżeli nie narusza dobrych obyczajów i nie utrudnia uprawnionemu w sposób nieuzasadniony korzystania z wzoru oraz wskazuje na źródło jego pochodzenia;
4) stosowanego lub zawartego w urządzeniach znajdujących się na środkach transportu lądowego i zarejestrowanych w innych państwach statkach morskich lub powietrznych, które czasowo znajdują się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej;
5) przez import części zamiennych i akcesoriów, w których wzór jest stosowany lub zawarty w celu napraw statków, o których mowa w pkt 4;
6) wykonywania napraw statków, o których mowa w pkt 4;
7) przez wykonanie na indywidualne zamówienie naprawy związanej z odtworzeniem części składowej wytworu złożonego, w celu przywrócenia mu pierwotnego wyglądu.
Ograniczenia są jasno sprecyzowane i nie ma wątpliwości co do ich interpretacji[31].
Praw z rejestracji (art. 106. 1) nie udziela się na wzory przemysłowe:
a. których wykorzystywanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami; korzystania z wzoru przemysłowego nie uważa się za sprzeczne z porządkiem publicznym tylko dlatego, że jest zabronione przez prawo[32];
b. jeżeli zawierają nazwę lub skrót nazwy Rzeczypospolitej Polskiej bądź jej symbole (godło, barwy lub hymn), nazwy lub herby polskich województw, miast lub miejscowości, znaki sił zbrojnych, organizacji paramilitarnych lub sił porządkowych, reprodukcje polskich orderów, odznaczeń lub odznak honorowych, odznak lub oznak wojskowych bądź innych oficjalnych lub powszechnie używanych odznaczeń i odznak, w szczególności administracji rządowej czy samorządu terytorialnego albo organizacji społecznych działających w własnym interesie publicznym, gdy obszar działania tych organizacji obejmuje cały kraj lub znaczną jego część, jeżeli zgłaszający nie wykaże się uprawnieniem, w szczególności zezwoleniem właściwego organu Państwa albo zgodą organizacji, na używanie oznaczenia w obrocie;
c. jeżeli zawierają skróty nazw bądź symbole (herby, flagi, godła) obcych państw, organizacji międzynarodowych, a także przyjęte w obcych państwach urzędowe oznaczenia, stemple kontrolne i gwarancyjne, jeżeli zakaz taki wynika z umów międzynarodowych, chyba że zgłaszający wykaże się zezwoleniem właściwego organu, które uprawnia go do używania takich oznaczeń w obrocie;
d. jeżeli zawierają urzędowo uznane oznaczenia przyjęte do stosowania w obrocie, w szczególności znaki bezpieczeństwa, znaki jakości lub cechy legalizacji, w zakresie, w jakim mogłoby to wprowadzić odbiorców w błąd co do charakteru takich oznaczeń, o ile zgłaszający nie wykaże, że jest uprawniony do ich używania;
e. jeżeli zawierają elementy będące symbolami, w szczególności o charakterze religijnym, patriotycznym lub kulturowym, których używanie obrażałoby uczucia religijne, patriotyczne lub tradycję narodową.
Prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, podobnie jak patent może być unieważnione w całości lub w części, na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny. Musi ona wykazać, że nie zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do uzyskania patentu. Podstawą do unieważnienia prawa z rejestracji może być ponadto stwierdzenie, że wykorzystywanie wzoru przemysłowego narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich (art. 117.2).
Również Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej i Prezes Urzędu Patentowego mogą w interesie publicznym wystąpić z wnioskiem o unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego albo przystąpić do toczącego się postępowania w sprawie[33].
Prawo z rejestracji wygasa na skutek: upływu okresu, na który zostało udzielone; zrzeczenia się prawa z rejestracji przez uprawnionego przed Urzędem Patentowym (za zgodą osób, którym służą prawa na prawie z rejestracji); nieuiszczenia w przewidzianym terminie opłaty okresowej[34]. Wygaśnięcie prawa z rejestracji podlega wpisowi do rejestru wzorów przemysłowych (art. 92).
Znak towarowy[35] daje możliwość odróżnienia produktów jednego przedsiębiorstwa od innych. Może on być wyrazem dobrej jakości oraz jednocześnie reklamą sprzedawanego towaru. Dobra jakość, prawidłowa reklama i marketing stwarzają możliwość lepszych wyników finansowych przedsiębiorstwa. W tym kontekście znak towarowy staje się pożądanym obiektem, mogącym być zawłaszczanym lub wykorzystywanym w celu osiągania korzyści przy sprzedaży podobnych produktów innego przedsiębiorstwa. Znaki towarowe wymagają więc ochrony prawnej. Oczywiście istnieje wiele znaków towarowych, które nie zostały zarejestrowane i w tym znaczeniu znaki towarowe można podzielić na chronione i nie chronione. Jak z tego wynika na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121). Udzielenie przedsiębiorcy prawa ochronnego na znak towarowy dla określonych towarów nie wyklucza udzielenia mu prawa na taki sam znak również dla towarów identycznych lub podobnych (art. 134 .1).
Znak towarowy, który ma otrzymać prawo ochronne, to każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Może nim być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Jest to wskazanie przykładowe a nie wymiana enumeryczna. Czyli, że znakiem towarowym mogą być inne oznaczenia towaru za wyjątkiem tych, które są ustawowo zakazane.
Nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, które nie mają dostatecznych znamion odróżniających oraz na oznaczenia, które nie mogą być znakiem towarowym.
Przy ocenie, czy oznaczenie ma dostateczne znamiona odróżniające, należy uwzględnić wszystkie okoliczności związane z oznaczaniem nim towarów w obrocie. ...
pitol23