Hohl Joan - Ten najlepszy.pdf

(638 KB) Pobierz

Window on Tomorrow

240847066.166.png

JOAN HOHL

TEN NAJLEPSZY

Tytuł oryginału Window on Tomorrow

240847066.177.png

240847066.188.png

240847066.199.png

240847066.001.png

240847066.012.png

240847066.023.png

240847066.034.png

240847066.045.png

240847066.056.png

240847066.067.png

240847066.078.png

240847066.089.png

240847066.100.png

240847066.111.png

240847066.122.png

240847066.128.png

240847066.129.png

240847066.130.png

240847066.131.png

240847066.132.png

240847066.133.png

240847066.134.png

240847066.135.png

240847066.136.png

240847066.137.png

240847066.138.png

240847066.139.png

240847066.140.png

240847066.141.png

240847066.142.png

240847066.143.png

240847066.144.png

240847066.145.png

240847066.146.png

240847066.147.png

240847066.148.png

240847066.149.png

240847066.150.png

240847066.151.png

240847066.152.png

240847066.153.png

240847066.154.png

240847066.155.png

240847066.156.png

240847066.157.png

240847066.158.png

240847066.159.png

240847066.160.png

240847066.161.png

240847066.162.png

240847066.163.png

240847066.164.png

240847066.165.png

240847066.167.png

240847066.168.png

240847066.169.png

240847066.170.png

240847066.171.png

240847066.172.png

240847066.173.png

240847066.174.png

240847066.175.png

240847066.176.png

240847066.178.png

240847066.179.png

240847066.180.png

240847066.181.png

240847066.182.png

240847066.183.png

240847066.184.png

240847066.185.png

240847066.186.png

240847066.187.png

240847066.189.png

240847066.190.png

240847066.191.png

240847066.192.png

240847066.193.png

240847066.194.png

240847066.195.png

240847066.196.png

240847066.197.png

240847066.198.png

240847066.200.png

240847066.201.png

240847066.202.png

240847066.203.png

240847066.204.png

240847066.205.png

240847066.206.png

240847066.207.png

240847066.208.png

240847066.209.png

240847066.002.png

240847066.003.png

240847066.004.png

240847066.005.png

240847066.006.png

240847066.007.png

240847066.008.png

240847066.009.png

240847066.010.png

240847066.011.png

240847066.013.png

240847066.014.png

240847066.015.png

240847066.016.png

240847066.017.png

240847066.018.png

240847066.019.png

240847066.020.png

240847066.021.png

240847066.022.png

240847066.024.png

240847066.025.png

240847066.026.png

240847066.027.png

240847066.028.png

240847066.029.png

240847066.030.png

240847066.031.png

240847066.032.png

240847066.033.png

240847066.035.png

240847066.036.png

240847066.037.png

240847066.038.png

240847066.039.png

240847066.040.png

240847066.041.png

240847066.042.png

240847066.043.png

240847066.044.png

240847066.046.png

240847066.047.png

240847066.048.png

240847066.049.png

240847066.050.png

240847066.051.png

240847066.052.png

240847066.053.png

240847066.054.png

240847066.055.png

240847066.057.png

240847066.058.png

240847066.059.png

240847066.060.png

240847066.061.png

240847066.062.png

240847066.063.png

240847066.064.png

240847066.065.png

240847066.066.png

240847066.068.png

240847066.069.png

240847066.070.png

240847066.071.png

240847066.072.png

240847066.073.png

240847066.074.png

240847066.075.png

240847066.076.png

240847066.077.png

240847066.079.png

240847066.080.png

240847066.081.png

240847066.082.png

240847066.083.png

240847066.084.png

240847066.085.png

240847066.086.png

240847066.087.png

240847066.088.png

240847066.090.png

240847066.091.png

240847066.092.png

240847066.093.png

240847066.094.png

240847066.095.png

240847066.096.png

240847066.097.png

240847066.098.png

240847066.099.png

240847066.101.png

240847066.102.png

240847066.103.png

240847066.104.png

240847066.105.png

240847066.106.png

240847066.107.png

240847066.108.png

240847066.109.png

240847066.110.png

240847066.112.png

240847066.113.png

240847066.114.png

240847066.115.png

240847066.116.png

240847066.117.png

240847066.118.png

240847066.119.png

240847066.120.png

240847066.121.png

240847066.123.png

240847066.124.png

240847066.125.png

240847066.126.png

240847066.127.png

1

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Był najbardziej przystojnym mężczyzną, jakiego kiedykolwiek widziała.

Andrea Trask nie spotkała go nigdy przedtem. A jednak znała go!

Całkowicie oszołomiona wpatrywała się w niego przez szybę szerokiego

okna kawiarni, do której się zbliżał.

Wyjątkowo wysoki i pociągająco smukły, miał piękne, szerokie ramiona,

które jednak nie wyglądały jak góra mięśni. Masywne, męskie dłonie

kontrastowały nieco ze szczupłością sylwetki, szczególnie zaś bioder i nóg

— długich i proporcjonalnych. Poruszał się z wdziękiem, harmonijnie i

płynnie, lecz zarazem zdecydowanie. Ale przede wszystkim przykuwała

uwagę jego twarz o klasycznych, perfekcyjnie ułożonych rysach, dla której

wspaniałą oprawę stanowiły włosy — czarne, o niebieskawym połysku,

faliste i swobodne, jakby uczesane przez wiatr, a także skóra — opalona na

brąz — delikatnie lśniąca w promieniach jesiennego słońca.

Tak, to naprawdę był on!

Zatrzymał się i przez chwilę rozmawiał z mężczyzną, który właśnie

wyszedł z kawiarni. Andrea zaobserwowała, że dzięki urodzie zwracał na

siebie uwagę, przyciągał spojrzenia niemalże każdej osoby znajdującej się w

jego otoczeniu. Ona sama nie odrywała oczu od tego, prawie nierealnego w

jej odczuciu, mężczyzny. Kiedy mówił, śledziła ruchy jego wspaniale

wymodelowanych warg. Westchnęła odruchowo, gdy w przelotnym

uśmiechu odsłonił swoje równe, nieskazitelnie białe zęby. Rozpoznała ten

uśmiech i — jakby odpowiadając nań — uśmiechnęła się także. Z tej

odległości nie mogła dokładnie widzieć jego oczu, ale była pewna, że są cie-

mnobłękitne i głębokie niczym górskie jezioro. Czuła wręcz niesamowitą

więź z tym człowiekiem.

„Jak to możliwe? To wprost niepojęte, bym tak nagle spotkała chodzące,

żywe wcielenie ideału, który odwiedza mnie w snach od roku!"— pomyślała.

— Niezły, co?

Andrea z wyraźnym ociąganiem — nie była w stanie rozmawiać —

przeniosła wzrok na młodą blondynkę, która siedziała naprzeciwko niej przy

stoliku.

— Niezły? — powtórzyła, z powrotem wlepiając oczy w mężczyznę za

oknem. — Ocenianie tego mężczyzny jako „niezłego" jest równoznaczne z

zaklasyfikowaniem Pacyfiku jako sporego stawu! — Ściszony głos Andrei

oddawał jej podziw.

2

— Tak. — Blondynka skinęła głową twierdząco. — v Jego wygląd działa

obezwładniająco. — Westchnęła dramatycznie. — Nie wiem, czy

kiedykolwiek uda nam się skoncentrować na wykładach, które będzie z nami

prowadził.

Ta uwaga wzbudziła zainteresowanie Andrei. Choć niechętnie, przeniosła

zaintrygowane spojrzenie na blondynkę, z którą zaprzyjaźniła się wkrótce po

przybyciu do Kalifornii.

— Wykładach? Melly, nie rozumiem, o czym mówisz. Jakie wykłady?

Duże, brązowe oczy Melindy Franklin stały się ze zdziwienia jeszcze

większe.

— Czy nie widziałaś jego zdjęcia w broszurce wydanej przez college?

Kiedy Andrea potrząsnęła przecząco głową, Melinda wyjaśniła:

— Tym doskonałym wcieleniem marzeń każdej kobiety jest nikt inny, jak

Paul Hellka, profesor nauk o ziemi, na uniwersytecie Parker.

Andrea gapiła się na przyjaciółkę, zaintrygowana zarówno informacją,

którą ta przekazała, jak i sformułowaniami, których użyła. „Marzenie" — to

właściwe określenie na to, czym mężczyzna ów byt dla Andrei. „Marzenie,

wytwór wyobraźni, kochanek ze snów" Przynajmniej tak do tej pory o nim

myślała.

Widząc go jako człowieka z krwi i kości, Andrea doznała dziwnego

uczucia. Była zupełnie zdezorientowana. „To zbyt nierzeczywiste —

zapewniła samą siebie, walcząc z zakradającym się do jej wnętrza uczuciem

paniki. — To nie jest prawda — myślała. — To nie może być prawda. Ten

mężczyzna jest tylko podobny do mojego kochanka ze snów. Tak, na

pewno". Puls Andrei stawał się coraz bardziej przyspieszony, czoło

dziewczyny zwilgotniało, poczuła, że zaschło jej w gardle.

— Profesor Hellka? — zapytała łamiącym się głosem. Melinda roześmiała

się:

— Nie wygląda na profesora, prawda?

Nie ufając swojemu głosowi, Andrea znowu potrząsnęła głową. Tylko ona

wiedziała, że gestem tym próbuje oddalić niedorzeczność tej sytuacji.

Wmówiwszy sobie, że wystarczy, aby spojrzała na niego znowu, aby napra-

wdę mu się przyjrzała, a ulży swojemu zszokowanemu umysłowi, Andrea

zacisnęła zęby i powoli przesunęła spojrzenie w stronę okna.

Nie ujrzała już go tam. Chodnik przed kawiarnią był pusty.

„Czyżby mi się wydawało?" — spytała się w duchu. Ale nie

odpowiedziała od razu. Czyż Melly nie powiedziała jej, kim on jest? Melly!

Andrea odwróciła się szybko, aby spojrzeć na przyjaciółkę.

— Dobrze się czujesz? — Melly patrzyła na nią zatroskana. — Zrobiłaś

się prawie zielona.

— Tak! Ale... um, ja... — Andrea przetrząsnęła swój ogłupiały umysł,

poszukując usprawiedliwienia. — Muszę iść! — wymamrotała, chwytając

swoją płócienną torbę. — Bardzo mi przykro, że muszę cię opuścić, Melly,

ale właśnie przypomniałam sobie, że jestem umówiona.

— Przecież nawet nie spróbowałaś lunchu! — zaprotestowała Melly,

wskazując nietkniętą sałatkę Andrei.

Andrea wyciągnęła parę banknotów i wyślizgnęła się zza stolika.

— Właściwie nie jestem głodna — powiedziała, zarzucając na ramię długi

pasek od torby. — Muszę iść. Zadzwonię do ciebie.

Wystartowała jak mała rakieta i przemknęła wzdłuż stolików. Tuż przy

drzwiach stanął nagle jak wryta.

Paul Hellka siedział tam, opierając się o przegrodę pierwszej kabiny.

Cierpliwie czekał, aż zostanie obsłużony. Widząc go z odległości zaledwie

kilku stóp, Andrea nie mogła dłużej unikać prawdy. Miała przed sobą wierne

odbicie mężczyzny ze swoich snów. Drżąc balansowała na krawędzi decyzji.

Czy powinna wycofać się w kierunku stosunkowo bezpiecznej kabiny, w

której zostawiła Melly, czy uciec, przechodząc koło niego?

W momencie gdy Andrea wahała się przed podjęciem decyzji, mężczyzna

spojrzał wprost na nią. Musiała mocno zewrzeć usta, aby stłumić cichy jęk

przerażenia. Jego oczy były ciemnoniebieskie i roziskrzone spostrze-

gawczym, rozumnym spojrzeniem.

— Cześć — powiedział.

Dźwięk jego głosu podziałał na nią jak silne uderzenie. Brzmiał dokładnie

jak we śnie, który znała tak dobrze. Zachwiawszy się pod wpływem silnych

emocji, Andrea wymamrotała niewyraźnie pozdrowienie i czym prędzej

minęła go. Przecisnęła się przez, ciężkie drzwi i pobiegła do samochodu

swojej ciotki, który zaparkowała przy trzypasmowej ulicy. '

Dwadzieścia minut później Andrea zatrzymała po-wgniatany, niewielki

samochód na podjeździe przed willą swojej ciotki — Celii. Nie pamiętała

jazdy wzdłuż wybrzeża do domu ulokowanego na wysokim, wznoszącym się

nad Pacyfikiem klifie, kilka mil od Carmel. Wciąż ściskając kierownicę,

patrzyła bezmyślnie na dom, który z ulicy był ledwo widoczny.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Lucy Monroe - Pragnęłam tylko ciebie.pdf (769 KB)
Pammi Tara - Genialna hakerka.pdf (746 KB)
187. Linz Cathie - Pożądanie w cieniu lodowców.pdf (680 KB)
242. Simms Susanne - Smak ryzyka 02 - Największy skarb.pdf (725 KB)
306. Bevarly Elizabeth - Rodzinne więzy 01 - Radosna chwila.pdf (735 KB)

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin