Trzykrotnie.pdf

2009

Diff

[ TRZYKROTNIE ]

Co zrobi Sasuke, kiedy dowie się, że zabił tego, którego zabijać nie miał?

[ TRZYKROTNIE ]

POSTACIE PONIŻSZEJ HISTORII NIE SĄ MOJĄ WŁASNOŚCIĄ, WSZYSTKIE NALEŻĄ DO TWÓRCY

M AN G I PT.: „NARUTO”. OPOWIADANIE ZAWIERA WĄTKI YA O I J A K I S H O N E N -AI, JEŻELI NIE

T OL E R U J E S Z T E G O T YPU TEKSTÓW UPRZEJMIE PROSZĘ O USUNIĘCIE TE KS T U Z T W O J E G O

D YS KU T W A R D E G O.

Diff

Trzykrotnie 2

[ TRZYKROTNIE ]

- Katon: Gokakyuu no jutsu…

Cała wioska płonęła a krzyki konających ludzi były dla niego jak komplementy. To był

jego szalony nałóg, słuchać jak ludzie błagają go, aby im darował, aby już odszedł,

żeby już nic nie niszczył, a oni obiecują, że już nigdy nie pomyślą o spiskowaniu

przeciwko Orochimaru i już nic przed nim nie ukryją. Jednak na nic były prośby i

błagania, Uchiha Sasuke był nieugięty.

Swoje rozkazy zawsze wykonywał i nieważne jak wielu ludzi miał zabić. Skoro sannin

mówił, że to czyni go silniejszym i widać jego siłę, był skory do dalszego wykonywania

takich rozkazów.

Sharingan zniknął z jego oczu pozostawiając czerń, która w świetle ognia wydawała się

być brązem pomieszanym z kolorem rdzy i oranżem. Odwrócił się i zniknął w lesie. Na

jego ustach wciąż błąkał okrutny uśmieszek i byłby tam gdyby nie to, że na jednej z

polanek, jakie Uchiha mijał, dostrzegł kucającego nad małym jeziorkiem osobnika w

czarnym płaszczu.

Zatrzymał się i ukrył za drzewem. Na plecach nieznajomego połyskiwał jakiś kształt, ale

nie mógł go rozpoznać z tej odległości i nawet Sharingan na nic mu się zdał. Obok

niego za to leżał biały kłębek, który okazał się być długim szalem. I wtedy Sasuke

wiedział, kogo obserwuje.

Od czasu, kiedy on odszedł od Orochimaru, Konoha szczyciła się nienagannym

wojownikiem jego znakiem rozpoznawalnym był biały szal jakim zakrywał dolna połowę

swojej twarzy. Walczył zwinnie i szybko, za co nadano mu imię Chisoku (szybkość).

Uchiha jeszcze nigdy go nie spotkał, ale widać teraz ma okazję sprawdzić swoje

umiejętności i przy okazji pozbawi swojej rodzinnej wioski czołowego shinobi.

Zadowolony wyszedł zza drzewa akurat wtedy, kiedy ten się wyprostował przeczesując

ręką jasne, niemal białe, włosy przerzedzone czerwonymi pasmami. Nim sie obejrzał na

jego głowie spoczywał czarny kaptur a dookoła niego obwiązany został biały szal.

Stanął w bezpiecznej odległości i zakapturzony odwrócił się.

Rozpięty płaszcz ukazywał delikatnie umięśnione ciało. W pasie przewiązanych miał

kilka pasków w tym jeden dość szeroki. Przy bucie przypięty był sztylet, to samo na

ramieniu. Sasuke musiał przyznać, że jego broń była dobrze rozmieszczona, choć

widział tylko podstawową, krótką, co było znakiem, że ma w zanadrzu coś o większej sile

i większym zasięgu.

- Chisoku, cóż cię tu sprowadza?- zapytał pełnym jadu głosem. Jednak jego

potencjalny przeciwnik nie poruszył się nawet o milimetr.- Zdajesz sobie sprawę, że na

terenach Oto jesteś intruzem?... A ja nie lubię nieproszonych gości.

- Nie będę z tobą walczył, Uchiha.- powiedział mocnym głosem i odwrócił się by

odejść. Kruczowłosy nigdy nie radził sobie z byciem ignorowanym, co teraz rozłościło go

Trzykrotnie 3

[ TRZYKROTNIE ]

i już stał przed zakapturzonym z Sharinganem w oczach.- Nie próbuj, bo i tak mnie nie

zmusisz.

I wtedy zniknął mu z oczu, choć nie poruszał się na tyle szybko by Sasuke go nie

dogonił. Wszystko wyglądało na to, że Chisoku naprawdę nie miał ochoty walczyć, ale

zaślepiony złością Sasuke nie zwracał na to uwagi tylko zasypał swojego „intruza”

gradem kunai. Jednak jego już nie było na linii toru lotu broni.

Wściekły Uchiha atakował go czym umiał, jednak jego przeciwnik długo się trzymał. Był

dobrze wyszkolony, odpierał jego ataki lub zgrabnie przed nimi uskakiwał. Dopiero

Chidori Nagashi sprawiło, że zachwiał się.

Zadowolony ze zwycięstwa, złapał go i przyparł w ogromną szybkością i siłą do skały,

która aż pokruszyła się. Chwilę tak stał słuchając głęboko oddychającego

pokonanego oraz ciesząc się w duchu z każdego syku, kiedy przyciskał go mocniej do

skały.

- Nie zamierzasz prosić?- zapytał z wyższością w głosie. Oto Uchiha Sasuke stał trzymając

pokonanego Chisoku przyciśniętego do ściany, w którą wbił go z takim impetem, że

chyba połamał mu kilka kości.

- Nie zamierzam korzyć się przed takim śmieciem jak ty… Spójrz kim się stałeś, Uchiha.-

warknął wściekły i krzyknął cicho, kiedy Sasuke złamał mu dwa żebra, naciskając na

nie. Kruczowłosy był zły, nie, był wściekły, ale czuł się lepszy od sławnego Chisoku, w

końcu pokonał go i teraz może zebrać drugą nagrodę. Teraz zobaczy, kim on jest.

- Zastanawiam się, czy najpierw nacieszyć oczy twoja buźką, czy najpierw cię uciszyć.-

zaśmiał się i przesunął dłonią po linii szala.- Jednak… najpierw odwdzięczę ci się za

obelgę.- dodał i ciągle patrząc w cień kaptura wbił mu kunai w bok.

Poniekąd musiał mu jednak przyznać rację, był śmieciem, ponieważ zaatakował kogoś,

kto nie chciał walczyć a teraz żeruje na tym, że odniósł zwycięstwo. Jednak nie miał

wyrzutów sumienia, bo nie miał już uczuć.

Powoli sięgnął do białego szala i zerwał go jedynym ruchem. Obejrzał ładne, delikatnie

malinowe usta, które przed kilkoma minutami nazwały go śmieciem. Ściągnął kaptur nie

rozwodząc się nad urodą pokonanego i złapał za jasne włosy podnosząc jego głowę.

Zamarł widząc pełne bólu niebieskie oczy. Spojrzał na swoją rękę zaciśniętą na niemal

platynowych włosach i ramię trzymające go przyciśnięte do skały. Potem spojrzał na

kunai, który tkwił głęboko w jego boku i dookoła którego powstała już spora plama krwi.

W tej chwile jego świat się zawalił. Przysiągł sobie, że nie zabije go tylko po to by zdobyć

najpotężniejszy z Sharinganów. Z resztą nie potrafiłby zabić kogoś, z kim był, a kogo

zostawił bez słowa wyjaśnienia.

Kiedy ciało Naruto stało się bezwładne odskoczył od niego i pozwolił by zniknęło w toni

wody. Uchiha chwilę patrzył za nim, po czym zerwał się z miejsca mając przed oczami

matowiejące niebieskie oczy, które w końcu stały się martwe. Zatrzymał się tylko na

Trzykrotnie 4

[ TRZYKROTNIE ]

chwilę, kiedy poczuł okropny ból głowy i świat zatonął w czerwieni. Chciał krzyczeć, że

tego nie chce, ale kiedy spojrzał na to, co trzyma w dłoni odechciało mu się

wszystkiego. Życia, zemsty, treningów, misji, wszystkiego, oprócz zobaczenia

Uzumakiego i tego jego patentowanego uśmiechu oraz tych radosnych lazurowych

oczu.

Ruszył w dalszą wędrówkę to siedziby Orochimaru nie miał bladego pojęcia jak tam się

dostał skoro z przebytej drogi nie pamiętał nic. Jego twarz nie wyrażała nic, jednak

serce krwawiło a dusza płakała. Dlaczego? Zabił go. Zabił nawet nie patrząc. Zmusił go

do walki, wygrał i zadał ostatni cios nim zobaczył, kim jest. Tak, Uchiha był potworem,

śmieciem i chyba w końcu dopadły go wyrzuty sumienia.

Sannin widząc, co zaciska w dłoni uśmiechnął się zwycięsko, jakby wiedział, do kogo to

należało. Uchiha bez żadnego słowa powitania, czy pożegnania, ruszył w kierunku

swojej kwatery. Tam siadł na łóżku i zagapił się w ścianę trzymając w dłoni niegdyś biały

materiał. Nie wiedział ile tak siedział nie myśląc i nie kwapiąc się, żeby czuwać nad

zbliżającymi się do niego sygnaturami chakry.

W nocy męczył go piękny sen, szedł lasem, nie wiedząc dokąd idzie, i wyszedł na

polanę gdzie czekał na niego ubrany w czarny płaszcz Naruto. Biały szal luźno opatulał

jego ramiona i zdawał się na kogoś czekać i wtedy Sasuke już wiedział, że jego

kochanie czekało na niego. To była krótka chwila, mocny ciepły uścisk i mnóstwo

pytań, jak się ma, czy jest ranny, kilka zapewnień, że dobrze go widzieć, że mu

wybacza, że go kocha. Uchiha oddał uścisk, niemal czując ciepło drugiego ciała i miał

ochotę się rozpłakać, potem przeprosić, ale patrzył na swoją rękę, w której trzymał

pewnie kunai i który kierował w plecy Uzumakiego. I tak oto blondyn osunął się na

ziemię w ostrzem w plecach a on stał w krwią na obu rękach i patrzył na leżące u jego

stóp ciało.

Obudził sie nagle, oddychając głęboko i drżąco. W ręku nadal ściskał biały szal, zagapił

się na niego i mimowolnie przypomniał sobie wszystkie chwile z Naruto, te ich prywatne

chwile, kiedy nie było nikogo i niczego poza nimi. Ukrył twarz w białym materiale i

nieświadomie uronił jednał łzę, która zniknęła w własności Chisoku.

- Czyżbyś miał wyrzuty sumienia, Sasuke-kun?- zapytał Orochimaru, kiedy ten wezwał go

do siebie po kilku godzinach.- Nie sądziłem, że tak zmiękniesz. To był tylko Chisoku, jak

widać nie jest tak dobry jak mówią… Ty jesteś lepszy.

- Nie jestem.- zaprzeczył pusto.- I to nie był tylko Chisoku, to był ktoś jeszcze.- warknął w

jego stronę.- Wracam do Konoha.

- Słucham?- zdębiał sannin.

- Słuchaj dalej, parszywy gadzie.- zaśmiał się i odwrócił ku wyjściu. Nie miał tu żadnych

osobistych rzeczy, poza mieczem, kunai i kilkoma ubraniami, ale tych nie potrzebował.-

Mam jeszcze honor i odpowiem za to co zrobiłem.

Trzykrotnie 5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: