KONSPEKT ZAJĘĆ LOGOPEDYCZNYCH – data 21.11.08r.
Prowadzący: Studenci II roku logopedii pod kierunkiem dr Agnieszki Banaszkiewicz oraz nauczycielki mgr
Alicji Drawert
Rodzaj zajęć: profilaktyka i terapia logopedyczna
Czas trwania zajęć: 45 min.
Etap kształcenia: szkoła podstawowa
Klasa: „0”
Forma pracy: grupowa
Cele dydaktyczne:
Uczeń przygotowuje się do prawidłowego mówienia i artykułowania głosek.
Cele szczegółowe:
Uczeń poznaje prawidłowy tor oddechowy.
Uczeń usprawnia pracę narządów mownych: warg, języka, podniebienia miękkiego i żuchwy.
Uczeń prawidłowo wydaje dźwięki, w szczególności samogłoski.
Metody pracy:
logopedyczne – pokazywanie i nakłanianie dzieci do aktywnego naśladowania ruchów artykulacyjnych, ćwiczeń oddechowych i fonacyjnych; pokazywanie wzorca artykulacyjnego samogłosek
pedagogiczne – uczenie pracy w grupie mieszanej dzieci i dorosłych
psychologiczne – uczenie komunikowania się dzieci z dorosłymi
lingwistyczne – skłanianie do wykonywania poleceń zawartych w bajeczkach i wierszykach logopedycznych
Materiały dydaktyczne: zabawki - kwiaty, piórka; plansze – zwierzęta, pojazdy; wiersz – „Gimnastyka” M. Rocławska; opowiadania – „Głoska A na wycieczce” E. M. Skorek, „Sowa sprząta swoje mieszkanie”
i „Chory krasnoludek” – pomysł własny
ETAPY I PRZEBIEG ZAJĘĆ
CZĘŚĆ I Wprowadzająca – przywitanie przez nauczyciela studentów, przedstawienie ich dzieciom. Przywitanie studentów z dziećmi. (3-4 min.)
CZĘŚĆ II
1. Ćwiczenia oddechowe
Cel – Uczeń ćwiczy prawidłowy tor oddechowy.
- wytłumaczenie dzieciom jak powinno się prawidłowo oddychać
Wycieczka na łąkę- wyobrażamy sobie, że jesteśmy na łące.
a) stoimy w rozsypce, lekki rozkrok, wdech-ręce do góry, wydech-skłon i ręce w dół x 3
b) wąchanie kwiatków
c) dmuchanie na piórka, najpierw mocno potem lekko
d) przesuwanie powietrza w jamie ustnej
2. Ćwiczenia fonacyjne
Cel - Uczeń umie swobodnie artykułować samogłoski z odpowiednim natężeniem, długością i wysokością:
a) głoska a na wycieczce
Głoska A wybrała się na wycieczkę. Początkowo jechała autokarem po wyasfaltowanej szosie, co można odzwierciedlić, wypowiadając ją płynnie i długo: aaaaaa. Potem podróżniczka wysiadła z autokaru i maszeruje. Ten fragment odzwierciedla rytmiczna wymowa: a a a a a. Głoska A dotarła do rzeki, gdzie czeka na nią łódka, należy wypowiadać głoskę płynnie: aaaaa. Po pewnym czasie łódka przybija do brzegu, głoska A przesiada się na konika i jedzie - najpierw powoli: a a a a a a (długie przerwy), potem konik biegnie szybko: aa aa aa aa aa aa. Dojeżdża do wysokiej góry, wsiada do samolotu, który przenosi ją nad wysokim szczytem, dzieci znów wypowiadają płynnie: aaaa. U podnóża góry czeka na nią samochód, który zawozi ją do domu.
b) pojazdy uprzywilejowane : straż pożarna ao, pogotowie eo, policja iu
c) naśladowanie zwierzątek: krowa (muu), owca (bee), koza (mee), myszka (pi pi), gąska (gę gę), kura (ko ko ko), słoń (tu tu tu), kotek (miau), piesek (hau). Przy rozdawaniu emblematów dzieci naśladują dźwięki, potem naśladują wybrane zwierzątko
d) naśladujemy jedzenie misiów jedzą- mniam-mniam-mniam, piją-chlip-chlip, najadły się, oblizują się, klepią po brzuszkach, ziewają i zasypiają na mmmm (siadają na podłodze)
3. Ćwiczenia artykulacyjne na siedząco
Cel: rozćwiczenie języka, warg, podniebienia miękkiego i żuchwy.
a) wierszyk „Gimnastyka”
Na początku jest rozgrzewka,
Językowa wprzód wywieszka.
Cały język wyskakuje,
Wszystkim nam się pokazuje.
W dół i w górę,
W lewo, w prawo.
Pięknie ćwiczy!
Brawo! Brawo!
Język wargi oblizuje,
Pięknie kółka wykonuje.
Popatrzymy do lusterka,
Jak się język bawi w berka.
Kto spróbuje z mina śmiałą,
Zwinąć język w rurkę małą?
Może uda się ta sztuczka.
Trzeba uczyć samouczka.
b) Sowa sprząta swoje mieszkanie
Pewnego dnia sowa rozejrzała się po swojej dziupli (dzieci otwierają szeroko buzię, zaglądają do lusterka i kolistymi ruchami przesuwają język wewnątrz jamy ustnej) Zauważyła straszny bałagan [skrzywiła się, zrobiła dzióbek, wydęła wargi]. Postanowiła posprzątać. Zaczęła od odkurzania sufitu dziupli (dzieci przesuwają język po podniebieniu od przodu do tyłu). Zdjęła też firanki (dzieci dotykają czubkiem języka zębów górnych) i wyprała je w pralce (dzieci robią motorek ustami). Rozwiesiła firanki (ponownie dotykają językiem górnych ząbków). Później umyła podłogę (przesuwają język w miejscu za dolnymi zębami). Sowa była bardzo zadowolona ze swojej pracy i szeroko się uśmiechnęła (dzieci rozciągają wargi w uśmiechu). Wszędzie wokół było czysto i przyjemnie [cmokanie z zadowolenia].
c) Chory krasnoludek - zabawa fabularyzowanaKrasnalek był chory i leżał w łóżeczku i przyszedł pan doktor- Jak się masz krasnalku?Krasnalek kaprysi, ziewa, nie chce jeść, nie chce pić. Chyba się przeziębił:- Ziewa szeroko z opuszczoną nisko dolną szczęką: aaaaaaaaaa- Nie chce jeść i bardzo chudnie: wciąganie policzków- Kaszle: z wysuniętym na zewnątrz językiem- Chętnie ssie smoczek: naśladowanie odruchu ssania- Bardzo marudzi: mmmm (murmurando) Będzie brał inhalacje:- Zaciska na przemian dziurki nosa (w tym czasie oddycha wolną dziurką)Krasnalek czuje się już lepiej- sprawdza czy gardło go jeszcze boliTrzyma ręką gardło i wymawia sylaby (przy szeroko otwartych ustach):ga go ge ka ko ke
Zdrowy krasnoludek ma apetyt, zamyka usta i żuje coś smacznego – marchewkę – zagryza; żuje; odkleja resztki z podniebienia i warg . Po posiłku krasnal dostał czkawki:Ap-ap, op-op, ep-ep. Krasnalek zmęczony zabiegami ziewa (szeroko), ziewa i usypia:- Chrapie (na wdechu)- Chrapie (na wydechu)
CZĘŚĆ III – nagradzająca – podziękowanie i pochwalenie dzieci za wspólną pracę
UWAGI PO REALIZACJI:
wmciolek