Leki immunostymulujące.pdf
(
1100 KB
)
Pobierz
Microsoft PowerPoint - Leki immunostymulujące.ppt
Układ immunologiczny
Lek immunostymulujące
Inaczej układ odpornościowy lub limfatyczny, to
system organizmu odpowiedzialny za zwalczanie
infekcji wirusów, bakterii, pierwotniaków, a
także zwalczanie obcych tkanek i nowotworów.
Dopóki nasz system immunologiczny funkcjonuje sprawnie,
jesteśmy w stanie zachować zdrowie.
Układ ten często bywa nadmiernie obciążony i wtedy mogą
się załamać procesy samoobrony.
Dysfunkcję układu immunologicznego może
wywołać szereg czynników:
niewłaściwe
odżywianie, przemęczenie, stres, palenie tytoniu,
nadużywanie alkoholu, a nade wszystko chemiczne
skażenie środowiska, a więc wody, gleby, powietrza,
żywności.
Prof. dr hab. Barbara Filipek
Katedra Farmakodynamiki UJ CM
Układ immunologiczny
Układ limfoidalny,
układ zbudowany z wielu wzajemnie
zależnych typów komórek (limfocytów, makrofagów,
monocytów, komórek K) rozsianych w ustroju, krążących
we krwi i w chłonceoraz skupiających się w narządach
limfatycznych (układ limfatyczny).
Wyróżnia się narządy centralne układu immunologicznego
- szpik kostny i grasicęoraz narządy obwodowe, czyli
śledzionę, węzły limfatyczne, migdałki, wyrostek
robaczkowy i rozsiane skupiska tkanki limfatycznej (kępki
Peyer’a w obrębie jelita) w postaci grudek chłonnych.
Układ
odpornościowy
Węzły chłonne stanowią skupiska tkanki o bardzo dużej
aktywności immunologicznej
1
Różnicowanie komórek macierzystych
Różnicowanie komórek macierzystych
Limfocyty T
dojrzewają
w grasicy
Stres osłabia układ
odpornościowy
2
Limfocyty T – „grasicozależne”
Limfocyty B
Powstają w szpiku kostnym skąd następnie wędrują do
grasicy, w której proliferująi nabywają cech
immunologicznych.
Następnie przedostają się do innych narządów
limfopoetycznych, w których nadal się dzielą a następnie
dostają się do krwi obwodowej.
Limfocyty typu T żyją nawet 10 lat i są odpowiedzialne za
wykrywanie i unieszkodliwianie czynników obcych dla
organizmu, czyli biorą udział w odporności typu
komórkowego.
Pod względem funkcjonalnym limfocyty T dzielą się na:
Limfocyty Th
(helper) - są to limfocyty pomocnicze, które
wydzielają limfokiny pobudzające i podtrzymujące odpowiedź
immunologiczną,
Limfocyty Ts
- limfocyty supresorowe, które wydzielają limfokiny
hamujące odpowiedź immunologiczną,
Limfocyty Tc
- są to limfocyty cytotoksyczne. Do tych limfocytów
zalicza się komórki NK, komórki K.
Powstają w układzie limfoidalnym w szpiku
kostnym, ale w przeciwieństwie do
limfocytów T nie przechodzą przez grasicę -
są szpikozależne.
Limfocyty B żyją krótko, bo około 4 - 10 dni.
Wytwarzają immunoglobuliny, które spełniają
funkcję specyficznych przeciwciał i biorą
udział w odporności typu humoralnego.
Typy odporności
Typy odporności
Odporność humoralną
- jest to odporność zależna od obecności swoistych
przeciwciał, które są produkowane podczas odpowiedzi immunologicznej.
Antygen pobudza limfocyty B do proliferacji i różnicowania się w stronę komórek
pamięci i komórek plazmatycznych.
Komórki plazmatyczne, czyli
plazmocyty
są odpowiedzialne za wytwarzanie
przeciwciał, których funkcją jest wiązanie antygenu w wyniku, czego jest on
eliminowany. Komórki pamięci decydują o skutecznej odpowiedzi immunologicznej w
czasie ponownego kontaktu z takim samym antygenem.
Odporność komórkową
- to odporność związana z występowaniem i
aktywnością, immunocytów, czyli wyspecjalizowanych komórek, którymi są
fagocyty a także komórki o właściwościach cytotoksycznych, czyli komórki K
oraz limfocyty T.
Wśród limfocytów T i B wyodrębniono tzw. komórki pamięci, które
powstają przy pierwszym kontakcie z antygenem. Po ponownym
kontakcie z tym samym antygenem wyzwala szybszą i bardziej
natężona odpowiedź immunologiczną.
Dzięki temu zjawisku wyjaśniono między innymi odporność na choroby
przebyte w dzieciństwie po ich przebyciu lub po szczepieniu na nie.
3
Komórki K i NK
PRZECIWCIAŁA
Nie posiadają na swojej powierzchni markerów limfocytów T i B
oraz charakterystycznych dla tych komórek receptorów
antygenowych (nazwane zostały "komórkami zerowymi„).
Pod względem morfologicznym są to duże komórki, żyjące około
tygodnia z licznymi ziarnistościami cytoplazmatycznymi.
Komórki K
(killer, czyli zabójca) w ustroju znajdują się w sposób naturalny
bez wcześniejszej immunizacji.
Komórki te mają zdolność do zabijania komórek oznaczonych przeciwciałami
skierowanymi przeciwko ich antygenom powierzchniowym (cytotoksyczność
komórkowa zależna od przeciwciał).
Komórki NK (
natural killer, czyli wrodzony zabójca) mają zdolność do
uszkadzania bez wcześniejszej immunizacji niektórych komórek
nowotworowych i komórek, które nie są nowotworowe i są słabo
zróżnicowane.
W chorobach takich jak białaczka, szpiczak czy policytemia, czyli w chorobach,
w których zaburzeniu ulega funkcja szpiku zaobserwowano obniżonąaktywność
komórek NK.
Przeciwciała lub inaczej immunoglobuliny są to substancje
białkowe wytwarzane w limfocytach B i plazmocytach, które
mają zdolność łączenia się z antygenem.
Wyróżnia się 5 klas immunoglobulin:
IgG - jest główną immunoglobuliną występującą w surowicy;
przechodzi przez łożysko, co zapewnia noworodkowi odporność
bierną.
IgA- jest składnikiem wydzielin surowiczo - śluzowych takich jak
np. ślina, siara, wydzielin układów tchawiczo - oskrzelowych oraz
moczowo - płciowych.
IgM - jest to przeciwciało pojawiające się jako pierwsze w
odpowiedzi na złożone antygeny drobnoustrojów.
IgD - występuje na powierzchni komórek, jego biologiczna funkcja
nie jest jeszcze poznana.
IgE - występuje na powierzchni bazofili i mastocytów. Przyczynia
się do uczulania spojówek, śluzówek i oskrzeli
ATYGENY
Odporność
Antygeny są to najczęściej glikoproteiny, które
rozpoznawane przez limfocyty wytwarzają odpowiedź
w postaci wytwarzania przeciwciał w odpowiedzi
komórkowej lub humoralnej.
Wyróżnia się antygeny własne organizmu i antygeny
obce.
Do antygenów własnych należą antygeny zgodności
tkankowej HLA I i HLA II, które występują na powierzchni
komórek organizmu, a zwłaszcza na powierzchni
makrofagów.
Mogą tworzyć z antygenami zarówno własnymi jak i
obcymi, kompleksy rozpoznawalne dla limfocytów T, co
pozwala na prezentację i rozpoznanie antygenów.
Takie zjawiska leżą u podstaw indukcji odporności,
tolerancji immunologicznej oraz zjawisk odpornościowych.
Odporność jest to niewrażliwość organizmu na działanie
chorobotwórczych
wirusów
,
bakterii
,
pierwotniaków
czy
pasożytów wielokomórkowych
.
Prawidłowo funkcjonujący system immunologiczny chroni nas
nie tylko przed czynnikami chorobotwórczymi atakującymi
organizm z zewnątrz, ale spełnia on bardzo istotną rolę
również w eliminowaniu z ustroju wszelkich nietypowych
komórek, które w ciągu życia mogą pojawić się w naszym
organizmie w wyniku nieprawidłowych podziałów
komórkowych.
Ma to ogromne znaczenie w profilaktyce chorób
nowotworowych.
4
Rodzaje odporności:
Odporność
Odporność naturalna (dziedziczna, nieswoista)
- jest to rodzaj
odporności nieswoistej, czyli takiej, którą organizm uzyskał przed
zetknięciem się z drobnoustrojami chorobotwórczymi.
Taki rodzaj odporności uwarunkowany jest przez właściwości fizjologiczne
i budowę skóry, błon śluzowych oraz możliwością wykonania odruchów
obronnych organizmu takich jak np. kichanie, kaszel, łzawienie, wymioty czy
biegunka.
Odporność nabyta (swoista)
- wytwarza się w wyniku zadziałania na
organizm drobnoustroju albo przez wprowadzenie do organizmu surowicy
swoistej.
Odporność nabyta skierowana jest przeciwko drobnoustrojowi lub
przeciwko jego toksynie. Odporność tą dzieli się na:
Odporność czynną -
uwarunkowaną przez przebycie choroby lub
uodpornieniem na szczepionkę. Odporność czynna może trwać miesiące, lata
a nawet całe życie.
Odporność bierną -
uzyskaną w sposób naturalny w łonie matki czy z
mlekiem matki a także w sposób sztuczny po podaniu surowicy
odpornościowej. Odporność bierna naturalna trwa do 6 miesiące a sztuczna
przez około 12 - 14 dni.
Pierwszą linię obrony przed szkodliwymi czynnikami
środowiskowymi stanowi skóra i błony śluzowe oraz bariera -
krew płyn mózgowo-rdzeniowy.
Jeżeli zawiedzie funkcjonowanie tych fizycznych barier (np.:
przy zranieniu skóry), uruchomione zostają dalsze
mechanizmy obronne.
Najpierw uwolnieniu ulegają substancje biochemiczne, które
inicjują reakcję zapalną nieswoistą.
Jednocześnie organizm zwiększa produkcję krwinek białych o
właściwościach żernych (fagocytarnych), których celem jest
bezpośrednie zaatakowanie i zniszczenie intruza. Ta faza
obrony demonstrowana jest często wzrostem temperatury
ciała.
Jest to faza odporności nieswoistej.
Odporność
Dalsza aktywizacja układu immunologicznego polega na
włączeniu się w proces zwalczania obcego antygenu
specjalnych komórek: limfocytów-T i limfocytów-B.
Obowiązkiem tych wyspecjalizowanych komórek
immunologicznych jest dokładne zdiagnozowanie
czynnika chorobotwórczego i wdrożenie produkcji
substancji chemicznych o
charakterze swoistych
przeciwciał
, których niszczące działanie jest skierowane
przeciwko temu konkretnemu antygenowi.
Po wyeliminowaniu czynnika chorobotwórczego reakcja
immunologiczna zostaje wyłączona. Zaczyna się
zdrowienie.
5
Plik z chomika:
mlewandowski10
Inne pliki z tego folderu:
Stany spastyczne układu oddechowego. Leki stosowane w astmie oskrzelowej.doc
(55 KB)
Działanie leków na poszczególne neuroprzekaźniki i receptory.doc
(46 KB)
Wykaz produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu na terytorium RP.pdf
(2930 KB)
Leki działające moczopędnie.doc
(55 KB)
Leki moczopędne.doc
(77 KB)
Inne foldery tego chomika:
●Mgła - film o katastrofie smoleńskiej
♠MEDYCYNA♠
2001 Louis Armstrong
Baranki Boże
Bear Grylls - Miejska Dżungla
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin