ZABAWY Z CHUSTĄ I PIŁECZKAMI CZ.2
Po zimie, spędzonej na Biegunie, załoga Kapitana Juki wyruszyła w dalszą drogę. Podróżnicy przybili do brzegów Ameryki Północnej, gdzie poznali prawdziwych, indiańskich wojowników, którzy zostali ich przyjaciółmi. Spędzili z nimi całą wiosnę, a z początkiem lata ponownie wsiedli na okręt i wypłynęli na ocean. Po kilku dniach dotarli do Afryki. Wędrowali po dżungli oraz po pustyni, spotkali zwierzęta afrykańskie i znów przeżyli wiele ciekawych przygód. Pod koniec lata wsiedli na statek i powrócili do domu.
1. ZOSTAŃ INDIANINEM
Cele: Rozwijanie umiejętności ruchowych, czerpanie radości z zabawy.
Pomoce: Kolorowe piłeczki, chusta animacyjna,6 kartek papieru w kolorach chusty i piłeczek.
Uczestnicy: Dzieci młodsze, nauczyciel
Przebieg zabawy: Przed rozpoczęciem zabawy nauczyciel wypisuje na kolorowych kartkach różne polecenia do wykonania np.: skacz jak pajac, zaszczekaj jak pies, zrób śmieszną minę.
Rozłożona chusta leży na podłodze. Wszystkie dzieci otrzymują po jednej piłeczce i ustawiają się dookoła chusty. W centralnym miejscu chusty(pośrodku) nauczyciel ustawia kosz. Dzieci po kolei wykonują rzut piłeczką do kosza. Jeżeli dziecko nie trafi do kosza wykonuje polecenie zawarte na kartce w kolorze swojej piłeczki, wcześniej odczytane przez prowadzącego.
2. KTO SIĘ UKRYŁ W WIGWAMIE?
Cele: zabawa integracyjna, doskonaląca pamięć i koncentrację
Pomoce: chusta animacyjna, chustka do zasłonięcia oczu
Uczestnicy: dzieci starsze
Przebieg zabawy: Dzieci siedzą przed namiotem zrobionym z chusty animacyjnej. Jako podpórki można użyć stojaka na plansze lub stojącego wieszaka. W plenerze to może być gałąź, lub bramka na boisku. Konstruowanie wigwamu z chusty jest również świetną zabawą, w której uczestniczą wszystkie dzieci wraz z nauczycielem.
Nauczyciel wybiera z grupy dwoje dzieci. Jedno z nich jest „wodzem” a drugie „indiańskim jeńcem”. „Jeniec” przez chwilę przygląda się dzieciom i stara się utrwalić w pamięci ich ilość, miejsce, którym każde z nich siedzi itp. Następnie nauczyciel zasłania mu oczy chustką. Teraz „wódz”, w milczeniu, wskazuje ręką dzieci, które następnie chowają się w wigwamie (od 1 do 5). Po odsłonięciu oczu, dziecko – „jeniec” musi odgadnąć, które dzieci ukryły się w wigwamie. Jeśli mu się to uda, sam zostaje „wodzem”, a do roli „jeńca” nauczyciel wybiera następne dziecko.
3. PIŁECZKA POKOJU
Cele: zabawa integracyjna, doskonaląca sprawność ruchową, umiejętności naśladowcze i znajomość zwierząt
Pomoce: jedna piłeczka, bębenek
Uczestnicy: wszystkie grupy wiekowe
Nauczyciel wyjaśnia na czym polegał u Indian zwyczaj palenia fajki pokoju. Wyjaśnia, że przekazywanie z rąk do rąk fajki oznaczało okazanie przyjaźni, sympatii i akceptacji.
Przebieg zabawy: Dzieci siedzą w kole. Nauczyciel znajduje się poza kołem. Jego rolą jest gra na bębenku. Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że w zabawie fajkę zastępuje piłeczka, ale znaczenie przyjacielskiego gestu pozostaje to samo. Podczas gry nauczyciela, dzieci przekazują sobie piłeczkę. Kiedy nauczyciel przerywa grę, dzieci przestają podawać sobie piłkę. Dziecko, u którego znajduje się w tym momencie piłka, odkłada ją na bok i wchodzi do środka koła. W ciszy porusza się w sposób charakterystyczny dla jakiegoś zwierzęcia. Może również wydawać charakterystyczne dla tego zwierzęcia odgłosy. Pozostałe dzieci odgadują, jakie to zwierzę. Zabawę należy kilkakrotnie powtórzyć, zwracając uwagę dzieciom, że zwierzęta nie mogą się powtarzać. (To ograniczenie nie musi mieć zastosowania w przypadku dzieci młodszych)
4. KOŁO FORTUNY
Cele: rozwijanie umiejętności wspólnej zabawy, doskonalenie pamięci muzycznej i poczucia rytmu
Pomoce: chusta animacyjna, totem (lub pachołek z drążkiem i chorągiewką), tamburyn
Przed przystąpieniem do zabawy, nauczyciel w ramach zajęć plastycznych może wraz z dziećmi zrobić plemienny totem. Wzbogaciłoby to wiedzę dzieci na temat życia Indian i wzmocniłoby integrację grupy. Z braku czasu lub pomysłu plastycznego, totem może być zastąpiony przez pachołek z drążkiem, do którego na górze przymocowana jest trójkątna chorągiewka ( można ją wykonać z kolorowego papieru).
Przebieg zabawy: Nauczyciel stawia totem (pachołek) z boku sali. Dzieci trzymają chustę jedną (np. lewą) ręką i poruszają się przy akompaniamencie tamburyna. Kiedy nauczyciel przestaje grać, dzieci zatrzymują się i kładą chustę na podłodze. To dziecko, które stoi najbliżej totemu (pachołka), wykonuje wymyślony przez siebie rytm za pomocą gestodźwięków. Mogą to być np. dwa tupnięcia - klaśnięcie, dwa uderzenia dłońmi w podłogę – dwa uderzenia w uda – jedno klaśnięcie, trzy kląskania(językiem o podniebienie) – trzy klaśnięcia w dłonie – tupnięcie nogą w podłogę, itp.( Nauczyciel powinien zaprezentować dzieciom kilka wariantów takiej realizacji rytmu.) Reszta grupy stara się powtórzyć ten rytm . Przy powtórzeniu zabawy, dzieci chwytają chustę drugą ręką i zmieniają kierunek ruchu.
5. TANIEC WOJOWNIKÓW
Cele: Kształcenie wyobraźni, rozwijanie poczucia sprawczości, ćwiczenie słuchu i szybkiej reakcji na przerwę w muzyce, uwrażliwianie na zmiany tempa.
Pomoce: Chusta animacyjna, bębenek, trójkąt.
Uczestnicy: Dzieci starsze
Przebieg zabawy: Nauczyciel wybiera z grupy dwoje dzieci które będą akompaniować na instrumentach perkusyjnych podczas zabawy. Pozostali uczestnicy ustawiają się dookoła rozłożonej na podłodze chusty animacyjnej. Przy dźwiękach bębenka dzieci naśladują taniec indiański: poruszają się spontanicznie się dookoła chusty jedno za drugim wymachując rękami. Dziecko grające na bębenku może zmieniać tempo. Wówczas dzieci dostosowują swój ruch odpowiednio do jego gry. Na przerwę zatrzymują się nieruchomo. Gdy usłyszą dźwięk trójkąta kładą się na podłodze, wsuwają się pod chustę ,i przykrywają się nią do pasa(wojownicy odpoczywają).Przy powtórzeniu zabawy nauczyciel zmienia skład zespołu instrumentalnego.
6. INDIAŃSKI OKRZYK
Cele: zabawa ułatwiająca kontrolę ekspresji głosowej, kształcąca koncentrację i szybką reakcję
Pomoce: chusta animacyjna, sześć piłeczek (każda w innym kolorze)
Przebieg zabawy: Przed zabawą nauczyciel omawia z dziećmi, jakie okrzyki wydawali Indianie i jak ważną one pełniły rolę. Oprócz znanego okrzyku wojennego, modulowanego dłonią, zasłaniającą usta, nauczyciel zachęca dzieci do wymyślania własnych okrzyków. Następnie dzieci siadają w siadzie skrzyżnym z rękami skrzyżowanymi na ramionach (jak wojownicy) na obrzeżach rozłożonej chusty. W zależności od ilości dzieci w grupie, na brzegu jednego klina może siedzieć nawet dwoje dzieci. Nauczyciel wybiera jedno dziecko – „wodza” lub sam pełni tę rolę. „Wódz” siada na środku chusty i turla piłeczkę (tę samą)do każdego dziecka po kolei. Dziecko, do którego skierowana jest piłeczka prezentuje swój okrzyk i turla piłeczkę z powrotem do „wodza”. Kiedy już wszystkie dzieci wykonają to zadanie, „wódz” układa przed sobą po jednej piłeczce z każdego koloru. Kiedy podnosi do góry np. czerwoną – wydają okrzyk tylko te dzieci, które siedzą na czerwonych klinach, niebieską- tylko te na niebieskich klinach. „Wódz” może też podnieść dwie piłeczki. Okrzyki wydają dzieci siedzące na klinach w kolorach podniesionych piłeczek.
7. ZAKLINACZE DESZCZU
Cele: rozwijanie reakcji ruchowej na sygnały muzyczne, doskonalenie wymowy, pamięci i poczucia rytmu
Pomoce: piłeczki, obręcz, grzechotka, bębenek
Przebieg zabawy: Dzieci i nauczyciel siedzą w kole, w siadzie skrzyżnym. Każde z nich ma piłeczkę. Na środku koła leży duża obręcz - ognisko. Nauczyciel uczy dzieci wierszyka, wymawiając sylaby w sposób rytmizowany (np. krótka -krótka – krótka – krótka – długa):
Wiel-ki Ma-ni-tou,
A _ E _ I _ O _ U
Daj deszczowe dni
O _ U _ A _ E _ I.
Dzieci mówią wierszyk, uderzając piłeczkami w podłogę – zgodnie z mówionym rytmem. Następnie realizują sam rytm tylko piłeczkami. Wierszyk mogą mówić w pamięci.
Ostatnim etapem tej zabawy jest taniec „wojowników” wokół ogniska. Każde dziecko po kolei podchodzi do obręczy, mówi rytmicznie wierszyk i kładzie piłeczkę w obręczy. W ten sposób obręcz wypełnia się piłeczkami . Na koniec dzieci wykonują taniec wokół ogniska - obręczy. Kiedy nauczyciel gra na grzechotce – dzieci biegną w rytm muzyki na palcach, wymachując rekami nad głową, kiedy nauczyciel gra na bębenku – biegną pochylone do przodu. Nauczyciel powinien często zmieniać instrument, nie przerywając ciągłości akompaniamentu.
8. INDIAŃSKIE ZAWODY
Cele: Rozwijanie sprawności fizycznej i umiejętności współzawodnictwa
Pomoce: Kolorowe piłeczki,2 kosze, duże łyżki,2 szarfy
Uczestnicy: Wszystkie grupy wiekowe
Przebieg zabawy: Nauczyciel dzieli grupę na dwa zespoły. Każde dziecko otrzymuje piłeczkę oraz dużą łyżkę. Dzieci ustawiają się w dwóch równoległych rzędach pod ścianą. Po drugiej stronie sali prowadzący ustawia kosze a przed koszami układa złożoną szarfę. Zadaniem każdego dziecka jest jak najszybciej dobiec z piłeczką na łyżce do szarfy, z tego miejsca wykonać rzut piłeczką do kosza i wrócić na koniec swojego rzędu. Zawody można utrudnić poprzez rozłożenie w drodze do szarfy np. stojaków z chorągiewkami. Wówczas dzieci muszą pokonać drogę slalomem.
9. ZAWODY ŁUCZNICZE
Cele: zabawa zręcznościowa, rozwijająca umiejętność współdziałania w grupie
Pomoce: Obręcz, piłeczki, kosz, szarfa
Uczestnicy: wszystkie grupy wiekowe (dzieci młodsze ograniczają się tylko do rzucania piłeczkami i ewentualnie pomagania w znoszeniu piłek do kosza)
Przebieg zabawy: Zabawa imituje zawody łucznicze. Tarczą jest obręcz. W grupie dzieci starszych, nauczyciel wybiera dwoje dzieci które trzymają obręcz na wysokości ramion. W przypadku dzieci młodszych obręcz trzyma nauczyciel. Niektóre przedszkola dysponują obręczą na stojakach, która byłaby najbardziej odpowiednia do tej zabawy. Dwoje innych dzieci to ekipa porządkowa (zbierają i wkładają do kosza te piłki, które zostały rzucone). Nauczyciel ustawia kosz z piłeczkami w pewnej odległości od obręczy. Obok kosza, układa z szarfy linię, przed którą staje zawodnik.
Zabawa polega na rzucaniu piłeczkami tak, aby przeleciały przez środek obręczy. Każde dziecko ma prawo do trzech rzutów, następnie siada z boku. Należy pamiętać, żeby na koniec zabawy również mogły wziąć udział w zawodach te dzieci, które trzymały obręcz i dzieci z ekipy porządkowej. W nagrodę za pomoc mają prawo do jeszcze jednego dodatkowego rzutu. Nauczyciel zapisuje udane trafienia. Po zawodach, na cześć zwycięzców wszyscy wznoszą indiański okrzyk.
10. PRACOWITE MRÓWKI
Cele: zabawa integracyjna, rozwijająca sprawność ruchową i szybką reakcję i orientację w przestrzeni
Pomoce: chusta animacyjna, piłeczki, dwa kosze
Przebieg zabawy: Dzieci podzielone są na 2 grupy. Jedna grupa trzyma chustę za uchwyty i rozpościera ją na całą szerokość. Druga grupa to „mrówki”. Po przeciwnych stronach chusty stoją dwa kosze: w jednym leżą piłki - jajeczka w mrowisku, drugi jest pusty. Zadaniem „mrówek” jest przeniesienie wszystkich piłek z pełnego do pustego kosza. Dzieci poruszają się głównie pod chustą. Mogą wychodzić poza chustę, ale tylko, aby ominąć jedno dziecko. Następnie znów muszą wejść pod chustę. Nie wolno im pokonać drogi dzielącej dwa kosze całkowicie poza chustą. Dzieci trzymające chustę mają za zadanie zatrzymywać mrówki, przykucając na chwilkę. Zatrzymują tylko te dzieci, które wychodzą spod chusty, natomiast muszą wpuszczać te, które wchodzą. Mrówki wracają po jajeczka tą samą drogą. Przy powtórzeniu zabawy, dzieci zamieniają się rolami.
11. WĘŻE PEŁZAJĄ – WĘŻE ŚPIĄ
Cele: zabawa ruchowa, kształcąca reakcję na pauzę
Pomoce: chusta animacyjna, grzechotka
Uczestnicy: dzieci młodsze
Przebieg zabawy: Połowa dzieci trzyma rozpostartą chustę animacyjną. Druga połowa To „węże”. Kiedy nauczyciel gra na grzechotce, „węże” pełzają wokół chusty i syczą. Kiedy grzechotka umilknie, „węże” muszą szybko wpełznąć pod chustę i „zasnąć” – leżeć bez ruchu. Zabawę należy kilkakrotnie powtórzyć następnie zamienić dzieci rolami i powtórzyć jeszcze kilka razy.
12. GIMNASTYKA NA STATKU
Cele: kształcenie wyobraźni ruchowej, rozwijanie koncentracji.
Pomoce: Kolorowe piłeczki
Przebieg zabawy: Każde dziecko otrzymuje jedną piłeczkę. Wszyscy ustawiają się w dużym kole. Nauczyciel wybiera jedno dziecko-mistrza gimnastyki które staje w środku koła. Zadaniem wybranego dziecka będzie zaprezentować jedno ćwiczenie z piłeczką .Pozostałe dzieci naśladują ruchy mistrza. Nauczyciel powinien zwrócić uwagę na to aby wymyślone ćwiczenia były proste i nie trwały za długo. Po wykonaniu zadania następuje zmiana: mistrz gimnastyki wyznacza swojego następcę.
13. TRATWY
Cele: Kształcenie wyobraźni ruchowej, doskonalenie orientacji w przestrzeni, ćwiczenie szybkiej reakcji ruchowej na bodziec słuchowy.
Pomoce: Chusta animacyjna, talerze(instrument muzyczny),utwór muzyczny z odgłosami morza.
Przebieg zabawy: Chusta animacyjna leży rozłożona na podłodze(najlepiej na dywanie).Kliny chusty będą tratwami. Dzieci poruszają się poza chustą w różnych kierunkach naśladując ruchami rąk pływanie w morzu. Na dźwięk talerzy i hasło nauczyciela np.: Tratwa czerwona!!! Wszyscy muszą szybko wejść na czerwone trójkąty chusty.
14. STATEK I BURZA
Cele: Ćwiczenie słuchowe
Pomoce: Chusta animacyjna, opaska na oczy
Przebieg zabawy: Dzieci siedzą „po turecku” dookoła chusty animacyjnej. Chętne dziecko siada pośrodku chusty i zakłada na oczy opaskę. Nauczyciel snuje opowieść o małym statku który podczas ciemnej nocy trafił na burzę i nie może trafić do portu. Podczas opowiadania dzieci delikatnie poruszają chustą naśladując morskie fale. Wybrane przez nauczyciela dziecko-ratownik woła dziecko-statek po imieniu. Zadaniem dziecka z opaską jest odgadnąć kto go wołał?
15. SZTORM
Cele: Rozwijanie umiejętności ruchowych, ćwiczenie szybkiej reakcji na bodziec słuchowy.
Pomoce: Chusta animacyjna, małe kocyki, talerze(instrument muzyczny)
Przebieg zabawy: Na środku sali leży rozłożona chusta animacyjna(bezludna wyspa).Każde dziecko otrzymuje mały kocyk(tratwa),który kładzie na podłodze i wykonuje na nim siad klęczny. Odpychając się dłońmi od podłoża dzieci przesuwają się w różnych kierunkach sali. Na dźwięk talerzy(sztorm) wszyscy jak najszybciej muszą się dostać na” bezludną wyspę”- chustę animacyjną.
16. TANIEC SYREN
Cele: zabawa ruchowa, doskonaląca sylwetkę i uwrażliwiająca na estetykę ruchu i sylwetki
Pomoce: chusta animacyjna, piłeczki, „Łabędź” C. Saint- Saensa („Mój kuferek” 2)
Przebieg zabawy: Na podłodze leży rozpostarta chusta. Na niej kładą się na plecach dzieci, każde na oddzielnym klinie. Jeżeli grupa jest liczna należy podzielić ją na pół – np. oddzielnie dziewczynki i chłopcy. Podczas, kiedy dziewczynki kładą się na chuście, chłopcy są w tym czasie widzami. Podczas muzyki nauczyciel spokojnym głosem mówi dzieciom, co mają robić:
-podnosimy prawa nogę – opuszczamy
-podnosimy lewą nogę – opuszczamy. Itd.
Dzieci mogą kreślić stopami koła w powietrzu, podnosić i opuszczać ręce, podnosić i opuszczać jednocześnie ręce i nogi, kreślić w powietrzu figury geometryczne, przewracać się na brzuch, w tej pozycji unosić na rękach do góry klatkę piersiową i głowę itp.
Dzieci wykonują polecenia w tym samym momencie. Nauczyciel przypomina o estetycznym sposobie wykonywania ćwiczeń („jak w balecie”) i zwraca uwagę na ładny efekt.
Potem ćwiczą chłopcy. Można wprowadzić nowy wariant tej zabawy. Każdy chłopiec otrzymuje piłeczkę i kładzie się na chuście. Ćwiczenia chłopców polegają na przekładaniu piłki z ręki do ręki, kreśleniu figur w powietrzu z piłką w dłoni, unoszeniu nóg z piłką między stopami, przewrocie na brzuch i turlaniu piłki przed sobą z ręki do ręki itp.
17. WIELORYB I RYBKI
Cele: Integracja grupy. Czerpanie radości ze wspólnej zabawy. Ćwiczenie szybkiej reakcji na akcent. Zdyscyplinowanie zespołu.
Pomoce: chusta animacyjna, tamburyn
Przebieg zabawy: Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy: jedna trzyma rozpostarta chustę – „wieloryb”, druga to „rybki”. Nauczyciel gra na tamburynie. Podczas delikatnej muzyki – dzieci „rybki” biegają wokół chusty i pod nią, wykonując rękami ruchy podobne do ruchu rąk takich, jak podczas pływania „żabką”. Na akcent (mocne uderzenie ręką w obręcz tamburyna) dzieci trzymające chustę kucają. Dzieci „rybki”, które znajdą się pod chustą, zostają połknięte przez „wieloryba” i odchodzą na bok. Po kilku powtórzeniach następuje zamiana grup.
18. KOLOROWE RYBKI
Cele: zabawa rozwijająca wyobraźnię, znajomość kolorów, umiejętność liczenia, reakcję na pauzę, umiejętność improwizacji ruchowej przy muzyce, rozwijająca słownictwo i umiejętność werbalizowania myśli.
Pomoce: chusta animacyjna, „Marzenie miłosne nr.3” F. Liszta („Czterolatek”)
Przed zabawą nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat zwierząt, żyjących w ciepłych wodach raf koralowych.
Przebieg zabawy: Na podłodze leży rozpostarta chusta. Podczas muzyki dzieci poruszają się swobodnie, tańcząc, wykonując obroty, gesty naśladujące pływanie itp. Wyobrażają sobie, że są kolorowymi rybkami, w kolorach, które są na chuście. Kiedy utwór muzyczny dobiegnie końca, każde dziecko siada na tym kolorze, który lubi najbardziej. Dzieci liczą, ile z nich lubi kolor czerwony, zielony itd. Następnie każde z nich mówi, dlaczego właśnie ten kolor wybrało (np. żółty – bo jest jak słońce, czerwony – jak róża). Nauczyciel pomaga dzieciom werbalizować ich odczucia. , naprowadza – o ile jest to konieczne.
19. WĘDRÓWKA PRZEZ DŻUNGLĘ
Cele: Ćwiczenie koncentracji, pamięci, kształcenie wyobraźni, czerpanie radości z zabawy.
Pomoce: Chusta animacyjna, kolorowe piłeczki, skakanki, małe obręcze, maskotka lwa i inne rekwizyty według inwencji nauczyciela.
Przebieg zabawy: Zabawa ta jest opowieścią ruchową o wędrówce przez dżunglę.
Aby dojść do wioski afrykańskiej trzeba pokonać przeszkody i wykonać różne zadania: przejść wąską ścieżką nad przepaścią, przedrzeć się przez zarośla i dojść do strumyka. Chcąc przejść na drugą stronę strumienia należy stąpać uważnie po dużych kamieniach wystających z wody. Na małej polance rozpalić ognisko i przygotować pożywienie. Po krótkim odpoczynku należy iść dalej. Po drodze, gdy napotkamy śpiącego lwa, trzeba obejść go w ciszy (na palcach) dookoła. Przed wejściem do wioski wykonamy wesoły, afrykański taniec na znak, że szczęśliwie dotarliśmy do celu. Nauczyciel w wybranym miejscu kładzie na podłodze chustę animacyjną która będzie celem wyprawy-wioską afrykańską. W różnych miejscach sali prowadzący układa rekwizyty:2 skakanki równolegle-wąska ścieżka, małe obręcze -kamienie, stos piłeczek- ognisko ,maskotkę lwa. Opowiadając o wędrówce przez dżunglę, pokazuje dzieciom w jakiej kolejności mają wykonać poszczególne czynności podczas wyprawy. Idą wąską ścieżką stopa za stopą(skakanki),przeskakują z kamienia na kamień(obręcze),rozpalają ognisko(pocierają piłeczkami), chodzą cichutko dookoła śpiącego lwa, wykonują taniec afrykański i „wchodzą do wioski”- siadają na chuście animacyjnej. Pomysły na przeszkody i zadania do wykonania można mnożyć, wymyślając razem z dziećmi., np. PAPUGI , MAŁPY, WĘŻE
20. PAPUGI, MAŁPY, WĘŻE
Cele: Rozwijanie sprawności ruchowej, uwrażliwianie na dźwięki wysokie, średnie i niskie
Pomoce: Kolorowe piłeczki, płyta CD ”Mój kuferek1” Muzyka w rejestrze wysokim, średnim i niskim(nr39)
Przebieg zabawy: Nauczyciel rozdaje dzieciom po jednej piłeczce. Wszyscy poruszają się po sali przy akompaniamencie utworu muzycznego. Na dźwięki wysokie dzieci biegają drobnymi kroczkami z piłeczką uniesioną w górze(fruwające papugi).W rejestrze średnim dzieci chodzą po sali i przerzucają piłeczkę z ręki do ręki(skaczące małpki).Dźwięki niskie zapraszają do turlania piłeczki po podłodze(pełzające węże).Dzieci muszą szybko reagować na zmiany rejestrów. Zabawa jest wyczerpująca więc po jej zakończeniu powinien nastąpić odpoczynek.
21. AFRYKAŃSKIE ZWIERZETA
Cele: zabawa ruchowo- naśladowcza, kształcąca dodatkowo koncentrację, pamięć i znajomość zwierząt afrykańskich.
Przebieg zabawy: Na podłodze leży rozłożona chusta. Nauczyciel dzieli dzieci na sześć grup – czyli tyle, ile jest kolorów na chuście. Każda grupa to inny rodzaj zwierzęcia, żyjącego w Afryce. Kliny na chuście to domki poszczególnych grup zwierząt: żółty – żyrafy, pomarańczowy – lwy, zielony – krokodyle, czerwony – małpy, niebieski - słonie, fioletowy – hipopotamy.
Dzieci ustalają sposób poruszania się zwierząt, np. żyrafy – na palcach z wyciągniętą do góry ręką, jak szyja żyrafy; słonie – ciężko, kołysząc się z nogi na nogę, z ręką ułożoną w kształt trąby; hipopotamy – na czworaka, ciężko, kołysząc się na boki; lwy – również na czworaka, ale miękko, od czasu do czasu pokazując ”pazury” i naśladując głosem porykiwanie; krokodyle – w kucki z „kłapiącymi”, prostymi rękami; małpy – podskakując na lekko zgiętych nogach z opuszczonymi luźno rękami.
Nauczyciel przypisuje każdej grupie inny rodzaj zwierzęcia i dzieci udają się do „domków” – czyli na odpowiedni kolor chusty, taki jak kolor zwierzęcia. Kiedy nauczyciel podnosi piłeczkę, dzieci siedzące na kolorze odpowiadającym kolorowi piłeczki ,schodzą z chusty i poruszają się, naśladując przypisane im zwierzęta. Wszyscy muszą bacznie obserwować nauczyciela, który podnosi co chwilę piłeczkę w innym kolorze. Wtedy „na spacer” wychodzą inne zwierzęta, a poprzednie wracają „do domu”. Nauczyciel może podnieść dwie różne piłeczki, wówczas poruszają się jednocześnie dwie grupy zwierząt.
22. KOKOSOWE DRZEWA
Cele: Ćwiczenie uwagi słuchowej ,doskonalenie orientacji w przestrzeni, szybkiej reakcji na przerwę w muzyce
Pomoce: Kolorowe piłeczki, wesoła muzyka do podskakiwania, klawesy lub bębenek.
Przebieg zabawy: Dzieci otrzymują piłeczki po jednej dla każdego i podskakują wesoło po całej sali przy akompaniamencie muzyki. Na przerwę w muzyce wszyscy zatrzymują się w miejscu i słuchają ile razy nauczyciel zagra na klawesach (po cichu liczą dźwięki).Jeżeli usłyszą 2 dźwięki każde dziecko szuka sobie partnera ,staje do niego tyłem i podnosi rękę z piłeczką w górze(2 orzechy kokosowe).Jeżeli nauczyciel zagra np.4 razy na instrumencie dzieci ustawiają się się w czteroosobowych kółeczkach, stają plecami do środka swojego kółeczka i podnoszą ręce z piłeczkami(4 orzechy kokosowe). Powrót muzyki jest sygnałem do swobodnego podskakiwania.
23. WĘŻE
Cele: Rozwijanie umiejętności współpracy w grupie, ćwiczenie szybkiej reakcji na przerwę w muzyce, doskonalenie orientacji w przestrzeni.
Pomoce; Kolorowe piłeczki,6 białych kartekA5,pisaki lub flamastry w kolorach piłeczek, żywa muzyka do ruchu
Uczestnicy: Dzieci młodsze
Przebieg zabawy: Przed rozpoczęciem zabawy nauczyciel rysuje na kartkach linie o różnych kształtach(węże)w sześciu kolorach(na jednej kartce jeden wąż).Każde dziecko dostaje jedną piłeczkę. Prowadzący rozkłada kartki na podłodze w różnych miejscach sali. Przy akompaniamencie muzyki dzieci swobodnie poruszają się w różnych kierunkach pomiędzy kartkami. Na przerwę w muzyce dzieci mają za zadanie odnaleźć kartkę z „wężem” , którego kolor jest taki sam jak piłeczka dziecka, a następnie ułożyć z innymi dziećmi piłeczki według narysowanego wzoru.
24. KOLOROWY WĄŻ
Cele: zabawa kształtująca umiejętność współdziałania w grupie i odwzorowywania różnych kształtów, pamięci wzrokowej
Pomoce: Piłeczki, skakanka lub duże kartki papieru i pisak (lub tablica), „Taniec chiński” P. Czajkowskiego („Czterolatek”)
Uczestnicy: wszystkie grupy wiekowe (dla dzieci młodszych wariant ze skakanką)
Przebieg zabawy: W tej zabawie, zadaniem dzieci będzie ułożenie z piłeczek kolorowego węża. Ułożenie węża nie jest jednak całkiem dowolne. Nauczyciel określa kształt węża, który dzieci muszą odwzorować. Tu nauczyciel może wybrać sposób, w jaki zaprezentuje dzieciom sylwetkę węża. Np. może narysować linię, falę, literę U, C, ósemkę itp. na tablicy, na dużej kartce, lub może ułożyć w odpowiedni sposób skakankę na podłodze. Ważna jest współpraca dzieci i jak najwierniejsze odwzorowanie figury za pomocą piłeczek. Dzieci muszą się zmieścić w określonym czasie – mają tyle czasu, ile trwa utwór muzyczny. Jeśli dzieci dobrze sobie radzą, nauczyciel może zatrzymać utwór w połowie i skrócić tym samym czas na wykonanie zadania.
W wersji dla dzieci młodszych, nauczyciel układa kształt na podłodze ze skakanki, zaś dzieci muszą ułożyć piłeczki - jedna za drugą - wzdłuż skakanki, tak, by do niej dotykały.
...
malinek1981