Teoria_zeglowania_YCPL_cz_1.pdf

wiatr rzeczywisty własny pozorny

• wiatr rzeczywisty – wiatr wywołany warunkami meteorologicznymi i

ukształtowaniem terenu,

• wiatr własny – ruch powietrza wynikający z poruszania się jachtu i przeciwny do

kierunku jachtu oraz równy szybkości z jaką się porusza się jacht

• wiatr pozorny – wypadkowa wiatru rzeczywistego i własnego

kursy względem wiatru

RZECZYWISTY

•

BAJDEWIND – kurs podczas którego wiatr wieje z kierunków pomiędzy linią wyznaczoną przez kąt martwy,

a trawersem jachtu (tj. kierunek prostopadły do płaszczyzny symetrii jachtu,

•

PÓŁWIATR – kurs, którego wiatr wieje z kierunku równolegle do trawersu jachtu,

•

BAKSZTAG – kurs podczas którego wiatr wieje z kierunków od rufy do trawersu jachtu,

•

FORDEWIND – kurs, podczas którego wiatr wieje od rufy

•

KĄT MARTWY – zbiór kierunków dla których żegluga nie jest możliwa, żagle „wybrane” nie chcą pracować

pojęcie halsu oraz ostrzenie i odpadanie

OSTRZENIE – jest to skręcanie do linii wiatru lub inaczej zmiana

kursu z pełniejszego na ostrzejszy

(zmiana kursu w kierunku od fordewindu do bajdewindu)

ODPADANIE – jest to skręcanie od linii wiatru lub inaczej zmiana

kursu z ostrzejszego na pełniejszy

(zmiana kursu w kierunku od bajdewindu do fordewindu)

Kursy ostre – (bajdewind i półwiatr) generalnie o kursach ostrych mówimy kiedy płyniemy „do wiatru”

Kursy pełne – (baksztag i fordewin) generalnie o kursach ostrych mówimy kiedy płyniemy „z wiatrem”

HALS – pojęcie to jest określeniem strony,

z której względem jachtu wieje wiatr

Na kursie fordewind o tym jakim halsem płynie jacht decyduje

położenie głównego żagla czyli w naszym przypadku grota.

Jacht płynący lewym halsem ma grota na prawej burcie, a jacht

płynący prawym halsem na lewej burcie.

odczuwalny wiatr pozorny

WR – wiatr

rzeczywisty

WP – wiatr pozorny

WW – wiatr własny

- WP wieje zawsze ostrzej od WR,

- Dla kursów ostrych aż do baksztagu

prędkość WP jest zawsze większa od

prędkości WR,

- Na kursie fordewind WR i WP działają

wzdłuż jednej linii w przeciwnych

kierunkach stąd wyraźny spadek

odczuwalnej siły wiatru.

siły działające na jacht podczas ruchu

• SA – siła aerodynamiczna

• SP – siła przechylająca

• SC – siła ciągu

– SH – siła hydrodynamiczna

– RB – opór hydrodynamiczny boczny

– RW – opór hydrodynamiczny wzdłużny

SA – powstaje w wyniku działania wiatru na żagiel, rozkładamy ją na dwie składowe: SC działająca wzdłuż osi

symetrii jachtu, siła ta napędza jacht do przodu oraz SP działającej prostopadle do osi symetrii jachtu,

siła ta wywołuje przechył oraz dryf jachtu,

SH – powstaje w wyniku działania wody na podwodną część kadłuba, rozkładamy ją na dwie składowe: RW

działający równolegle do osi symetrii jachtu ( siła tarcia ) oraz RB działający prostopadle do osi symetrii

jachtu przeciwdziałająca dryfowi i powodująca przechył,

powstawanie siły aerodynamicznej

SA – powstaje na żaglu w skutek działania wiatru. Strugi powietrza napotykając na żagiel dzielą się na dwie części nawietrzną

(Vn) oraz zawietrzną (Vz). Po nawietrznej stronie żagla grupują się cząsteczki powietrza tworząc nadciśnienie (P+) a po

zawietrznej podciśnienie (P-).

Różnica w/w ciśnień wywołuję siłę aerodynamiczną SA skierowaną prawie wzdłuż linii prostopadłej do cięciwy żagla.

WARTOŚĆ SA – zależy od: V WP ; powierzchni żagla; kąta natarcia; kształtu żagla; właściwości tkaniny; kąta przechyłu

Kąt Natarcia – powinien być mniejszy przy silniejszym wietrze oraz większy przy słabszym wietrze; optymalny kąt natarcia przy

żegludze od bajdewindu do ostrego baksztagu wynosi 10 o –20 o , dalej w miarę odpadania kąt ten rośnie aby osiągnąć 90 o .

zależność siły aerodynamicznej

wybrzuszenie smukłość i profil żagla

• Profil – powinien być tak dobrany aby największa głębokośćżagla występowała bliżej

masztu, natomiast w pobliżu liku wolnego żagiel był płaski

• Wybrzuszenie – to stosunek głębokości żagla (G1 lub G2) mierzonej na wysokości

środka ożaglowania do długości cięciwy żagla (L), (małe wybrzuszenie oznacza żagiel

płytki a duże głęboki, na silne wiatry stosuje siężagle płytkie)

• Smukłość – to stosunek wysokości żagla (H) do długości jego podstawy (L), obecnie

dąży się do jak największego wysmuklania żagli

wyznaczanie środka ożaglowania

żagiel trójkątny: prowadzimy dwusieczne kątów i w miejscu

ich przecięcia jest SO; oznacza to tyle, że długość np.

odcinka AD równa jest długości odcinka DC

żagiel czworokątny: prowadzimy przekątne czworokąta,

powstają wtedy 4 żagle trójkątne; wyznaczmy ich środki

a następnie po odpowiednim ich połączeniu znajdujemy S

SO jachtu typu slup: znajdujemy SOF oraz

SOG czyli środki ożaglowania foka i grota.

Załóżmy, że powierzchnia foka ma 5m 2 ,

a powierzchnia grota wynosi 10m 2 .

Łączymy linią punkty SOF i SOG, na której

proporcjonalnie odkładamy wartości

powierzchni obu żagli. Otrzymamy wtedy SO,

do którego zaczepiona jest wypadkowa

siła aerodynamiczna.

Stateczność jachtu

Wyróżniamy trzy rodzaje stateczności w zależności od płaszczyzny na którą patrzymy:

– stateczność podłużną

– stateczność poprzeczną

– stateczność kursową

(kierunkowa)

STATECZNOŚĆ JACHTU JEST TO JEGO ZDOLNOŚĆ DO POWROTU DO

POZYCJI POCZĄTKOWEJ POMIMO DZIAŁANIA SIŁ ZEWNĘTRZNYCH

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: