Valcour_Vanessa_Zegnaj_kochanku_RPP102.pdf

(950 KB) Pobierz

Kobieta z ambicjami

Vanessa Valcour

ŻEGNAJ,

KOCHANKU

Przełożył Andrzej Walczak

Tytuł oryginału Play It by Heart

137945663.125.png

137945663.136.png

137945663.147.png

137945663.158.png

137945663.001.png

137945663.012.png

137945663.023.png

137945663.034.png

137945663.045.png

137945663.056.png

137945663.067.png

137945663.078.png

137945663.083.png

137945663.084.png

137945663.085.png

137945663.086.png

137945663.087.png

137945663.088.png

137945663.089.png

137945663.090.png

137945663.091.png

137945663.092.png

137945663.093.png

137945663.094.png

137945663.095.png

137945663.096.png

137945663.097.png

137945663.098.png

137945663.099.png

137945663.100.png

137945663.101.png

137945663.102.png

137945663.103.png

137945663.104.png

137945663.105.png

137945663.106.png

137945663.107.png

137945663.108.png

137945663.109.png

137945663.110.png

137945663.111.png

137945663.112.png

137945663.113.png

137945663.114.png

137945663.115.png

137945663.116.png

137945663.117.png

137945663.118.png

137945663.119.png

137945663.120.png

137945663.121.png

137945663.122.png

137945663.123.png

137945663.124.png

137945663.126.png

137945663.127.png

137945663.128.png

137945663.129.png

137945663.130.png

137945663.131.png

137945663.132.png

137945663.133.png

137945663.134.png

137945663.135.png

137945663.137.png

137945663.138.png

137945663.139.png

137945663.140.png

137945663.141.png

137945663.142.png

137945663.143.png

137945663.144.png

137945663.145.png

137945663.146.png

137945663.148.png

137945663.149.png

137945663.150.png

137945663.151.png

137945663.152.png

137945663.153.png

137945663.154.png

137945663.155.png

137945663.156.png

137945663.157.png

137945663.159.png

137945663.160.png

137945663.161.png

137945663.162.png

137945663.163.png

137945663.164.png

137945663.165.png

137945663.166.png

137945663.167.png

137945663.168.png

137945663.002.png

137945663.003.png

137945663.004.png

137945663.005.png

137945663.006.png

137945663.007.png

137945663.008.png

137945663.009.png

137945663.010.png

137945663.011.png

137945663.013.png

137945663.014.png

137945663.015.png

137945663.016.png

137945663.017.png

137945663.018.png

137945663.019.png

137945663.020.png

137945663.021.png

137945663.022.png

137945663.024.png

137945663.025.png

137945663.026.png

137945663.027.png

137945663.028.png

137945663.029.png

137945663.030.png

137945663.031.png

137945663.032.png

137945663.033.png

137945663.035.png

137945663.036.png

137945663.037.png

137945663.038.png

137945663.039.png

137945663.040.png

137945663.041.png

137945663.042.png

137945663.043.png

137945663.044.png

137945663.046.png

137945663.047.png

137945663.048.png

137945663.049.png

137945663.050.png

137945663.051.png

137945663.052.png

137945663.053.png

137945663.054.png

137945663.055.png

137945663.057.png

137945663.058.png

137945663.059.png

137945663.060.png

137945663.061.png

137945663.062.png

137945663.063.png

137945663.064.png

137945663.065.png

137945663.066.png

137945663.068.png

137945663.069.png

137945663.070.png

137945663.071.png

137945663.072.png

137945663.073.png

137945663.074.png

137945663.075.png

137945663.076.png

137945663.077.png

137945663.079.png

137945663.080.png

137945663.081.png

137945663.082.png

ŻEGNAJ, KOCHANKU

- Kto to jest Wesley ? - cicho zapytał Josh.

Taryn zmieszała się. Nie wiedziała, czy powin-

na mu wszystko powiedzieć, czy nie. Nie chciała

psuć wyjątkowej atmosfery tego wieczoru. Zda-

wała sobie jednak sprawę, że nawet najspryt-

niejsze kłamstwo zaraz wyjdzie na jaw; Josh

znał ją zbyt dobrze.

Wesley jest mężczyzną, za którego omal nie

wyszłam.

„Żegnaj, kochanku - witaj, przyjacielu?" -

zapytał ze złością.

Skinęła głową.

- Waśnie ten -potwierdziła niby od niechcenia.

-Jaki on był? Ten... Wesley... ?

Wesley Van Essen. Uchodzi za dobrą partię.

Jest bogaty, przystojny i bardzo, bardzo miły -

odpowiedziała szczerze, delektując się swobodą,

z jaką może się na ten temat wypowiadać. - Na-

sze rodziny mieszkają obok siebie, a my od dzie-

cka przyjaźnimy się ze sobą. Nasi rodzice zawsze

mieli nadzieję, że w końcu się pobierzemy.

Dlaczego tak się nie stało? - domagał się

wyjaśnień. Jego twarz nie wyrażała żadnych

uczuć.

Rozdział I

Poranek wydawał się wprost wymarzony na rozpoczęcie

wszystkiego od nowa.

Taryn Tremayne westchnęła i odgarnęła z oczu gąszcz

splątanych włosów. Widoczny przez okno skrawek nieba

był nieskazitelnie błękitny, niczym arkusz kolorowego pa-

pieru do wycinania. Jasne promienie słońca przenikały

przez szybę i rozsypywały na jej łóżku tysiące złotych płat-

ków.

Była siódma trzydzieści. Wyłączyła budzik nastawiony

na ósmą. Jej uczucia oscylowały pomiędzy niepokojem

a oczekiwaniem. Pełna niepewności wstała, by zacząć no-

wy dzień.

Boso szła do kuchenki, zamierzając przygotować sobie

kawę. Promienie słońca docierały tutaj przez małe okienko

w suficie i muskały listki doniczkowych kwiatów. Hodo-

wanie roślin w mieszkaniu stało się ostatnio jedną z jej ulu-

bionych czynności. Taryn wyczuwała łączącą ją z nimi ta-

jemną więź. Czuła, że rozwija się z nimi. Z przyjemnością

spojrzała na długi rząd mosiężnych doniczek i rosnące

w nich dzwoneczki i gwiazdę betlejemską oraz na upięte

nad zlewem pnącza powojnika. Na lodówce stało czworo-

kątne pudełko z drzewa sekwoi, w którym urządziła mały

zielnik.

Z filiżanką kawy w ręku chodziła po swoim poddaszu.

Faktycznie było to jedno pomieszczenie, które jednak wiel-

kością mogło dorównać magazynowi dużego sklepu. Część

służąca jej za mieszkanie oddzielona była bawełnianymi

haitańskimi kotarami, zawieszonymi na szynach pod sufi-

tem. Można je było przesuwać w różnych kierunkach, bły-

skawicznie zmieniając rozkład pomieszczenia.

Miała zamiar urządzić je samodzielnie. Powinno być

utrzymane w beżowobiałej tonacji, tu i ówdzie podkreślo-

nej tylko czerwienią i błękitem. „To kolory wolności"-po-

myślała. Mimo zgromadzonego już podstawowego wypo-

sażenia poddasze nadal wydawało się opuszczone, ale na to

nie było rady - będzie tak, dopóki nie znajdzie stałego za-

trudnienia. I tak większość pieniędzy, jakie w depozycie

zostawiła jej babcia, wydała już na kupno tego mieszkania.

To, co zostało, nie wystarczy jej na długo. Będzie musiała

ograniczyć wydatki. Dyplomy z Bennington i Julliard da-

wały jej podstawy do ubiegania się o posadę nauczycielki

muzyki. Pieniądze zarabiane w ten sposób będą musiały

starczyć jej do czasu, gdy zawodowo zajmie się pisaniem

tekstów piosenek.

Wizja uczenia rozpuszczonych nastolatków nie wydawa-

ła jej się szczególnie zachęcająca, liczyło się jednak każde

źródło dochodów. Nie miała wielu potrzeb, a ponieważ

mieszkanie należało do niej, nie musiała troszczyć się o o-

płatę czynszu, mimo to z czegoś przecież musiała żyć; trze-

ba było płacić za prąd i telefon - a w Nowym Jorku opłaty

te były naprawdę wysokie. Gdyby tylko (czy nie byłoby to

zbyt piękne?) udało jej się sprzedać jedną ze swych piose-

nek! Wtedy i tylko wtedy będzie mogła uznać, te odniosła

sukces w wymarzonej dziedzinie. Jednak do tego czasu

trzeba będzie zadowolić się posadą nauczycielki.

Usiadła na eleganckiej kanapie i zapatrzyła się przed sie-

bie. Przez sięgające od podłogi do sufitu okna obserwowała

wierzchołki okolicznych budynków. Ta część Nowego Jor-

ku, Soho, bardzo jej odpowiadała. Tu wielkomiejskie życie

miało prawdziwy smak. Gdy w Greenwich Village stało się

zbyt tłoczno, gdy opanowali ją ludzie ogarnięci robieniem

pieniędzy, artyści i rzemieślnicy stworzyli sobie nową przy-

stań w okolicy South Houston Street. W ślad za nimi prze-

niosły się butiki, restauracje i nocne kluby, tworząc w no-

wym miejscu specyficzną, jedyną w swoim rodzaju dzielnicę.

Wypiwszy kawę, podeszła do miniaturowego białego

fortepianu - wspaniałego podarku, jaki otrzymała od roz-

rzutnego ojca. Spojrzała na rezultaty wczorajszej wieczor-

nej pracy - na piosenkę zatytułowaną „Żegnaj kochanku -

witaj przyjacielu". Napisała ją po rozmowie międzymiasto-

wej ze swym byłym narzeczonym, Wesleyem Van Essenem.

Twórczy wysiłek pomógł jej uporać się z poczuciem winy.

Przymknęła oczy i delikatnie przebiegła palcami po klawi-

szach.

- Wesley - szepnęła.

Pasemka jasnych włosów... bladoniebieskie oczy... mi-

ły uśmiech... Potrafiła go sobie wyobrazić, poczuć się tak,

jakby spał teraz koło niej.

Mówiono o nich, że są „świetnie dobraną" parą. Od dzie-

ciństwa byli przyjaciółmi, wspólnie dorastali, razem żeglo-

wali na jachcie. Później wspólnie chodzili na zabawy do

klubu. Wszyscy im zazdrościli. W końcu zaręczyli się. Nie

umiała powiedzieć, w jakim stopniu ich uczucie było auten-

tyczne, a w jakim po prostu ulegli presji rodziców. Ukoń-

czyli szkoły - ona Bennington, on Princeton po czym pub-

licznie ogłosili swe zaręczyny.

Gdy tylko wszyscy oswoili się z tą wiadomością, Wesley

zaczął nalegać, by zostali kochankami. Taryn uznała, że

w jego propozycji nie ma nic niewłaściwego. Ufała mu i jak

dotąd nie miała powodu, by wątpić w jego miłość. Był dla

niej zawsze delikatny i czuły, i chociaż ich spotkania nie

przypominały fajerwerków opisywanych w romansach, to

jednak... satysfakcjonowały ją.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Wood_Tonya_ W_strone_domu_RPP062.pdf (480 KB)
McReynolds_Glenna_Skarb_RPP146.pdf (632 KB)
Mittermeyer_Helen_Maska_Blekitne _oczy_Tybetu_RPP056.pdf (512 KB)
Morgan_Diana_Blondynki_wola_dzentelmenow_RPP068.pdf (717 KB)
Gladden_Theresa_Ksiezycowy_medalion_RPP110.pdf (749 KB)

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin