Mittermeyer_Helen_Maska_Blekitne _oczy_Tybetu_RPP056.pdf

Helen Mittermeyer

Maska

Mężczyznom i kobietom, którzy ukrywali, kim są,

ponieważ tylko w ten sposób mogli odkryć

prawdę o sobie.

Oraz moim dzieciom: Paulowi, Annie, Danielowi, Cristy,

a także synowej Markey i wnuczce Kendrze.

Prolog

- Mówię ci, że jest za młoda, żeby odwiedzać wróżki i

zajmować się jakimiś nadprzyrodzonymi zjawiskami. Chyba

zauważyłaś, Ione, jak bardzo ją to rozstraja.

- Naprawdę, Ivor, jesteś śmieszny i nadopiekuńczy. Ona

ma już piętnaście lat i jest wystarczająco dojrzała, żeby nie

traktować tego poważnie.

- Jakiś szarlatan mówi jej, że młodo umrze i zostanie

wyzwolona z poprzedniego życia, aby ponownie się narodzić,

a ty mówisz, że ona potrafi sama dać sobie z tym radę.

- Wyjesz jak kojot, Ivor, a ja czuję się urażona. Mimo

wszystko jestem twoją żoną.

- A Margo od dnia śmierci jej rodziców jest moim

dzieckiem. Nie dopuszczę do tego, aby cokolwiek ją zraniło.

Zapamiętaj to sobie, Ione.

- Powinieneś pamiętać, Ivor, że nie możesz przez całe

życie kierować jej postępowaniem.

1978

Rozdział 1

Listopad 1988 Słońce, które skrzyło się w wodzie,

nadawało jej wygląd falującego strumienia czystego złota.

Jasność raziła oczy. Wiecznie głodne florydzkie mewy

polowały z wrzaskiem rzucając się na jedzenie. Drzewa na

brzegu gięły się i kołysały w podmuchach bryzy. Tego

pogodnego poranka wszystkie stworzenia, duże i małe,

rozkoszowały się życiem.

Tymczasem Lancastera McCrossa Griffitha ogarnęły

mroczne, przygnębiające przeczucia. Jakby diabeł przeszedł

po jego grobie, Cas zadrżał i dostał gęsiej skórki. I nagle

przebłysk, w którym zobaczył, jak jego życie zmienia

kierunek i eksploduje światłem. Wszystko się zmieniło.

Przetarł rękami oczy i potrząsnął głową. „Omamy" -

powiedział sobie. Wyobraźnia płata mu figle albo to kac. Tak,

to na pewno skutek zabawy do późnej nocy: karty i „Jack

Daniel's".

Cas ziewnął i spojrzał z ukosa na piękne pogodne

otoczenie. „Cholera" - pomyślał. Czuł się jakoś dziwnie - nie

miał żadnych konkretnych pragnień, a równocześnie był

wzburzony i zmęczony. Nie mógł spać, podenerwowany

bliskością czegoś, czego nie potrafił określić. Usiłował

otrząsnąć się z tego niepokojącego stanu. Oparł się o poler i

skrzywił się czując nagłe ukłucie za oczami. Może zamiast

wstać od stolika karcianego, szybko zmienić ubranie i dopaść

łodzi, powinien najpierw przespać się parę godzin. Gra w

karty trwała nieprzerwanie aż do świtu. Umysł miał

stosunkowo jasny - jak zawsze kiedy uprawiał hazard, ale

wypił zbyt dużo, zapominając o dodawaniu do whisky wody

„Saratoga" - zaczął to robić dopiero nad ranem.

Zamknął oczy za okularami słonecznymi i zmuszał się do

zebrania myśli. Dlaczego, do diabła, był na Florydzie, zamiast

w Aspen Colorado - to znaczy tam, gdzie chciał być. Do

diabła ze słońcem, chłodną bryzą i gorącem na plecach.

Pragnął śniegu, szusów, zielonosrebrzystych świerków,

sięgających aż do nieba, gór, których wierzchołki ginęły w

kłębach chmur i czapach śniegu. Wzdychając oderwał się od

polera.

Potwornie bolała go głowa. Miał wrażenie, że ból

zaczynał się od kostek i grał ostrego bluesa, dopóki nie

doszedł do szyi. Gdy ją rozcierał, żałował, że nie opierał się

bardziej stanowczo ojcu, który chciał jechać na Południe.

Towarzyszenie rodzicom i ich przyjaciołom w eleganckiej

restauracji „Grand Palm Inn" nie stanowiło dla niego atrakcji.

Wolałby mieć tydzień na narty i kobiety, nie darowałby ani

jednym, ani drugim. Zamiast tego kręcił się w rodzinnej polce,

którą dyrygował ojciec. Cholera, kochał tego człowieka, ale

czasami... Cas zacisnął zęby i przymknął powieki.

Wschodzące słońce zapowiadało upał, ale teraz powietrze

było jeszcze balsamiczne. Dlatego zamiast położyć się do

łóżka albo chodzić z dudniącą głową postanowił okazać

rozsądek i pozwolić, by morska bryza wywiała z niego to

wszystko. Teraz zaczynał wątpić w słuszność tej decyzji.

Szedł długim nabrzeżem powoli, zatrzymując się przy

żaglówkach. Odpowiadał uśmiechem na zachęcający uśmiech

pięknej blondynki, która wskazywała mu łódź. Była bardzo

atrakcyjna, ale w tej chwili pragnął tylko samotnie żeglować

na „Holie Cat". Wiatr smagający twarz mógł uciszyć koncert

bębnów w jego głowie, a nawet uspokoić przewracający się

żołądek. Zszedł na dwukadłubowiec i szybko go otaklował.

Chwycił rumpel i odepchnął się od nabrzeża. Lekka, ale nie

cichnąca bryza wydęła żagiel i pochyliła katamaran na

sterburtę. Był jednak dobrym sternikiem i potrafił konkurować

z wiatrem. Wyciągając się na całą długość zmniejszył uścisk

rumpla i skierował się kanałem morskim do Laguny Siedmiu

Mórz. Spojrzał w górę i mrugnął ku błękitnemu niebu.

Sterując leniwie wypłynął z kanału na lagunę. Był

przekonany, że ponury nastrój wkrótce mu minie.

Ponieważ było wcześnie i większość gości jeszcze spała,

na wodzie nie było zbyt wielu ludzi. Znalazł się w

towarzystwie jedynie kilku jednoosobowych, popularnych

motorówek kręcących się zwykle na wodnych szlakach. Na

środku laguny wiatr wzmógł się; katamaran zareagował

natychmiast, unosząc się i znowu nabierając przechyłu. Cas

westchnął błogo i przymknął oczy. Wkrótce przestanie go

boleć głowa. Poświsty łodzi przecinającej wodę uspokajały

jego rozkołatane nerwy. Dźwięki te były tak delikatne, że

słyszał je tylko dlatego, że był oddalony od innych łodzi.

Dobre samopoczucie ogarniało całe jego jestestwo. Mimo

wszystko dobrze zrobił wychodząc, aby żeglować.

Zignorował odgłosy zbliżającej się motorówki - nie chciał,

aby cokolwiek zakłóciło jego zadumę. Motorówka minie go i

znowu będzie spokój. Kiedy jednak dźwięk przerodził się w

niski ryk, zerknął przez ramię i głęboko zaczerpnął powietrza.

- Hej! Co, u licha? - Jedna z tych cholernych łódek

kierowała się prosto na niego. - Ustąp mi drogi, do cholery -

krzyknął ze złością. Szarpnął żagiel, by zawrócić katamaran i

skierować go na tor prostopadły do motorówki, ale łódź

zwróciła się w tę samą stronę. Osoba sterująca łodzią stała i

patrzyła przez przednią szybę, wykrzykując coś i machając

ręką.

Co się z nim, do diabla, dzieje? Czy facet nie rozumie, że

statki bez silników mają na wodzie prawo pierwszeństwa? Cas

znowu próbował zmienić kurs, ale wiedział, że nie zdąży. Ta

cholerna rzecz zbliżała się zbyt szybko i leciała prosto na

niego. Wychylił się najdalej, jak tylko mógł, aby zawrócić

dziób - miał nadzieję, że ten idiota jakoś go ominie. Na

czworakach przedostał się na lewą stronę katamaranu i w tym

momencie motorówka uderzyła w sam środek prawej strony.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: