bara�czak, herbert.doc

(34 KB) Pobierz

Wskazówki interpretacyjne Widokówki z tego świata Barańczaka i Powrotu prokonsula Herberta – 2 strony

Analiza i interpretacja wiersza Barańczaka Widokówka z tego świata

Hipoteza interpretacyjna: „ból istnienia” człowieka współczesnego, refleksje o świecie stworzonym przez Boga, ale rządzącym się swoimi prawami (deizm)

 

Dialogowość monologu lirycznego:

-          stylizacja na list do Stwórcy (zwroty epistolarne)

-          pozorność dialogu (milczący adresat w 2 os. – Stwórca)

-          nadawca („ja” liryczne) w 1 os. To mieszkaniec Ziemi o filozoficznej naturze

-          relacje między podmiotem a adresatem – człowiek, świat a Bóg, wszechświat

Sytuację liryczna:

-          związek sytuacji mówienia z charakterem poetyckiej refleksji,

-          wyjaśnienie tytułu wiersza,

-          liryka zwrotu do adresata („Szkoda, że Cię tu nie ma”)

Celowość i funkcjonalność konstrukcji monologu lirycznego:

-          refleksje współczesnego człowieka (nt. natury świata, istnienia, samotności, wyobcowania, śmiertelności, przemijania), którymi dzieli się z milczącym Bogiem – pozorny dialog

-          pesymizm, gorycz, smutek „ja” lirycznego wynikający z poczucia znikomości ludzkich działań i nieznajomości Boskich zamysłów

Swoistość i oryginalność języka poetyckiego:

-          wzajemne przenikanie zwrotów i wyrażeń codziennych (epistolarnych) z bogatą metaforyką

Temat refleksji podmiotu lirycznego:

-          rozważania o egzystencji człowieka w świecie zniszczonych wartości

-          żal do Boga, że pozostawił świat samemu sobie; nadzieja na byt wieczny

Konteksty podmiotu lirycznego:

-          poezji romantycznej, np. wiersz J. Słowackiego Smutno mi, Boże

-          Wielkiej Improwizacji z III cz. Dziadów

-          filozofii Heraklita

 

Analiza i interpretacja wiersza Herberta Powrót prokonsula

Hipoteza interpretacyjna:

-         niemożność pogodzenia racji prawdy i uczciwości z mechanizmami tyranii i totalitaryzmu

-         problem wyborów moralnych człowieka w każdej epoce, nie tylko w starożytności

-         prokonsul wątpi, czy dla mówiącego rzeczywiście możliwa jest egzystencja na dworze pełnym okrucieństwa, przewrotności, perfidii

 

Rola podmiotu lirycznego:

-         ja” liryczny w 1 os. lp.

-         jest to jednak liryka roli, maski, „ja” liryczne nie jest tożsame z autorem

-         dystans i ironia (stanowisko podmiotu lirycznego oddzielone od stanowiska autora)

Sytuacja liryczna:

-         monolog wewnętrzny (rozmowa z sobą)

-         problem wyboru między możliwościami: czy wybrać wolność wewnętrzną i skazać siebie na zapomnienie i banicję, czy spróbować ponownie życia na dworze znienawidzonego despoty

-         tytuł wiersza jest jakby rozdziałem z kroniki historycznej i określa główny motyw utworu, sugeruje bowiem nie tylko konkretne zdarzenie historyczne, ale wkracza w znaczenie paraboliczne (kostium historyczny – wymowa uniwersalna)

-         realia starożytności – cesarz, prowincja, nepot, Tacyt itp.

Celowość i funkcjonalność konstrukcji monologu wewnętrznego:

-         ironiczny monolog wewnętrzny podkreśla dylemat moralny: przyzwolenie lub bunt wobec tyranii i totalitaryzmu

-         pokazania mechanizmów władzy: terror, strach, morderstwa, fałsz, konieczność gry, zakłamanie

-         podkreślenie problemu, gdzie kończy się granica przyzwoitości i wierności samemu sobie

-         uniwersalność sytuacji przedstawionej historii

Swoistość języka poetyckiego: prostota języka; zwroty potoczne; metafory, epitety; wiersz biały, nieregularny; persfazyjność stylu

Temat refleksji podmiotu lirycznego:

-         rozważania o egzystencji człowieka w świecie zła, okrucieństwa, przewrotności i przemocy

-         rozważania o mechanizmach tyranii i władzy totalitarnej

-         problem wyborów moralnych człowieka w każdej epoce

-         problem wolności wewnętrznej (sumienia)

Konteksty kulturowe:

-         Herbert Potęga smaku – problem odmowy uczestnictwa w zbrodniczym reżimie (komunizm)

-         Miłosz Który skrzywdziłeś – wybór moralny poety, który nie chce być w gromadzie błaznów

-         Sienkiewicz Quo Vadis – postawa Petroniusza, który do pewnego stopnia akceptuje życie i swoją rolę na dworze Nerona, ale pogardza cesarzem

-         Miłosz Zniewolony umysł (rozdz. o Hetmanie) – przytakiwanie prawdzie oficjalnej przy jednoczesnym zachowaniu wiedzy o swojej prawdzie wewnętrznej

Zakres poszukiwań interpretacyjnych – wartości:

prawda – fałsz, zakłamanie, uczciwość, znaki – świat starożytny

2

Zgłoś jeśli naruszono regulamin