Upowszechnianie kultury- jest planowym procesem rozpowszechniania i krzewienia kultury . zmierza to do tego aby dobra kulturalne uczynić dostępnymi dla wszystkich i by stanowiły one zbiorowy wytwór możliwie szerokiego kręgu odbiorców. 2 funkcje: 1.ekstansywna (dostęp powinien osiągną jak największy zasięg), 2 intensywna (włączenie możliwie najszerszego kręgu osób w tworzenie dóbr kultury) Instytucje upowszechniania kultury: specjalnie powołane do krzewienia wartości sprzyjających osiąganiu ideału wych. oraz do organizowania uczestnictwa w kulturze. Pełnia one zadania wych. i edukacyjne w życiu społ. realizuje następujące zadnia: -tworzą płaszczyznę kontaktów ze sztuką, -stwarzają ramy do amatorskiej twórczości artystycznej, -aranżują zabawę i wypoczynek, -uzupełniają działalność inst. Kształceniowych ,- pomagają w rozwoju zainteresowań hobbystycznych, -ułatwiają kontakty społ. ,-pobudzają aktywność zawodowąRodzaje instytucji upowszechniania kult. : 1.specjalistyczny inst. Upowszech. Kult. – koncentruje się na niewielu zadaniach: a)teatry , filharmonie, galerie, biblioteki, muzea, b)koła i kluby widzów przy teatrach, dyskusyjne kluby filmowe, koła miłośników sztuki, c)przedsiębiorstwa estradowe i rozrywkowe 2. stowarzyszenia społ.- kult.- ułatwią kontakty społ., pozostałe zadania wynikają z zainteresowań członków i potrzeb środ. W którym działa:- a)stowarzyszenia „branżowe”: - towarzystwa fotograficzne, amatorskie zespoły artystyczne, b)stowarzyszenia o szerszych zainteresowaniach: regionalne stowarzyszenia kult.- społ. 3. placówki kult- oświatowe: a) domy i ośrodki kultury, b)kluby i świetlice
Rozwój człowieka dorosłego; Czynniki i przyczyny rozwoju osobowości:- uwarunkowania genetyczne, -programowanie kulturowe, -kompetencje autokreacyjne. Co sprzyja rozwojowi człowieka dorosłego:- wielość zadań, -zróżnicowanie zadań, -chęć uczenia się , wykorzystywania doświadczeń. Rozwój- różnicowanie się komórek narządów do czasu pełnej dojrzałości , do rozrodu (prokreacji) def. Rozwoju [Bronfenberener „ekologiczna”]- wzrost zdolności rozumienia przez jednostkę swego otoczenia i ustosunkowania się do niego, podtrzymywanie lub zmienianie dotychczasowej właściwości tego otoczenia. Livinsona – przedmiotem rozwoju są zmiany struktury życia człowieka rozumiane jako podstawowy w danym czasie wzorzec jego aktywności i powiązań z otoczeniem, polega na wielokrotnych przemianach struktury życia od wczesnego dzieciństwa po wiek starczy. Gould –to nie tylko przyrost , ale też uwalnianie się od czegoś, co w końcowej fazie życia jest zbędne, przeszkadza, jest anachronizmem.
wojomak